Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών: Πρόταση για άμεση σύγκληση Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΗ με αφορμή τις πρόσφατες καταγγελίες

Συνε­δρί­α­σε χτες Παρα­σκευή το ΔΣ του Σωμα­τεί­ου Ελλή­νων Ηθο­ποιών, με αφορ­μή καταγ­γε­λί­ες ηθο­ποιών που έχουν δει το φως της δημο­σιό­τη­τας. Η θέση — πρό­τα­ση της Δημο­κρα­τι­κής Ενό­τη­τας Ηθο­ποιών, στο ΔΣ, με την οποία ζητά άμε­ση σύγκλη­ση Γενι­κής Συνέ­λευ­σης του ΣΕΗ έχει ως εξής:

«Ήδη από την προη­γού­με­νη εβδο­μά­δα (22.1.2021) κατα­θέ­σα­με ψήφι­σμα στή­ρι­ξης στη Σοφία Μπε­κα­τώ­ρου προς το ΔΣ, με αφορ­μή τις καταγ­γε­λί­ες που ήρθαν στο φως. Η υπό­θε­ση είναι τόσο σοβα­ρή, που θεω­ρού­με ότι δεν ήταν επι­τρε­πτό από το ΔΣ να μη συζη­τη­θεί και να ακου­στούν όλες οι από­ψεις. Αντ’ αυτού η διοί­κη­ση, μιλώ­ντας εξ’ ονό­μα­τος του ΔΣ, έβγα­λε μια ανα­κοί­νω­ση που υπο­βάθ­μι­ζε το περι­στα­τι­κό. Δεν το έβα­λε στη συζή­τη­ση, για να τοπο­θε­τη­θού­με όλοι με γνώ­μη και ψήφο.

Με αφορ­μή το συγκε­κρι­μέ­νο θέμα βγαί­νουν στο φως και καλώς βγαί­νουν, υπο­θέ­σεις και καταγ­γε­λί­ες, επώ­νυ­μες και ανώ­νυ­μες και στο χώρο του αθλη­τι­σμού και στο δικό μας χώρο, που πολύ σωστά πήραν και παίρ­νουν το δρό­μο της δικαιο­σύ­νης. Μακά­ρι η συγκυ­ρία να απο­τε­λέ­σει έναυ­σμα, ώστε και άλλοι άνθρω­ποι, να μιλά­νε, σε όποιο χώρο και αν βρί­σκο­νται, κυρί­ως αυτοί που δεν τους δίνε­ται εύκο­λα το μικρόφωνο.

Εμείς από τη μεριά μας καλού­με όλους τους εργα­ζό­με­νους, όλους τους ηθο­ποιούς ‑όπως άλλω­στε το κάνα­με πάντα- να καταγ­γέλ­λουν στα­θε­ρά κάθε παρα­βί­α­ση των δικαιω­μά­των τους που στους χώρους εργα­σί­ας είναι καθη­με­ρι­νές από την εργο­δο­σία και δια­φό­ρους που δια­τη­ρούν θέσεις εξουσίας.

Έχει σημα­σία, να υπάρ­χει μόνι­μα αυτός ο προ­σα­να­το­λι­σμός στο σωμα­τείο μας. Η καταγ­γε­λία και η αντι­με­τώ­πι­ση τέτοιων φαι­νο­μέ­νων δεν μπο­ρούν να απο­τε­λούν μόνο ατο­μι­κή υπό­θε­ση, ατο­μι­κή ευθύ­νη του κάθε εργα­ζό­με­νου. Κανείς δεν πρέ­πει να είναι μόνος του σε τέτοιες περι­πτώ­σεις απέ­να­ντι στο φόβο που πηγά­ζει από την εργα­σια­κή και οικο­νο­μι­κή ανα­σφά­λεια, από την απορ­ρύθ­μι­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, από το μεγά­λο αντα­γω­νι­σμό που καλ­λιερ­γεί­ται ανά­με­σα στους εργα­ζό­με­νους, ιδιαί­τε­ρα στους χώρους των τεχνών, αλλά και του αθλη­τι­σμού. Το περι­βάλ­λον εργα­σια­κής ανα­σφά­λειας και αστά­θειας, η ανερ­γία, είναι βασι­κή αιτία και μοχλός πίε­σης ειδι­κά για τους πιο “αδύ­να­μους” συνα­δέλ­φους. Άλλω­στε όλα αυτά, η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του πολι­τι­σμού, η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της σεξουα­λι­κό­τη­τας, τα μεγά­λα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, η εξάρ­τη­ση από αυτά στο όνο­μα της καριέ­ρας, η ανα­σφά­λεια, η ανερ­γία, ο απο­κλει­σμός, η έλλει­ψη εργα­σια­κών δικαιω­μά­των, με λίγα λόγια ένα τοπίο “ο θάνα­τός σου η ζωή μου” απο­τε­λούν και την ίδια την αιτία του φαινομένου.

Από όσα μέχρι τώρα παρα­κο­λου­θού­με στα media είναι ορα­τός ο κίν­δυ­νος να συν­δε­θεί, να συσχε­τι­στεί, να ταυ­τι­στεί η σεξουα­λι­κή παρε­νό­χλη­ση και κακο­ποί­η­ση με περι­στα­τι­κά έντα­σης ή δια­ξι­φι­σμών, κακής συμπε­ρι­φο­ράς, αντι­συ­να­δελ­φι­κής στά­σης στο χώρο δου­λειάς. Φυσι­κά και για αυτά άνοι­ξε ο δρό­μος σε μία γόνι­μη μετα­ξύ μας συζή­τη­ση για την αντι­με­τώ­πι­σή τους, καθώς πολ­λές φορές θεω­ρού­νταν δεδο­μέ­να στο χώρο. Βέβαια ειδι­κά το θέα­τρο δεν μπο­ρεί να “απο­στει­ρω­θεί” καθώς απαι­τεί την έντα­ση όλων των ανθρώ­πι­νων σωμα­τι­κών, ψυχι­κών και δια­νοη­τι­κών δυνα­το­τή­των. Όμως ‑επι­μέ­νου­με- σε καμία περί­πτω­ση δεν ταυ­τί­ζο­νται με τη σεξουα­λι­κή κακο­ποί­η­ση και παρε­νό­χλη­ση. Ίσα ίσα η ταύ­τι­σή τους, η εξο­μοί­ω­σή τους υπο­βαθ­μί­ζει τη σοβα­ρό­τη­τα της σεξουα­λι­κής κακο­ποί­η­σης και παρε­νό­χλη­σης και στρέ­φει τη συζή­τη­ση μακριά από το γεγο­νός αλλά και τις αιτί­ες που την προκαλούν.

Από χθες η κυβέρ­νη­ση έκα­νε παρέμ­βα­ση προ­κει­μέ­νου να εμφα­νί­ζε­ται ως σωτή­ρας για το συγκε­κρι­μέ­νο πρό­βλη­μα. Πρό­κει­ται για την κυβέρ­νη­ση που δια­τη­ρεί το νόμο που έφε­ρε ο ΣΥΡΙΖΑ (άρθρο 337 στον ποι­νι­κό κώδι­κα) ο οποί­ος προ­βλέ­πει μειω­μέ­νες ποι­νές για τη σεξουα­λι­κή παρε­νό­χλη­ση στους χώρους δου­λειάς, ενώ εμφα­νί­ζει ως λύση απο­κλει­στι­κά και μόνο την επι­κύ­ρω­ση της Διε­θνούς Σύμ­βα­σης 190. Μιλά­με για την κυβέρ­νη­ση που μας έχει κατα­δι­κά­σει στην πιο μεγά­λη βία, αυτή της πεί­νας, μια κυβέρ­νη­ση που ‑στο πλευ­ρό της εργο­δο­σί­ας- έχει κάνει ό,τι περ­νά από το χέρι της για να μας πάει πολ­λές δεκα­ε­τί­ες πίσω, χωρίς συμ­βά­σεις ούτε καν στα κρα­τι­κά θέα­τρα, με τη δηλω­μέ­νη πρό­θε­ση να καταρ­γή­σει το 8ωρο, με κλει­στές σχο­λές ενώ τα δίδα­κτρα και τα ενοί­κια τρέ­χουν, με το πτυ­χίο σε ανα­μο­νή και ταυ­τό­χρο­νη έντα­ση της κατα­στο­λής με αύρες, συλ­λή­ψεις, δακρυ­γό­να, παρε­μπο­δί­ζο­ντας το δικαί­ω­μα μας στη δια­μαρ­τυ­ρία, στην κινη­το­ποί­η­ση, ιδρύ­ο­ντας ακό­μα και πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία. Τώρα αυτοί εμφα­νί­ζο­νται ως εγγυ­η­τές της ελευ­θε­ρί­ας και της εργα­σια­κής ασφά­λειάς μας.

Είναι το λιγό­τε­ρο κοροϊ­δία το υπουρ­γείο πολι­τι­σμού, η κυβέρ­νη­ση, να λένε ότι το πρό­βλη­μα θα λυθεί με την εισα­γω­γή κώδι­κα δεο­ντο­λο­γί­ας στο θέα­τρο που θα απο­φα­σι­στεί από κοι­νού με τους εργο­δό­τες, αφού πάρουν το άλλο­θι από το ΣΕΗ. Δηλα­δή την ίδια στιγ­μή που μας ρίχνει στο λάκ­κο των άθλιων εργα­σια­κών σχέ­σε­ων και της εργο­δο­τι­κής ασυ­δο­σί­ας, κόπτε­ται τάχα για το σεβα­σμό και την προ­στα­σία της προ­σω­πι­κό­τη­τάς μας. Την ίδια στιγ­μή που επι­τί­θε­ται στα συλ­λο­γι­κά μας δικαιώ­μα­τα, θα ελέγ­χει – με τι κρι­τή­ρια άρα­γε – ατο­μι­κές συμπε­ρι­φο­ρές. Είναι προ­φα­νές ότι ο σκο­πός της είναι να στρέ­ψει αλλού τους προ­βο­λείς, να απο­προ­σα­να­το­λί­σει. Αν την ενδια­φέ­ρει τόσο πολύ η πραγ­μα­τι­κή κατά­στα­ση στα θέα­τρα, για­τί η επι­θε­ώ­ρη­ση εργα­σί­ας είναι ‑με ευθύ­νη όλων των τελευ­ταί­ων κυβερ­νή­σε­ων- σχε­δόν ανύ­παρ­κτη και άγνω­στη λέξη για τους συνα­δέλ­φους; Ανα­ρω­τιό­μα­στε μήπως στο Hollywood, στην Αγγλία και αλλού που υπάρ­χουν τέτοιοι κώδι­κες, η κατά­στα­ση έχει αντι­με­τω­πι­στεί στην ουσία της;

Αν η κυβέρ­νη­ση ‑όπως λέει- θέλει να λύσει το πρό­βλη­μα, να επα­να­φέ­ρει τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας, να στε­λε­χώ­σει το Σώμα Επι­θε­ώ­ρη­σης Εργα­σί­ας, να ανα­γκά­σει τους εργο­δό­τες να τηρούν μέτρα υγιει­νής και ασφά­λειας. Οι ηθο­ποιοί μπο­ρού­με μετα­ξύ μας να συζη­τή­σου­με και με γόνι­μο τρό­πο να δού­με τρό­πους ώστε οι συμ­βά­σεις να συμπε­ρι­λαμ­βά­νουν πιο ιδιαί­τε­ρες πλευ­ρές, που αφο­ρούν το επάγ­γελ­μά μας. Όμως δε θα δεχτού­με τις κανο­νι­στι­κές ρυθ­μί­σεις, μια απαί­τη­ση που η εργο­δο­σία στο θέα­τρο την έχει χρό­νια και τα υπουρ­γεία Πολι­τι­σμού και Εργα­σί­ας προ­ω­θού­σαν ήδη από το 2018.

Ερχό­μα­στε τώρα στο ζήτη­μα παρα­πο­μπής στο πει­θαρ­χι­κό, όπως προ­τά­θη­κε. Οι υπο­θέ­σεις έχουν πάρει τη δικα­στι­κή οδό. Οπό­τε και σε ένα βάθος χρό­νου θα υπάρ­ξει από­φα­ση. Και τότε, όπως και τώρα θα είμα­στε εδώ για να τοπο­θε­τη­θού­με όπως και για όλες τις αντί­στοι­χες περι­πτώ­σεις που προ­κύ­πτουν ή θα προκύψουν.

Είναι πολύ σημα­ντι­κό να κατα­γρά­ψου­με περι­στα­τι­κά βίας, να τα συζη­τή­σου­με συλ­λο­γι­κά, να δια­παι­δα­γω­γού­νται όλοι οι συνά­δελ­φοι να τα καταγ­γέλ­λουν στο σωμα­τείο, να τα παλέψουμε.

Επει­δή προ­σπα­θού­με να μη βλέ­που­με τα πράγ­μα­τα μονο­σή­μα­ντα αλλά σε όλη την έκτα­ση και το βάθος τους, θέτου­με ταυ­τό­χρο­να προ­βλη­μα­τι­σμό για την ενερ­γο­ποί­η­ση του πει­θαρ­χι­κού, δεδο­μέ­νου ότι την προη­γού­με­νη εβδο­μά­δα, ο πρό­ε­δρος του σωμα­τεί­ου απεί­λη­σε να περά­σει εμάς από το πει­θαρ­χι­κό, για­τί ‑όπως λέει- πήγα­με περιο­δεία στο Εθνι­κό Θέα­τρο χωρίς την άδειά του. Επι­κοι­νώ­νη­σε μάλι­στα με τη Διοί­κη­ση του Θεά­τρου για να μην μας επι­τρα­πεί η είσοδος.

Δε θα ξανα­πού­με τη γνώ­μη μας για τον κώδι­κα Δεο­ντο­λο­γί­ας της κυβέρ­νη­σης για τον οποίο μάλι­στα ενη­με­ρω­θή­κα­με από κυβερ­νη­τι­κά μέσα και όχι από την ίδια τη Διοί­κη­ση του σωμα­τεί­ου, η οποία βρι­σκό­ταν σε επα­φή με τον κ. Για­τρο­μα­νω­λά­κη. Για τα υπό­λοι­πα που προ­τά­θη­καν στο ΔΣ:

1. Ως προς τη δημιουρ­γία παρα­τη­ρη­τη­ρί­ου ‑ομά­δας εργα­σί­ας- από το σωμα­τείο που θα κατα­γρά­φει τις καταγ­γε­λί­ες με υπεύ­θυ­νο έναν, δύο ή τρεις από το ΔΣ. Θεω­ρού­με ότι αυτό είναι δου­λειά όλου του ΔΣ εφό­σον κάποιος, πολύ σωστά, επι­λέ­γει να καταγ­γεί­λει περι­στα­τι­κό στο Σωμα­τείο. Δεν μπο­ρεί να είναι υπό­θε­ση ατο­μι­κή ενός ή κάποιων προ­σώ­πων. Μόνο η συλ­λο­γι­κή λει­τουρ­γία μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει ότι κανέ­νας δεν θα είναι ευά­λω­τος στο να παρα­βλέ­πει, να απο­κρύ­πτει, να εκβιά­ζει, να εκβιά­ζε­ται κ.λ.π.

2. Ως προς την πρό­θε­σή για τη συμ­με­το­χή μας στην Καμπά­νια “break the circle”, που εκπο­ρεύ­ε­ται από την uni global union, την οποία ‑για άλλη μια φορά- πλη­ρο­φο­ρη­θή­κα­με από τρί­τους, έχου­με να πού­με τα εξής: Ακό­μα και με μια γρή­γο­ρη ματιά στους στό­χους αυτής της καμπά­νιας και του ίδιου του uni μπο­ρεί κανείς να δια­πι­στώ­σει ότι ο πρω­ταρ­χι­κός στό­χος της είναι η εξυ­γί­αν­ση των επι­χει­ρή­σε­ων μέσα από τη θέσπι­ση κοι­νών στό­χων μετα­ξύ εργα­ζο­μέ­νων και εργο­δο­τών, δηλα­δή ο κοι­νω­νι­κός εται­ρι­σμός, κάτι που άλλω­στε προ­τάσ­σε­ται και από την ΕΕ, προ­βλε­πό­ταν στα μνη­μό­νια, υιο­θε­τεί κάθε κυβέρ­νη­ση και κάθε κράτος.

3. Στην πρό­τα­ση να προ­βλε­φθούν στις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις και το κατα­στα­τι­κό του σωμα­τεί­ου δια­τά­ξεις για την προ­στα­σία των εργα­ζο­μέ­νων από σεξουα­λι­κή παρε­νό­χλη­ση και κακο­ποί­η­ση, συμ­φω­νού­με αναντίρρητα.

Τέλος, πιστεύ­ου­με ότι το Σωμα­τείο πρέ­πει πιο αγω­νι­στι­κά, να διεκδικήσει:

Χρη­μα­το­δό­τη­ση από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για τη λει­τουρ­γία των κρα­τι­κών κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών και υπο­δο­μών για την πρό­λη­ψη του φαι­νο­μέ­νου της βίας κατά των γυναι­κών και για τη στή­ρι­ξη των κακο­ποι­η­μέ­νων γυναι­κών (ξενώ­νες, τηλε­φω­νι­κές γραμ­μές, ψυχο­λό­γοι και άλλα ζητή­μα­τα που χρειά­ζο­νται επι­στη­μο­νι­κή προ­σέγ­γι­ση για να αντι­με­τω­πι­στούν), με την άμε­ση και πλή­ρη στε­λέ­χω­σή τους από εξει­δι­κευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό με μόνι­μη και στα­θε­ρή εργα­σία χωρίς καμία εμπλο­κή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.

Ενη­με­ρω­τι­κά προ­γράμ­μα­τα, ημε­ρί­δες, συζη­τή­σεις, δια­λέ­ξεις, για τα παρα­πά­νω προ­βλή­μα­τα σε όλες τις δρα­μα­τι­κές σχο­λές από επι­στη­μο­νι­κούς κρα­τι­κούς φορείς, με ευθύ­νη του υπουρ­γεί­ου Πολιτισμού.

Ένα είναι σίγου­ρο. Αν το σωμα­τείο πρω­το­στα­τεί στη δρά­ση και τη συνε­χή οργά­νω­ση για την υπε­ρά­σπι­ση των συλ­λο­γι­κών δικαιω­μά­των των μελών του, ο κλά­δος μας, οι ηθο­ποιοί θα γίνου­με ακό­μα πιο ισχυ­ροί συλ­λο­γι­κά, απέ­να­ντι σε αυθαι­ρε­σί­ες, σε ανάρ­μο­στες συμπε­ρι­φο­ρές και πρά­ξεις και σε ατο­μι­κό επί­πε­δο, θα δυνα­μώ­νει η ασπί­δα προ­στα­σί­ας για όλους τους ηθο­ποιούς. Αυτός είναι ο πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κός τρό­πος αντι­με­τώ­πι­σης αυτού του φαινομένου.

Προ­τεί­να­με στο Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο να συγκα­λέ­σει άμε­σα Γενι­κή Συνέ­λευ­ση. Τα κρί­σι­μα θέμα­τα που μας απα­σχο­λούν δεν πρέ­πει να μεί­νουν μόνο στο ΔΣ, χρειά­ζε­ται η συμ­βο­λή όλων των συνα­δέλ­φων και η γνώ­μη τους, χρειά­ζε­ται να απα­σχο­λή­σουν όλο τον κλά­δο. Ως ένα σωμα­τείο που βρί­σκε­ται σε αγω­νι­στι­κή κινη­το­ποί­η­ση και αντι­με­τω­πί­ζει τόσο σοβα­ρά ζητή­μα­τα όπως οι πρό­σφα­τες καταγ­γε­λί­ες, μπο­ρού­με και επι­βάλ­λε­ται –επι­λέ­γο­ντας κατάλ­λη­λο χώρο και παίρ­νο­ντας όλα τα απα­ραί­τη­τα υγειο­νο­μι­κά μέτρα- να προ­χω­ρή­σου­με σε Γενι­κή Συνέλευση».

Το ΔΣ του ΣΕΗ, κατά πλειο­ψη­φία, απο­φά­σι­σε την παρα­πο­μπή του Γιώρ­γου Κιμού­λη και του Κώστα Σπυ­ρό­που­λου στο Πειθαρχικό.