Δημοτικές εκλογές 2019: Ζυγισμένοι — στοιχισμένοι στην πολιτική που τσακίζει τις λαϊκές ανάγκες

Δημο­τι­κές εκλο­γές 2019: Πλα­τιά χαμό­γε­λα, παχιά λόγια, απα­τη­λές υπο­σχέ­σεις, που πολ­λές από αυτές είναι απλά χοντρο­κομ­μέ­νες επα­να­λή­ψεις του 2014 και συζη­τή­σεις γύρω από «έργα» που έγι­ναν ή που «θα γίνουν»… Τα παρα­πά­νω κυριαρ­χούν στις τοπο­θε­τή­σεις των υπο­ψη­φί­ων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστι­κών κομ­μά­των για τις τοπι­κές και περι­φε­ρεια­κές εκλο­γές. Συν­δε­τι­κός κρί­κος όλων των παρεμ­βά­σε­ών τους είναι η θωρά­κι­ση της «ανά­πτυ­ξης», δηλα­δή της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας, που δήθεν θα φέρει και την «ανα­βάθ­μι­ση» της ζωής των κατοίκων.

Τα συν­θή­μα­τα π.χ. στην Αττι­κή για τις «πόλεις που αλλά­ζουν», που «ανε­βαί­νουν ψηλά», που είναι «ανοι­χτές» και κάνουν «νέα αρχή», περισ­σεύ­ουν στην προ­ε­κλο­γι­κή εκστρα­τεία, ενδει­κτι­κά κι αυτά της προ­σπά­θειας να πέσει στά­χτη στα μάτια του λαού που υπο­φέ­ρει από μια πολι­τι­κή, η οποία σε όλες τις εκφρά­σεις της, «τοπι­κή» και «κεντρι­κή», βάζει τη σφρα­γί­δα της σε όλες τις πλευ­ρές της ζωής των εργα­ζο­μέ­νων, δια­μορ­φώ­νο­ντας μια δυσβά­στα­χτη «καθη­με­ρι­νό­τη­τα: Από την ανερ­γία και τους πετσο­κομ­μέ­νους μισθούς, την απλη­ρω­σιά και τη δου­λειά — λάστι­χο, τους όρους δηλα­δή που δια­σφα­λί­ζουν την «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα» και την «προ­σέλ­κυ­ση επεν­δύ­σε­ων», μέχρι τις ρημαγ­μέ­νες ή ανύ­παρ­κτες υπο­δο­μές προ­στα­σί­ας του λαού, ως απο­τέ­λε­σμα της υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης για να πιά­νο­νται τα ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα. Από την εντα­τι­κο­ποί­η­ση στους τόπους δου­λειάς, τα καθη­με­ρι­νά εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα», που ξεκι­νούν από τα για­πιά και τα εργο­στά­σια και φτά­νουν μέχρι τα απορ­ριμ­μα­το­φό­ρα και τις υπη­ρε­σί­ες τεχνι­κών έργων δήμων και Περι­φε­ρειών. Εκεί που η ανερ­γία δια­δέ­χε­ται την κακο­πλη­ρω­μέ­νη δου­λειά με ημε­ρο­μη­νία λήξης, με εργα­ζό­με­νους στα ίδια πόστα, αλλά πολ­λών δια­φο­ρε­τι­κών «ταχυ­τή­των»: «Ορι­σμέ­νου χρό­νου», «οχτα­μη­νί­τες», «παρα­τα­σιού­χοι», «κοι­νω­φε­λί­τες», «αορί­στου» και όποια άλλη μορ­φή εφευ­ρί­σκουν οι κυβερ­νή­σεις και η ΕΕ για να ανα­κυ­κλώ­νουν την ανερ­γία και να κρα­τούν ομή­ρους χιλιά­δες εξα­θλιω­μέ­νους, θύμα­τα της βάρ­βα­ρης πολι­τι­κής τους.

Με το ένα χέρι ψηφί­ζουν μνη­μό­νια και με το άλλο μοι­ρά­ζουν «συμπά­θεια»

Στα εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζο­μέ­νων του Λεκα­νο­πε­δί­ου περι­δια­βαί­νουν στε­λέ­χη πρώ­της γραμ­μής των αστι­κών κομ­μά­των, όπως ο υφυ­πουρ­γός του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ηλιό­που­λος, που είναι υπο­ψή­φιος δήμαρ­χος Αθή­νας, ο οποί­ος με το ένα χέρι ψηφί­ζει ένα προς ένα τα μνη­μο­νια­κά μέτρα εδώ και 4 χρό­νια, και με το άλλο μοι­ρά­ζει χει­ρα­ψί­ες, τους μιλά για την πόλη «που ονει­ρεύ­ε­ται». Σε αυτούς τους εργα­ζό­με­νους, η περι­φε­ρειάρ­χης και εκ νέου υπο­ψή­φια του ΣΥΡΙΖΑ, Ρ. Δού­ρου, δια­φη­μί­ζει την «κοι­νω­νι­κή πολι­τι­κή της», με φόντο μια Αττι­κή που σε ένα χρό­νο θρή­νη­σε 130 ανθρώ­πους, ολό­κλη­ρες πόλεις έγι­ναν ρημα­διό και δασι­κές εκτά­σεις κάρ­βου­νο, λόγω της έλλει­ψης έργων υπο­δο­μής. Στο λαό της Αττι­κής, που βλέ­πει να παρά­γε­ται αμύ­θη­τος πλού­τος στο ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ λιμά­νι του Πει­ραιά, ο υπο­ψή­φιος της κυβέρ­νη­σης για την πόλη καμώ­νε­ται ότι δίνει «αντιο­λι­γαρ­χι­κό αγώνα»…

«Η Περι­φέ­ρεια Αττι­κής καλύ­πτει κενά σε επί­πε­δο κοι­νω­νι­κών υπο­δο­μών και παρο­χής κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών», είπε πριν από λίγες μέρες, κατά την επί­σκε­ψή της σε «κοι­νω­νι­κό παντο­πω­λείο» στη Νέα Ιωνία η Ρ. Δού­ρου, λέγο­ντας μάλι­στα ότι ελπί­ζει να είναι «προ­σω­ρι­νή» αυτή η πολι­τι­κή. Βεβαί­ως, τα «κενά» που παρι­στά­νει ότι μπα­λώ­νει η περι­φε­ρειάρ­χης τα έχει γεν­νή­σει η πολι­τι­κή που η ίδια και το κόμ­μα της υπη­ρε­τούν. Η διοί­κη­ση της μεγα­λύ­τε­ρης Περι­φέ­ρειας της χώρας έχει καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή στην υλο­ποί­η­ση όλων των αντι­δρα­στι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων που φορ­τώ­νουν ασή­κω­τα βάρη στη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια. Η ταξι­κή πολι­τι­κή που υπη­ρε­τεί απο­τυ­πώ­νε­ται κρυ­στάλ­λι­να στους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς που ψηφί­ζει κάθε χρό­νο η πλειο­ψη­φία στην Περι­φέ­ρεια, ενώ με πρό­σχη­μα γρα­φειο­κρα­τι­κά κ.ά, κωλύ­μα­τα δεκά­ρα τσα­κι­στή δεν πάει σε έργα υπο­δο­μής για τις λαϊ­κές οικο­γέ­νειες, «εμπό­δια», που ‑φυσι­κά, ως διά μαγεί­ας εξα­φα­νί­ζο­νται όταν είναι να πέσει «ζεστό» χρή­μα σε επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους (βλ ΠΑΕ, για στά­δια που ανή­κουν στους μεγα­λο­με­τό­χους τους ή για έργα βιτρί­νας, όπως η ανά­πλα­ση του Φαλη­ρι­κού Ορμου και οι μαρί­νες για γιοτ).

Οι υπο­ψή­φιοι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ δια­γκω­νί­ζο­νται για το ποιος μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει περισ­σό­τε­ρα οφέ­λη για το κεφά­λαιο. Στην «Αθη­ναϊ­κή Ριβιέ­ρα», που δια­φη­μί­ζει η Ρ. Δού­ρου για το του­ρι­στι­κό κεφά­λαιο, ο Γ. Πατού­λης απα­ντά πως ο ίδιος είναι ο «δοκι­μα­σμέ­νος πιλό­τος» της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, ως ο άνθρω­πος που ξέρει καλύ­τε­ρα τη …δου­λειά.

Συγκλί­νουν στην αντι­λαϊ­κή επίθεση

Η προ­σπά­θεια που κάνουν οι υπο­ψή­φιοι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ να μετα­φέ­ρουν και στις τοπι­κές εκλο­γές τη συντα­γή του «διπο­λι­σμού», ώστε να εγκλω­βί­σουν εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις στη στρα­τη­γι­κή τους, σκο­ντά­φτει στις ίδιες τις προ­τά­σεις τους που μοιά­ζουν σαν δυο στα­γό­νες νερό. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κές οι θέσεις τους π.χ. για τη δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των στην Αττι­κή, όπου οι υπο­ψή­φιοι του ΣΥΡΙΖΑ (Δού­ρου), της ΝΔ (Πατού­λης) και του ΚΙΝΑΛ (Σγου­ρός) δεν βρί­σκουν πεδίο να δια­φω­νή­σουν. Οι μεν κατη­γο­ρούν τους δε ότι τους …κλέ­βουν τις «ιδέ­ες», αφού έχουν δεδο­μέ­νη την εμπλο­κή των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, με τη μονι­μο­ποί­η­ση — επέ­κτα­ση της υγειο­νο­μι­κής βόμ­βας της Φυλής κλπ

Μια σύγκλι­ση ανά­με­σα στους υπο­ψη­φί­ους ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ για το δήμο της Αθή­νας, που απο­τυ­πώ­θη­κε και στο «ντι­μπέιτ» που διορ­γα­νώ­θη­κε την περα­σμέ­νη Τετάρ­τη. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η απο­δο­χή από όλους της υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης των δήμων, των βαρών που φορ­τώ­νουν οι δήμοι στους εργα­ζό­με­νους, μέσα από τα τέλη και την αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τα. Οι όποιες δια­φο­ρές μετα­ξύ τους περιο­ρί­στη­καν στα εργα­λεία που θα αξιο­ποι­η­θούν για να συνε­χί­ζε­ται η αφαί­μα­ξη του λαϊ­κού εισοδήματος.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι επί­σης το παρά­δειγ­μα του Πει­ραιά, όπου η παρά­τα­ξη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η σημε­ρι­νή δημο­τι­κή αρχή Μώρα­λη, «δου­λεύ­ο­ντας» και οι δύο για να γίνει το λιμά­νι ακό­μα πιο ευνοϊ­κό στην εξυ­πη­ρέ­τη­ση των κερ­δο­φό­ρων σχε­δί­ων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, ουσια­στι­κά συνα­ντώ­νται. Ο υπο­ψή­φιος του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Μπε­λα­βί­λας, εκτός από τα πομπώ­δη περί «αντιο­λι­γαρ­χι­κού αγώ­να» στον Πει­ραιά, κάνει λόγο για οικο­δό­μη­ση «εται­ρι­κής σχέ­σης win — win» με την COSCO (!), δήθεν για να εξα­σφα­λί­σει «περισ­σό­τε­ρα οφέ­λη» για τον Πει­ραιά. Ταυ­τό­χρο­να, απο­τε­λούν έκφρα­ση αντα­γω­νι­στι­κών επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων, μια επι­δί­ω­ξη για νέο παζά­ρι και μοι­ρα­σιά στο λιμά­νι, στο φόντο των γεω­πο­λι­τι­κών σχε­δια­σμών ΗΠΑ — ΕΕ στην περιοχή.

Η γραμ­μή της «λαϊ­κής αντι­πο­λί­τευ­σης» κρι­τή­ριο για τους εργαζόμενους

Παρά την υπο­τι­θέ­με­νη «ευε­λι­ξία» που δίνουν οι τοπι­κές εκλο­γές στους συν­δυα­σμούς των αστι­κών κομ­μά­των, είναι φανε­ρό ότι και στην Τοπι­κή Διοί­κη­ση συγκρού­ο­νται δύο γραμ­μές: Αυτή των αστι­κών κομ­μά­των, που θέλει εκλεγ­μέ­νους — δια­χει­ρι­στές της μιζέ­ριας του λαού, μάνα­τζερ επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων, με μερί­διο στο ξεδί­πλω­μα της αντερ­γα­τι­κής επι­δρο­μής. Και από την άλλη, η γραμ­μή του ΚΚΕ, που θέλει δημάρ­χους, περι­φε­ρειάρ­χες και συμ­βού­λους στο ρόλο «αντι­πο­λί­τευ­σης» σε αυτήν τη στρα­τη­γι­κή, να βάζουν εμπό­δια, να διεκ­δι­κούν μαζί με το λαό την ανα­κού­φι­σή του, να οργα­νώ­νουν τη σύγκρου­ση με τις κυβερ­νή­σεις, την εργο­δο­σία, την ΕΕ.

Αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κή δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή, που πρέ­πει να γίνει κρι­τή­ριο για τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά στρώ­μα­τα μπρο­στά στις κάλ­πες.

πηγή: Ριζο­σπά­στης