Διαβάστε στο Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου

Σήμε­ρα Σάβ­βα­το: Δια­μαρ­τυ­ρία της ΚΝΕ, 7.30 μ.μ. στη Βου­λή | Συγκε­ντρώ­σεις και σε άλλες πόλεις

Αύριο Κυρια­κή: Απερ­για­κή συγκέ­ντρω­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών, 11 π.μ., στο Σύνταγ­μα, με συμ­με­το­χή Εργα­τι­κών Κέντρων, σωμα­τεί­ων, φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων και μαζι­κών φορέ­ων της Αττική

Δευ­τέ­ρα 6 Μάρ­τη: Δια­δή­λω­ση της ΚΟ Αττι­κής του ΚΚΕ, 7 μ.μ., στην πλα­τεία Τερ­ζά­κη στου Ζωγράφου

Τετάρ­τη 8 Μάρ­τη: Νέα φοι­τη­τι­κή — μαθη­τι­κή κινη­το­ποί­η­ση, 12 μ. στα Προ­πύ­λαια, με έκτα­κτες Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις και κλει­στές σχολές
σελ. 3 — 13

«Μα καλά, είναι δυνα­τόν στον 21ο αιώ­να να λει­τουρ­γεί ο σιδη­ρό­δρο­μος με “κλει­διά” και μπα­κα­λο­τέ­φτε­ρα;», ανα­ρω­τιού­νται διά­φο­ροι δημο­σιο­λό­γοι, καλο­προ­αί­ρε­τα και κακο­προ­αί­ρε­τα, με αφορ­μή το δυστύ­χη­μα στα Τέμπη. Και συνε­χί­ζουν: «Είναι δυνα­τόν να σκο­τώ­νε­ται κόσμος ενώ υπάρ­χει η τεχνο­λο­γία για μεγα­λύ­τε­ρη ασφά­λεια;». Εύλο­γα και σωστά τα ερω­τή­μα­τα. Στο δια ταύ­τα όμως και επει­δή δεν μιλά­με για τίπο­τα «ανυ­πο­ψί­α­στους», απά­ντη­ση στο «για­τί» δεν δίνουν. Για­τί πράγ­μα­τι, η επι­στή­μη και η τεχνο­λο­γία προ­σφέ­ρουν σήμε­ρα δυνα­τό­τη­τες για λιγό­τε­ρη και πιο ασφα­λή εργα­σία, για μεγα­λύ­τε­ρη και καλύ­τε­ρη ποιό­τη­τα ζωής, για μετα­κι­νή­σεις με ασφά­λεια και σιγου­ριά. Εμπό­διο στέ­κο­νται όμως το κέρ­δος και η πολι­τι­κή όλων των κομ­μά­των που το στη­ρί­ζει, σε βάρος των λαϊ­κών ανα­γκών. Αυτήν τη μικρή «λεπτο­μέ­ρεια» απο­σιω­πούν όσοι ανα­γνω­ρί­ζουν βέβαια τις δυνα­τό­τη­τες που προ­σφέ­ρει στον λαό η σύγ­χρο­νη τεχνο­λο­γία, κάνουν όμως πως δεν βλέ­πουν ότι αυτή βρί­σκε­ται στα χέρια μεγά­λων πολυ­ε­θνι­κών ομί­λων, που τη χρη­σι­μο­ποιούν κατα­πώς συμ­φέ­ρει τα κέρ­δη τους.

“… και σιω­πές”

Και επί τη ευκαι­ρία: Πολ­λούς απ’ αυτούς δεν τους ακού­σα­με να λένε τα ίδια την περί­ο­δο της παν­δη­μί­ας, όταν ο κόσμος πέθαι­νε σωρη­δόν επει­δή δεν υπήρ­χαν επαρ­κή κρε­βά­τια ΜΕΘ ή και ελεύ­θε­ρες κλί­νες στα νοσο­κο­μεία, με τον κατάλ­λη­λο εξο­πλι­σμό. Και δεν μιλά­με βέβαια για τίπο­τα υπερ­σύγ­χρο­να εργα­λεία, αλλά για ιατρι­κό υλι­κό που χρη­σι­μο­ποιεί­ται εδώ και δεκα­ε­τί­ες, όμως στη λογι­κή του κόστους — οφέ­λους οι ελλεί­ψεις είναι τερά­στιες και σε συν­θή­κες κρί­σης μεγα­λώ­νουν την από­στα­ση από τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες. Ούτε τους ακού­σα­με να λένε τα ίδια για τους νεκρούς εργά­τες, που σκο­τώ­νε­ται ένας κάθε πέντε μέρες στους χώρους δου­λειάς εξαι­τί­ας της έλλει­ψης σύγ­χρο­νων μέσων για την υγεία και την ασφά­λεια. «Ψιλά γράμ­μα­τα» οι ζωές των ανθρώ­πων όταν τα φώτα σβήνουν…