Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Διαχείριση του πόσιμου νερού: αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση (1)

Επι­μέ­λεια Ομά­δα ¡H.lV.S! //  

Η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της δια­χεί­ρι­σης του πόσι­μου νερού –κυρί­ως στις φτω­χές χώρες, αλλά όχι μόνο σε αυτές, απο­τε­λεί ‑ειδι­κά την τελευ­ταία 25ετία «πεδίο δόξης λαμπρόν» για τις πολυ­ε­θνι­κές, με ευρύ­τε­ρες επι­πτώ­σεις στη λαϊ­κή οικογένεια.

Η Αμε­ρι­κα­νι­κή Ήπει­ρος δια­θέ­τει τα μεγα­λύ­τε­ρα απο­θέ­μα­τα νερού στον πλα­νή­τη και η άνι­ση κατα­νο­μή τους, η ρύπαν­ση, η υπε­ρεκ­με­τάλ­λευ­ση κλπ. ιδιαί­τε­ρα στις οικο­νομικά πιο ανε­πτυγ­μέ­νες περιο­χές (μητρο­πό­λεις, βιο­μη­χα­νι­κές, εντα­τι­κής γεωρ­γί­ας ζώνες κά) έχει προ­κα­λέ­σει μεγά­λα προβλήματα.

Όμως, είναι οι (οικο­νο­μι­κά) λιγό­τε­ρο ανε­πτυγ­μέ­νες περιο­χές και χώρες , που, έχο­ντας σημα­ντι­κά ανα­νε­ώ­σι­μα απο­θέ­μα­τα νερού λόγω τις πλού­σιας βιο­ποι­κι­λό­τη­τας που δια­θέ­τουν, δέχο­νται τη μεγα­λύ­τε­ρη πίε­ση, πραγ­μα­τι­κό πλιά­τσι­κο: αυτό, εκτός των άλλων (ζητή­μα­τα, οικο­λο­γι­κά κλπ) έχει στην πρά­ξη οδη­γή­σει στον απο­κλει­σμό εκα­τομ­μυ­ρί­ων κατοί­κων από τη χρή­ση του νερού.

Αντί­στα­ση υπάρ­χει, αλλά δυστυ­χώς παρά τις κατά και­ρούς πραγ­μα­τι­κές «εξε­γέρ­σεις» η ανυ­παρ­ξία οργα­νω­μέ­νων κινη­μά­των με σωστή στό­χευ­ση (επι­κέ­ντρω­ση στην καρ­διά του προ­βλή­μα­τος) έχει οδη­γή­σει μέχρι σήμε­ρα στο «που­θε­νά» (και συχνά στη χει­ρα­γώ­γη­ση, με τη βοή­θεια και της σε κάθε χώρα αστι­κής κυβέρ­νη­σης, με τις όποιες ιδιομορφίες)

nero1

Αφε­τη­ρία του σημειώ­μα­τος |>πρό­σφα­τη είδη­ση (telesurtv) από τη λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, «El agua no se vende, se cuida y se defiende» |> ΣΣ Το νερό δεν που­λιέ­ται, το νοια­ζό­μα­στε και το περι­φρου­ρού­με [το υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε]<| το σύν­θη­μα των κινητοποιήσεων

Η μάχη του λαού κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στο Ελ Σαλβαδόρ

Οι δυσκο­λί­ες πρό­σβα­σης στο νερό που ήδη υπάρ­χουν στο Ελ Σαλ­βα­δόρ θα αυξη­θούν αν ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί η δια­χεί­ρι­σή του, όπως προ­βλέ­πε­ται σε νομο­σχέ­διο που προ­ω­θεί­ται από το δεξιό κυβερ­νη­τι­κό συνασπισμό.

Τα κοι­νω­νι­κά κινή­μα­τα, οι φοι­τη­τές και όλη η κοι­νω­νία συνε­χί­ζουν να παλεύ­ουν ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του νερού, ενά­ντια σε ένα κεκτη­μέ­νο. Το κύριο σημείο δια­φω­νί­ας (αλλά όχι μόνο αυτό) είναι η πρό­τα­ση να συμπε­ρι­λη­φθούν εκπρό­σω­ποι ιδιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων στην Εθνι­κή Αρχή Υδά­των (ANA), που θα οδη­γή­σει στην ολι­κή κυριαρ­χία τους. Η GANA, [Μεγά­λη Συμ­μα­χία για την Εθνι­κή Ενό­τη­τα] δηλ. η Alianza Republicana Nacionalista (ARENA) το Χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τι­κό Κόμ­μα (PDC) και το Εθνι­κό Κόμ­μα Συνα­σπι­σμού (NCP) έχουν τις ψήφους που αρκούν για να γίνει νόμος και να ξεπε­ρά­σει το σκό­πε­λο πιθα­νού προ­ε­δρι­κού βέτο, ενώ την αλλη­λεγ­γύη του στη δίκαιη λαϊ­κή οργή, εκφρά­ζει το FMLN και ο λαός της Νικαράγουας

Οι λαϊ­κές δυνά­μεις και τα κινή­μα­τα δεν το βάζουν κάτω. Σε μια νότα δια­μαρ­τυ­ρί­ας, που απευ­θύ­νε­ται στον Πρό­ε­δρο της Νομο­θε­τι­κής Συνέ­λευ­σης και τον πρό­ε­δρο της Επι­τρο­πής Περι­βάλ­λο­ντος και Κλι­μα­τι­κής Αλλα­γής καταγ­γέλ­λε­ται  η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του νερού επι­ση­μαί­νο­ντας πως οι ελεύ­θε­ροι υδά­τι­νοι πόροι είναι  ανθρώ­πι­νο δικαί­ω­μα και κεκτη­μέ­νο και ζητούν:

|> Την ανα­γνώ­ρι­ση του δικαιώ­μα­τος σε όλους, σ’ όλο το λαό να έχουν νερό στις κατάλ­λη­λες συν­θή­κες (υγιει­νής κλπ)

|> Να δια­σφα­λι­στεί η μονι­μό­τη­τα του υδρο­λο­γι­κού κύκλου, αυτό σημαί­νει και προ­στα­σία και δια­θε­σι­μό­τη­τα όλων των περιο­χών συλ­λο­γής όμβριων υδάτων..

|> Να εξα­σφα­λι­στεί η ποιό­τη­τα, ώστε το νερό που εξυ­πη­ρε­τούν τις κατοι­κί­ες να μπο­ρεί να κατα­να­λω­θεί ως πόσι­μο νερό.

|> Τη βελ­τι­στο­ποί­η­ση της χρή­σης νερού σε όλα τα επί­πε­δα, απαι­τώ­ντας ελά­χι­στα standards και προ­δια­γρα­φές για όλους τους καταναλωτές.

Τον Απρί­λιο του 2015, το Ελ Σαλ­βα­δόρ έζη­σε την λει­ψυ­δρία , κυρί­ως στην κεντρι­κή ζώνη της χώρας, λόγω της παρα­τε­τα­μέ­νης ξηρα­σί­ας. Αν κάτι τέτοιο, συμ­βεί με ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νη τη διά­θε­ση του αγα­θού θα επι­φέ­ρει σοβα­ρές συνέ­πειες ειδι­κά για τις ευά­λω­τες ομάδες.

|> Αλλά που οφεί­λε­ται  η έλλει­ψη νερού; 

Μια μελέ­τη από το Γρα­φείο για την Υπε­ρά­σπι­ση των Ανθρω­πί­νων Δικαιω­μά­των (PDDH), που κυκλο­φό­ρη­σε το 2016, κατέ­λη­ξε στο συμπέ­ρα­σμα ότι δεν θα είναι καν εφι­κτή η ζωή στο Ελ Σαλ­βα­δόρ μετά από 80 χρό­νια, λόγω της κρί­σης και μόνο του νερού, που  επι­δει­νώ­νε­ται από την κλι­μα­τι­κή αλλαγή.
Σύμ­φω­να με τον ΟΗΕ, το Ελ Σαλ­βα­δόρ έχει τον υψη­λό­τε­ρο βαθ­μό περι­βαλ­λο­ντι­κής υπο­βάθ­μι­σης στην Αμε­ρι­κή, (αμέ­σως μετά την Αϊτή), με άθι­κτο μόνο το 3% του φυσι­κού δάσος, με ακα­τάλ­λη­λες πρα­κτι­κές γεωρ­γι­κής καλ­λιέρ­γειας και με πάνω από το 90% των επι­φα­νεια­κών νερών  μολυ­σμέ­νων.

|> Και ποιες θα είναι οι συνέ­πειες της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης του νερού;

Εάν το νερό ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί θα δημιουρ­γη­θεί εκεί­νο το «φυσι­κό» μονο­πώ­λιο που μετά τον δήθεν αντα­γω­νι­σμό ‑αρχι­κά, με το δημό­σιο θα μετα­τρέ­ψουν το χρή­στη σε όμη­ρο των οικο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων της εταιρείας.

Αυτό από μόνο του προ­κα­λεί άνι­ση πρό­σβα­ση, μόνι­μη αύξη­ση των τιμο­λο­γί­ων και χει­ρο­τέ­ρευ­ση των δικτύ­ων δια­νο­μής λόγω έλλει­ψης επεν­δύ­σε­ων, με απο­τέ­λε­σμα η ‑ήδη κακή ποιό­τη­τα του νερού, να χει­ρο­τε­ρεύ­ει συνεχώς.

Επι­πλέ­ον, αυτός ο τύπος παρα­χώ­ρη­σης έχει γίνει πλέ­ον κοι­νός τόπος για την πολι­τι­κή διαφθορά.

|> Τι συμ­βαί­νει στην υπό­λοι­πη Λατι­νι­κή Αμερική;

Στις περισ­σό­τε­ρες χώρες υπάρ­χει πίε­ση από τις πολυ­ε­θνι­κές να οικειο­ποι­η­θούν τόσο τα απο­θε­μα­τι­κά όσο και τα δίκτυα. Στο Μεξι­κό, η απερ­χό­με­νη κυβέρ­νη­ση Peña Nieto πρό­λα­βε την έκδο­ση νόμου που απο­σκο­πεί στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του νερού, με παρα­χώ­ρη­ση των ταμιευ­τή­ρων  και την αύξη­ση των τιμο­λο­γί­ων  για οικια­κή χρήση.

Στην Ονδού­ρα, το Περού, την Αργε­ντι­νή και τη Βρα­ζι­λία υπάρ­χουν παρό­μοιες πρω­το­βου­λί­ες. Εκτός από την Κού­βα (τα ευκό­λως εννο­ού­με­να παρα­λεί­πο­νται…), μόνο στη Βενε­ζου­έ­λα, το νερό είναι δημό­σιος πόρος ‑συνταγ­μα­τι­κά καθιε­ρω­μέ­νος και επί­σης στην Ουρου­γουάη το 2004, έγι­νε ένα βήμα με τη συνταγ­μα­τι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση που ορί­ζει το νερό ως «δημό­σιο αγαθό».

|> Ποια είναι η κατά­στα­ση στον υπό­λοι­πο κόσμο;

Στην Ευρώ­πη, μετά από μια δια­δι­κα­σία στα­δια­κής ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της υπη­ρε­σί­ας, η τρέ­χου­σα τάση είναι να επι­στρέ­ψει στη δημό­σια διοί­κη­ση, ή στην τοπι­κή (|> ΣΣ δημο­τι­κή) διαχείριση.

Προς το παρόν μόνο το 10% των 400 μεγα­λύ­τε­ρων πόλε­ων στον κόσμο έχει ιδιωτικοποιηθεί.

Κατά τα τελευ­ταία δέκα χρό­νια, πάνω από εκα­τό μεγά­λες πόλεις έχουν ακο­λου­θή­σει αυτή την αντί­στρο­φη πορεία για το νερό: Παρί­σι, Βερο­λί­νο, Βου­δα­πέ­στη, Ατλά­ντα, Indianapolis, Μπου­έ­νος Άιρες, Λα Παζ, το Γιο­χά­νε­σμπουργκ, το Dar-es-Salaam κλπ .

Νερό, ο «γαλάζιος χρυσός» του ΟΗΕ

Το 2010, η ΓΣ του ΟΗΕ απο­φά­σι­σε πως «η πρό­σβα­ση στο νερό και στην υγιει­νή που προ­κύ­πτει απ’ αυτό, είναι ανθρώ­πι­νο δικαί­ω­μα». Ήδη από το  1992 η διά­σκε­ψη των Ηνω­μέ­νων Εθνών για το νερό και το περι­βάλ­λον, στο Δου­βλί­νου, ανα­κή­ρυ­ξε το νερό ως «μπλε χρυ­σό» και το ανέ­δει­ξε σε «οικο­νο­μι­κό αγα­θό».

Η υπουρ­γός περι­βάλ­λο­ντος του Ελ Σαλ­βα­δόρ Lina Pohl, μιλώ­ντας εξ ονό­μα­τος και της “Administración Nacional de Acueductos y Alcantarillados” (|> ΣΣ «Εθνι­κή διοί­κη­ση Ύδρευ­σης-Απο­χέ­τευ­σης» δήλω­σε πρό­σφα­τα πως «Το 95% του νερού είναι μολυ­σμέ­νο, από πολύ ως πάρα πολύ», «μόνο ένα 5%, έχει κάπως «καλή» ποιό­τη­τα» και συνέ­χι­σε: «το πρό­βλη­μα δεν απο­τε­λεί θέμα κακο­διοί­κη­σης, είναι ζήτη­μα κατα­σκευ­ής υπο­δο­μών» και ανα­φέρ­θη­κε στο γεγο­νός ότι «στην εμβέ­λεια της ευρύ­τε­ρης περιο­χής Alta Vista de Ilopango, δεν υπάρ­χει πια δυνα­τό­τη­τα για γεω­τρή­σεις» ενώ (πχ) στον ποτα­μό Acelhuate «τρεις μόνο εται­ρεί­ες που προ­κα­λούν το 70% της ρύπαν­σης». Δήλω­σε πάντως (παρη­γο­ριά στον άρρω­στο…) ότι «μέσω ενός Σχε­δί­ου Δρά­σης θα ήταν δυνα­τό να εντο­πι­στεί η πηγή ρύπαν­σης των ποταμών».

βλ & >| “anda” |< επί­σης  |> Lina Pohl <|

nero2

Όπως είναι γνω­στό η φτώ­χεια συν­δυά­ζε­ται με την έλλει­ψη πρό­σβα­σης σε υδά­τι­νους πόρους, οι ασθέ­νειες που συν­δέ­ο­νται με την έλλει­ψη νερού και την υγιει­νή είναι στην κορυ­φή της λίστας στον «ανα­πτυσ­σό­με­νο» κόσμο, με πάνω από 2 δισ ανθρώ­πων να πλήτ­το­νται από την έλλει­ψη νερού σε πάνω από 40 χώρες, με ~1,1 δισ να μην έχουν επαρ­κή πρό­σβα­ση σε πόσι­μο νερό και  2,4 δισ να μην μπο­ρούν να τηρούν κανό­νες υγιει­νής ενώ σύμ­φω­να με πρό­σφα­τες επι­στη­μο­νι­κές προ­βλέ­ψεις το 25% του πλη­θυ­σμού της γης το 2050 θα ζουν σε χώρα που θα έχει πρό­βλη­μα με τους υδά­τι­νους πόρους της.

Σύμ­φω­να με έκθε­ση του ΟΗΕ (2007) το πόσι­μο νερό διαρ­κώς ελατ­τώ­νε­ται κι ενώ οι ανά­γκες αυξά­νο­νται, η ποιό­τη­τα του χει­ρο­τε­ρεύ­ει και η ρύπαν­ση του παρα­μέ­νει ο σημα­ντικότερος παρά­γο­ντας θνη­σι­μό­τη­τας στον κόσμο. Τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά αυτά παρου­σιά­ζουν έντο­νες χωρι­κές δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις ανά­με­σα στις χώρες του ανε­πτυγ­μέ­νου οικο­νο­μι­κά Βορά που κατα­να­λώ­νει άμε­σα ή έμμε­σα το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των απο­θε­μά­των και των άλλων χωρών του κόσμου. Το 70% του δια­θέ­σι­μου νερού στον κόσμο δια­τί­θε­ται για άρδευ­ση που σε μεγά­λο μέρος της γίνε­ται με σκο­πό την παρα­γω­γή ζωο­τρο­φών που κατα­να­λώ­νο­νται κυρί­ως στις βόρειες χώρες. Ο μέσος όρος του υδρο­λο­γι­κού ίχνους των ΗΠΑ είναι 2.480 m3/cap/έτος, ενώ ο αντί­στοι­χος παγκό­σμιος είναι 1240 m3/cap/έτος (UNESCO 2008) Στην Αμε­ρι­κα­νι­κή ήπει­ρο η κατά­στα­ση των υπό­γειων υδά­των είναι κρί­σι­μη, με τον Κανα­δά, που δια­θέ­τει το 9% των γλυ­κών νερών του κόσμου, μόνο το 63% (στοι­χεία 2004) να έχουν απευ­θεί­ας πρό­σβα­ση στο σπί­τι στο γλυ­κό νερό, οι υπό­λοι­ποι χρη­σι­μο­ποιούν πηγά­δια. Ταυ­τό­χρο­να, τα νερά μολύ­νο­νται συνέ­χεια από τις χημι­κές βιο­μη­χα­νί­ες, τα αγρο­τικά φάρ­μα­κα και τα από­βλη­τα των πόλε­ων ενώ εξα­φα­νί­ζο­νται συστη­μα­τι­κά οι δασι­κές περιο­χές που τα συγκρα­τούν. Ακό­μα πιο κρί­σι­μη είναι η κατά­στα­ση στις ΗΠΑ όπου το 50% των κατοί­κων εξαρ­τά­ται από τα υπό­γεια ύδα­τα. Όμως το 40% των ποτα­μών και λιμνών είναι μολυσμένες.

Στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή πού έρχε­ται πρώ­τη στον κόσμο σε διαθεσι­μότητα νερού με 33.680 m3 τον χρό­νο ανά κάτοι­κο, οι γεω­γρα­φι­κές δια­φο­ρές, η ρύπαν­ση και οι κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες συμ­βάλ­λουν στην άνι­ση κατα­νο­μή του: πάνω από 30.000.000 λαού δεν έχουν νερό στο σπί­τι ενώ ο μέσος όρος της πρό­σβα­σης των κατοί­κων της στο νερό είναι ιδιαί­τε­ρα χαμη­λός (307,8 m3 τον χρό­νο ανά κάτοι­κο σε σύγκρι­ση με αυτόν των ΗΠΑ 1. 268 m3)

Η εξά­ντλη­ση των υδά­των στο Βόρειο ημι­σφαί­ριο και η ρύπαν­ση έως μόλυν­ση τους οδή­γη­σε μετα­ξύ άλλων στην εκμε­τάλ­λευ­ση των απο­θε­μά­των του Νότου. Η συμ­φω­νία της NAFTA (1994) περιέ­χει ιδιαί­τε­ρο κεφά­λαιο για την εκμε­τάλ­λευ­ση της βιο­ποι­κι­λό­τη­τας και των ανα­νε­ώ­σι­μων απο­θε­μά­των νερού της Αμε­ρι­κής. Στην κατεύ­θυν­ση αυτή υπάρ­χουν επί­σης 3 μεγά­λες συμ­φω­νί­ες: Η Βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κή Συνερ­γα­σία για το Νερό και την Ενέρ­γεια (NAWAPA) που αφο­ρά την εκμε­τάλ­λευ­ση των υδά­των της Βόρειας Αμε­ρι­κής, το «Πλά­νο Που­έ­μπλα Πανα­μά» (ΡΡΡ) που αφο­ρά την Κεντρι­κή Αμε­ρι­κή και η Πρω­το­βου­λία για την Ενσω­μά­τω­ση της Περι­φε­ρεια­κής Υπο­δο­μής της Νότιας Αμε­ρι­κής (IIRSA) που κατευ­θύ­νε­ται στην κατα­σκευή μεγά­λων έργων για την εκμε­τάλ­λευ­ση των υδά­των της Νότιας Αμε­ρι­κής όπως για παρά­δειγ­μα η κατα­σκευή ενός μεγά­λου κανα­λιού που θα συν­δέ­ει τους ποτα­μούς Πλά­τα, Αμα­ζό­νιο και Ορι­νό­κο με την Καραϊ­βι­κή θάλασ­σα ώστε να γίνε­ται δυνα­τή η μετα­φορά νερών με τάν­κερ στις ΗΠΑ, ενώ το σχέ­διο «Κολομ­βία» και η «Iniciativa Regional Andina», δίνουν επί­σης τη δυνα­τό­τη­τα στρα­τιω­τι­κής παρου­σί­ας στην Αμα­ζο­νία… Και όλ’ αυτά στη λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή με τους τερά­στιους πόρους νερού που δια­θέ­τει (4 από τα 25 μεγα­λύ­τε­ρα ποτά­μια ‑Amazone, Parana, Orinoco και Magdalena και οι μεγα­λύ­τε­ρες λίμνες του κόσμου, στη Βενε­ζου­έ­λα, στο Περού, στη Βολι­βία, και μετα­ξύ Χιλής και Αργεντι­νής, που απει­λού­νται από την ιδιωτικοποίηση.

nero3

Όπως απο­κα­λύ­πτει η έκθε­ση της REDES-AT της Ουρου­γουά­ης (PIDHDD, 2007), οι πολυ­ε­θνι­κές που συμ­με­τέ­χουν στην προ­σπά­θεια ελέγ­χου του συνό­λου των υδά­τι­νων πόρων της σχε­τί­ζο­νται άμε­σα με τις κυβερ­νή­σεις, τον στρα­τό και τους διε­θνείς οργα­νι­σμούς (ΔΤ, ΔΝΤ) και προω­θούν την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των νερών στις περισ­σό­τε­ρες χώρες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής μέσω σχη­μά­των ΣΔΙΤ (συνερ­γα­σία ιδιω­τι­κού με δημό­σιο τομέα) — |>UNESCO, 2008., Portal del Agua 20–2‑2008 (www.unesco.com) - Έκθε­ση του 4ου Παγκό­σμιου Φόρουμ για το Νερό) — βλ & |>http://www.iisd.ca/ymb/water/worldwater5/<|

«Συνωστισμός»

Δεκά­δες μεγα­θή­ρια όπως η γαλ­λι­κή Suez”, που δημιουρ­γή­θη­κε το 1880 (Lyonnaise des Eaux) και ενσω­μα­τώ­θη­κε το 1997 στο «κον­σόρ­τσιουμ» Compagnie de Suez (εμφα­νί­ζε­ται μέσω της Aguas de Barcelona, η (επί­σης γαλ­λι­κή πολυ­ε­θνι­κή)  Veolia που ξεκί­νη­σε ως Compagnie Generale des Eaux, τον XIX αιώ­να και το 1998 το άλλα­ξε σε Vivendi, το 2003 μετα­τρά­πη­κε σε Veolia Environnement — εμφα­νί­ζε­ται και μέσω της Proactive Medio Ambiente (50–50% με την ισπα­νι­κή κατα­σκευα­στι­κή FCC — Fomento de Construcciones y Contratos), η RWE Thames Water (γερ­μα­νι­κή) που αγό­ρα­σε το 2002 την αγγλι­κή Thames Water, και το 2003 την βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κή American Water Works και μετα­τράπηκε στην 3η παγκό­σμια δύνα­μη … η Bouygues-SAUR παρα­κλά­δι της (γαλ­λι­κής) κατα­σκευα­στι­κής Bouygues-Saur, 4η στον κόσμο, με ιδιαί­τε­ρη δρα­στη­ριό­τη­τα στην Αφρι­κή (εμφα­νί­ζε­ται σαν Aguas de Valencia) …η (κατα­σκευα­στι­κή των ΗΠΑ) Bechtel”, που εμφα­νί­ζε­ται μέσω της IWL (International Water Limited) σε συνερ­γα­σία με την ιτα­λι­κή Edison και με την αγγλι­κή United Utilities International… η TECVASA-Canal de Isabel II που ελέγ­χει ζώνη 9 εκα­τομ­μυ­ρί­ων κατοί­κων (παρου­σιά­ζε­ται ως AAA — Acueducto Alcantarillado y Aseo)… η  Aguas de Portugal ΣΔΙΤ για την υδρο­δό­τη­ση δήμων της Πορ­το­γα­λί­ας, που το 1998 δημιούρ­γη­σε τις Empresa Brasilera de Aguas Libres (EBAL) και Prolagos, με τις οποί­ες συμ­με­τέ­χει στη δια­χεί­ρι­ση του νερού της Βρα­ζι­λί­ας … η  Aguas de Bilbao Bizkaia”, «δημό­σια» επι­χεί­ρη­ση της Χώρας των Βάσκων στην Ισπα­νία που έχει ανα­λά­βει την κάλυ­ψη 54 δήμων της Bizkaia και από το 2002 μαζί με την Grupo Iberdrola και την Caja de Ahorro de Bilbao ανέ­λα­βε την τρο­φο­δό­τη­ση τού Maldonado (Uruguay) με το όνο­μα URAGUA (ακυ­ρώ­θη­κε το 2005 με την ανα­θε­ώ­ρη­ση του συντάγ­μα­τος της Ουρου­γουά­ης), παλαιό­τε­ρα (το 1999) είχε ανα­λά­βει τη Μητρό­πο­λη του Buenos Aires κλπ. κλπ.

Επο­μέ­νως μόνο γέλω­τα προ­κα­λούν τα «διά­φο­ρα» της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής για την προ­στα­σία των υδα­τι­κών πόρων όπως πχ. ότι « …Η επέ­κτα­ση του πρω­το­κόλ­λου του Κιό­το πέραν του 2012 θα λει­τουρ­γή­σει ως εγγύ­η­ση για τα ανα­πτυσ­σό­με­να κρά­τη ότι τα ανα­πτυγ­μέ­να θα τα βοη­θή­σουν προ­κει­μέ­νου να βρουν τρό­πους να  προ­συ­πο­γρά­ψουν μια παγκό­σμια νομι­κά δεσμευ­τι­κή συμ­φω­νία» (Τ.Μπιρμπίλη ‑2011…τη θυμά­στε; αυτή του ΓΑΠ) ή τα λεγό­με­να «νομο­θε­τι­κά εργα­λεία», όπως η Οδη­γία 2000/60 που δήθεν «δίνει προ­τε­ραιό­τη­τα στο πόσι­μο νερό», καθιε­ρώ­νο­ντας το αμί­μη­το «ο ρυπαί­νων πλη­ρώ­νει» και «ενθαρ­ρύ­νει τους πολί­τες να συμ­με­τέ­χουν στην προ­στα­σία και δια­χεί­ρι­ση των υδά­των». (sic !!). Αλλά και μόνο από αυτά μπο­ρούν να βγουν τα προ­φα­νή συμπε­ρά­σμα­τα.

Κλεί­νου­με αυτό το 1ο μέρος με τον παρα­κά­τω πίνα­κα, όπου και μόνο ο τίτλος «Δύο αντι­μα­χό­με­νες αντι­λή­ψεις για τη δια­χεί­ρι­ση του νερού» σε σχέ­ση με αυτό που ακο­λου­θεί, δεί­χνει καθα­ρά πως θέλουν να μας πεί­σουν ότι το ζήτη­μα δεν έχει να κάνει με το αστι­κό κρά­τος και την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση, όλων όσων έχουν να κάνουν με τη ζωή μας, αλλά με κάτι «άλλο»…

nero4

Παί­ζο­ντας δηλ. με τις λέξεις …Κοι­νό Αγα­θό; …Δημό­σιο αγα­θό;             …Commodity / Διευ­κό­λυν­ση (;;) Οικο­νο­μι­κό αγα­θό … Ελεύ­θε­ρο / Πλή­ρως τιμο­λο­γη­μέ­νο… από παντού απου­σιά­ζει η «μαγι­κή» λέξη καπι­τα­λι­σμός / ιμπε­ρια­λι­σμός

|> ΣΣ η Karen Bakker, είναι ερευ­νή­τρια, υπεύ­θυ­νη στο Program on Water Governance με πάνω από 100 δημο­σιεύ­μα­τα  (βασι­κά τεχνο­κρα­τι­κά) για το πόσι­μο νερό την «περι­βαλ­λο­ντι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση» και την «και­νο­το­μία»

Omada

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο