Διαχείριση του πόσιμου νερού: «Σαπίζει» (ο καπιταλισμός) θα πει ΣΑΠΙΖΕΙ

Επι­μέ­λεια Ομά­δα ¡H.lV.S! //  

Στο 1ο μέρος του σημειώ­μα­τος (σχε­τι­κά με τη λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή)  με πυρή­να το σύν­θη­μα «El agua no se vende, se cuida y se defiende» |> Το νερό δεν που­λιέ­ται, το νοια­ζό­μα­στε και το περι­φρου­ρού­με [το υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε]<|, ανα­φέ­ρα­με μετα­ξύ άλλων ότι «…εκτός από την Κού­βα (όπου τα ευκό­λως εννο­ού­με­να παρα­λεί­πο­νται…), μόνο στη Βενε­ζου­έ­λα, το νερό είναι δημό­σιος πόρος ‑συνταγ­μα­τι­κά καθιε­ρω­μέ­νος», στην Βενε­ζου­έ­λα που τις προη­γού­με­νες μέρες και σήμε­ρα και τις επό­με­νες (…και το μέχρι πότε «θα εξαρ­τη­θεί»), παί­ζο­νται πολ­λά περισ­σό­τε­ρα, που έχουν να κάνουν με το αν θα συνε­χί­σει μια πορεία, (με συνε­χή πισω­γυ­ρί­σμα­τα στις πολι­τι­κές επι­λο­γές είναι αλή­θεια…) ή θα μετα­τρα­πεί σε ένα ακό­μη προ­τε­κτο­ρά­το των Αμε­ρι­κά­νων και του διε­θνούς κεφα­λαί­ου.

Αυτό που σήμε­ρα προ­έ­χει ‑σε ότι μας αφο­ρά σαν κομ­μου­νι­στές  είναι η αλλη­λεγ­γύη στο λαό της χώρας, που βιώ­νει την καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση και κρί­ση, στο πλευ­ρό του ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας, που δίνει τη μάχη για τα δικαιώ­μα­τα της εργα­τι­κής τάξης, για να ζήσει ο λαός χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση και ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις καταγ­γέλ­λο­ντας το πρα­ξι­κό­πη­μα των ΗΠΑ και άλλων συμ­μα­χι­κών τους κυβερ­νή­σε­ων στην Αμε­ρι­κή, καθώς και τις επεμ­βά­σεις της ΕΕ και ευρω­παϊ­κών κυβερ­νή­σε­ων, τη σιγή ιχθύ­ος του Σύρι­ζα, τη στή­ρι­ξη των αντι­δρα­στι­κών δυνά­με­ων και του εκπρο­σώ­που τους Γκουαϊ­δό, που αυτο­α­πο­κα­λεί­ται πρό­ε­δρος της χώρας, τις στρα­τιω­τι­κές απει­λές, τις επεμ­βά­σεις και υπο­δεί­ξεις ιμπε­ρια­λι­στι­κών χωρών και οργα­νι­σμών.

Το ΚΚΕ απαι­τεί η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση να λάβει ξεκά­θα­ρη θέση ότι ανα­γνω­ρί­ζει τον εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο της Βενε­ζου­έ­λας Νικο­λάς Μαδού­ρο, ότι απορ­ρί­πτει τους τυχο­διω­κτι­κούς σχε­δια­σμούς για την επι­βο­λή από τα έξω ενός «μετα­βα­τι­κού προέδρου»-μαριονέτα, να κατα­δι­κά­σει χωρίς μισό­λο­γα την επέμ­βα­ση των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Το 1^ο μέρος για τη δια­χεί­ρι­ση του νερού τελεί­ω­νε με την παρα­τή­ρη­ση: «Κοι­νό Αγα­θό; Δημό­σιο;  …Commodity / Διευ­κό­λυν­ση (;;) Οικο­νο­μι­κό αγα­θό … Ελεύ­θε­ρο / Πλή­ρως τιμο­λο­γη­μέ­νο… από παντού απου­σιά­ζει η «μαγι­κή» λέξη καπι­τα­λι­σμός / ιμπε­ρια­λι­σμός»

Αλλά τι είναι ιμπε­ρια­λι­σμός; Συνή­θως κατα­νο­εί­ται απλου­στευ­τι­κά σαν η επι­θε­τι­κή δρά­ση με τη μορ­φή διπλω­μα­τι­κών και στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κών επεμ­βά­σε­ων των ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών (ως μέρος της εξω­τε­ρι­κής τους πολι­τι­κής), σε άλλα υπο­δε­έ­στε­ρα, σαν ανα­πό­σπα­στο στοι­χείο των διε­θνών σχέ­σε­ων που οι «μικροί» ανα­πτύσ­σουν ‑λιγό­τε­ρο ή περισ­σό­τε­ρο, έξω και ανε­ξάρ­τη­τα από την συνο­λι­κή στρα­τη­γι­κή και τις επί μέρους επι­λο­γές του καπι­τα­λι­στι­κού κόσμου.

Σύμ­φω­να με τον πιο σύντο­μο ορι­σμό εν είδει κεφα­λί­δας, του Λένιν, «ιμπε­ρια­λι­σμός είναι το μονο­πω­λια­κό στά­διο του καπι­τα­λι­σμού» ή «το ανώ­τα­το στά­διό του», που φυσι­κά δε μπο­ρεί να δώσει ολό­κλη­ρη την ουσία και το περιε­χό­με­νο αυτού που ο λαός ονο­μά­ζει «ζού­γκλα της αγο­ράς».

Ο Λένιν ανέ­λυ­σε την ουσία και τις νομο­τέ­λειες του ιμπε­ρια­λι­σμού στο έργο του «Ο ιμπε­ρια­λι­σμός, ανώ­τα­το στά­διο του καπι­τα­λι­σμού», που απο­τε­λεί σημα­ντι­κή θεω­ρη­τι­κή βάση και μεθο­δο­λο­γι­κό εργα­λείο για τη μελέ­τη και ερμη­νεία των φαι­νο­μέ­νων και εξε­λί­ξε­ων του σύγ­χρο­νου καπι­τα­λι­σμού και σήμε­ρα ‑πάνω από 100 χρό­νια μετά, παρα­μέ­νει άκρως επί­και­ρο, παρά τις «φιλό­τι­μες» προ­σπά­θειες (οπορ­του­νι­στι­κής) «επι­και­ρο­ποί­η­σης».

Το έργο αυτό γρά­φτη­κε με βασι­κό σκο­πό (όπως ο ίδιος σημειώ­νει), να δεί­ξει ποια ήταν στις αρχές του 20ού αιώ­να η συνο­λι­κή εικό­να της παγκό­σμιας καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, στις διε­θνείς αμοι­βαί­ες σχέ­σεις της και έδω­σε ένα ολο­κλη­ρω­μέ­νο ορι­σμό, ανα­δει­κνύ­ο­ντας τις βασι­κές καθα­ρά οικο­νο­μι­κές έννοιες του ιμπε­ρια­λι­σμού, που συνο­ψί­ζο­νται στα 5 βασι­κά του γνω­ρί­σμα­τα:

1)  Συγκέ­ντρω­ση της παρα­γω­γής και του κεφα­λαί­ου, που έχει φτά­σει σε τέτοια υψη­λή βαθ­μί­δα ανά­πτυ­ξης, ώστε να δημιουρ­γεί μονο­πώ­λια που παί­ζουν απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στην οικο­νο­μι­κή ζωή.

2)  Συγ­χώ­νευ­ση του τρα­πε­ζι­κού κεφα­λαί­ου με το βιο­μη­χα­νι­κό και δημιουρ­γία μιας χρη­μα­τι­στι­κής ολι­γαρ­χί­ας πάνω στη βάση αυτού του χρη­μα­τι­στι­κού κεφαλαίου.

3)  Εξαι­ρε­τι­κά σπου­δαία σημα­σία απο­κτά η εξα­γω­γή κεφα­λαί­ου, σε διά­κρι­ση από την εξα­γω­γή εμπορευμάτων.

4)  Συγκρο­τού­νται διε­θνείς μονο­πω­λια­κές ενώ­σεις των καπι­τα­λι­στών, οι οποί­ες μοι­ρά­ζουν τον κόσμο.

5)  Εχει τελειώ­σει το εδα­φι­κό μοί­ρα­σμα της γης ανά­με­σα στις μεγα­λύ­τε­ρες καπι­τα­λι­στι­κές δυνά­μεις και ο ιμπε­ρια­λι­σμός είναι καπι­τα­λι­σμός στο στά­διο εκεί­νο της ανά­πτυ­ξης, στο οποίο έχει δια­μορ­φω­θεί η κυριαρ­χία των μονο­πω­λί­ων και του χρη­μα­τι­στι­κού κεφα­λαί­ου, έχει απο­κτή­σει εξαι­ρε­τι­κή σημα­σία η εξα­γω­γή κεφα­λαί­ου και έχει αρχί­σει το μοί­ρα­σμα του κόσμου από τα διε­θνή τραστ

Εφαρ­μό­ζο­ντας τις αρχές της μαρ­ξι­στι­κής κοσμο­θε­ω­ρί­ας, ο Λένιν απέ­δει­ξε ότι ο ιμπε­ρια­λι­σμός απο­τε­λεί ένα νέο, ιδιαί­τε­ρο, στά­διο και απο­κά­λυ­ψε την οικο­νο­μι­κή του ουσία και τα πολι­τι­κά του χαρα­κτη­ρι­στι­κά, ότι ο καπι­τα­λι­σμός στο μονο­πω­λια­κό του στά­διο σαπί­ζει και πεθαί­νει, που βέβαια καθό­λου δε σημαί­νει ότι θα καταρ­ρεύ­σει, ως σύστη­μα και έτσι -ως δια μαγεί­ας θα αντι­κα­τα­στα­θεί από το σοσια­λι­σμό. Μπο­ρεί να έχει ήδη παρα­σα­πί­σει, αλλά χωρίς την επα­να­στα­τι­κή πάλη της εργα­τι­κής τάξης και των συμ­μά­χων της, με στό­χο την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας των μονο­πω­λί­ων και την εγκα­θί­δρυ­ση της δικτα­το­ρί­ας του προ­λε­τα­ριά­του, ο καπι­τα­λι­σμός δεν πρό­κει­ται να αντι­κα­τα­στα­θεί από το σοσιαλισμό.

Η περίπτωση του Μεξικού

Το 87% του υδά­τι­νου όγκου του Μεξι­κού προ­έρ­χε­ται από 39 βασι­κούς ποτα­μούς της χώρας, οι υδα­το­λε­κά­νες των οποί­ων κατα­λαμ­βά­νουν 58% της συνο­λι­κής της επι­φά­νειας χώρας. Η μέση ετή­σια κατά κεφα­λήν παρα­γω­γή είναι 4.547 m³ (με ανι­σό­με­τρη κατα­νο­μή ΝΑ τμή­μα 13.566 m³ το υπό­λοι­πο μόνο 1.897 m³  ~7:1). Αλλά οι Β/ΒΔ περιο­χές και το κέντρο με 32% της υδά­τι­νης απορ­ρο­ής, συγκε­ντρώ­νουν το 77% του πλη­θυ­σμού και παρά­γουν το 85% του ΑΕΠ με το 66% του πλη­θυ­σμού να χρη­σι­μο­ποιεί τα υπό­γεια ύδα­τα για πόσι­μο νερό (στοι­χεία 2007 που δε φαί­νε­ται να έχουν αλλά­ξει). Όμως από τις 459 υδα­το­λε­κά­νες οι 130 είναι μολυ­σμέ­νες ή ανε­παρ­κείς λόγω υπερ­βο­λι­κής άντλη­σης και στο Βορά έχουν σχε­δόν εξα­ντλη­θεί ενώ στο Νότο υπάρ­χει υπε­ρε­πάρ­κεια με ανα­νε­ώ­σι­μα απο­θέ­μα­τα νερού, πλού­σια βιο­ποι­κι­λό­τη­τα και μαζί πετρέ­λαια (πχ. πολι­τεία Τσιά­πας). Μέσω λοι­πόν «οδη­γιών» της Διε­θνούς Τρά­πε­ζας έγι­ναν τα τελευ­ταία 30 χρό­νια «έργα εκμε­τάλ­λευ­σης» του υδά­τι­νου πλού­του, απο­στε­ρώ­ντας τον από το λαό ‑με τους ιθα­γε­νείς (που σε  μεγά­λα ποσο­στά κατοι­κούν κυρί­ως εκεί) να αναγκά­ζονται (μένο­ντας χωρίς νερό και γη) να μετα­να­στεύ­ουν σε άθλιες συν­θή­κες στις μεγά­λες πόλεις του Κέντρου και του Βορά της χώρας καθώς και στις ΗΠΑ

Τα ανα­γκα­στι­κά δάνεια που έδω­σε η Διε­θνής Τρά­πε­ζα στο Μεξι­κό έθε­ταν ως περιο­ρι­σμό την αυτο­χρη­μα­το­δό­τη­ση των έργων ώστε να επα­να­κτή­σουν το κόστος των έργων, βάζο­ντας τους κατα­να­λω­τές να πλη­ρώ­νουν τα σπα­σμέ­να, χωρίς συμ­με­το­χή του δημο­σί­ου. Η ΔΤ έχει επι­βά­λει τη δια­χεί­ρι­ση του νερού από το 1972 (βλ &  Programa Nacional Hidrico de México / Εθνι­κό Πρό­γραμ­μα Δια­χεί­ρι­σης Υδά­των) συμμετέ­χοντας σε πάνω από 30 προ­γράμ­μα­τα «αγρο­τι­κής δια­χεί­ρι­σης», «υγιει­νής», «απο­χέ­τευ­σης» κλπ. Η έμμε­ση ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του νερού που ξεκί­νη­σε το 1983 με μια πρώ­τη ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συντάγ­μα­τος έγι­νε επί­ση­μα δεκτή το 1992 επί κυβέρ­νη­σης Salinas de Gortari με το Νόμο «Ley de Aguas Nacionales», προ­χώ­ρη­σε επί Zedillo που παρα­χώ­ρη­σε στους Δήμους τη δια­χεί­ρι­ση των δικτύ­ων, επε­κτά­θη­κε σε όλη τη χώρα ενι­σχύ­ο­ντας τις κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες στην πρό­σβα­ση του νερού, ακο­λού­θη­σε νέος νόμος του 2004 και ολο­κλη­ρώ­θη­κε το 2016 & 2017, με τη Δ.Τ. να απο­τε­λεί πορ­θη­τή­ριο κριό στην κατεύ­θυν­ση της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης (ήδη το 2001 το δάνειο 250.000.000$ είχε περιο­ρι­στι­κό όρο που υπο­χρέ­ω­νε τις δημο­τι­κές επι­χει­ρή­σεις να επε­κτεί­νουν το δίκτυο τους κάνο­ντας συμ­φω­νί­ες με μεγά­λες πολυ­ε­θνι­κές για 50 χρό­νια (πρό­γραμ­μα Promagua 2002) που έχει επε­κτα­θεί πια σε όλη την επι­κρά­τεια (ελέγ­χο­ντας το 70% του αστι­κού πλη­θυ­σμού της χώρας) Σε συνερ­γα­σία με το WEC |>Διε­θνές Κέντρο για το Περι­βάλ­λον (αμε­ρι­κα­νι­κή ΜΚΟ)  έχει δημιουρ­γή­σει βάση δεδο­μέ­νων για όλη τη χώρα που βοη­θά τις μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις να επι­λέ­ξουν που θέλουν να επεν­δύ­σουν και μάλι­στα οι περιο­χές απο­θε­μά­των νερού (που θεω­ρή­θη­κε πόρος στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας) ενι­σχύ­θη­καν στρατιω­τικά και απα­γο­ρεύ­τη­καν οι κινη­το­ποι­ή­σεις κατά της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης του.

Το 2014 έχου­με την συμ­φω­νία – «εφιάλ­τη» CETA (ΣΣ |> Comprehensive Economic And Trade Agreement) και TiSA (ΣΣ |> Trade in Services Agreement – Συμ­φω­νία για το Εμπό­ριο Υπη­ρε­σιών), 50 χωρών ανά­με­σα τους και όλα τα κρά­τη – μέλη της ΕΕ, οι ΗΠΑ, ο Κανα­δάς, η Αυστρα­λία, η Ελβε­τία, η Ιαπω­νία, το Ισρα­ήλ, το Μεξι­κό, ο Πανα­μάς, η Τουρ­κία, το Πακι­στάν κα., όπου με νόμο (που υπερ­τε­ρεί της εθνι­κής νομο­θε­σί­ας) γρά­φε­ται ο προ­α­ναγ­γελ­θείς θάνα­τος του δημό­σιου χαρα­κτή­ρα κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, όπως η υγεία, η παι­δεία, η πρό­νοια κλπ και μετα­ξύ αυτών η ύδρευ­ση. Και, μάλι­στα, χαρα­κτη­ρι­στι­κό της ακραί­ας μυστι­κό­τη­τας ότι κάποια από τα κεί­με­να της δια­πραγ­μά­τευ­σης δεν θα δημο­σιευ­τούν παρά μόνο αφού περά­σουν 5 χρόνια!

«Σαπίζει» (ο καπιταλισμός) θα πει ΣΑΠΙΖΕΙ

Η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του νερού σήμε­ρα θεω­ρεί­ται η τρί­τη καλύ­τε­ρη (επι­κερ­δέ­στε­ρη) επέν­δυ­ση (μετά το πετρέ­λαιο και το ρεύ­μα) και πρα­κτι­κά μόνο οι «πλού­σιοι», αυτοί δηλ. που κατέ­χουν τα μέσα παρα­γω­γής και τα «κλει­διά» της οικο­νο­μί­ας σε τοπι­κή και παγκό­σμια κλί­μα­κα να μπο­ρούν να εξα­σφα­λί­σουν την απρό­σκο­πτη πρό­σβα­σή τους στις πηγές, στη δια­νο­μή και στη διά­θε­ση του νερού. Συμπε­ρι­λαμ­βά­νε­ται και το παι­χνί­δι με τα εμφια­λω­μέ­να που είναι η ταχύ­τε­ρα ανα­πτυσ­σό­με­νη στον τομέα των τρο­φί­μων και ποτών, και από τις ταχύ­τε­ρα ανα­πτυσ­σό­με­νες εμπο­ρι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες: η παγκό­σμια κατα­νά­λω­ση εμφια­λω­μέ­νου νερού είναι πάνω από 300.000.000.000 lt (λίτρα) … 300.000.000 κυβι­κά μέτρα, με μέσο ετή­σιο ρυθ­μός αύξη­σης 7–8% δηλ. διπλα­σια­σμό σε 12 χρό­νια. Τα ετή­σια κέρ­δη των εται­ρειών που δρα­στη­ριο­ποιού­νται γύρω από το νερό ανέρ­χο­νται στο 40% αυτών του πετρε­λαϊ­κού τομέα, ενώ είναι υψη­λό­τε­ρα από αυτά του φαρ­μα­κευ­τι­κού και η αγο­ρά τους θα ξεπε­ρά­σει μελ­λο­ντι­κά αυτή της ενέρ­γειας, των μεταλ­λευ­μά­των και των βασι­κών ειδών διατροφής.

Τα προ­βλή­μα­τα που σχε­τί­ζο­νται με το νερό αλλά­ζουν σε βάθος χρό­νου για­τί αλλά­ζει ο τρό­πος ζωής, ο κόσμος δε ζει πια σε χωριά χτι­σμέ­να στις όχθες των ποτα­μών ή κοντά σε πηγές αλλά σε πόλεις, δηλα­δή μακριά από τους ανα­γκαί­ους υδά­τι­νους πόρους, αλλά εκεί δίπλα βρί­θουν οι βιο­μη­χα­νι­κοί κολοσ­σοί, που είτε κατα­να­λώ­νουν αλό­γι­στα το νερό, είτε το ρυπαί­νουν (συνή­θως συμ­βαί­νουν και τα δύο…)

Σύμ­φω­να με τα διε­θνή standards αν η δια­θε­σι­μό­τη­τα νερού σε μια χώρα ή σε μια περιο­χή είναι κάτω από 1.700 m³/άτομο/έτος υπάρ­χει πρό­βλη­μα (ΣΣ |> «έλλει­ψη νερού εμφα­νής και συχνή»). Κάτω από 1.000 m³/άτομο/έτος θεω­ρεί­ται σοβα­ρός ανα­σταλ­τι­κός παρά­γο­ντας για την οικο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη και τη δημό­σια υγεία και τέλος με κάτω από 500 m³/άτομο/έτος  βρι­σκό­μα­στε σε ορια­κά επί­πε­δα (επι­βί­ω­σης). Βέβαια αυτά τα νού­με­ρα έχουν να κάνουν με μέσους όρους: σε παγκό­σμια κλί­μα­κα αρδεύ­ε­ται το 16% περί­που της καλ­λιερ­γού­με­νης γης, ενώ στον τομέα αυτό δια­τί­θε­νται τα δύο τρί­τα των υδά­τι­νων απο­θε­μά­των, στην Ελλά­δα, λόγω κακής ποιό­τη­τας και ελλι­πούς συντή­ρη­σης των αρδευ­τι­κών δικτύ­ων, το ποσο­στό του νερού που κατα­να­λώ­νε­ται στις γεωρ­γι­κές εφαρ­μο­γές είναι ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρο (87% περί­που), ενώ οι απώ­λειες σε ορι­σμέ­νες περι­πτώ­σεις φτά­νουν μέχρι και το 80%, ενώ η οικια­κή κατα­νά­λω­ση νερού αντι­στοι­χεί στο 10% περί­που της συνο­λι­κής ποσό­τη­τας που κατα­να­λώ­νε­ται ετησίως.

Οι τέσ­σε­ρις εται­ρεί­ες κολοσ­σοί που μας παρέ­χουν τις «υπη­ρε­σί­ες» του, σε περισ­σό­τε­ρες από 150 χώρες είναι οι «Suez RWE» (σε 130), η «Vivendi Environment» (μετέ­πει­τα «Veolia», που δρα­στη­ριο­ποιεί­ται σε 90 χώρες), η «Thames Water» και η «Wessex Water». Η «Veolia» και η «Suez», μαζί ελέγ­χουν πάνω από το 70% της αγο­ράς, γεγο­νός που τις καθι­στά το ισχυ­ρό­τε­ρο μονο­πώ­λιο που λυμαί­νε­ται όχι μόνο παρο­χή & διά­θε­ση πόσι­μου νερού μέσω δικτύ­ων, αλλά και την εμφιά­λω­ση με κέρ­δη πάνω από 50 δις$. Από το Perrier το 1976, τη «μού­φα» της Evian και τη στα­δια­κή είσο­δο Coca-Cola, Nestlé, Pepsi, Φίτζι Water κλπ φτά­σα­με σε 2.000.000tn πλα­στι­κού (που αντι­στοι­χούν σε ~2.000.000tn πετρε­λαί­ου για την παρα­γω­γή τους), στα «Pure Life» του Πακι­στάν (και αντί­στοι­χα στη Νιγη­ρία και αλλού) και σε δηλώ­σεις (Brabeck-Letmathe, ο πρώ­ην διευ­θύ­νων σύμ­βου­λος της Nestlé) του είδους «η ιδέα ότι η πρό­σβα­ση στο νερό θα πρέ­πει να θεω­ρεί­ται ως ένα παγκό­σμιο ανθρώ­πι­νο δικαί­ω­μα είναι «ακραία», υπο­στη­ρί­ζο­ντας την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση σε [%] 98,5% (!!) του νερού, και ότι «πολ­λοί (μπο­ρεί να) το βλέ­πουν ως δικαί­ω­μα, αλλά αυτό δε σημαί­νει ότι πρέ­πει εμείς να χάνου­με τερά­στια ποσά» .

Η κατα­νά­λω­ση εμφια­λω­μέ­νου που στην Κίνα 3πλασιάστηκε (!) και στην Ινδία 5πλασιάστηκε (!!) τα τελευ­ταία χρό­νια  προ­βάλ­λε­ται παντοει­δώς από τα media σαν κάτι «μαγι­κό / trendy» και «“in”-life style» και πλέ­ον όχι τόσο το «απλό» αλλά τα διά­φο­ρα με «φρου­τώ­δη αρώ­μα­τα», το «εμπλου­τι­σμέ­νο με ασβέ­στιο για εγκύ­ους», το «αφρο­δι­σια­κό πλού­σιο σε λίθιο» και ακό­μη, οι πολύ μικρές συσκευα­σί­ες (<50 ml), για αθλη­τές και μωρά, παρέα με τα «συμπλη­ρώ­μα­τα δια­τρο­φής» για αδυ­νά­τι­σμα, απώ­λεια λίπους, με ειδι­κή σύν­θε­ση βιτα­μι­νών C‑D σε συν­δυα­σμό με χάπι, gel, συμπυ­κνω­μέ­νο διά­λυ­μα, σκό­νη, κάψου­λα, κάλυμ­μα ζελα­τί­νης, … και τέλος (ναι υπάρ­χει κι αυτό !!) «για οικια­κά ζώα εμπλου­τι­σμέ­νο με βιτα­μί­νες, οξυγονωμένο»… 

Και αυτά όταν πάνω από 2,5 δισ από­κλη­ρων, που ζουν σε περιο­χές που πραγ­μα­τι­κά δεν υπάρ­χει ασφα­λές τρε­χού­με­νο νερό, δεν έχουν τη δυνα­τό­τη­τα να αγο­ρά­σουν το εμφια­λω­μέ­νο

Πηγή: World Health Organization (WHO) and UNICEF, Meeting the MDG drinking water and sanitation target.

Το 2010 η ΓΣ του ΟΗΕ υιο­θέ­τη­σε το Ψήφι­σμα 64/292 με το οποίο ανα­γνω­ρί­ζε­ται η πρό­σβα­ση σε καθα­ρό νερό και συν­θή­κες υγιει­νής ως δικαί­ω­μα του ανθρώ­που. Η από­φα­ση έγι­νε δεκτή με 122 υπέρ, 0 κατά και 41 απο­χές (μετα­ξύ αυτών ΗΠΑ, Μεγά­λη Βρε­τα­νία, Κανα­δάς, Κύπρος κ.α.)

Τρα­γι­κή είναι η κατά­στα­ση — όπως απο­τυ­πώ­νε­ται και στον παγκό­σμιο χάρ­τη της «λει­ψυ­δρί­ας» με έντο­νο κόκ­κι­νο χρώ­μα – κυρί­ως στις λεγό­με­νες ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες, που τα υδα­τι­κά τους απο­θέ­μα­τα είναι μεν σε ορια­κή κατά­στα­ση ‑αλλά όχι πάντα λόγω έλλει­ψης νερού στις περισ­σό­τε­ρες περι­πτώ­σεις για­τί δεν έχουν τη δυνα­τό­τη­τα δια­χεί­ρι­σης και έτσι δεν είναι σε θέση να καλύ­ψουν βασι­κές καθη­με­ρι­νές ανά­γκες σε νερό, με τις γυναί­κες και τα μικρά παι­διά να ανα­γκά­ζο­νται να δια­νύ­ουν καθη­με­ρι­νά μεγά­λες απο­στά­σεις -χιλιό­με­τρα, προ­κει­μέ­νου να προ­μη­θευ­τούν «μια στά­μνα» νερό

Απο­τε­λεί θλι­βε­ρό γεγο­νός ότι λόγω της περιο­ρι­σμέ­νης πρό­σβα­σης σε υδά­τι­νους πόρους 12.000.000 πεθαί­νουν κάθε χρό­νο …22 κάθε λεπτό περισ­σό­τε­ροι από τις ανά τον κόσμο ένο­πλες συρράξεις.

Απο­κα­λυ­πτι­κά και τα στοι­χεία του πίνα­κα που ακο­λου­θεί σχε­τι­κά με τις προ­βλέ­ψεις: Αφρι­κή σχε­δόν 3πλασιασμός του πλη­θυ­σμού με μεί­ω­ση της δια­θε­σι­μό­τη­τας νερού, αντί­στοι­χα η Ασία και η Νότια Αμερική.

Δεί­τε και |>εδώ<|

«Σαπί­ζει» (ο καπι­τα­λι­σμός) θα πει ΣΑΠΙΖΕΙ … Κατά Jose Saramago [ΣΣ |> «Aς ιδιω­τι­κο­ποι­η­θούν τα πάντα»] …

Και μια και μπή­κα­τε στον κόπο, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­στε στο φινά­λε και την που­τά­να την μάνα που σας γέννησε!

Aς ιδιω­τι­κο­ποι­η­θούν τα πάντα, ας ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί η θάλασ­σα και ο ουρα­νός, ας ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί το νερό και ο αέρας,

ας ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί η Δικαιο­σύ­νη και ο Νόμος, ας ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί και το περα­στι­κό σύννεφο,

ας ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί το όνει­ρο, ειδι­κά στην περί­πτω­ση που γίνε­ται την ημέ­ρα και με τα μάτια ανοιχτά.

Και σαν κορω­νί­δα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,

ιδιω­τι­κο­ποι­ή­στε τα Κρά­τη, παρα­δώ­στε επι­τέ­λους την εκμε­τάλ­λευ­ση υμών των ιδίων

σε εται­ρί­ες του ιδιω­τι­κού τομέα με διε­θνή δια­γω­νι­σμό. Διό­τι εκεί ακρι­βώς βρί­σκε­ται η σωτη­ρία του κόσμου…

«Privatize-se tudo,privatize-se o mar e o céu, privatize-se a água e o ar, privatize-se a justiça e a lei, privatize-se a nuvem que passa, privatize-se o sonho,sobretudo se for diurno e de olhos abertos. E finalmente, para florão e remate de tanto privatizar, privatizem-se os Estados, entregue-se por uma vez a exploração deles a empresas privadas, mediante concurso internacional. Aí se encontra a salvação do mundo… e, já agora, privatize-se também a puta que os pariu a todos.»

Επι­κοι­νω­νία - [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog