Διεθνής Ημέρα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό: Περιφερειακή τηλεδιάσκεψη Κομμουνιστικών Κομμάτων με πρωτοβουλία του ΚΚΕ

Περι­φε­ρεια­κή τηλε­διά­σκε­ψη των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των των χωρών της Ανα­το­λι­κής και Νότιας Μεσο­γεί­ου, της περιο­χής του Περ­σι­κού Κόλ­που και της Ερυ­θράς Θάλασ­σας, πραγ­μα­το­ποιεί­ται με πρω­το­βου­λία του ΚΚΕ, σήμε­ρα 29 Νοέμ­βρη, Διε­θνή Μέρα Αλλη­λεγ­γύ­ης προς τον Παλαι­στι­νια­κό λαό. Το θέμα της τηλε­διά­σκε­ψης είναι: «Τα Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα στα­θε­ρά στο πλευ­ρό του δίκαιου αγώ­να του Παλαι­στι­νια­κού λαού, ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και στο σύστη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης».

Την εισα­γω­γι­κή ομι­λία στην τηλε­διά­σκε­ψη έκα­νε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κουτσούμπας.

Στην τηλε­διά­σκε­ψη, εκτός του ΚΚΕ, συμ­με­τέ­χουν: Ιορ­δα­νι­κό ΚΚ, Κόμ­μα Του­ντέχ (Ιράν), ΚΚ Ισρα­ήλ, ΑΚΕΛ (Κύπρος), Δημο­κρα­τι­κό Προ­ο­δευ­τι­κό Βήμα Μπα­χρέιν, Κόμ­μα Λαού Παλαι­στί­νης, Παλαι­στι­νια­κό ΚΚ, Σου­δα­νι­κό ΚΚ, Συρια­κό ΚΚ, Ενο­ποι­η­μέ­νο Συρια­κό ΚΚ, ΚΚ Τουρκίας.

Η ομι­λία του Δημή­τρη Κου­τσού­μπα έχει ως εξής:

«Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Θέλου­με να σας ευχα­ρι­στή­σου­με για τη συμ­με­το­χή σας στη σημε­ρι­νή τηλε­διά­σκε­ψη των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των της περιο­χής μας. Μια διά­σκε­ψη που διε­ξά­γε­ται μέσα στις πρω­τό­γνω­ρες συν­θή­κες της παν­δη­μί­ας, οι οποί­ες όμως, σε καμία περί­πτω­ση δεν μπο­ρούν να επι­σκιά­σουν τη στα­θε­ρή μας αλλη­λεγ­γύη στο δίκαιο αγώ­να του λαού της Παλαι­στί­νης, όπως και στην ανα­γκαιό­τη­τα της ανταλ­λα­γής από­ψε­ων για την κατά­στα­ση στην περιο­χή μας, που είναι και μια από τις βασι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για το συντο­νι­σμό της κοι­νής μας πάλης.

Για εμάς, δεν περ­νά απα­ρα­τή­ρη­το το γεγο­νός πως η μεθο­δευ­μέ­νη και δια­χρο­νι­κή στή­ρι­ξη των ΗΠΑ και της ΕΕ στο Ισρα­ήλ, σε βάρος των δικαιω­μά­των του Παλαι­στι­νια­κού λαού και άλλων γει­το­νι­κών λαών, συμ­βά­λει στην όξυν­ση της εγκλη­μα­τι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας του ισραη­λι­νού κρά­τους στην Παλαι­στί­νη και ευρύ­τε­ρα στην περιοχή.

Η προ­κλη­τι­κή “νομι­μο­ποί­η­ση” των ισραη­λι­νών εποι­κι­σμών στην κατε­χό­με­νη Δυτι­κή Όχθη, από τον Αμε­ρι­κα­νό υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών Μάικ Πομπέο, μαζί με σει­ρά απο­φά­σε­ων της κυβέρ­νη­σης Τραμπ, με πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κή τη μετα­φο­ρά της αμε­ρι­κά­νι­κης πρε­σβεί­ας από το Τελ Αβίβ στην Ιερου­σα­λήμ, προ­στί­θε­νται στο χαρα­κτη­ρι­σμό του Ισρα­ήλ ως του “πιο ισχυ­ρού συμ­μά­χου των ΗΠΑ στην περιο­χή” και δεί­χνουν τη στή­ρι­ξη που παρέ­χει συνο­λι­κά η αστι­κή τάξη των ΗΠΑ στο Ισρα­ήλ. Και από ό,τι φαί­νε­ται ήδη, είναι σίγου­ρο πως η νέα “διεύ­θυν­ση” του Λευ­κού Οίκου, υπό τον Τζο Μπάι­ντεν, θα “πιά­σει το νήμα” από εκεί που το βρή­κε. Οι όποιες πιθα­νές τακτι­κές της, θα κινη­θούν στην ίδια πορεία.

Όπως σε ανά­λο­γη “ρότα” κινεί­ται και η ΕΕ, οι κυβερ­νή­σεις των χωρών της, παρά επι­μέ­ρους ελιγ­μούς και δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις, που “θολώ­νουν τα νερά”, αλλά δεν αλλά­ζουν την κύρια κατεύ­θυν­ση στή­ρι­ξης της ισραη­λι­νής επιθετικότητας.

Η ορμη­τι­κή βια­σύ­νη των ιμπε­ρια­λι­στών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη διευ­θέ­τη­ση του Παλαι­στι­νια­κού προ­βλή­μα­τος και άλλων, είναι μέρος της “μεγά­λης εικό­νας” της έντα­σης και όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών των αστι­κών τάξε­ων και ενερ­γεια­κών μεγα­θη­ρί­ων, που συγκρού­ο­νται στην Μέση Ανα­το­λή, τη Βόρειο Αφρι­κή, τον Κόλ­πο, την Α. Μεσό­γειο και έχουν προ­κα­λέ­σει μεγά­λες αιμα­το­χυ­σί­ες στους λαούς της ευρύ­τε­ρης περιο­χής, της Συρί­ας, της Λιβύ­ης, της Υεμέ­νης κ.ά.

Σήμε­ρα, εκτός της κατο­χής εδα­φών της Παλαι­στί­νης, του Λιβά­νου, της Συρί­ας από το κρά­τος του Ισρα­ήλ, έχει προ­στε­θεί και η κατο­χή συρια­κών εδα­φών από την Τουρ­κία και τις ΗΠΑ, καθώς και η στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση στην περιο­χή πολ­λών άλλων δυνάμεων.

ΗΠΑ και ΕΕ δεν “απο­σύ­ρο­νται”, δεν παραι­τού­νται και επε­ξερ­γά­ζο­νται συνε­χώς νέα σχέ­δια ενί­σχυ­σης της γεω­πο­λι­τι­κής επιρ­ρο­ής τους στην περιο­χή, αξιο­ποιώ­ντας όχι μόνο το Ισρα­ήλ, αλλά και άλλα καθε­στώ­τα — συμ­μά­χους τους, σε δια­πά­λη με ισχυ­ρές αντα­γω­νι­στι­κές δυνάμεις.

Στη χώρα μας, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, βαδί­ζο­ντας στα χνά­ρια της προη­γού­με­νης κυβέρ­νη­σης του ΣΥΡΙΖΑ, αρνεί­ται να ανα­γνω­ρί­σει ουσια­στι­κά και πραγ­μα­τι­κά το κρά­τος της Παλαι­στί­νης, προ­χω­ρά στην εγκλη­μα­τι­κή διεύ­ρυν­ση και εμβά­θυν­ση των σχέ­σε­ων με το Ισρα­ήλ, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της στρα­τιω­τι­κής συνερ­γα­σί­ας, που ψευ­δώς την παρου­σιά­ζει στο λαό μας ως “λύση” για την ασφά­λεια και την ειρή­νη ένα­ντι στην επι­θε­τι­κό­τη­τα της αστι­κής τάξης της ΝΑΤΟι­κής συμ­μά­χου Τουρκίας.

Ο δίκαιος αγώ­νας του λαού της Παλαι­στί­νης μπο­ρεί να βρει τη δικαί­ω­ση, μέσα από τη συνέ­χι­ση της ανυ­πό­τα­κτης πάλης ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στές και τους σχε­δια­σμούς των αστι­κών τάξε­ων της περιο­χής, με την ενί­σχυ­ση της διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης και δράσης.

Το ΚΚΕ καλεί τους λαούς όλων των κρα­τών της περιο­χής, να αντι­πα­λέ­ψουν και να αλλά­ξουν τον σημε­ρι­νό αρνη­τι­κό διε­θνή συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων και να συνε­χί­σουν ακό­μα πιο ενερ­γά την έκφρα­ση της πολύ­μορ­φης αλλη­λεγ­γύ­ης στον Παλαι­στι­νια­κό λαό, κατα­δι­κά­ζο­ντας τα καθη­με­ρι­νά εγκλή­μα­τα της ισραη­λι­νής κατο­χής σε βάρος των Παλαιστινίων.

Για:

• Απόρ­ρι­ψη του Αμε­ρι­κα­νο-Ισραη­λι­νού “σχε­δί­ου του αιώ­να” και της πολι­τι­κής των προ­σαρ­τή­σε­ων Παλαι­στι­νια­κών εδαφών.
• Τον τερ­μα­τι­σμό της ισραη­λι­νής κατο­χής και των συνε­πειών της.
• Τη δημιουρ­γία ενιαί­ου ανε­ξάρ­τη­του Παλαι­στι­νια­κού κρά­τους με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ, στα σύνο­ρα του 1967, με το λαό νοι­κο­κύ­ρη στον τόπο του.
• Το δικαί­ω­μα επι­στρο­φής όλων των Παλαι­στί­νιων προ­σφύ­γων στις εστί­ες τους, με βάση τις σχε­τι­κές Απο­φά­σεις του ΟΗΕ.
• Την άμε­ση απε­λευ­θέ­ρω­ση όλων των Παλαι­στί­νιων και άλλων πολι­τι­κών κρα­του­μέ­νων στις ισραη­λι­νές φυλακές.

Αγα­πη­τοί σύντροφοι,

Βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε πολύ επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις την περιο­χή της Ανα­το­λι­κής Μεσο­γεί­ου, Βόρειας Αφρι­κής, Μέσης Ανα­το­λής και Κόλ­που. Αυτές οι εξε­λί­ξεις καθο­ρί­ζο­νται από την πολι­τι­κή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τους αντα­γω­νι­σμούς τους με Κίνα, Ρωσία, για τον έλεγ­χο λιμα­νιών, φυσι­κού πλού­του από τους ενερ­γεια­κούς κολοσ­σούς, την εμπλο­κή δεκά­δων άλλων αστι­κών τάξε­ων της περιο­χής, που επι­διώ­κουν τη γεω­στρα­τη­γι­κή τους αναβάθμιση.

Σε αυτή την παγκό­σμια ισορ­ρο­πία δυνά­με­ων επι­δρούν η νέα καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση και οι συνέ­πειες της πανδημίας.

Από το 2010, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, αξιο­ποί­η­σαν τις λαϊ­κές αντι­δρά­σεις της απο­κα­λού­με­νης “Αρα­βι­κής Άνοι­ξης”, για να προ­ω­θή­σουν το σχέ­διο για τη “Νέα Μέση Ανα­το­λή”, για ανα­δια­τά­ξεις που εναρ­μο­νί­ζο­νται με τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων τους. Δίπλα σε πλη­γές που κακο­φορ­μί­ζουν για δεκα­ε­τί­ες στην περιο­χή μας, όπως του Παλαι­στι­νια­κού και του Κυπρια­κού, προ­στέ­θη­καν αυτές της Συρί­ας, της Λιβύ­ης, της Υεμένης.

Οι διε­θνείς εξε­λί­ξεις προ­κα­λούν ανη­συ­χία και προ­βλη­μα­τί­ζουν τους λαούς. Τα τελευ­ταία 30 χρό­νια, η ευρύ­τε­ρη περιο­χή μας συγκλο­νί­ζε­ται από σει­ρά ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων, ενώ στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη βρί­σκε­ται το προ­σφυ­γι­κό πρό­βλη­μα, το δρά­μα των ξεριζωμένων.

Συνυ­πάρ­χου­με σ’ έναν ενιαίο γεω­γρα­φι­κό χώρο με πολ­λά κοι­νά γεω­στρα­τη­γι­κά στοι­χεία. Οφεί­λου­με να εξε­τά­σου­με συλ­λο­γι­κά την κατά­στα­ση στην περιο­χή μας. Να σχε­διά­σου­με τη δρά­ση μας στο πλευ­ρό του δίκαιου αγώ­να του Παλαι­στι­νια­κού λαού. Να  δυνα­μώ­σου­με την πάλη ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και το σύστη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμετάλλευσης.

Παράλ­λη­λα, οι εξε­λί­ξεις τονί­ζουν ότι στο πλαί­σιο αυτό επι­χει­ρεί­ται γενι­κό­τε­ρης σημα­σί­ας “διευ­θέ­τη­ση” στην περιο­χή με τη σφρα­γί­δα του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού παρά­γο­ντα και της ΕΕ, που αγκα­λιά­ζει την ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Στοι­χεία αυτών των εξε­λί­ξε­ων είναι, πρώ­τα από όλα, ο κατα­στρο­φι­κός πόλε­μος στη Συρία, που διαρ­κεί πλέ­ον 9 χρό­νια. Οι αιτί­ες του, που απο­κρύ­πτο­νται σκο­πί­μως από τις αστι­κές δυνά­μεις, βρί­σκο­νται στη σφο­δρή αντι­πα­ρά­θε­ση για τους ενερ­γεια­κούς αγω­γούς, για γεω­πο­λι­τι­κά στη­ρίγ­μα­τα, για τα μερί­δια των αγο­ρών. Οι ΗΠΑ, η Τουρ­κία, το Κατάρ, η Σαου­δι­κή Αρα­βία κ.ά., χρη­σι­μο­ποί­η­σαν όλα τα μέσα για την ανα­τρο­πή του Άσαντ, δημιούρ­γη­σαν, χρη­μα­το­δό­τη­σαν και εκπαί­δευ­σαν τους Τζι­χα­ντι­στές για να επι­βά­λουν τα σχέ­διά τους.

Ο συσχε­τι­σμός δύνα­μης άλλα­ξε με τη στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση της Ρωσί­ας το 2015, που υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα δικά της συμ­φέ­ρο­ντα και δια­τη­ρεί δύο στρα­τιω­τι­κές βάσεις, ισχυ­ρές αερο­πο­ρι­κές και ναυ­τι­κές δυνά­μεις, στο Ταρ­τούς και το Χμε­μίμ, συμ­με­τέ­χο­ντας στις πολε­μι­κές επιχειρήσεις.

Τη Συρια­κή κυβέρ­νη­ση εκτός της Ρωσί­ας στη­ρί­ζει η σιι­τι­κή λιβα­νέ­ζι­κη οργά­νω­ση “Χεσμπο­λάχ” και το Ιράν.  Η κατά­στα­ση στη χώρα αυτή είναι δρα­μα­τι­κή, ο πόλε­μος έχει μπει σε φάση μοι­ρά­σμα­τος και δια­με­λι­σμού, με εμπλο­κή όλων των ισχυ­ρών ιμπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών και της Τουρ­κί­ας, η οποία με τέσ­σε­ρεις στρα­τιω­τι­κές εισβο­λές ευθέ­ως και την κατο­χή σημα­ντι­κών εδα­φών, βάλ­λει κατά της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας της Συρίας.

Η τουρ­κι­κή επέμ­βα­ση στη Συρία έχει γενι­κό­τε­ρες στο­χεύ­σεις. Απο­σκο­πεί στην παρε­μπό­δι­ση δημιουρ­γί­ας κουρ­δι­κού κρά­τους στα τουρ­κο-συρια­κά σύνο­ρα και παράλ­λη­λα θέτει το γενι­κό­τε­ρο στό­χο της αλλα­γής των συνό­ρων στην περιοχή.

Ένα άλλο κρί­σι­μο ζήτη­μα είναι η υπο­γρα­φή της Συμ­φω­νί­ας — πλαι­σί­ου στα τέλη Σεπτέμ­βρη 2019 ανά­με­σα στο Ιράκ και την Κίνα, που είναι γνω­στή ως “Πετρέ­λαιο ενα­ντί­ον ανοι­κο­δό­μη­σης”, η οποία προ­κά­λε­σε την έντο­νη αντί­δρα­ση των ΗΠΑ και των συμ­μά­χων τους στο Ιράκ, ενώ, λίγους μήνες αργό­τε­ρα, με εντο­λή Τραμπ, δολο­φο­νή­θη­καν με αερο­πο­ρι­κό πλήγ­μα Ιρα­κι­νοί αξιω­μα­τού­χοι και ο Ιρα­νός στρα­τη­γός Κάσεμ Σου­λεϊ­μα­νί, αξιω­μα­τού­χοι που είχαν πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κή εμπλο­κή σ’ αυτές τις εξε­λί­ξεις της στρο­φής προς την Κίνα.

Ταυ­τό­χρο­να, άλλο στοι­χείο των εξε­λί­ξε­ων είναι η “τρο­χο­δρό­μη­ση” της 25ετούς κινε­ζο-ιρα­νι­κής συμ­φω­νί­ας στρα­τη­γι­κής συνερ­γα­σί­ας, ύψους 400 δισ. δολα­ρί­ων, η οποία φαί­νε­ται να βρί­σκε­ται στο στά­διο της “ζύμω­σης” και ανα­μέ­νε­ται να απο­κρυ­σταλ­λω­θεί το Μάρ­τη του 2021.

Επί­σης, σημα­ντι­κές είναι οι δηλώ­σεις των Κινέ­ζων αξιω­μα­τού­χων για την ανοι­κο­δό­μη­ση της Συρί­ας, παρά το σχε­τι­κό  “απα­γο­ρευ­τι­κό” που έχουν κηρύ­ξει οι ευρω­α­τλα­ντι­κοί. Την ίδια ακρι­βώς περί­ο­δο, υπήρ­ξε ραγδαία αύξη­ση των κινε­ζι­κών επεν­δύ­σε­ων σε σημα­ντι­κά έργα υπο­δο­μής σε Ελλά­δα και Τουρ­κία, όπως και σε άλλες χώρες της Βαλ­κα­νι­κής, της Μέσης Ανα­το­λής, όπως στο Λίβα­νο, που βρί­σκε­ται στο σημείο συνά­ντη­σης του χερ­σαί­ου και θαλάσ­σιου “δρό­μου του μεταξιού”. 

Τα τελευ­ταία 6 χρό­νια, η Κίνα υπήρ­ξε ο μεγα­λύ­τε­ρος εμπο­ρι­κός εταί­ρος και η μεγα­λύ­τε­ρη πηγή εισα­γω­γών στον Λίβα­νο. Μια χώρα που συν­δέ­ε­ται πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κά με τις τρέ­χου­σες εξε­λί­ξεις και επεμ­βά­σεις που λαμ­βά­νουν χώρα σε Ιράν, Συρία, Παλαι­στί­νη, Ιράκ και Υεμέ­νη. Προς το παρόν, βρί­σκε­ται εκτός των πλαι­σί­ων των “νέων εται­ρι­κών γεω­πο­λι­τι­κών σχέ­σε­ων” που προ­κύ­πτουν από τα αλλη­λέν­δε­τα σχέ­δια “EAST MED” και “Συμ­φω­νί­ας του αιώ­να”.

Ο λαός του Λιβά­νου έζη­σε τις συνέ­πειες αρκε­τών πολέ­μων, των καπι­τα­λι­στι­κών “μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων” και παρα­κο­λου­θεί ανή­συ­χος τη διπλω­μα­τία των εκπρο­σώ­πων των ενερ­γεια­κών μεγα­θη­ρί­ων που απο­σκο­πούν στην κατα­λή­στευ­ση του πλού­του της χώρας του, ενώ η αστι­κή τάξη διεκ­δι­κεί την ενί­σχυ­ση του ρόλου ως “δια­με­τα­κο­μι­στι­κού κέντρου” στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, με δια­κρι­τό ρόλο στην “πίτα” της ανοι­κο­δό­μη­σης της Συρίας. 

Παράλ­λη­λα, δεν πρέ­πει να μας δια­φεύ­γει της προ­σο­χής, ότι Περ­σι­κός Κόλ­πος έχει ιδιαί­τε­ρη στρα­τη­γι­κή σημα­σία. Υπάρ­χουν πολύ σημα­ντι­κές πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές και δια­κι­νεί­ται τερά­στιος όγκος πετρελαίου.

Δεν ξεχνού­με πως η περιο­χή απο­τέ­λε­σε θέα­τρο πολέ­μων μετα­ξύ του Ιράν — Ιράκ την περί­ο­δο 1980 — 1988. Έλα­βε χώρα η επέμ­βα­ση του Ιράκ στο Κου­βέιτ το 1990. Ακο­λού­θη­σε ο πόλε­μος των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, με την “καται­γί­δα της Ερή­μου” το 1991. Όπως και ο πόλε­μος κατά του Ιράκ το 2003, που οι συνέ­πειες σημα­δεύ­ουν την κατά­στα­ση στη χώρα μέχρι σήμερα.

Είναι αξιο­ση­μεί­ω­τη  η ενί­σχυ­ση των συμ­φε­ρό­ντων της Κίνας στο Ιράν, αλλά και στα Ηνω­μέ­να Αρα­βι­κά Εμι­ρά­τα, όπως και η προ­σπά­θεια των ΗΠΑ για δια­τή­ρη­ση και ενί­σχυ­σης της παρου­σί­ας τους στο Ιράκ.

Ταυ­τό­χρο­να, με όλα τα παρα­πά­νω, η Λιβύη μπή­κε σε πορεία διά­λυ­σης μετά την ΝΑΤΟι­κή επί­θε­ση το 2011 και τη δολο­φο­νία του Καντά­φι. Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός αντα­γω­νι­σμός μαί­νε­ται με την εμπλο­κή πολ­λών κρα­τών της περιο­χής, όπως της Τουρ­κί­ας και του Κατάρ, που στη­ρί­ζουν την κυβέρ­νη­ση Σάρατζ, καθώς και της Αιγύ­πτου, της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας, των Ηνω­μέ­νων Αρα­βι­κών Εμι­ρά­των, που την αντι­πα­λεύ­ουν και στη­ρί­ζουν την ομά­δα του στρα­τη­γού Χαφτάρ, στην Ανα­το­λι­κή Λιβύη. 

ΗΠΑ, Γαλ­λία, Ιτα­λία, Ρωσία και Γερ­μα­νία έχουν την “υψη­λή επο­πτεία” της δια­πά­λης, που απο­δει­κνύ­ει για μια ακό­μα φορά πως οι ιμπε­ρια­λι­στές ανά­βουν τη φωτιά του πολέ­μου και προ­σφεύ­γουν σε κινή­σεις σκο­πι­μό­τη­τας, για να επι­βά­λουν την ιμπε­ρια­λι­στι­κή ειρή­νη με όρους που αντι­στοι­χούν στα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων τους, μακε­λεύ­ο­ντας και ληστεύ­ο­ντας  τους λαούς. 

Επί­σης, έχου­με την υπο­γρα­φή της λεγό­με­νης “Συμ­φω­νί­ας Αβρα­άμ” μετα­ξύ των Ηνω­μέ­νων Αρα­βι­κών Εμι­ρά­των και του Ισρα­ήλ, με την επι­δί­ω­ξη των ιμπε­ρια­λι­στών να “σπρώ­ξουν” και άλλες χώρες στην ίδια κατεύθυνση.

Ταυ­τό­χρο­να, ο ρόλος της αστι­κής τάξης της Τουρ­κί­ας να διεκ­δι­κεί την επέ­κτα­ση του χώρου δρά­σης της γίνε­ται επι­κίν­δυ­νος, δυνα­μι­τί­ζει την κατά­στα­ση στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, αφού, εκτός της κατο­χής του 40% της Κύπρου και του 10% των εδα­φών της Συρί­ας, δημιουρ­γεί και σοβα­ρές στρα­τιω­τι­κές υπο­δο­μές στη Λιβύη, βάσεις σε Ιράκ, σε Κατάρ, σε Σομαλία.

Η στά­ση από την άλλη μεριά της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης, κλι­μα­κώ­νει την επι­θε­τι­κό­τη­τα για τη γεω­στρα­τη­γι­κή της ανα­βάθ­μι­ση, μέσω της συμ­με­το­χής στα σχέ­δια των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και συνο­δεύ­ε­ται από τα σχέ­δια της λεγό­με­νης “συνεκ­με­τάλ­λευ­σης” που φτά­νει μέχρι την παρα­χώ­ρη­ση κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των στο Αιγαίο.

Παρα­τη­ρού­με συνο­λι­κά την εμπλο­κή κρα­τών της περιο­χής στις “νέες εται­ρι­κές γεω­πο­λι­τι­κές σχέ­σεις” που προ­κύ­πτουν από σχέ­δια, όπως ο “EAST MED” ή “συμ­φω­νία του αιώ­να”, ή ο “δρό­μος του μετα­ξιού” κ.ά., αλλά όλα ενταγ­μέ­να στην προ­σπά­θεια ανα­βάθ­μι­σης της θέσης των κυρί­αρ­χων τάξε­ων στο διε­θνή καπι­τα­λι­στι­κό αντα­γω­νι­σμό, με την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του “απο­τυ­πώ­μα­τος” των ΗΠΑ, της Κίνας, αλλά και της Ρωσί­ας. Όλα αυτά φυσι­κά, καμία σχέ­ση έχουν με τα πραγ­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των λαών της περιοχής.

Οι παρα­πά­νω πλευ­ρές των αντα­γω­νι­σμών, που δεν είναι οι μόνες, τρο­φο­δο­τούν την ίδια στιγ­μή συζη­τή­σεις για πιθα­νούς τρό­πους ειρή­νευ­σης, μέσω μιας “νέας διε­θνούς αρχι­τε­κτο­νι­κής ασφάλειας”! 

Ωστό­σο, η δική μας εκτί­μη­ση είναι πως αυτές οι συζη­τή­σεις για την ανα­ζή­τη­ση μιας “νέας διε­θνούς αρχι­τε­κτο­νι­κής ασφά­λειας” και ο λεγό­με­νος “πολυ­πο­λι­κός” κόσμος, είναι από χέρι “καμέ­να χαρτιά”.

Τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων ούτε μπαί­νουν κάτω από τη λογι­κή, πολύ περισ­σό­τε­ρο δεν τιθα­σεύ­ο­νται. Οι αντι­θέ­σεις και οι αντα­γω­νι­σμοί, είναι το βασι­κό χαρα­κτη­ρι­στι­κό του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος. Οξύ­νο­νται στις συν­θή­κες της κρί­σης του, στην οποία ως κατα­λύ­της έδρα­σε και η παν­δη­μία του κορονοϊού.

Επέρ­χο­νται ανα­δια­τά­ξεις στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή “πυρα­μί­δα”. Για αυτό λέμε ότι, αντι­κει­με­νι­κά, λοι­πόν, η πάλη κατά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων και πολέ­μων, για την  ειρή­νη, την κυριαρ­χία και την ελευ­θε­ρία των λαών, είναι οργα­νι­κά πιο πολύ δεμέ­νη σήμε­ρα με την πάλη για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού και την οικο­δό­μη­ση μιας νέας κοι­νω­νί­ας χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση, φτώ­χεια, πολέ­μους, προσφυγιά.

Συντρό­φισ­σες και Σύντροφοι,

Επι­τρέψ­τε μου, λίγα λόγια περισ­σό­τε­ρα για την Ελλά­δα. Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, όπως και η προη­γού­με­νη του ΣΥΡΙΖΑ, παρα­μέ­νει απο­λύ­τως ευθυ­γραμ­μι­σμέ­νη με τη στρα­τη­γι­κή του ΝΑΤΟ, που έχει στό­χο την περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας από τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα ως τη Βαλ­τι­κή. Έχει απο­δε­χτεί το δόγ­μα του “πρώ­του πυρη­νι­κού πλήγ­μα­τος”, τα σχέ­δια για παρα­πέ­ρα επέ­κτα­ση του ΝΑΤΟ στα Βαλ­κά­νια με “οδη­γό” τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών. Ανα­λαμ­βά­νει με προ­θυ­μία, στο πλαί­σιο του ΝΑΤΟι­κού κατα­με­ρι­σμού, το ρόλο “διαύ­λου” προς τους αντα­γω­νι­στές του ΝΑΤΟ, όπως της Ρωσί­ας, του “μεντε­σέ” στα Βαλκάνια.

Έχει μετα­τρα­πεί σε διευ­ρυ­μέ­νη, σε σχέ­ση με το παρελ­θόν, βάση πολε­μι­κής στρα­τιω­τι­κής εξόρ­μη­σης των ΗΠΑ. Οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ σε σύμπρα­ξη και με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και πριν οι κυβερ­νή­σεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι συνέ­νο­χες στην επι­κίν­δυ­νη μετα­τρο­πή της Ελλά­δας σε στό­χο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ανταγωνισμών.

Έχουν ευθύ­νες για την οικο­δό­μη­ση στε­νών συμ­μα­χιών με το κρά­τος του Ισρα­ήλ, τη Σαου­δι­κή Αρα­βία, την Αίγυ­πτο, τα ΗΑΕ, υπό την καθο­δή­γη­ση των ΗΠΑ και με το πρό­σχη­μα δήθεν της “προ­φύ­λα­ξης” από τις επε­κτα­τι­κές ενέρ­γειες της Τουρ­κί­ας στο Αιγαίο και στην Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.

Το ΚΚΕ παλεύ­ει για να απορ­ρί­ψει ο λαός μας σχε­τι­κά εκβια­στι­κά διλήμ­μα­τα. Να απορ­ρί­ψει τη συμ­με­το­χή σε ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και ταυ­τό­χρο­να να μη δεχτεί υπο­χω­ρή­σεις σε κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα. Να δυνα­μώ­σει την πάλη για την απε­μπλο­κή της Ελλά­δας από τα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.

Για να κλεί­σουν οι ξένες στρα­τιω­τι­κές βάσεις στην Ελλά­δα. Για την απο­δέ­σμευ­ση από αυτούς τους οργα­νι­σμούς, με το λαό στην εξου­σία, ιδιο­κτή­τη του πλού­του που παράγει.

Ταυ­τό­χρο­να, σε συν­θή­κες παν­δη­μί­ας και κατάρ­ρευ­σης του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, εξαι­τί­ας των πολι­τι­κών της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης, της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης, που ακο­λού­θη­σαν οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις και η ΕΕ, παλεύ­ου­με για την προ­στα­σία της ζωής και της υγεί­ας του λαού. Ενώ δυνα­μώ­νει η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση και οι συνέ­πειές της στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά στρώ­μα­τα δίνου­με τη μάχη για να μην πλη­ρώ­σει και πάλι ο λαός την κρί­ση τους.

Στη­ρί­ζου­με και πρω­το­στα­τού­με στους εργα­τι­κούς αγώ­νες, όπως ήταν η μεγά­λη απερ­για­κή κινη­το­ποί­η­ση των συν­δι­κά­των, που έγι­νε πριν λίγες μέρες, στις 26 Νοέμ­βρη, για την υπε­ρά­σπι­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των και ενά­ντια στα νέα αντερ­γα­τι­κά σχέ­δια της κυβέρνησης.

Η πάλη του Κόμ­μα­τός μας, των συν­δι­κά­των και των άλλων λαϊ­κών οργα­νώ­σε­ων έρχε­ται όλο και περισ­σό­τε­ρο αντι­μέ­τω­πη με την εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία, καθώς και την κρα­τι­κή κατα­στο­λή και τις απαγορεύσεις.

Θέλου­με να ευχα­ρι­στή­σου­με όλα τα κόμ­μα­τα της περιο­χής, που στά­θη­καν αλλη­λέγ­γυα στο ΚΚΕ, στην πρό­σφα­τη επί­θε­ση που δεχτή­κα­με στις 17 Νοέμ­βρη, ανή­με­ρα της 47ης επε­τεί­ου της ηρω­ι­κής, αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κής επε­τεί­ου της εξέ­γερ­σης του Πολυτεχνείου.

Παρά την κατα­στο­λή και τις απα­γο­ρεύ­σεις, οι κομ­μου­νι­στές, τα εργα­τι­κά συν­δι­κά­τα, άλλοι φορείς των εργα­ζο­μέ­νων και της φοι­τη­τι­κής και σπου­δά­ζου­σας νεο­λαί­ας, έστει­λαν το μήνυ­μα της πάλης για τα σύγ­χρο­να λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, της ενδυ­νά­μω­σης του αγώ­να ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και στη συμ­με­το­χή της Ελλά­δας στα σχέ­δια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ.

Σύντρο­φοι,

Επι­τρέψ­τε μου να κλεί­σω αυτή την εισα­γω­γι­κή ομι­λία με μια εκτί­μη­ση του Κόμ­μα­τός μας. Σήμε­ρα, πιστεύ­ου­με, έχει ωρι­μά­σει η ανα­γκαιό­τη­τα να σπά­σει ο φαύ­λος κύκλος των αντι­φά­σε­ων, ενός συστή­μα­τος που αδυ­να­τεί να ικα­νο­ποι­ή­σει ζωτι­κά δικαιώ­μα­τα και ανά­γκες για τη μεγά­λη λαϊ­κή πλειο­ψη­φία, την ίδια ακρι­βώς στιγ­μή που η άνο­δος της παρα­γω­γι­κό­τη­τας, η ανά­πτυ­ξη της τεχνο­λο­γί­ας και της επι­στή­μης δια­μορ­φώ­νουν προ­ϋ­πο­θέ­σεις για άλμα­τα στη ριζι­κή βελ­τί­ω­ση και αντι­με­τώ­πι­ση των κοι­νω­νι­κών προβλημάτων.

Ανα­δει­κνύ­ε­ται ακό­μη περισ­σό­τε­ρο και με πιο παρα­στα­τι­κό τρό­πο, το πώς η οργά­νω­ση της οικο­νο­μί­ας με κρι­τή­ριο το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος, η εξου­σία στα χέρια μιας κοι­νω­νι­κής μειο­ψη­φί­ας, των εκπρο­σώ­πων των μονο­πω­λια­κών ομί­λων, γίνε­ται εμπό­διο για την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο και ευημερία.

Συσ­σω­ρεύ­ο­νται στοι­χεία που φανε­ρώ­νουν την ανα­γκαιό­τη­τα του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού, δηλα­δή της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, για τη θεμε­λί­ω­ση της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, του κεντρι­κού επι­στη­μο­νι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας, με κρι­τή­ριο την διευ­ρυ­νό­με­νη ικα­νο­ποί­η­ση όλων των κοι­νω­νι­κών αναγκών.

Εκεί­νο, που γίνε­ται ακό­μη πιο επι­τα­κτι­κό δεν είναι απλώς ο συντο­νι­σμός της πάλης μας, αλλά και η επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του κομ­μου­νι­στι­κού και του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, σε εθνι­κό, περι­φε­ρεια­κό και διε­θνές επίπεδο.

Σας ευχα­ρι­στώ. Καλή δύνα­μη και υγεία σε όλους και όλες!».