Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΤΡΑΣ: Τιμά τον Μίκη Θεοδωράκη με συναυλία της Μπ. Χαρλαύτη

Την Κυριακή 4 Σεπτέμβρη στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο.

Συμμετέχει η Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου, που φέρει το όνομα του μεγάλου μουσικοσυνθέτη.

Έναν χρό­νο μετά το ταξί­δι του μεγά­λου μου­σι­κο­συν­θέ­τη Μίκη Θεο­δω­ρά­κη για τη «γει­το­νιά των αγγέ­λων», το Διε­θνές Φεστι­βάλ Πάτρας προ­σκα­λεί την Μπέτ­τυ Χαρ­λαύ­τη, κατ’ εξο­χήν ερμη­νεύ­τρια του έργου του από τη νεό­τε­ρη γενιά, σε μια συναυ­λία αφιε­ρω­μέ­νη στην ειρή­νη των λαών την Κυρια­κή 4 Σεπτεμ­βρί­ου στις 9.30 μ.μ., στο Θερι­νό Δημο­τι­κό Θέα­τρο. Συμ­με­τέ­χουν η φημι­σμέ­νη Χορω­δία του Δημο­τι­κού Ωδεί­ου Πάτρας «Μίκης Θεο­δω­ρά­κης» υπό την μαέ­στρο Λίνα Γερο­νί­κου και εξα­με­λής ορχή­στρα κατα­ξιω­μέ­νων μουσικών.

Σε μια επο­χή που το έργο του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη είναι πιο επί­και­ρο από ποτέ, καθώς δια­πνέ­ε­ται από το μήνυ­μα της ενό­τη­τας των λαών, το Διε­θνές Φεστι­βάλ Πάτρας παρου­σιά­ζει μια ξεχω­ρι­στή βρα­διά με την ερμη­νεύ­τρια που συνερ­γά­στη­κε πιο πολύ από κάθε άλλο τρα­γου­δι­στή της γενιάς της με τον συνθέτη.

Η συναυ­λία έρχε­ται σε συνέ­χεια του μεγά­λου άλμπουμ του συν­θέ­τη και της ερμη­νεύ­τριας με τίτλο «Η Μπέτ­τυ Χαρ­λαύ­τη στον κόσμο του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη», στο οποίο περιέ­χο­νται ηχο­γρα­φη­μέ­να μετα­ξύ άλλων και τα δύο τελευ­ταία τρα­γού­δια του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, σε πρώ­τη εκτέ­λε­ση από τη φωνή της, τρα­γού­δια που θα ακου­στούν και κατά τη διάρ­κεια της συναυ­λί­ας. Θα ακου­στούν επί­σης αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια στα Ελλη­νι­κά και σε άλλες γλώσ­σες, όπως τα απο­δί­δει η Μπέτ­τυ Χαρ­λαύ­τη στις συναυ­λί­ες της σε Ελλά­δα και εξω­τε­ρι­κό. Πρό­κει­ται για την ερμη­νεύ­τρια που έλα­βε πρό­σκλη­ση από τον Ζουλ­φί Λιβα­νε­λί, εμβλη­μα­τι­κό συνο­δοι­πό­ρο του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη στο όρα­μα της ελλη­νο­τουρ­κι­κής φιλί­ας, έναν μήνα μετά τον θάνα­το του συν­θέ­τη, να τρα­γου­δή­σει στη μνή­μη του σε μεγά­λη συναυ­λία στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, αφιε­ρω­μέ­νη στην ειρήνη.

«Η Πάτρα αντα­μώ­νει, μέσα από αυτήν τη συναυ­λία του Διε­θνούς Φεστι­βάλ, με την αλλη­λεγ­γύη και τις μνή­μες της. Τις μνή­μες της για έναν αγω­νι­στή δημιουρ­γό, οδη­γη­τή και πρω­τερ­γά­τη μιας νέας μαχό­με­νης τέχνης. Τον Μίκη Θεο­δω­ρά­κη», ανα­φέ­ρει σε δήλω­σή της η πρό­ε­δρος του Πολι­τι­στι­κού Οργα­νι­σμού του δήμου Πάτρας, Κατε­ρί­να Γερο­πα­να­γώ­τη. Θυμί­ζει ακό­μα την παρου­σία του Μίκη στην Πάτρα όταν ήταν παι­δί, τονί­ζο­ντας: «Ο Μίκης έζη­σε στην Πάτρα, διδά­χθη­κε και εμπνεύ­στη­κε από αυτή. Την πόλη στην οποία, όπως έλε­γε ο ίδιος, συνά­ντη­σε ανοι­χτούς ανθρώ­πους και ανοι­χτά μυα­λά, αλλά και την αντί­θε­ση των αστών και των προ­λε­τά­ριων. Οι μνή­μες μας αντα­μώ­νουν και ακο­λου­θούν τα βήμα­τα του 11χρονου που έφευ­γε από τη Λόντου και Αση­μά­κη Φωτή­λα για να πάει στο Ωδείο Σινού­ρη. Μαζί του θα ακο­λου­θού­με τη δια­δρο­μή που ακο­λου­θού­σε μαζί με την κυρά Ασπα­σία, τη μητέ­ρα του, όταν μέρα παρά μέρα πήγαι­ναν στη γει­το­νιά των Προ­σφυ­γι­κών τρό­φι­μα για τους πρό­σφυ­γες, για να δεί­ξουν στην πρά­ξη την αλλη­λεγ­γύη τους.

Ορμη­τι­κός, εμπνευ­σμέ­νος και φλε­γό­με­νος από το πάθος της προ­σφο­ράς στον λαό, ο Θεο­δω­ρά­κης κατόρ­θω­σε να χωρέ­σει στο μεγα­λειώ­δες έργο του όλο το έπος της λαϊ­κής πάλης του 20ού αιώ­να στη χώρα μας. Αλλω­στε, μέρος αυτού του έπους υπήρ­ξε και ο ίδιος».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο