Διλήμματα και τρολάκια

Το δίλημ­μα της ΝΔ…
Ποιον προ­τι­μούν για «αξιω­μα­τι­κή αντιπολίτευση»;
Αυτόν που παρα­κά­λα­γε για υπουρ­γό κοι­νής απο­δο­χής επί κορο­νοϊ­ού, όταν πεθαί­να­νε ασθε­νείς εκτός ΜΕΘ…

ή…

αυτόν που ήταν γραμ­μα­τέ­ας του ΠΑΣΟΚ όταν το κόμ­μα του ψήφι­ζε το ένα μνη­μό­νιο πίσω απ’ το άλλο;
Σοβα­ρό δίλημμα…

* * *

Δεν λέμε…
πρό­βλη­μά τους εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ η ενδο­σκό­πη­ση για τη δια­χεί­ρι­ση του εκλο­γι­κού αποτελέσματος.
Αλλά κάτι «τρο­λά­κια» του δια­δι­κτύ­ου έχουν χάσει κάθε μέτρο…

Βρί­ζουν αισχρά τον λαό για την ψήφο του. «Καλά να πάθε­τε, μακά­ρι να σας πάρουν τα σπί­τια», «μεί­νε­τε στο δρό­μο για να βάλε­τε μυα­λό», «σας αξί­ζει να πει­νά­σε­τε», «λαός — λαμό­για» και άλλα παρόμοια.

Επώ­νυ­μα κι ανώ­νυ­μα.

* * *

Από ποιους;
Από εκεί­νους που τέσ­σε­ρα χρό­νια τώρα κατά­πιαν αμάσητα:

Τη στή­ρι­ξη της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ψήφι­ση του 50% των νομο­σχε­δί­ων της ΝΔ.

Το «άνοιγ­μα» στα ορφα­νά του Κασιδιάρη.

Την υπο­νό­μευ­ση κάθε αγω­νι­στι­κής εστί­ας του εργα­ζό­με­νου λαού.

Τώρα «κου­νά­νε το δάχτυ­λο» σε όποιον γύρι­σε την πλά­τη στον ΣΥΡΙΖΑ, ψηφί­ζο­ντας με κρι­τή­ριο το «μικρό­τε­ρο κακό», στο οποίο ήταν πρω­το­μά­στο­ρες και τη «στα­θε­ρό­τη­τα», την οποία και οι ίδιοι εγγυό­νταν, με προ­ο­δευ­τι­κά μαντζούνια.

Κατάντια και κατήφορος.
Δίχως πάτο.

* * *

«Μα ο λαός ψήφι­σε. Οι θέσεις όλων κρί­θη­καν και τώρα …τα κεφά­λια μέσα!».

Αυτό είναι λίγο — πολύ το μήνυ­μα της «επό­με­νης μέρας» από τα αστι­κά επιτελεία.

Δηλα­δή, ό,τι έγι­νε έγινε.
Τώρα η ΝΔ μπο­ρεί να κλι­μα­κώ­σει την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή και κανείς δεν δικαιού­ται «διά να ομιλεί»…
Με κάτι τέτοια πάνε να παρα­λύ­σουν τον λαό,
να τον φοβί­σουν και να τον …παρ­κά­ρουν στη γωνία για τα επό­με­να τέσ­σε­ρα χρόνια.

Κούνια που τους κούναγε!

* * *

Οι εργα­ζό­με­νοι, η νεο­λαία, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα που τσα­κί­ζει η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, δεν θα επι­τρέ­ψουν στην κολυ­μπή­θρα της κάλ­πης να ξεπλυ­θούν τα αντερ­γα­τι­κά τους ανομήματα,
προη­γού­με­να και επό­με­να.

Και θα είναι σε ακό­μα καλύ­τε­ρη θέση να απα­ντή­σουν, αν και στις 25 του Ιού­νη βγά­λουν ακό­μα πιο δυνα­τό το ΚΚΕ! Το μόνο κόμ­μα που βρή­καν δίπλα τους και την περα­σμέ­νη τετραετία.
Μέσα κι έξω από τη Βουλή.

* * *

Εξα­νί­στα­ται η Ρεπού­ση από την Εφ.Συν ότι το ΚΚΕ μένει στο απυρόβλητο
Και ζητά­ει από τον ΣΥΡΙΖΑ να ξεπε­ρά­σει τους …κομπλε­ξι­σμούς
και να ξεκι­νή­σει επι­τέ­λους επί­θε­ση στο ΚΚΕ.

Του δίνουν μάλι­στα και μια «λίστα» με θέμα­τα, για σκο­νά­κι στην αντιπαράθεση.
Οπως ότι το ΚΚΕ είναι …αρι­στε­ρός σύμ­μα­χος της ΝΔ!
Σιγά μη δεν έστα­ζε αυρια­νι­σμό η πρώ­ην βου­λευ­τής της ΔΗΜΑΡ,
που το 2012 συγκυ­βέρ­νη­σε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ!

Η Ρεπού­ση του Σημί­τη, του ΓΑΠ και των ανι­στό­ρη­των συνω­στι­σμών.
Και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ…
Για να μην ξεχνά­με ποια­νών η πολι­τι­κή έφε­ρε τη ΝΔ στο 40%.

Βέβαια, όσα ανα­μα­σά­ει η Ρεπού­ση τα λέει κι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προς μεγά­λη τους απο­γο­ή­τευ­ση, όμως, όλα παίρ­νουν απά­ντη­ση και φεύ­γουν κατευ­θεί­αν για κου­βά…

* * *

Η Ρεπού­ση λέει κι ότι σήμε­ρα δεν υπάρ­χει αντι­κομ­μου­νι­σμός,
για­τί δεν υπάρ­χει «αντα­γω­νι­σμός» ανά­με­σα στο στρα­τό­πε­δο των σοσια­λι­στι­κών κρα­τών και τη Δύση.
Μάλ­λον δυσκο­λεύ­ε­ται κι αυτή να ορί­σει τον αντικομμουνισμό…

όπως ο Βαρου­φά­κης τον φασισμό.
Ας ανοί­ξει κάνα κιτά­πι της ΕΕ, που ανά­γει τον αντι­κομ­μου­νι­σμό σε επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία της.
‘Η καλύ­τε­ρα, ας ρίξει μια ματιά σε πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες — σημε­ρι­νά μέλη της ΕΕ, όπου τα κομ­μου­νι­στι­κά σύμ­βο­λα και κόμ­μα­τα είναι απα­γο­ρευ­μέ­να.
Σιγά μην πέσει κι από τα σύν­νε­φα η Ρεπούση!

Πηγή Ριζο­σπά­στης

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα