Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δούκισσα

Σε ηλι­κία 69 ετών., στις 30 Σεπτεμ­βρί­ου 2010 έφυ­γε από τη ζωή η λαϊ­κή τρα­γου­δί­στρια Δούκισσα.

Γεν­νη­μέ­νη (8/2/1941) στο Πασα­λι­μά­νι, σε ηλι­κία μόλις 12 ετών ξεκί­νη­σε σαν χορεύ­τρια, ενώ στα 13 της έκα­νε την πρώ­τη δισκο­γρα­φι­κή της δου­λειά με το τρα­γού­δι του Στ. Χρυ­σί­νη «Με την κοπέ­λα π’ αγα­πώ» (μαζί με το «Τρίο Γκρέκο»).

Αρχι­κά δού­λε­ψε συν­δυά­ζο­ντας χορό και τρα­γού­δι, ενώ στη συνέ­χεια την κέρ­δι­σε απο­κλει­στι­κά το τρα­γού­δι. Για δεκα­ε­τί­ες, με τη χαρα­κτη­ρι­στι­κή φωνή και το «μπρίο» της, εμφα­νι­ζό­ταν στα γνω­στό­τε­ρα νυχτε­ρι­νά κέντρα, ερμη­νεύ­ο­ντας — όπως και στη δισκο­γρα­φία — τρα­γού­δια πολ­λών συν­θε­τών. Ασχο­λή­θη­κε και με τον κινη­μα­το­γρά­φο, πρω­τα­γω­νι­στώ­ντας σε 10 ται­νί­ες, κατά τα έτη 1966 — 1970. Στη δεκα­ε­τία του ’60, μαζί με τον Τόλη Βοσκό­που­λο απο­τέ­λε­σαν δημο­φι­λές δισκο­γρα­φι­κό και κινη­μα­το­γρα­φι­κό ντου­έ­το. Γνω­στό­τε­ρα τρα­γού­δια της, τα: «Ανθρω­ποι είμα­στε», «Ατά­κα κι επί τόπου», «Θέλω τα όπα μου» κ.ά.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο