Δυο κόσμοι σε σύγκρουση

«Όπου φύγει φύγει»…

Χωρίς δεύ­τε­ρες σκέ­ψεις, και προ­φα­νώς χωρίς τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν πλέ­ον τα καρα­βά­νια των προ­σφύ­γων, είχαν αρχί­σει να …«την κάνουν» από την Ουκρα­νία αστοί της χώρας, πριν ακό­μα ξεκι­νή­σει η στρα­τιω­τι­κή εισβο­λή της Ρωσίας.

Εβα­ζαν μπρος τα ιδιω­τι­κά τους τζετ, για να πάνε με ασφά­λεια στην Ελβε­τία, στην Αυστρία, στη νότια Γαλ­λία κ.α., ενώ σύμ­φω­να με δημο­σιεύ­μα­τα, ανά­με­σά τους ήταν και ο πλου­σιό­τε­ρος άνθρω­πος της χώρας, δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι με τις «αυλές» τους κ.ά. Δια­βά­ζου­με όμως και για τους ολι­γάρ­χες της «άλλης πλευ­ράς», της Ρωσί­ας, που για να απο­φύ­γουν τις κυρώ­σεις των δυτι­κών χωρών, καβα­λά­νε τα σού­περ γιοτ τους και πλέ­ουν προς τις Μαλ­δί­βες, ζώντας κι αυτοί το …χλι­δά­το δρά­μα τους.

Ποιος μένει πίσω;

Οι δύο λαοί, που ζουν τις συνέ­πειες του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, είτε με θύμα­τα και κατα­στρο­φές, είτε «σφίγ­γο­ντας» κι άλλο το ζωνά­ρι για να βγουν οι πολε­μι­κές δαπά­νες. Είτε παίρ­νο­ντας τους δρό­μους για να προ­στα­τευ­τούν, είτε μένο­ντας στα μετό­πι­σθεν, είτε πλη­ρώ­νο­ντας ακό­μα και με τη ζωή τους την ιμπε­ρια­λι­στι­κή αναμέτρηση.

Τα ίδια γίνο­νται και με άλλους λαούς, αφού οι κυβερ­νή­σεις μπαί­νουν με τα μπού­νια στον πόλε­μο και τις επι­πτώ­σεις τις φορ­τώ­νουν στους εργα­ζό­με­νους, βάζο­ντας ως «πέπλο» τα διά­φο­ρα «τιμή­μα­τα»: Της «ελευ­θε­ρί­ας», της «ασφά­λειας» κ.ο.κ.

Δύο «κόσμοι» που δεν παύουν ποτέ να συγκρούονται, είτε πέφτουν βόμβες, είτε αποθεώνεται η ιμπεριαλιστική ειρήνη.

Από τη μία η λαϊκή πλειοψηφία, που είναι το μόνιμο θύμα, και από την άλλη οι μέτοχοι των επιχειρηματικών ομίλων, μια χούφτα παράσιτα που ζουν από τον μόχθο της εργατικής τάξης.

Οι πρώτοι μετράνε τη μία συμφορά πίσω από την άλλη, οι δεύτεροι βλέπουν ευκαιρίες για μπίζνες πάνω στα πολεμικά συντρίμμια.

Από το σημε­ρι­νό Ριζο­σπά­στη