Επιμέλεια Κωνσταντίνος Δέδες //
Ο Γιώργος Κοστοπράβ, με τα τραγούδια του ύμνησε την Οχτωβριανή Επανάσταση και ήταν από τους πρώτους που αφομοίωσε δημιουργικά στο έργο του τη λαϊκή ποίηση των Ελλήνων της Αζοφικής. Το έργο του συγκίνησε βαθιά τους συμπατριώτες του και τους αποκάλυψε ότι η περιορισμένη από την καθημερινή χρήση γλώσσα τους, διαθέτει ποιητική πλαστικότητα. Σ’ αυτή τη γλώσσα έγραψε ο Γ. Λοστοπράβ τα καλύτερα ποιήματά του, τότε που η επίσημη Ελλάδα πολεμούσε την δημοτική.
Βράδυ
Στ’ ουρανού το πέλαο σύννεφα αρμενίζουν
τ’ ένα πίσω απ’ τ’ άλλο, καραβιών κοπάδι.
Τα παχιά χωράφια γλυκοκυματίζουν,
κουρνιαχτός κανένας στ’ όμορφο το βράδυ.
***
Πλήθος περιστέρια σχίσαν τον αγέρα
κι έφυγαν στη στέπα με γοργά φτερά.
Κι όμως η φωνή τους έρχεται από πέρα
φορτωμένη αγάπη, πίστη και χαρά.
***
Είναι οι διαλεχτοί μου, οι ακριβοί μου φίλοι,
μέσα στη ζωή μου φλόγα είναι και φως.
Κι είν’ η γη ομπροστά μου, μες στο ωραίο το δείλι
σα βιβλίο κλεισμένο, θησαυρός κρυφός.
***
Ολο και βαδίζω σ’ ένα δρόμο ίσο
στέκομαι, κοιτάζω — μια έγνοια με κρατεί.
Πόσους έχω αφήσει τέτοιους δρόμους πίσω,
πόσοι ομπρός μου δρόμοι μένουν απλωτοί.
***
Μέσα μου φυλάγω ανέγγιχτη ακόμα
την ορμή της νιότης, της ζωής την μπόρα…
Γύρω μου ανασαίνει στις πλαγιές το χώμα
κι ο πυρός αγέρας δροσερεύει τώρα.
***
Σύννεφα αρμενίζουν σαν καράβια ωραία,
στου βουνού την ούγια φάνη η νια σελήνη.
Και χτυπά η καρδιά μου, δυνατή και νέα.
Μια ζεστήν αγάπη στα βαθιά της κλείνει».
(Απόδοση Θεοδόση Πιερίδη)
Στην Οκτωβριανή Επανάσταση
Τόσα χρόνια,
προλεταριάτο
κρατάς τη μοίρα σου μες στο δικό σου χέρι.
Τόσα, από τον καιρό που ένα φθινόπωρο
σ’ αυτή τη γη μας εδώ κάτω
μύρισεν ανοιξιάτικον αγέρι.
***
Τόσα χρόνια
που η κόκκινη παντιέρα
στον κόσμο ολοφτέρουγη πετάει.
Και στην τυφλήν
έρημο πέρα
ο οχτρός τις μέρες του μετράει.
***
Τόσα χρόνια
της εργατιάς τα χέρια
σκάβουν άμμους και χώμα.
Φτιάχνουν για μας
θεμέλια στέρια
και μνήμα για του οχτρού το πτώμα.
Πηγή: Ριζοσπάστης
