Δύο ποιήματα του Ντέμη Κωνσταντινίδη (Μη κερδοσκοπικό, Οι μάχες των μπροστινών)

Επι­μέ­λεια Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //

Πολ­λά λόγια και ιδιαί­τε­ρες συστά­σεις για τον ποι­η­τή Ντέ­μη Κων­στα­ντι­νί­δη, του­λά­χι­στον για τους ανα­γνώ­στες αυτού εδώ του περιο­δι­κού, δεν χρειά­ζο­νται. Τόσο στο Ατέ­χνως, όσο και αλλού έχου­με ανα­φερ­θεί αρκε­τές φορές στο έργο του, στις εικό­νες και στις ιδέ­ες του. Θα επα­νέλ­θου­με με την πρώ­τη ευκαι­ρία. Τώρα όμως είναι προ­τι­μό­τε­ρο να σιω­πή­σου­με (ναι, σε κάτι τέτοιες περι­πτώ­σεις η σιω­πή είναι όντως χρυ­σός) και να αφή­σου­με την ποί­η­ση του να μας πάρει από το χέρι και να μας μιλή­σει, όπως μόνο αυτή ξέρει.

Μη κερ­δο­σκο­πι­κό

Είχε ανα­τρέ­ξει σε πολ­λά εγχει­ρί­δια αυτοβελτίωσης
και ερα­σι­τε­χνι­κής ψυχολογίας.
Η χαρά δικτα­τό­ρευε το έργο του, όπου οι προτάσεις
ξεκι­νού­σαν, συνή­θως, με το να.

Στο facebook, αριθ­μού­σε μερι­κές χιλιά­δες φίλους.
Φωτο­γρα­φι­ζό­ταν παντού χαμο­γε­λα­στός, ποζάροντας
―δήθεν αιφ­νι­δια­σμέ­νος― με φόντο, κατά προτίμηση,
βιτρί­νες εμπο­ρι­κών, καφε­τέ­ριες, χασαποταβέρνες.

Γραμ­μέ­νος σε πάσης φύσε­ως συλ­λό­γους, επιτροπές
και φιλαν­θρω­πι­κά σωματεία.
Το κλεί­σι­μο της ημέ­ρας τον έβρισκε,
να φτύ­νει περα­στι­κούς απ’ το μπαλκόνι.

(πρώ­τη δημο­σί­ευ­ση) 7/12/2017

Οι ράχες των μπροστινών

Οι ράχες των μπρο­στι­νών σου
αδια­πέ­ρα­στο τείχος.
Ρολά που σε λίγο θ’ ανοίξουν,
ήδη σε σπρώχνουν.
Παι­διά κρα­τη­μέ­να απ’ το χέρι,
θα τα ποδο­πα­τού­σαν άνε­τα, για
να προ­λά­βουν τη μεγαλύτερη
έκπτωση.
Τα μάτια τους φορε­μέ­να, γυάλινα.
Οι ανά­σες τους μυρί­ζουν θάνατο.
Προς Θεού, γρήγορα,
κάνε μετα­βο­λή και φύγε!

aπό το ιστο­λό­γιο skorpieslekseis.blogspot.gr