Δύο χρόνια από το θάνατο του Μάκη Μαΐλη

Δύο χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα, 20 Γενά­ρη, από το θάνα­το του Μάκη Μαΐ­λη, επί δεκα­ε­τί­ες μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύ­θυ­νου του Τμή­μα­τος Ιστο­ρί­ας της.

Ο Μάκης Μαΐ­λης γεν­νή­θη­κε στην Ελευ­σί­να στις 21 Γενά­ρη του 1950. Το 1969 εντά­χθη­κε στην ΚΝΕ και το 1973 οργα­νώ­θη­κε στο ΚΚΕ. Στην πολι­τι­κή του αφύ­πνι­ση και στην έντα­ξή του στο κίνη­μα επέ­δρα­σαν η συμ­με­το­χή του πατέ­ρα του στο ΕΑΜ στη διάρ­κεια της Κατο­χής όπως και οι μεγά­λες αγω­νι­στι­κές παρα­δό­σεις της εργα­τού­πο­λης της Ελευσίνας.

Συμ­με­τεί­χε στις κατα­λή­ψεις της Νομι­κής και στην εξέ­γερ­ση του Πολυ­τε­χνεί­ου, την περί­ο­δο του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώ­να. Στο 10ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ (1978) εκλέ­χτη­κε ανα­πλη­ρω­μα­τι­κό μέλος της ΚΕ και στο 12ο Συνέ­δριο (1987) εκλέ­χτη­κε τακτι­κό μέλος της. Την περί­ο­δο 1989–1991 υπε­ρα­σπί­στη­κε μαχη­τι­κά τον επα­να­στα­τι­κό χαρα­κτή­ρα του Κόμματος.

Παρέ­μει­νε μέλος της ΚΕ μέχρι τον θάνα­τό του. Διε­τέ­λε­σε επί­σης μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ανέ­λα­βε σει­ρά υπεύ­θυ­νων χρε­ώ­σε­ων, όπως υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Ιστο­ρί­ας, υπεύ­θυ­νος του Γρα­φεί­ου Τύπου της ΚΕ, στον «Ριζο­σπά­στη» και τον «902» κ.α.

Αφιέ­ρω­σε όλη του τη ζωή στο Κόμ­μα, υπη­ρέ­τη­σε με μαχη­τι­κό­τη­τα και σεμνό­τη­τα τις αρχές του ΚΚΕ, με ακλό­νη­τη πίστη στον σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό, κόντρα στην επί­θε­ση και τον αντι­κομ­μου­νι­σμό των επι­τε­λεί­ων του συστήματος.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα