Δ. Κουτσούμπας: Κομμουνιστής — Κομμουνίστρια σήμερα σημαίνει να είσαι επαναστάτης και καινοτόμος

«Κομ­μου­νι­στής — Κομ­μου­νί­στρια σήμε­ρα σημαί­νει να είσαι επα­να­στά­της και και­νο­τό­μος. Για­τί τα τερά­στια επι­τεύγ­μα­τα της επι­στή­μης μπο­ρούν να υπη­ρε­τή­σουν τον εργα­ζό­με­νο άνθρω­πο μόνο αν αντι­στοι­χη­θούν με και­νο­τό­μες σχέ­σεις παρα­γω­γής, στέλ­νο­ντας στο μου­σείο της κοι­νω­νι­κής ιστο­ρί­ας το σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα. Σημαί­νει να κοι­τάς κατά­μα­τα τον πολύ αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό στην Ελλά­δα και παγκό­σμια, μέσα στον οποίο δρα το ΚΚΕ, χωρίς να υπο­τάσ­σε­σαι. Ακό­μα και τώρα, που ο τρο­χός της Ιστο­ρί­ας φαί­νε­ται να έχει βυθι­στεί στις λάσπες, εσύ να συμ­με­τέ­χεις μαζί με τους συντρό­φους σου, να σπρώ­χνεις «με γόνα και με στή­θος να τον βγά­λου­με από τη λάσπη», να δεί­χνεις ότι μπο­ρεί να πάει «μπρο­στά» και να παλεύ­εις για αυτό. Και «μπρο­στά» σήμε­ρα σημαί­νει μόνο Ελλά­δα με την εργα­τι­κή τάξη, το λαό, στην εξου­σία, σημαί­νει σοσια­λι­σμός» τονί­ζει ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, σε συνέ­ντευ­ξή του στην εφη­με­ρί­δα «Documento».

Στους «απο­λο­γη­τές της βαρ­βα­ρό­τη­τας του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος» περι­λαμ­βά­νει, «τους γνή­σιους εκφρα­στές αυτού του συστή­μα­τος, όπως π.χ. τη ΝΔ», αλλά «και άλλους, π.χ. τον ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκί­νη­σε δήθεν με στό­χο να βάλει «τον άνθρω­πο πάνω από τα κέρ­δη» και βρέ­θη­κε να υπη­ρε­τεί τα κέρ­δη στο όνο­μα του «ρεα­λι­σμού», της «προ­ό­δου» ακό­μα και της «Αρι­στε­ράς», δια­ψεύ­δο­ντας τις χίμαι­ρες στις οποί­ες ο ίδιος είχε επεν­δύ­σει και σπέρ­νο­ντας την απο­γο­ή­τευ­ση σε ένα μεγά­λο κομ­μά­τι τίμιων ανθρώ­πων που τον πίστεψαν».

Σχε­τι­κά με το εργα­τι­κό κίνη­μα ανα­φέ­ρει ότι «δεν δια­νύ­ει τις καλύ­τε­ρες μέρες του, εξαι­τί­ας κυρί­ως της μακρο­χρό­νιας δια­λυ­τι­κής δρά­σης των δυνά­με­ων του κυβερ­νη­τι­κού και εργο­δο­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού». Υπεν­θυ­μί­ζει ότι χωρίς την παρέμ­βα­ση του ΚΚΕ, τη δρά­ση χιλιά­δων αγω­νι­στών στους χώρους δου­λειάς και στα εργα­τι­κά σωμα­τεία και χωρίς τη δρά­ση του ΠΑΜΕ πανελ­λα­δι­κά, το νομο­σχέ­διο για τα εργα­σια­κά θα περ­νού­σε «άβρε­χτο». «Οργά­νω­ση, ταξι­κή ενό­τη­τα, κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία και αλλη­λεγ­γύη! Έτσι μένουν στα χαρ­τιά τέτοιοι νόμοι. Έτσι πετιού­νται στα σκου­πί­δια της ιστο­ρί­ας και οι εμπνευ­στές τους» ανα­φέ­ρει χαρακτηριστικά.

Ερω­τη­θείς αν εκτι­μά ότι από τον Σεπτέμ­βριο ιδιαί­τε­ρα στα πανε­πι­στή­μια θα υπάρ­ξουν δυνα­μι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σημειώ­νει ότι «η κατα­στο­λή και ο αυταρ­χι­σμός είναι το συμπλή­ρω­μα οποιασ­δή­πο­τε αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής» και προ­σθέ­τει: «Ο νόμος Κερα­μέ­ως-Χρυ­σο­χοϊ­δη είναι κατα­δι­κα­σμέ­νος στη συνεί­δη­ση φοι­τη­τών, εργα­ζο­μέ­νων και διδα­σκό­ντων στα Πανε­πι­στή­μια και αυτό έχουν εκφρά­σει οι μαχη­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις τους, οι οποί­ες αναμ­φί­βο­λα θα δυνα­μώ­σουν και θα γενικευτούν».

Ανα­φο­ρι­κά με το ενδε­χό­με­νο ανα­διά­τα­ξης του πολι­τι­κού σκη­νι­κού σε περί­πτω­ση εκλο­γών, ο Δ. Κου­τσού­μπας είπε, μετα­ξύ άλλων, ότι «αντί ο λαός να περι­μέ­νει σε ποιο είδους «σενά­ριο ανα­διά­τα­ξης» θα κάτσει η μπί­λια, να επι­λέ­ξει να γίνει ο ίδιος βασι­κός πρω­τα­γω­νι­στής των εξε­λί­ξε­ων, κυρί­ως με τους αγώ­νες του και με ένα πιο ισχυ­ρό ΚΚΕ παντού».

Ως προς την ρητο­ρι­κή στε­λε­χών του ΣΥΡΙΖΑ για «κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κό συνα­σπι­σμό δυνά­με­ων «που θα εμπνεύ­σει μια νέα εμπι­στο­σύ­νη προς την Αρι­στε­ρά» σημειώ­νει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ ονο­μά­ζει «νέα εμπι­στο­σύ­νη» την άφε­ση αμαρ­τιών που απο­ζη­τά κάλ­πι­κα, και για όσα έπρα­ξε ως κυβέρ­νη­ση αλλά και για την στά­ση του ως αντι­πο­λί­τευ­ση, έχο­ντας στη­ρί­ξει δεκά­δες νομο­σχέ­δια της κυβέρ­νη­σης και κάνο­ντας υπο­το­νι­κή κρι­τι­κή σε άλλα».

«Συνερ­γα­σί­ες «κορυ­φών», σαν αυτές τις οποί­ες περι­γρά­φει ο ΣΥΡΙΖΑ, ξεκί­νη­σαν με πομπώ­δη λόγια και κατέ­λη­ξαν τελι­κά πλυ­ντή­ρια της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, εφαρ­μό­ζο­ντάς την! Αυτό που χρειά­ζε­ται σήμε­ρα είναι μία μεγά­λη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία κάτω, όσων πλήτ­το­νται από την εξου­σία του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, με πανελ­λα­δι­κή και κεντρι­κή διά­στα­ση, σχέ­διο και προ­σα­να­το­λι­σμό, ενά­ντια στα μονο­πώ­λια και το σύστη­μά τους, με στό­χο την ανα­τρο­πή τους. Και το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνά­μεις σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση κάθε μέρα, κάθε ώρα» τονίζει.

Ανα­φο­ρι­κά με το ενδε­χό­με­νο «συνέ­χειας κοι­νών δρά­σε­ων του ΚΚΕ με ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ25, όπως έγι­νε με το κεί­με­νο υπο­γρα­φών σχε­τι­κά με τον εορ­τα­σμό του Πολυ­τε­χνεί­ου», επι­ση­μαί­νει, καταρ­χήν, ότι το κεί­με­νο αυτό «δεν ήταν κάποια «κοι­νή δρά­ση» όπως την αντι­λαμ­βά­νο­νται ορι­σμέ­νοι, θέλο­ντας να της δώσουν άλλη διά­στα­ση από αυτή που πραγ­μα­τι­κά είχε». «Με τους φίλους και ψηφο­φό­ρους αυτών των κομ­μά­των, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, του ΜέΡΑ25, δεν μας χωρί­ζει τίπο­τε, έχου­με ανοι­χτή αγκα­λιά μέσα στο κίνη­μα, στις ριζο­σπα­στι­κές συσπει­ρώ­σεις, για να πορευ­τού­με μαζί στον αγώ­να. Η συμ­με­το­χή στην οργα­νω­μέ­νη διεκ­δί­κη­ση είναι ο καλύ­τε­ρος «δεί­κτης» για το ποιος και για τι παλεύ­ει, για το ποιος είναι τελι­κά ο πραγ­μα­τι­κός αντί­πα­λος» τονίζει.

Ως προς την πίε­ση που ασκεί­ται στο ΚΚΕ στην λογι­κή του «εφι­κτού» και των «άμε­σων λύσε­ων» απα­ντά με λόγια του Θάνου Μικρού­τσι­κου, ο οποί­ος είχε επι­ση­μά­νει ότι «κόμ­μα­τα και κινή­μα­τα που ξεπή­δη­σαν από την Αρι­στε­ρά και δού­λε­ψαν πάνω στο εφι­κτό όλα αλλο­τριώ­θη­καν και ενσω­μα­τώ­θη­καν στο σύστημα».

Σχε­τι­κά με την πιθα­νό­τη­τα άσκη­σης, όπως το 2012, πίε­σης στο ΚΚΕ για συμ­με­το­χή του σε κυβέρ­νη­ση συνερ­γα­σί­ας, ο Δ. Κου­τσού­μπας είπε ότι «η άρνη­ση του ΚΚΕ να συμ­με­τέ­χει σε μια κυβέρ­νη­ση στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σμού, προ­κύ­πτει από την απά­ντη­ση που δίνου­με στο ερώ­τη­μα «αν υπάρ­χει πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δος υπέρ του λαού». Εμείς πιστεύ­ου­με ότι υπάρ­χει! Και βρί­σκε­ται στην πάλη για «να σώσου­με ό,τι σώζε­ται», «πόσα κρυμ­μέ­να τιμαλ­φή έπρε­πε — και πρέ­πει — να σώσου­με», όπως λέει κι ο ποι­η­τής, διεκ­δι­κώ­ντας όλες τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του λαού. Με στό­χο μία νέα πολι­τι­κή και οικο­νο­μι­κή οργά­νω­ση της κοι­νω­νί­ας, τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό».

Απα­ντώ­ντας, τέλος, σε όσους με επί­κε­ντο το 21ο Συνέ­δριο του κόμ­μα­τος κατη­γο­ρούν το ΚΚΕ για «αυτο­α­να­φο­ρι­κό­τη­τα, εσω­τε­ρι­κή θωρά­κι­ση, κομ­μα­τι­κή περι­χα­ρά­κω­ση και για στρα­τη­γι­κή «άλμα­τος» προς το σοσια­λι­σμό», ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, είπε «να ξανα­δια­βά­σουν τις Θέσεις της Κ.Ε. για το 21ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ, όπως είναι οι Θέσεις της Κ.Ε. και όχι όπως νομί­ζουν ότι είναι… Και κάτι ακό­μα για τους ανι­στό­ρη­τους ή τους ανα­θε­ω­ρη­τές της ιστο­ρί­ας. Το ΚΚΕ ιδρύ­θη­κε το 1918, με δια­κη­ρυ­κτι­κό του στό­χο το σοσια­λι­σμό. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρ­ξης και δρά­σης του. Βρί­σκο­νται «αλλού για αλλού», όσοι ευελ­πι­στούν ότι αυτό υπάρ­χει περί­πτω­ση να το απε­μπο­λή­σει. Τους απα­ντά­με απλά: «Μην καρ­τε­ρά­τε να λυγί­σου­με μήτε για μια στιγ­μή, μητ’ όσο στην κακο­και­ριά λυγά­ει το κυπα­ρίσ­σι, έχου­με τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει»…».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα