Δ. Κουτσούμπας: «Οι άνθρωποι του μόχθου που αγανακτούν να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, στους αγώνες, στο κίνημα»

«Το κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ μετα­φέ­ρε­ται απ’ άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα, για να φτά­σει στα χέρια των εργα­τών, των ανθρώ­πων του μόχθου που ανη­συ­χούν, αγα­να­κτούν και δεν συμ­βι­βά­ζο­νται με τη σημε­ρι­νή κατά­στα­ση, που ανα­ζη­τούν και προ­βλη­μα­τί­ζο­νται για τη διέξοδο.

Σε όλους αυτούς απευ­θυ­νό­μα­στε και δω στην Καλα­μά­τα, στη Μεσ­ση­νία, ανε­ξάρ­τη­τα τι πολι­τι­κές επι­λο­γές έκα­ναν μέχρι χτες, ποια κόμ­μα­τα στήριξαν.

Σήμε­ρα, όμως, μπο­ρούν να αξιο­ποι­ή­σουν την πεί­ρα τους. Μια πεί­ρα που επι­βε­βαιώ­νει ξανά και ξανά πως δεν υπάρ­χουν “σωτή­ρες”, ούτε “ατο­μι­κές λύσεις”, υπάρ­χει η συλ­λο­γι­κή αγω­νι­στι­κή δρά­ση που επι­βε­βαιώ­νει τελι­κά πως μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό.

Σε όλους αυτούς απευ­θυ­νό­μα­στε να σκε­φτούν πως η ζωή τούς φέρ­νει μπρο­στά σε μια σημα­ντι­κή επι­λο­γή που ή δεν είχαν ακό­μη σκε­φτεί ή μπο­ρεί και να είχαν απορ­ρί­ψει: Να συμπο­ρευ­τούν με το ΚΚΕ, στους αγώ­νες, στο κίνημα.

Είναι η επι­λο­γή που θα βάλει στο στό­χα­στρο τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο: Το κεφά­λαιο και την εξου­σία του και θα δυνα­μώ­σει τη συζή­τη­ση, που έτσι κι αλλιώς γίνε­ται ανά­με­σα στους εργα­ζό­με­νους και χρειά­ζε­ται να δυνα­μώ­σει, για τη διέ­ξο­δο, την προ­ο­πτι­κή για τον λαό.

Μια συζή­τη­ση που φέρ­νει συνε­χώς στην επι­φά­νεια τις αντι­φά­σεις του καπι­τα­λι­σμού. Ενός κοι­νω­νι­κού συστή­μα­τος, στο οποίο η ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων κοι­νω­νι­κών ανα­γκών βρί­σκει μόνι­μα μπρο­στά της τον τοί­χο, το εμπό­διο, που ορθώ­νει το καπι­τα­λι­στι­κό κέρδος.

Αυτός είναι ο λόγος που οι νέες γενιές εργα­ζο­μέ­νων, στην επο­χή της ψηφια­κής επο­χής, ενώ έχουν περισ­σό­τε­ρα εφό­δια, δου­λεύ­ουν με χει­ρό­τε­ρους όρους από τις προη­γού­με­νες γενιές.

Αυτός είναι ο λόγος που, ενώ η ρομπο­τι­κή αξιο­ποιεί­ται πλέ­ον στην ιατρι­κή, το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας έχει γίνει ξανά σύστη­μα μιας νόσου, αφή­νο­ντας χωρίς διά­γνω­ση, θερα­πεία και απο­κα­τά­στα­ση ένα μεγά­λο μέρος απ’ αυτούς που την έχουν ανάγκη.

Αυτός είναι ο λόγος που, ενώ η εξέ­λι­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας, έχει φτά­σει σε απί­στευ­τα επί­πε­δα, οι κάτοι­κοι ολό­κλη­ρων περιο­χών παρα­μέ­νουν απρο­στά­τευ­τοι από τις πλημ­μύ­ρες, τις πυρ­κα­γιές, τους σεισμούς.

Αυτός είναι τελι­κά ο λόγος που βολο­δέρ­νου­με από την καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση στην καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη και πάλι απ’ την αρχή, με τους εργα­ζό­με­νους, τον λαό, να φορ­τώ­νο­νται συνε­χώς και νέα βάρη, να μετρούν ολο­έ­να και μεγα­λύ­τε­ρες απώλειες.

Από παντού προ­βάλ­λει ο λόγος και ταυ­τό­χρο­να το εμπό­διο, που πρέ­πει να φύγει από τη μέση για να ανοί­ξου­με το δρό­μο για την πραγ­μα­τι­κή ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών. Για να ζήσου­με τελι­κά όπως αξί­ζει σε εμάς και τα παι­διά μας.

Και στο ερώ­τη­μα που πολ­λοί καλο­προ­αί­ρε­τα δια­τυ­πώ­νουν, αν μπο­ρού­με να ζήσου­με καλύ­τε­ρα, το ΚΚΕ είναι το μονα­δι­κό κόμ­μα που απα­ντά ευθέ­ως και χωρίς περι­στρο­φές: ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Δια­τυ­πώ­νου­με κι εμείς όμως με τη σει­ρά μας, ένα ερώ­τη­μα: Υπάρ­χει, αλή­θεια, σήμε­ρα ένα πολι­τι­κό κόμ­μα απ’ αυτά που διεκ­δι­κούν την κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία που να έχει σχέ­διο που να αντα­πο­κρί­νε­ται πραγ­μα­τι­κά στις προσ­δο­κί­ες των λαϊ­κών οικο­γε­νειών να ζήσουν χωρίς άγχος και ανασφάλεια;

Να μπο­ρούν, έστω σε μια προ­ο­πτι­κή, να έχουν μια στα­θε­ρή δου­λειά με έναν καλό μισθό, να μπο­ρούν να μεγα­λώ­σουν τα παι­διά τους χωρίς να πλη­ρώ­νουν συνε­χώς και ακρι­βά για τη μόρ­φω­σή τους, για την υγεία τους;

Να μπο­ρούν, με λίγα λόγια, να έχουν τα αυτο­νό­η­τα; Σε μια επο­χή που τα αυτο­νό­η­τα βαφτί­ζο­νται “πολυ­τέ­λεια”;

Κανέ­να από τα αστι­κά κόμ­μα­τα δεν έχει τέτοιο σχέ­διο και ούτε θα μπο­ρού­σε να έχει. Για­τί το σχέ­διό τους, με ορι­σμέ­νες παραλ­λα­γές βέβαια, είναι κομ­μέ­νο και ραμ­μέ­νο στα μέτρα των λίγων, των καπι­τα­λι­στών. Γι’ αυτό και είναι ασφυ­κτι­κό για τις λαϊ­κές ανάγκες.

Τέτοια πρό­τα­ση — σχέ­διο έχει μόνο το ΚΚΕ το οποίο δίνει απά­ντη­ση στο ερώ­τη­μα τι πρέ­πει να γίνει και πώς μπο­ρού­με να τα κατα­φέ­ρου­με για να ικα­νο­ποι­η­θούν οι σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανάγκες.

Κι αυτό που πρέ­πει να γίνει είναι να βαδί­σου­με στον δρό­μο της ανα­τρο­πής του πραγ­μα­τι­κού εχθρού, της σύγ­χρο­νης δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου και να ανοί­ξει ο δρό­μος για μια νέα κοι­νω­νία, τον σοσιαλισμό.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Το κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ δεν είναι γενι­κό και αφηρημένο.

Είναι προ­σω­πι­κό και συγκε­κρι­μέ­νο και αφο­ρά τον καθέ­να και την καθε­μιά που κατα­νο­εί πως ο αγώ­νας για όλα τα καυ­τά και επεί­γο­ντα προ­βλή­μα­τα δεν μπο­ρεί να περι­μέ­νει, να ανα­βάλ­λε­ται, να μετα­τί­θε­ται για το μέλ­λον. Καμιά ανα­βο­λή δεν μπο­ρεί να πάρει ο αγώ­νας για την υγεία του λαού, που εδώ και σχε­δόν δύο χρό­νια ζει με την αγω­νία, τον τρό­μο που γεν­νά η πανδημία.

Κι όταν μιλά­με για την υγεία του λαού, μιλά­με και για τον ανα­γκαίο εμβο­λια­σμό και για τα μέτρα προ­στα­σί­ας στους κρί­σι­μους χώρους και για την ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγείας.

Όλα αυτά, δηλα­δή, που η ίδια η πεί­ρα της παν­δη­μί­ας έχει απο­δεί­ξει ότι είναι εξί­σου ανα­γκαία για να τελειώ­σει μια ώρα αρχύ­τε­ρα αυτή η περιπέτεια.

Όμως, ταυ­τό­χρο­να, ένας ανα­γκαί­ος εμβο­λια­σμός πρέ­πει να στη­ρί­ζε­ται στην οργά­νω­ση ενός εμβο­λια­στι­κού προ­γράμ­μα­τος με ιατρι­κό έλεγ­χο, φαρ­μα­κο­ε­πα­γρύ­πνη­ση, ουσια­στι­κή και προ­σω­πο­ποι­η­μέ­νη ενη­μέ­ρω­ση του λαού, με ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας στους κρί­σι­μους χώρους, όπως είναι οι χώροι δου­λειάς, με μαζι­κά δια­γνω­στι­κά τεστ για όλους με ευθύ­νη των επι­χει­ρή­σε­ων, με αραί­ω­ση των τμη­μά­των και όχι συγ­χω­νεύ­σεις στα σχο­λεία και τις σχο­λές, με μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς με πυκνά δρο­μο­λό­για και αύξη­ση του στό­λου τους.

Με ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας που για τη Μεσ­ση­νία σημαί­νει: Προ­σλή­ψεις μόνι­μου προ­σω­πι­κού στο Νοσο­κο­μείο της Καλα­μά­τας για να μπο­ρεί να λει­τουρ­γεί πλή­ρως για όλες τις ασθέ­νειες, να στα­μα­τή­σει να είναι μίας νόσου, να απε­μπλα­κεί από τον εμβο­λια­σμό του γενι­κού πλη­θυ­σμού, με ανά­πτυ­ξη νέων εμβο­λια­στι­κών κέντρων στον νομό και στε­λέ­χω­ση αυτών που λει­τουρ­γούν ήδη.

Με ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος με υπο­δο­μές και προ­σω­πι­κό, για να μπο­ρούν να λει­τουρ­γούν πλή­ρως τα Κέντρα Υγεί­ας σε όλη τη Μεσ­ση­νία, ώστε να μπο­ρούν να καλύ­ψουν τις αυξη­μέ­νες ανά­γκες των κατοί­κων της πόλης και των χωριών, αλλά και με επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα Υγεί­ας για να βρε­θούν απλές κλί­νες και κλί­νες ΜΕΘ, ώστε και το Νοσο­κο­μείο της Καλα­μά­τας να μην υπο­χρε­ώ­νε­ται να ανα­στέλ­λει τα τακτι­κά χει­ρουρ­γεία και τα ιατρεία, την ίδια ώρα που μεγά­λη ιδιω­τι­κή πολυ­κλι­νι­κή λει­τουρ­γεί απρό­σκο­πτα και με αυξη­μέ­νη πελατεία.

Η ανα­γκαιό­τη­τα για περισ­σό­τε­ρες ΜΕΘ για να σωθούν ανθρώ­πι­νες ζωές φωνά­ζει από παντού, από τις έρευ­νες όλων των επι­στη­μό­νων ακό­μα και συνερ­γα­τών της κυβέρ­νη­σης για τους αυξη­μέ­νους θανά­τους εκτός ΜΕΘ, οι οποί­ες δια­ψεύ­δουν τον ίδιο τον πρω­θυ­πουρ­γό, συνο­λι­κά την κυβέρ­νη­ση που τις θεω­ρεί “πολυ­τέ­λεια”.

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, με τη συν­δρο­μή βέβαια των ΜΜΕ, έχει επι­λέ­ξει να επι­κε­ντρώ­νει στον ανα­γκαίο εμβο­λια­σμό και την υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τά του, για­τί κάθε άλλο μέτρο για την παν­δη­μία κοστί­ζει ακρι­βά στο σύστημα.

Ένα σύστη­μα, που βάζει στη ζυγα­ριά την υγεία του λαού και τα κέρ­δη των ιδιω­τι­κών ομί­λων Υγεί­ας. Ακό­μα όμως και ο ανα­γκαί­ος εμβο­λια­σμός σκο­ντά­φτει στην απου­σία ενός απο­κλει­στι­κά δημό­σιου και δωρε­άν συστή­μα­τος Υγεί­ας. Ένα σύστη­μα Υγεί­ας όπου η Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας, με ένα μεγά­λο δίκτυο υπο­δο­μών και για­τρών, θα μπο­ρού­σε να είχε πάρει πάνω της τον εμβο­λια­σμό και να τον είχε ήδη ολο­κλη­ρώ­σει, για­τί ταυ­τό­χρο­να θα είχε λύσει και το ζήτη­μα της ολο­κλη­ρω­μέ­νης προ­σω­πο­ποι­η­μέ­νης ενη­μέ­ρω­σης και της πρό­λη­ψης και της παρα­κο­λού­θη­σης των εμβολιασμένων.

Η ζυγα­ριά γέρ­νει στα­θε­ρά υπέρ των κερ­δών της Ιδιω­τι­κής Υγεί­ας ακό­μα και τώρα, μέσα στην παν­δη­μία, που τα κορά­κια στην Υγεία συνε­χί­ζουν να θησαυ­ρί­ζουν, ενώ μπαί­νουν και σε εφαρ­μο­γή τα σχέ­δια για περαι­τέ­ρω ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του ΕΣΥ ακό­μα και με κλεί­σι­μο νοσο­κο­μεί­ων, όπως έχει προ­α­ναγ­γεί­λει ο Μητσοτάκης.

Τα σπα­σμέ­να της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της Δημό­σιας Υγεί­ας, που ακο­λού­θη­σαν όλες οι κυβερ­νή­σεις, πλη­ρώ­νουν εδώ και χρό­νια, πολύ περισ­σό­τε­ρο τώρα μέσα στην παν­δη­μία, οι λαϊ­κές οικο­γέ­νειες και δω στη Μεσσηνία.

Όλοι τους, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, έκα­ναν σημαία τους τη δήθεν αρμο­νι­κή συνύ­παρ­ξη του δημό­σιου με τον ιδιω­τι­κό τομέα Υγεί­ας που έφε­ρε τα δημό­σια νοσο­κο­μεία, συνο­λι­κά τις δημό­σιες δομές Υγεί­ας, σε αυτά τα χάλια.

Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ παρι­στά­νει ότι βγαί­νει στα κερα­μί­δια για την παν­δη­μία και τα μέτρα προ­στα­σί­ας που πρέ­πει να παρ­θούν. Λέει μάλι­στα πως “παρά τις επι­μέ­ρους δια­φο­ρές δια­μορ­φώ­νε­ται ένα κοι­νό μέτω­πο λογι­κής για άμε­σα μέτρα προ­στα­σί­ας ανά­με­σα στους φορείς και τα πολι­τι­κά κόμματα».

Η λογι­κή όμως σε συν­θή­κες παν­δη­μί­ας λέει να ανοί­ξουν τα νοσο­κο­μεία που έκλει­σε η ΝΔ, και ο ΣΥΡΙΖΑ τα κρά­τη­σε κλει­στά, και τώρα θα μπο­ρού­σαν να συμ­βά­λουν τα μέγι­στα στην πανδημία.

Η λογι­κή λέει να επι­τα­χθούν χωρίς όρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις τα μεγά­λα ιδιω­τι­κά νοσο­κο­μεία, οι ιδιω­τι­κές κλι­νι­κές και όχι να παζα­ρεύ­εις μαζί τους το ύψος της απο­ζη­μί­ω­σης, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η λογι­κή λέει οι νοσο­κο­μεια­κοί για­τροί να δου­λεύ­ουν με ανθρώ­πι­νες συν­θή­κες και όχι με τα 65ωρα που προ­σπά­θη­σε να τους επι­βά­λει η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ.

Και τέλος, η απλή λογι­κή ενός λαού είναι πως πρέ­πει να βρε­θεί απέ­να­ντι από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που κάθε τρεις και λίγο, τής προ­σφέ­ρει σανί­δα σωτη­ρί­ας, πότε με τις προ­τά­σεις του για υπουρ­γούς Υγεί­ας κοι­νής απο­δο­χής, πότε με τη συναί­νε­σή του για να μη δια­τα­ρα­χθεί δήθεν η κοι­νω­νι­κή συνοχή.

Όμως, μόνο όταν δια­τα­ρα­χθεί η κοι­νω­νι­κή συνο­χή, όταν οι εργα­ζό­με­νοι τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα περά­σουν απέ­να­ντι από τις κυβερ­νή­σεις που αντι­με­τω­πί­ζουν την υγεία του λαού με τη λογι­κή του “κόστους — οφέ­λους”, θα μπο­ρέ­σουν να υπε­ρα­σπί­σουν και το δικαί­ω­μά τους στην Υγεία.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Καμιά ανα­βο­λή δεν μπο­ρεί να πάρει στους χώρους δου­λειάς ο αγώ­νας για το μερο­κά­μα­το, τα εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα που έχουν πιά­σει πάτο, ο αγώ­νας για να μεί­νει στα χαρ­τιά ο νόμος Χατζη­δά­κη, που μας οδη­γεί σε εργα­σια­κή ζού­γκλα, περιο­ρί­ζει τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση.

Από­δει­ξη οι εργα­ζό­με­νοι της COSCO στο λιμά­νι του Πει­ραιά, της “efood” και αλλού, που δεν ανέ­βα­λαν τον αγώ­να, πάλε­ψαν, και αδρα­νο­ποί­η­σαν αυτό το αντερ­γα­τι­κό τερατούργημα.

Θα μπο­ρού­σε βέβαια κανείς να πει πως σε μια περιο­χή, όπως η Μεσ­ση­νία ‑η οποία απο­τε­λεί του­ρι­στι­κό προ­ο­ρι­σμό, δημιουρ­γού­νται νέες ξενο­δο­χεια­κές μονά­δες δίπλα στις παλιές και εκτο­ξεύ­ε­ται κάθε καλο­καί­ρι η επι­σκε­ψι­μό­τη­τα- η μεγά­λη εργο­δο­σία έχει προ πολ­λού εφαρ­μό­σει τον νόμο Χατζηδάκη.

Εδώ, οι εργα­ζό­με­νοι στον κλά­δο του Του­ρι­σμού γνω­ρί­ζουν από πρώ­το χέρι τι σημαί­νει υπε­ρε­ντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας, όταν για παρά­δειγ­μα την τελευ­ταία του­ρι­στι­κή περί­ο­δο, στις 5άστερες μεγά­λες ξενο­δο­χεια­κές μονά­δες, οι περί­που 10 καμα­ριέ­ρες έβγα­ζαν δου­λειά για 30 και 40. Έφτα­ναν να καθα­ρί­ζουν η καθε­μιά έως και 27 δωμά­τια τη μέρα.

Εδώ έχουν καταρ­ρι­φθεί ένα προς ένα τα επι­χει­ρή­μα­τα της κυβέρ­νη­σης και του Χατζη­δά­κη ότι δήθεν οι εργα­ζό­με­νοι θα δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται με τον εργο­δό­τη αν τελι­κά θα δου­λεύ­ουν 10ωρα και 12ωρα.

Οι 14 ώρες δου­λειάς την μέρα, που έφτα­ναν να δου­λεύ­ουν οι εργα­ζό­με­νοι στον Του­ρι­σμό, δεν ήταν απο­τέ­λε­σμα καμιάς δια­πραγ­μά­τευ­σης. Κι αυτό το ξέρουν και τα μικρά παι­διά εδώ στην Καλαμάτα.

Στον κλά­δο του Του­ρι­σμού έχει συσ­σω­ρευ­τεί μεγά­λη εμπει­ρία και πολι­τι­κή πεί­ρα, για όλα όσα δια­κι­νή­θη­καν από τα άλλα κόμ­μα­τα, εδώ και μια δεκα­ε­τία, για την “ανά­πτυ­ξη” ‑την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη εννο­εί­ται- δηλα­δή την ανά­πτυ­ξη των κερ­δών των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στον χώρο.

Μαζί με την περι­βό­η­τη “ανά­πτυ­ξη” επα­νέρ­χε­ται κάθε φορά και η γνω­στή θεω­ρία της “πίτας”. Να βάλου­με όλοι πλά­τη, δηλα­δή, οι εργα­ζό­με­νοι για να μεγα­λώ­σει η πίτα μπας και πάρου­με κι εμείς ένα κομ­μά­τι κάποια στιγμή.

Αν θέλου­με να μιλή­σου­με για τον κλά­δο του Του­ρι­σμού, αυτό το «του­ρι­στι­κό θαύ­μα», όπως λένε, ακού­με ότι το ένα ρεκόρ σπά­ει το προη­γού­με­νο: Ρεκόρ αφί­ξε­ων, ρεκόρ τζί­ρου, ρεκόρ χρο­νι­κής διάρ­κειας της σεζόν.

Ο καθέ­νας κατα­λα­βαί­νει πως η «πίτα» για το του­ρι­στι­κό κεφά­λαιο όλο και μεγα­λώ­νει, αλλά οι εργα­ζό­με­νοι όμως πρέ­πει να απο­δε­χτούν ότι θα έρχε­ται κάποιος και θα κλέ­βει την πίτα που αυτοί με τον ιδρώ­τα τους έφτια­ξαν. Και κάποιος άλλος θα τους δίνει καμιά φορά κι από ένα μικρό κομ­μα­τά­κι αν δεν τους αφή­νει τελεί­ως νηστικούς.

Τώρα όμως, είναι η ώρα και οι εργα­ζό­με­νοι να κάνουν λογα­ρια­σμό: Τι όφε­λος είχαν από αυτού του είδους την ανάπτυξη;

Ένα μερο­κά­μα­το στην καλύ­τε­ρη, για να βγει ο χρό­νος, με δου­λειά από το πρωί μέχρι το βρά­δυ και χρέη να φου­σκώ­νουν συνε­χώς. Θησαύ­ρι­σαν οι tour operators, οι ακτο­πλοϊ­κές, οι αερο­πο­ρι­κές εται­ρεί­ες, οι μεγαλοξενοδόχοι!

Και όταν ξέσπα­σε η παν­δη­μία αυτοί ξανα­πή­ραν την πίτα ολό­κλη­ρη και οι εργα­ζό­με­νοι βρέ­θη­καν στις ανα­στο­λές, στην ανερ­γία χωρίς εισό­δη­μα! Έμει­ναν με τα ψίχουλα…

Τι έμει­νε στην πατρί­δα μας, αλλά και εδώ στην Καλα­μά­τα, σε ολό­κλη­ρη τη Μεσ­ση­νία, από αυτή την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη; Έμει­νε καμιά υπο­δο­μή πολι­τι­κής προστασίας;

Πυρο­σβε­στι­κή υπο­στε­λε­χω­μέ­νη με μέσα πυρό­σβε­σης λει­ψά και απαρ­χαιω­μέ­να, τα είδα­με στη Μεσ­ση­νία και αυτό το καλοκαίρι.

Έγι­ναν αντι­πλημ­μυ­ρι­κά, αντι­σει­σμι­κά έργα; Θωρα­κί­στη­κε μήπως το σύστη­μα Υγείας;

Ο προ­σα­να­το­λι­σμός όλων των έργων υπο­δο­μής είναι η εξυ­πη­ρέ­τη­ση του μεγά­λου του­ρι­στι­κού κεφα­λαί­ου, η μετα­τρο­πή της Καλα­μά­τας σε “ουδέ­τε­ρη πόλη”, “έξυ­πνη πόλη”.

Με την “πρά­σι­νη μετά­βα­ση” καμιά σχέ­ση να μην έχει με τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες των εργα­ζο­μέ­νων και της νεο­λαί­ας. Ακό­μα παλεύ­ουν οι αγρό­τες και οι κάτοι­κοι των χωριών της Μεσ­ση­νί­ας να μαζέ­ψουν τα κομ­μά­τια τους από τις πυρ­κα­γιές του καλοκαιριού.

Ακό­μα τα δημό­σια κτί­ρια, ιδιαί­τε­ρα τα σχο­λεία, σε μια πόλη που ξέρει τι σημαί­νει ένας κατα­στρο­φι­κός σει­σμός, δεν έχουν την απα­ραί­τη­τη αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση. Πέντε χρό­νια μετά τις μεγά­λες πλημ­μύ­ρες στην Καλα­μά­τα, με τις μεγά­λες κατα­στρο­φές και τους νεκρούς, δεν έχει προ­χω­ρή­σει κανέ­να έργο υποδομής.

Ποιος τελι­κά έχει όφε­λος από μια τέτοια ανάπτυξη;

Για αυτό κάθε φορά πρέ­πει να ρωτά­με: Ανά­πτυ­ξη για ποιον; Για τα μονο­πώ­λια ή για τον λαό;

Κι εμείς οι κομ­μου­νι­στές απα­ντά­με: Ανά­πτυ­ξη για τον λαό, με τον ίδιο να κάνει κου­μά­ντο στην οικο­νο­μία και την κοινωνία.

Φίλες και φίλοι,

Καμιά ανα­βο­λή δεν μπο­ρεί να πάρει ο αγώ­νας για τη στή­ρι­ξη και επι­βί­ω­ση των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών που είναι αντι­μέ­τω­ποι με το υψη­λό κόστος παρα­γω­γής, τις χαμη­λές τιμές διά­θε­σης των προ­ϊ­ό­ντων τους ή οι καλ­λιέρ­γειές τους επλή­γη­σαν από τα ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να, όπως οι αγρό­τες της Μεσσήνης.

Όπως και ο αγώ­νας για την επι­βί­ω­ση των μικρών επαγ­γελ­μα­τιών και εμπό­ρων, αλλά και των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων επι­στη­μό­νων, που στα σπα­σμέ­να των προη­γού­με­νων χρό­νων προ­στέ­θη­καν κι αυτά της πανδημίας.

Σε τελι­κή ανά­λυ­ση, δεν μπο­ρεί να ανα­βάλ­λε­ται για μετά ο κοι­νός συντο­νι­σμός, η κοι­νή πάλη των εργα­ζο­μέ­νων με τους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες και επαγ­γελ­μα­τί­ες που όλοι βρά­ζουν τελι­κά στο ίδιο καζά­νι, έχουν κοι­νά προ­βλή­μα­τα και κοι­νός πρέ­πει να είναι ο αγώ­νας για την αντι­με­τώ­πι­σή τους.

Καμιά ανα­βο­λή, επί­σης, δεν μπο­ρεί να πάρει και εδώ ο αγώ­νας για να απε­μπλα­κεί η χώρα μας από τους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, από τις δήθεν αμυ­ντι­κές συμ­φω­νί­ες με τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις που έχουν μετα­τρέ­ψει τη χώρα μας σε ένα ορμη­τή­ριο πολέμου.

Ιδιαί­τε­ρα εδώ στην Καλα­μά­τα υλο­ποιεί­ται η Συμ­φω­νία για το Διε­θνές Κέντρο Αερο­πο­ρι­κής Εκπαί­δευ­σης της Πολε­μι­κής Αερο­πο­ρί­ας. Μια συμ­φω­νία που δημιουρ­γεί στην ουσία, ένα υπερ­ΝΑ­ΤΟι­κό αερο­πο­ρι­κό κέντρο εκπαί­δευ­σης, ιδιο­κτη­σί­ας μιας ιδιω­τι­κής ισραη­λι­νής εται­ρεί­ας που το κυρί­αρ­χο στοι­χείο της λει­τουρ­γί­ας της είναι η αύξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας της, με ό,τι επι­πτώ­σεις έχει αυτό στην εκπαί­δευ­ση των πιλό­των, αλλά και την ασφά­λεια της περιοχής.

Παρά την κοκο­ρο­μα­χία ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ για το ποιου από τους δύο η συμ­φω­νία ήταν πιο “ασύμ­φο­ρη”, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΝΔ, ούτε τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα δια­φω­νούν επί της ουσί­ας με τη μετα­τρο­πή της χώρας σε απέ­ρα­ντη αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή επι­θε­τι­κή βάση εξυ­πη­ρέ­τη­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δί­ων σε βάρος των λαών.

Άλλω­στε οι μπίζ­νες με το “κρά­τος-δολο­φό­νο” του Ισρα­ήλ είχαν απο­γειω­θεί επί δια­κυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ και τώρα η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ έπια­σε το νήμα από εκεί που το άφη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ και ανα­βαθ­μί­ζει αυτή τη συνεργασία.

Φίλες και φίλοι,

Ο αγώ­νας για όλα τα κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα δεν παίρ­νει καμιά ανα­βο­λή. Στο στό­χα­στρο πρέ­πει να βάλει τους κύριους υπεύ­θυ­νους, τις κυβερ­νή­σεις και τα κόμ­μα­τά τους, το κρά­τος και το σύστη­μά τους.

Προ­κει­μέ­νου να παγι­δέ­ψουν για άλλη μια φορά τον λαό, όλοι τους εμφα­νί­ζο­νται τώρα με νέο ‑υπο­τί­θε­ται- προ­σω­πείο, αυτό της “προ­ό­δου”. Το οποίο φοριέ­ται πολύ τελευ­ταία από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το ΠΑΣΟΚ που ανα­βα­πτί­στη­κε από τα επι­τε­λεία του συστή­μα­τος, μέχρι την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ.

Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη γνω­στή καρα­μέ­λα της δήθεν προ­ο­δευ­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης, και από την άλλη η ΝΔ, η οποία διεκ­δι­κεί τον τίτλο του προ­ο­δευ­τι­κού κόμ­μα­τος όπως είπε πρό­σφα­τα ο Μητσοτάκης.

Έλε­ος πια! Θα ξεχά­σου­με κι αυτά που ξέρουμε!

“Πρό­ο­δος”, λέει ο Μητσο­τά­κης, “είναι η αλλα­γή, η δυνα­τό­τη­τα προ­σαρ­μο­γής σε έναν κόσμο που αλλά­ζει”. Τι σημαί­νει αυτό που λέει η ΝΔ για τους εργα­ζό­με­νους, τον λαό;

Να προ­σαρ­μό­σουν τα δικαιώ­μα­τα, τις απαι­τή­σεις, τις ανά­γκες τους στα μέτρα των κερ­δών του κεφα­λαί­ου. Για­τί αυτό είναι ο καπι­τα­λι­σμός, κέρ­δη για το κεφάλαιο.

Το οποίο κεφά­λαιο έχει ανά­γκη: Και από την ψηφια­κή επα­νά­στα­ση για να προ­χω­ρή­σουν χωρίς εμπό­δια οι επεν­δύ­σεις του… και από το άλλο­θι της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής για να τρέ­ξουν οι πρά­σι­νες μπίζ­νες του, με πρό­σχη­μα πάντα την προ­στα­σία του περιβάλλοντος.

Η πρό­ο­δός τους είναι ταυ­τι­σμέ­νη με την καπι­τα­λι­στι­κή κερδοφορία.

Είναι τόσο μεγά­λη η κοροϊ­δία που ο Μητσο­τά­κης φτά­νει στο σημείο να λέει πως “πρό­ο­δος είναι η μεί­ω­ση των ανι­σο­τή­των” και ότι η μεγα­λύ­τε­ρη ανι­σό­τη­τα είναι “ανά­με­σα σε αυτούς που έχουν δου­λειά και σε αυτούς που δεν έχουν”, γι’ αυτό λέει ανά­πτυ­ξη που θα φέρει τάχα δουλειές!

Τις είδα­με τις δου­λειές. Τα είδα­με και τα δικαιώματα.

Μόνο που η μεγα­λύ­τε­ρη ανι­σό­τη­τα, που κανείς από αυτούς δεν ακου­μπά, είναι ανά­με­σα στους παρα­γω­γούς του πλού­του, την πλειο­ψη­φία δηλα­δή του λαού και σ’ αυτούς που τελι­κά τον κλέ­βουν, δηλα­δή μια χού­φτα παρά­σι­τα! Κι έτσι αυτή η ανι­σό­τη­τα μεγα­λώ­νει διαρκώς.

Ας αφή­σουν λοι­πόν αυτά που ξέρουν. Δεν μπο­ρούν πλέ­ον άλλο να μας κοροϊδέψουν!

Από κοντά κι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποί­ος ανέ­συ­ρε τα περί “προ­ο­δευ­τι­κής δημο­κρα­τι­κής παρά­τα­ξης”, μπας και συγκι­νή­σει τον απλό κόσμο του ΠΑΣΟΚ που μεγά­λω­σε με αυτά τα συνθήματα.

“Δεν μπο­ρείς να είσαι και με την προ­ο­δευ­τι­κή δημο­κρα­τι­κή παρά­τα­ξη και με τη Δεξιά”, ψελ­λί­ζει χωρίς ντρο­πή. Δεν κοι­τά­ζε­ται όμως κανείς τους στον καθρέ­φτη όταν τα ξεστο­μί­ζουν αυτά.

Από πού κι ως πού είσαι με την πρό­ο­δο και απέ­να­ντι από τη “δεξιά”, όταν ψηφί­ζεις τα νομο­σχέ­διά της; Όταν στη­ρί­ζεις το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, τη νέα θηλιά στο λαι­μό του λαού; Όταν από κοι­νού στη­ρί­ζεις την εξω­τε­ρι­κή και δήθεν αμυ­ντι­κή πολι­τι­κή, όπως λέει ο Μητσο­τά­κης, που ενι­σχύ­ει δήθεν τη θέση της Ελλά­δας σε επι­κίν­δυ­νο περι­φε­ρεια­κό παί­κτη; Κι όταν μιλά­με για παί­κτες εννο­ού­με τους εγχώ­ριους μονο­πω­λια­κούς ομίλους.

Μπο­ρείς να μιλάς εν ονό­μα­τι τις προ­ό­δου και της δημο­κρα­τί­ας, με μέτω­πο τη “δεξιά”, όταν έχεις συγκυ­βερ­νή­σει με την ακροδεξιά;

Εδώ ται­ριά­ζει αυτό που λέει ο λαός μας: “Δυο γάι­δα­ροι μαλώ­να­νε σε ξένο αχυ­ρώ­να”. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μαλώ­νουν για το ποιος είναι ο καλύ­τε­ρος εκφρα­στής της “προ­ο­δευ­τι­κής” δια­κυ­βέρ­νη­σης, κακο­ποιώ­ντας την έννοια της προόδου.

Όμως πρό­ο­δος σημαί­νει να προ­χω­ράς μπρο­στά, να βελ­τιώ­νεις τη ζωή σου. Πρό­ο­δος είναι τα παι­διά σου να ζουν καλύ­τε­ρα από σένα, από τις προη­γού­με­νες γενιές.

Ποια πολι­τι­κή, ποιας αστι­κής κυβέρ­νη­σης, όπως κι αν αυτή βαφτι­στεί και με όποιες κυβερ­νη­τι­κές συνερ­γα­σί­ες και σχή­μα­τα, μπο­ρεί να το εξα­σφα­λί­σει αυτό;

Απο­λύ­τως καμία απ’ αυτές.

Ποια κυβέρ­νη­ση στον καπι­τα­λι­σμό μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει ότι στην επο­χή της ονο­μα­ζό­με­νης 4ης βιο­μη­χα­νι­κής επα­νά­στα­σης” τα νέα παι­διά και θα δου­λεύ­ουν λιγό­τε­ρο και θα αμεί­βο­νται καλύ­τε­ρα και θα απο­λαμ­βά­νουν υψη­λού επι­πέ­δου Υγεία, Παι­δεία, θα ζουν σε ένα ανθρώ­πι­νο και πολι­τι­σμέ­νο περιβάλλον;

Καμία!

Μόνο μια κυβέρ­νη­ση που θα είναι εκτε­λε­στι­κό όργα­νο μιας λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας και της εργα­τι­κής εξου­σί­ας της μπο­ρεί πραγ­μα­τι­κά να τα κάνει αυτά.

Μια εργα­τι­κή — λαϊ­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση που θα έχει για πρό­γραμ­μά της την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών — λαϊ­κών ανα­γκών. Σε αυτή βεβαί­ως την κυβέρ­νη­ση το ΚΚΕ θα έχει τη δική του θέση.

Αυτή η εργα­τι­κή — λαϊ­κή πλειο­ψη­φία είναι που θα μπει μπρο­στά και θα οικο­δο­μή­σει τη νέα κοι­νω­νία, το σοσιαλισμό!

Ο σοσια­λι­σμός όντως είναι σήμε­ρα η πραγ­μα­τι­κή πρόοδος!».

902.gr