«Οτιδήποτε πλήττει την υγεία του λαού, για το ΚΚΕ είναι “αιτία πολέμου”», τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας στην εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για τις αρνητικές εξελίξεις που φέρνει το νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη. «Η Υγεία κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα και προνόμιο για λίγους», είναι ο τίτλος της εκδήλωσης.
Παραθέτουμε την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα:
Το ΚΚΕ παίρνει ξανά την πρωτοβουλία να απευθυνθεί ανοιχτά στο λαό και τους εργαζόμενους γιατί έχει βαθιά πεποίθηση πως το ζήτημα της υγείας είναι ένα βασικό και ζωτικό μέτωπο πάλης, που αν δεν το πάρει ο ίδιος ο λαός πάνω του, το ένα αντιλαϊκό μέτρο θα διαδέχεται το άλλο.
Έχουμε τονίσει σε όλους του τόνους και το ξαναλέμε: Οτιδήποτε πλήττει την υγεία του λαού για το ΚΚΕ είναι «αιτία πολέμου».
Και η αφορμή για τη σημερινή μας εκδήλωση δεν είναι οι «υψηλές» αναλύσεις, αλλά το καθήκον που έχουμε αναλάβει απέναντι στο λαό, να τον προετοιμάζουμε για ό,τι βάρβαρο έρχεται να περάσει στη Βουλή η μία ή η άλλη κυβέρνηση. Να τον βοηθάμε στην αποκάλυψη των αντιλαϊκών σχεδιασμών σε όλη τους την έκταση, να συμβάλουμε στην ανατροπή της καθημερινής βαρβαρότητας.
Αντιδραστική τομή για τη δημόσια περίθαλψη το νομοσχέδιο
Το νομοσχέδιο που έφερε στη διαβούλευση η κυβέρνηση και ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή για συζήτηση, χρειάζεται με οργανωμένο και δυναμικό αγώνα να απορριφθεί εξ ολοκλήρου από το λαό. Γιατί αποτελεί αντιδραστική συνέχεια και ταυτόχρονα αντιδραστική τομή για τη δημόσια περίθαλψη.
Ένα νομοσχέδιο που «πατάει» πάνω σε υπαρκτά προβλήματα των δημόσιων νοσοκομείων, όσον αφορά τη στελέχωση, την εκπαίδευση, τους πολύ χαμηλούς μισθούς των γιατρών και άλλα, όχι για να τα λύσει αλλά για να το περιπλέξει.
Τα προβλήματα αυτά, όμως, δεν τα έφερε η κακιά μας η μοίρα, αλλά τα δημιούργησαν με την πολιτική τους όσοι κυβέρνησαν. Με όποιο μείγμα κι αν εφάρμοσαν την πολιτική τους. Με όποια σύνθεση, δεξιά — κεντροδεξιά — κεντροαριστερή — αριστεροδεξιά και άλλες.
Και τι προτείνει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ για να λύσει τα υπαρκτά αυτά προβλήματα;
Τα ίδια και χειρότερα μέτρα. Τα ίδια και χειρότερα εργαλεία που απορρέουν από την ίδια πολιτική που ακολουθήθηκε κι έφερε …τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα!
Γιατί πάντα τέτοιου είδους μέτρα ήταν και είναι …κοστολογημένα, γιατί βλέπετε, «δεν γίνεται να εκτρέπονται οι αντιλαϊκοί δημοσιονομικοί στόχοι»…
Και πάντα έχουν κριτήριο, το πόσο μειώνεται το «κόστος» λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, προκειμένου να «ανταποκριθούν» στις μειωμένες κρατικές δαπάνες, ώστε σε συνδυασμό με την αύξηση των εσόδων από την πώληση των εργασιών τους να είναι υποτίθεται …«βιώσιμα»!!!
Θα σας αναφέρουμε ένα πρόσφατο γεγονός.
Ακούστε τι απάντησε η αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα, σε πρόσφατη ερώτηση βουλευτή του ΚΚΕ στη Βουλή για τη στελέχωση της Παιδιατρικής Κλινικής του νοσοκομείου Κοζάνης, η οποία νοσηλεύει πάνω από 600 παιδιά το χρόνο.
Είπε η εν λόγω κυρία: «Οσον αφορά τον δικό μας τρόπο που θέλουμε να βοηθήσουμε τα νοσοκομεία, δίνουμε τη δυνατότητα με το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί σύντομα στη Βουλή να μπορέσουμε να έχουμε θέσεις μερικής απασχόλησης… Ο λόγος που δεν προκηρύξαμε θέση στην Παιδιατρική ήταν γιατί ήταν σε χαμηλή προτεραιότητα. Θα προκηρύξουμε ξανά θέσεις αφού αλλάξουμε το νόμο»!
Σε απλά ελληνικά: Δεν θα προκηρυχθεί θέση μόνιμου Παιδιάτρου που θα δουλεύει κανονικά και θα κάνει εφημερίες σε ένα νοσοκομείο που εξυπηρετεί δεκάδες χιλιάδες παιδιατρικούς ασθενείς επειδή θα προκηρυχθεί θέση …μισού Παιδιάτρου!
Σωστά αυτό το ζήτημα έχει ξεσηκώσει τους Συλλόγους Γονέων στο πόδι, έχουν οργανώσει κινητοποιήσεις με τη στήριξη των Νοσοκομειακών Γιατρών, άλλων σωματείων επίσης.
Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση, σε όλη την Ελλάδα όλων των φορέων του εργατικού — λαϊκού κινήματος. Να πάρουν πάνω τους την υπόθεση της διεκδίκησης για την υγεία των ίδιων των οικογενειών τους, με την συμβολή των υγειονομικών σωματείων.
Αυτό το μήνυμα θέλουμε να περάσουμε και με την σημερινή μας εκδήλωση.
Πόσο πιο κυνική ομολογία να κάνει η κυβέρνηση και πόσο πιο απλά πρέπει να τα πει για να καταλάβει κάποιος τι έρχεται;
Φέρνουν εύκολη πελατεία στον ιδιωτικό τομέα
Γιατί είναι όμως «τομή» αυτά τα μέτρα;
Γιατί σε συνθήκες που οι λίστες των τακτικών ιατρείων και χειρουργείων, των επεμβατικών και απεικονιστικών εξετάσεων στις δημόσιες δομές και τα νοσοκομεία σήμερα ξεπερνούν κάθε όριο, η διέξοδος του ραντεβού με το γιατρό στο ιδιωτικό ιατρείο ή στο ιδιωτικό κέντρο, θα γίνει αναγκαστικός μονόδρομος για χιλιάδες που θα βρεθούν στην ανάγκη.
Γιατί αφαιρείται ένα ακόμα εμπόδιο για να γίνουν εύκολη πελατεία στον ιδιωτικό τομέα, να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, ώστε να κερδοσκοπούν τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια.
Γιατί, αν περάσει αυτό το έκτρωμα, καταδικάζονται οι ασθενείς, σε χαμηλότερου επιπέδου υπηρεσίες υγείας και σε επικίνδυνες συνθήκες περίθαλψης.
Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά άρθρα του νομοσχεδίου. Το άρθρο 10 και το άρθρο 7.
Το άρθρο 10 ανατρέπει μία βασική αρχή συγκρότησης του ΕΣΥ, αυτή της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών. Επί της ουσίας οδηγούν, όσους νοσοκομειακούς γιατρούς μπορούν να ασκήσουν ιδιωτικό έργο, με το πρόσχημα ότι έτσι θα έχουν καλύτερους μισθούς!
Με μαθηματική ακρίβεια ο λαός θα σπρωχτεί στον μονόδρομο του ιδιωτικού πάρεργου — μεγαθηρίου της ιδιωτικής Υγείας, αφού η αναμονή για ένα χειρουργείο, ένα απλό ραντεβού ή μία απλή απεικονιστική εξέταση, διαρκεί μήνες ή και χρόνια.
Κάποιοι γιατροί μάλιστα, είτε προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες είτε αντικειμενικά, λόγω της άθλιας υποστελέχωσης, θα μεταφέρουν ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα.
«Θέλεις να χειρουργηθείς; Στο νοσοκομείο έχει μεγάλη αναμονή, πάμε σε μία ιδιωτική κλινική» ή «θέλεις επανεξέταση; Κλείσε ραντεβού στο 1535, αν δε βρεις ή βιάζεσαι, έλα στο ιδιωτικό μου ιατρείο»!
Αυτοί είναι κάποιοι διάλογοι από το προσεχές μέλλον, εάν περάσει αυτό το νομοσχέδιο.
Το καπιταλιστικό κράτος, λοιπόν, μέσω της κυβέρνησής του, οριοθετεί τη δυνατότητα του δημόσιου συστήματος υγείας, στο σημερινό ανεπαρκέστατο έως άθλιο επίπεδο παροχών και ως διέξοδο καθιερώνει σε μεγαλύτερη κλίμακα τις επιπλέον πληρωμές από τους ασθενείς για να εξασφαλίσουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Παράλληλα «σπρώχνει» τους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων, να ενταχθούν στον ανταγωνισμό του ιδιωτικού έργου με προσδοκία την αύξηση του εισοδήματός τους, που όμως αυτό τελικά θα αφορά ένα πολύ μικρό μέρος από αυτούς, ενώ η πλειοψηφία θα συνεχίσει να εργάζεται με ακόμα πιο επαχθείς εργασιακούς, μισθολογικούς και επιστημονικούς όρους.
Δηλαδή από τη μια το κράτος διαμορφώνει τους όρους αποδυνάμωσης των δημόσιων νοσοκομείων και αμέσως μετά, προκειμένου να καλυφθεί το κενό που δημιουργείται, το παραπέμπει στους «κανόνες της αγοράς»!
Οι στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, καθώς και η συσσώρευση των ανικανοποίητων αναγκών της περιόδου της πανδημίας, θα συνδέονται κυρίως με τη δυνατότητα πληρωμής για την αγορά τους.
Με δεδομένο το στοιχείο της αύξησης της φτώχειας, της ακρίβειας, της καθήλωσης των μισθών, τις τιμές ηλεκτροσόκ στην ενέργεια, δημιουργούνται οι όροι για να κλείσουν οι πόρτες του δημόσιου νοσοκομείου οριστικά, για μία μεγάλη μερίδα ασθενών και να αποκλειστούν από βασικές, ακόμα και επείγουσες ανάγκες.
Αποκλείουν οποιαδήποτε ενίσχυση των Νοσοκομείων με μόνιμο προσωπικό
Τα παραμύθια που λέει η κυβέρνηση, ότι τάχα μου έτσι θα αντιμετωπιστούν οι μεγάλες λίστες χειρουργείων, είναι απλά εξοργιστικά για όποιον τα ακούει.
Γιατί αυτή η κυβέρνηση ήταν που πριν δύο χρόνια ανέστειλε για μήνες τα χειρουργεία στο ΕΣΥ την περίοδο της έξαρσης της πανδημίας… Και ακόμα τώρα τα υπολειτουργεί.
Γιατί χιλιάδες κόσμου εξωθήθηκαν να πληρώσουν πανάκριβα τη λύση στο πρόβλημά τους στα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια.
Τα οποία, βέβαια, η κυβέρνηση «τάισε» προκλητικά, με τους ασθενείς που «έδιωξε» από τα δημόσια νοσοκομεία.
Γιατί τα χειρουργεία στο ΕΣΥ έκλεισαν για να μετατεθεί το νοσηλευτικό προσωπικό τους στα τμήματα Covid, επειδή η κυβέρνηση αρνιόταν να προσλάβει το απαραίτητο νοσηλευτικό προσωπικό.
Γιατί οι κάποιοι εκατοντάδες νοσηλευτές που δεν προσλήφθηκαν, κόστισαν δεκάδες κλειστές χειρουργικές αίθουσες. Δηλαδή, κόστισαν την αναστολή χιλιάδων επεμβάσεων, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους ασθενείς που δεν είχαν να πληρώσουν για να βρουν λύση ιδιωτικά.
Σκοπός του νομοσχεδίου της κυβέρνησης είναι να αποκλείσει οποιαδήποτε μελλοντική στήριξη των κλινικών και των χειρουργείων με μόνιμο προσωπικό για να λειτουργούν με σύγχρονες συνθήκες. Λέγοντας ότι, από εδώ και πέρα, όποιος θέλει να αποφύγει τις μεγάλες λίστες αναμονής, ας πληρώσει να τελειώνουμε…
Η κυβέρνηση, μάλιστα, τις τελευταίες μέρες διαρρέει ότι το συγκεκριμένο άρθρο — λαιμητόμος για τη λαϊκή υγεία θα κατατεθεί, με το απαραίτητο «μακιγιάζ», προκειμένου να κατευνάσει αντιδράσεις και να προχωρήσει το σχέδιο — πλιάτσικο κατά του ελληνικού λαού.
Ομως, το «άνοιγμα» του ιδιωτικού έργου για ορισμένες ειδικότητες γιατρών του δημοσίου και όχι για όλες, όπως προβλέπει το αρχικό σχέδιο, αποτελεί μόνον ελιγμό, είναι η αναγκαία κερκόπορτα για την πλήρη εφαρμογή του αντιλαϊκού σχεδίου της κυβέρνησης.
Το ΚΚΕ τοποθετείται καθαρά και χωρίς μισόλογα. Εμείς λέμε καθαρά στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Υγείας, αυτό που ξέρουν άλλωστε όλοι και όλες: Οτι δεν υπάρχει «ολίγον έγκυος»!!!
Διπλά επικίνδυνο το επιχείρημα περί βελτίωσης του εισοδήματος των γιατρών
Το άλλο επιχείρημα της κυβέρνησης, ότι με αυτό τον τρόπο «θα βελτιωθεί το εισόδημα των γιατρών» είναι διπλά επικίνδυνο.
Γιατί από τη μία ‑και με το πρόσχημα ότι «σου έδωσα τη δυνατότητα να βελτιώσεις τη θέση σου»- θα μεταθέτει την ευθύνη στους γιατρούς που δεν την «αξιοποίησαν»…
Και από την άλλη βέβαια, παραδέχεται ευθέως πως το κράτος: δε θα ενισχύσει το εισόδημα των γιατρών, των υγειονομικών, δε θα προχωρήσει σε αυξήσεις μισθών, δε θα εφαρμόσει άμεσα τις τελεσίδικες αποφάσεις του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου για επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2012, δε θα επαναφέρει τον 13ο και τον 14ο μισθό.
Αυτά, άλλωστε, δεν τα έπραξε και καμιά προηγούμενη κυβέρνηση, γιατί ήταν αντίθετα με τους «δημοσιονομικούς στόχους», τους οποίους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν και υλοποιούν.
Βλέπετε, λεφτά για την υγεία του λαού και για αξιοπρεπείς μισθούς των υγειονομικών «δεν περισσεύουν», αλλά μπορούν να δίνονται απλόχερα για τις δουλειές των επιχειρηματικών ομίλων, το ΝΑΤΟ ή όποιον άλλο κάνει γνωστές «αγαθοεργίες» — πολέμους, πλειστηριασμούς, κατασχέσεις σπιτιών και άλλα.
Η σύγχρονη αστική δικαιοσύνη δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγάζει αντισυνταγματικές τις περικοπές μισθών και να μην της καίγεται καρφί όταν η κάθε κυβέρνηση δεν τις υλοποιεί, αλλά όταν κινητοποιείται ο λαός για να τις διεκδικήσει δεν έχει κανένα πρόβλημα να τον καταδικάζει με το σύγχρονο νομικό οπλοστάσιό της.
Ετσι έκανε πρόσφατα με την ελεεινή κλήτευση σε δίκη της Προέδρου της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας και στελέχους του ΚΚΕ Αφροδίτης Ρέτζιου.
Την οποία, την καλούν σε απολογία, επειδή ‑λέει- «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις», καθότι πρωτοστατούσε σε κινητοποίηση με σύνθημα «τώρα να δυναμώσει ο αγώνας για την υπεράσπιση της υγείας του λαού»!
Αντί για προσλήψεις, το κράτος κάνει τον «τροχονόμο» των κανόνων της αγοράς
Ας πάμε στο δεύτερο παράδειγμα.
Το άρθρο 7 προβλέπει ότι οι θέσεις που βγαίνουν «άγονες» θα προκηρύσσονται ως θέσεις μερικής απασχόλησης και θα καλύπτονται από ιδιώτες. Δηλαδή, θα δουλεύει κάποιος τρεις μέρες, για τέσσερις ώρες ανά μέρα στο δημόσιο νοσοκομείο και τις υπόλοιπες θα ασκεί ιδιωτικό έργο σε ιδιωτική κλινική ή στο ιδιωτικό του ιατρείο.
Μάλιστα σε πρόσφατη συνέντευξη παρουσίασης του νομοσχεδίου, ο Υπουργός Υγείας έθεσε με «απορία» το ερώτημα: Γιατί υπάρχει πρόβλημα στην αξιοποίηση των ιδιωτών γιατρών αφού «οι ασθενείς δε θα πληρώνουν» και ότι «η άσκηση του ιδιωτικού έργου των γιατρών του ΕΣΥ δε θα επηρεάσει καθόλου τη λειτουργία του Συστήματος Υγείας;»!
Ως προς το πρώτο: Προς το παρόν βέβαια ‑γιατί με αυτούς δεν μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο- ασφαλώς δε θα πληρώνουν άμεσα οι ασθενείς, αλλά οι ασθενείς έτσι κι αλλιώς όμως, πληρώνουν όλη τους τη ζωή, έμμεσα μέσω των ασφαλιστικών ταμείων και τα οποία πλέον ‑με διαδοχικές αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων- δεν χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ομως υπάρχουν κι άλλα: Τα τεράστια κενά σε γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία, αντί να καλυφθούν με προσλήψεις μόνιμων γιατρών, παραπέμπεται η λύση τους, εάν και εφόσον το επιλέξουν κάποιοι ιδιώτες γιατροί.
Δηλαδή, αντί το κράτος να εξασφαλίσει την επάρκεια σε γιατρούς, κάνει τον «τροχονόμο» των κανόνων της αγοράς, που με κριτήριο το κέρδος ‑κάθε μορφής- θα καθορίζει, εάν και εφόσον καλυφθούν ορισμένες ανάγκες.
Η απασχόληση των ιδιωτών γιατρών εξ αντικειμένου θα μπαλώνει τρύπες. Οι ανάγκες, όμως, των ασθενών και των δημόσιων νοσοκομείων είναι πάγιες και διαρκείς. Πώς λοιπόν θα καλύπτονται τις μέρες και τις ώρες της απουσίας των ιδιωτών γιατρών;
Φανταστείτε έναν παθολόγο που θα δουλεύει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο τρία τετράωρα τη βδομάδα. Τι ποιοτική ιατρική θα κάνει, που δεν θα προλαβαίνει να δει ούτε τις εξετάσεις των ασθενών; Ποιος θα είναι με τους ασθενείς, όταν αυτός θα βρίσκεται στο ιδιωτικό του ιατρείο;
Φανταστείτε, τι έχει να γίνει με τους ψυχικά πάσχοντες. Οταν, όσα ψυχιατρικά νοσοκομεία και κλινικές έχουν μείνει, ασφυκτιούν από τα ράντζα, με τους ελάχιστους ψυχιάτρους να προσπαθούν να περιθάλψουν, όπως μπορούν, ασθενείς με πολύπλοκες και συχνά δυσεπίλυτες ανάγκες στην παρακολούθηση και τη θεραπεία τους.
Πώς οι προσλήψεις μερικής απασχόλησης θα βοηθήσουν τους ασθενείς αυτούς;
Ας αναλογιστεί κανείς, τι σημαίνει για την παρακολούθηση του ασθενούς που χρειάζεται χειρουργείο, το: «έρχομαι, κάνω χειρουργείο και φεύγω»…
Ας σκεφτεί ο καθένας, τι θα πει για έναν ογκολογικό άρρωστο, που πολύ δύσκολα μπορεί να αρχίσει χημειοθεραπείες και ακτινοθεραπείες σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, και εξαναγκάζεται να πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του στον ιδιωτικό τομέα, τι θα πει να υπάρχει ογκολόγος, μόλις τρία τετράωρα τη βδομάδα!!!
Ποιος θα είναι μαζί του όταν θα έχει επιπλοκές, καθόλου σπάνιες, για αυτές τις θεραπείες;
Ας σκεφτεί αντίστοιχα και ο κάθε γιατρός: Για ποια συνέχεια του επιστημονικού έργου μπορούμε να μιλάμε, όταν η παρακολούθηση των ασθενών δεν εξασφαλίζεται με γιατρούς «επισκέπτες» και με το «μυαλό και το μάτι» του γιατρού στην κύρια δουλειά του, που θα είναι ‑εκ των πραγμάτων- αυτή του ιδιωτικού ιατρείου;
Τομή αλλά και αντιδραστική συνέχεια προηγούμενων νόμων
έμε ότι εκτός από τομή, τα μέτρα που προωθούνται με αυτό το νομοσχέδιο, είναι και αντιδραστική συνέχεια των προηγούμενων νόμων, γιατί ακριβώς έρχονται να προστεθούν στις αντιδραστικές αλλαγές που πέρασαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και επιδείνωσαν τους όρους περίθαλψης των ασθενών.
Αρκεί κάποιος να ανατρέψει στο παρελθόν, πρόσφατο και μη.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να θεσμοθετήσει τη δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού έργου των γιατρών του ΕΣΥ. Προσπάθεια που τελικά δεν πέρασε.
Αλλος τέτοιος εμβληματικός σταθμός, ήταν η καθιέρωση του θεσμού του «επικουρικού γιατρού», δηλαδή, γιατρού με ένα χρόνο σύμβαση. Αυτό έγινε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρχικά για τη «γρήγορη κάλυψη των αναγκών στις απομακρυσμένες περιοχές», σταδιακά, επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, με αποφάσεις όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων, με συνέπεια σήμερα, να αποτελεί σχεδόν την επικρατούσα μορφή προσλήψεων και εργασιακών σχέσεων, που μάλιστα εκτοξεύθηκε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και η συνέχεια είναι γνωστή.
Οποιος κι αν κυβέρνησε, είχε ως σταθερή πυξίδα στην πολιτική του την υποστελέχωση των δημόσιων δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, όπου σιγά — σιγά εξαφανίστηκαν αυτές και το προσωπικό τους.
Και έχουμε φτάσει στο σημείο, οι διάφοροι ιδιωτικοί όμιλοι να έχουν υποκαταστήσει όλες τις πρωτοβάθμιες διαγνωστικές πράξεις στη χώρα.
Οποιος κυβέρνησε, ευνόησε τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία… Είτε τα επέκτεινε, είτε «ξέχασε» να καταργήσει τις αντιλαϊκές αυτές διατάξεις!
Και το κυριότερο. Επί όλων των κυβερνήσεων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ο ιδιωτικός τομέας Υγείας θησαυρίζει, με τα μονοπώλια του κλάδου να ανοίγουν «μαγαζιά Υγείας» σαν τα μανιτάρια.
Είναι άλλωστε στρατηγική τους συμφωνία.
Ο Μητσοτάκης μιλάει «για συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας και ΣΔΙΤ» και ο Τσίπρας για «αρμονική συνύπαρξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, που θα λειτουργεί συμπληρωματικά»!
Ας βρει, αν μπορεί κάποιος, τις διαφορές.
Συμπερασματικά, λοιπόν, το αποτέλεσμα και αυτών των μέτρων θα είναι η επιδείνωση των όρων της περίθαλψης του λαού και όχι η βελτίωσή τους.
Με την ίδια «συνταγή» που διαμόρφωσε αυτό το άθλιο σύστημα υγείας, δε μπορούν να δοθούν λύσεις προς όφελος των ασθενών και των υγειονομικών.
Γιατί σε αυτή την «ανάπτυξη» που κριτήριο έχει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, δεν αποτελούν λύσεις για το λαό μας όλα αυτά. Δεν είναι λύση για το λαό η παράλληλη ανάπτυξη του Ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα στην υγεία και του Δημόσιου με επιχειρηματικά κριτήρια και εμπορευματοποίηση των εργασιών του ή οι συμπράξεις τους…
Οι συνταγές της εμπορευματοποίησης χρεοκόπησαν
Εκτός από τον προσωπικό Γολγοθά του καθενός και της καθεμιάς, την προσωπική μας ατομική πείρα, έχουμε πλέον και μία νέα συλλογική πείρα, αυτή που προήλθε μέσα από την πανδημία. Γιατί η πανδημία και η διαχείρισή της, απέδειξαν με τον πλέον ωμό τρόπο, με σχεδόν 35.000 νεκρούς, ότι η υγεία δε μπορεί να πουλιέται και να αγοράζεται.
Απέδειξε ότι έχουν αποτύχει οι συνταγές της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, ότι είτε «μαύρα» — είτε «άσπρα», είτε νόμιμα — είτε παράνομα, ο λαός δεν πρέπει να πληρώνει για υπηρεσίες περίθαλψης που δικαιούται.
Αυτοί, όμως, εκεί. Δε διστάζουν να αναποδογυρίσουν την πραγματικότητα και τα συμπεράσματα της πανδημίας, αυτά που όλος ο λαός έζησε και είδε με τα μάτια του.
Ξέχασε μήπως κανείς πού ήταν ο ιδιωτικός τομέας Υγείας στην περίθαλψη των ασθενών COVID-19;
Να τους θυμίσουμε: Πουθενά!
Οι κλίνες του έμειναν κατά 95% covid — free. Κερδοσκόπησε όμως από τα τεστ και τη λοιπή νοσηρότητα, γιατί όταν οι χειρουργικές αίθουσες των δημόσιων νοσοκομείων ήταν κλειστές, για να εξοικονομηθεί έστω και ένας αναισθησιολόγος, οι αντίστοιχες αίθουσες των ιδιωτικών νοσοκομείων, δούλευαν στο φουλ!
Αλήθεια, σε τι κατάσταση θα ήταν τα υποχρηματοδοτούμενα και υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, αν είχε καταργηθεί από πριν η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση;
Αν οι γιατροί του δημόσιου τομέα είχαν δικαίωμα να ασκούν ιδιωτικό έργο και στα νοσοκομεία δούλευαν ιδιώτες με σχέση μερικής απασχόλησης;
Την περίοδο της πανδημίας, υπήρχαν γιατροί που δούλευαν 15 — 20 ώρες το 24ωρο, για να καλυφθούν οι ανάγκες των ασθενών.
Ειδικά στα επαρχιακά, αλλά και στα νοσοκομεία της Αττικής, παθολόγοι και πνευμονολόγοι έκαναν υπεράριθμες εφημερίες στα τμήματα COVID, υπερέβαλαν εαυτόν, με αυτοθυσία.
Θα μπορούσε να γίνει αυτό, αν τα απογεύματα έπρεπε να δουλέψουν στο ιατρείο τους;
Αν έπρεπε να φύγουν άρον — άρον από τις κλινικές τους για να κάνουν τη βάρδια τους στην ιδιωτική κλινική με την οποία συνεργάζονταν;
Πόσοι γιατροί θα ζητούσαν να μην εκτεθούν σε ασθενείς με COVID, για να μπορέσουν να εργαστούν παράλληλα στον ιδιωτικό τομέα;
Στην πανδημία αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν μπορεί να συνδυαστεί η δουλειά στο δημόσιο νοσοκομείο με το ιδιωτικό έργο. Τουλάχιστον όχι, χωρίς το ένα να είναι εις βάρος του άλλου.
Τι θα συνέβαινε αν τα νοσοκομεία ήταν σαν και αυτό της Σαντορίνης που από το 2016 εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας (ΑΕΜΥ) και επίσημα λειτουργεί ως αυτοχρηματοδοτούμενη μονάδα;
Ποιος θα πλήρωνε για να έχει έσοδα το νοσοκομείο;
Μήπως οι εκατομμύρια ασθενείς με COVID-19;
Ποιος έχει ξεχάσει ότι τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, κατέρρευσαν ένα — ένα, επειδή ακριβώς είχαν εφαρμοστεί αυτά που θέλει κι εδώ να εφαρμόσει τώρα η κυβέρνηση;
Δηλαδή, ενισχυμένο ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα Υγείας και δημόσιο τομέα με ενισχυμένα εμπορευματικά και επιχειρηματικά χαρακτηριστικά.
Αυτό είναι άλλωστε το μείγμα που προωθεί και η στρατηγική για το «νέο ΕΣΥ», μέρος της οποίας είναι και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Ολα, λοιπόν, γα να τηρηθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, να τηρηθεί η ίδια συνταγή που έφτασε το λαό στην κατάντια να ψάχνει με το κιάλι ένα ραντεβού για μία εξέταση.
Το νομοσχέδιο έχει ήδη αποριφθεί
Αυτά δεν γίνονται μόνο εδώ. Για την ακρίβεια εδώ και χρόνια έχουν περπατήσει σε άλλες καπιταλιστικές οικονομίες. Και η ζωή έχει αποδείξει τη χρεωκοπία της πολιτικής της «αγοραίας υγείας».
Πρόσφατο παράδειγμα η Ισπανία, που μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ την παρουσιάζει εδώ και χρόνια ως πρότυπο μάλιστα «σοσιαλιστικής κυβέρνησης»!
200 χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους της Μαδρίτης ενάντια στη λεηλασία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Στη χώρα μας, αυτά τα μέτρα και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, έχει ήδη απορριφθεί!
Με επίσημες ανακοινώσεις έχει τοποθετηθεί το σύνολο σχεδόν των Νοσοκομειακών Γιατρών της χώρας.
Από όλες τις ενώσεις τους, από τη Μακεδονία ως τη Θράκη, από την Πελοπόννησο και τη Δυτική Ελλάδα, από την Ηπειρο, τη Στερεά και τη Θεσσαλία, από άκρη σε άκρη της Κρήτης, από τις Ενώσεις νοσοκομειακών Γιατρών του Αιγαίου.
Εχει καταδικαστεί από τις Ενώσεις των μεγαλύτερων πόλεων της χώρας. Από την Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αθήνας — Πειραιά, Θεσσαλονίκης, Πάτρας.
Και καλά, η κυβέρνηση δεν ακούει για άλλη μία φορά αυτούς που είναι η ψυχή των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, δημιουργεί όμως απορία που δεν ακούει ούτε τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο και τους Ιατρικούς Συλλόγους της χώρας. Γιατί αν εφαρμοστεί το σχέδιο της κυβέρνησης, ακόμα και αυτοί κατανοούν, ότι μόνο τα μεγάλα κοράκια της ιδιωτικής υγείας θα είναι ωφελημένα, αφού θα φάνε τις ελάχιστες οικονομίες του καθενός.
Σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι ωφελημένη η μεγάλη μάζα των αυτοαπασχολούμενων της ιδιωτικής υγείας.
Τέτοια, λοιπόν, είναι η πρεμούρα τους, προκειμένου να ξεπληρώσουν τα γραμμάτια στους κλινικάρχες και τα μεγάλα μονοπώλια της ιδιωτικής υγείας.
Αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, δυνάμωμα του αγώνα
Είναι λοιπόν καθήκον του εργατικού — λαϊκού κόσμου, μέσα από τον οργανωμένο αγώνα των σωματείων, των συνδικάτων, των άλλων φορέων του, να το εμποδίσουν, να το σταματήσουν, να το απορρίψουν αυτό το νομοσχέδιο και ταυτόχρονα να υπερασπιστούν συνολικά την υγεία και το μέλλον μας.
Σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, ο λαός να δυναμώσει την πάλη:
-Για μόνιμες προσλήψεις υγειονομικών στο δημόσιο σύστημα υγείας.
-Για αυξήσεις στους μισθούς.
-Για κατάργηση των πληρωμών στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
-Για αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στην υγεία.
Το ΚΚΕ καλεί σε ανυποχώρητο αγώνα με ορίζοντα την πραγματική λύση που αποτελεί: Η κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην υγεία, με την ανάπτυξη ενός αποκλειστικά κρατικού συστήματος υγείας που θα έχει ως κριτήριο την πλήρη και απολύτως δωρεάν πρόληψη, περίθαλψη, αποκατάσταση της υγείας του λαού.
Σε μια σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας που θα καθορίζεται και θα ελέγχεται από τη λαϊκή — εργατική εξουσία.
Η υπόθεση της υγείας, η απόρριψη του νέου αντιδραστικού νομοσχεδίου για την υγεία, είναι υπόθεση όλων.
Οχι μόνο των υγειονομικών που πρωτοστατούν στον αγώνα, αλλά είναι υπόθεση όλων των εργατών, όλων των υπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων αγροτών, επαγγελματιών, επιστημόνων, των νέων και των συνταξιούχων, των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.
902.gr
