Δ. Κουτσούμπας: Πολυνομοσχέδιο δημιουργίας ευνοϊκού πεδίου για το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος του λαού

Ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, στην ομι­λία του στη Βου­λή για το ανα­πτυ­ξια­κό νομο­σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης είπε ότι «δεν μπο­ρεί να κρυ­φτεί η προ­σπά­θεια δημιουρ­γί­ας ευνοϊ­κού πεδί­ου για το μεγά­λο κεφά­λαιο σε βάρος των εργα­ζο­μέ­νων και του ελλη­νι­κού λαού».

Σημεί­ω­σε ότι ο εκσυγ­χρο­νι­σμός της κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας που δια­κη­ρύσ­σει η κυβέρ­νη­ση αφο­ρά την πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή στή­ρι­ξη του μεγά­λου κεφαλαίου.

Ανέ­φε­ρε ότι το νομο­σχέ­διο περι­λαμ­βά­νει σει­ρά δια­τά­ξε­ων που μπο­ρούν να χαρα­κτη­ρι­σθούν ως «περι­βαλ­λο­ντι­κές βόμ­βες» ενώ η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ «συνε­χί­ζο­ντας το έργο της προη­γού­με­νης κυβέρ­νη­σης προ­ω­θεί δια­τά­ξεις που θρυμ­μα­τί­ζουν ότι λιγο­στό είχε μεί­νει όρθιο από τους μηχα­νι­σμούς περι­βαλ­λο­ντι­κού ελέγ­χου των επενδύσεων».

«Αυτός είναι ο χαρα­κτή­ρας της ανά­πτυ­ξης που προ­ω­θεί­τε τόσο εσείς, όσο και το ‘υπουρ­γείο αντι­πο­λί­τευ­σης’. Γη και ύδωρ στους λίγους» ανέ­φε­ρε χαρακτηριστικά.

Επι­σή­μα­νε, απευ­θυ­νό­με­νος στην κυβέρ­νη­ση, ότι «η πίε­ση της fast track αδειο­δό­τη­σης δεν γίνε­ται για να μειώ­σε­τε τον χρό­νο της αδειο­δο­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας, αλλά για να δια­σφα­λί­σε­τε πως οι εντο­λείς σας, το μεγά­λο κεφά­λαιο, θα έχει πάντα θετι­κή απά­ντη­ση», ενώ στό­χος είναι να γίνο­νται όλες οι επεν­δύ­σεις «χωρίς ούτε κάν τους σημε­ρι­νούς στοι­χειώ­δεις ελέγχους».

Πρό­σθε­σε ότι η κυβέρ­νη­ση δια­μορ­φώ­νει ένα πλαί­σιο λει­τουρ­γί­ας του κρά­τους, όπου «πρα­κτι­κά απα­γο­ρεύ­ε­ται οποια­δή­πο­τε καθυ­στέ­ρη­ση θετι­κής απά­ντη­σης σε ένα μεγαλοεπιχειρηματία».

Τόνι­σε ότι το πολυ­νο­μο­σχέ­διο έχει μέτρα ενί­σχυ­σης των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και μέτρα που χτυ­πούν όσα εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα και κατα­κτή­σεις είχαν απο­μεί­νει από τα χρό­νια της κρί­σης, αλλά και μια νέα μορ­φή κατα­στο­λής του εργα­τι­κού-συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος με ωμή παρέμ­βα­ση του κρά­τους στη ζωή και τις απο­φά­σεις των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργανώσεων.

«Κάθε φύλ­λο συκής που είχε απο­μεί­νει στο εργα­τι­κό δίκαιο, το καταρ­γεί­τε» τόνι­σε απευ­θυ­νό­με­νος στη κυβέρνηση.

Ο Δ. Κου­τσού­μπας επι­σή­μα­νε ότι «οι ενώ­σεις προ­σώ­πων αυτό το κρα­τι­κό εργα­λείο στην υπη­ρε­σία των εργο­δο­τών ανα­βαθ­μί­ζε­ται, παίρ­νουν ρόλο στο τσά­κι­σμα μισθών, στην γενί­κευ­ση της ευε­λι­ξί­ας, στη δημιουρ­γία όρων μεγα­λύ­τε­ρης κερ­δο­φο­ρί­ας με όλο και μεγα­λύ­τε­ρη εκμε­τάλ­λευ­ση των εργαζομένων».

Πρό­σθε­σε ότι «η εμπει­ρία από την όχι και τόσο μακρι­νή περί­ο­δο του 2012 απο­τυ­πώ­νει τον ξεκά­θα­ρο ρόλο των ενώ­σε­ων προ­σώ­πων ως συμπιε­στή μισθών και εργα­τι­κών δικαιω­μά­των, ως ‘δού­ρειο ίππο’ στο χτύ­πη­μα συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, της ίδιας της διεκ­δι­κη­τι­κής πάλης. Οι συμ­βά­σεις που υπο­γρά­φτη­καν από τις ενώ­σεις προ­σώ­πων, από 217 το 2011 πεντα­πλα­σιά­στη­καν και έφτα­σαν τις 976 το 2012. Μαζί με τον νομο­θε­τη­μέ­νο κατώ­τε­ρο μισθό, μειω­μέ­νο κατά 22% και κατά 32% για τους νέους, οι ενώ­σεις προ­σώ­πων τσά­κι­σαν το μέσο μισθό σχε­δόν σε κάθε κλάδο».

Επι­σή­μα­νε ακό­μα ότι την ίδια στιγ­μή που η κυβέρ­νη­ση θέτει ασφυ­κτι­κούς όρους στη ζωή και στις συλ­λο­γι­κές απο­φά­σεις των σωμα­τεί­ων, για τις ενώ­σεις προ­σώ­πων «χρειά­ζο­νται μόνο τα 3/5 των εργα­ζο­μέ­νων, με τη συμ­με­το­χή μέσα, κάθε είδους διευ­θυ­ντι­κού στε­λέ­χους, ανθρώ­πων της εργοδοσίας».

Επί­σης, ενώ για τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις ο νόμος 1264/82 ανα­φέ­ρει διάρ­κεια θητεί­ας έως και τρία έτη, η διάρ­κεια της θητεί­ας των ενώ­σε­ων προ­σώ­πων δεν θα υπό­κει­ται σε κανέ­να χρο­νι­κό περιο­ρι­σμό, και όπως τόνι­σε «μιλά­με για ένα στα­θε­ρό μηχα­νι­σμό δίπλα στον κάθε εργο­δό­τη, χωρίς έλεγ­χο, χωρίς κανέ­νας να μπο­ρεί να αναι­ρέ­σει απο­φά­σεις τους».

Είπε ότι η κυβέρ­νη­ση έχει φορέ­σει χει­ρο­πέ­δες στις συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και ο νόμος Βρού­τση της ΝΔ που δια­τή­ρη­σε στο ακέ­ραιο η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ και μετα­τρά­πη­κε σε νόμο Βρού­τση-Αχτσιό­γλου, είναι ο ίδιος νόμος που ισχύ­ει όλα αυτά τα χρό­νια και προ­βλέ­πει τον καθο­ρι­σμό του κατώ­τα­του μισθού από τον υπουργό.

Τόνι­σε ότι συνο­λι­κά με το πολυ­νο­μο­σχέ­διο, δίνε­ται «εν λευ­κώ εξου­σιο­δό­τη­ση στον υπουρ­γό Βρού­τση να μην αφή­σει τίπο­τε όρθιο», καθώς θα απο­φα­σί­ζει για τις κλα­δι­κές συμ­βά­σεις, θα μπο­ρεί να παρεμ­βαί­νει και να ξανα­γρά­ψει την εργα­τι­κή νομο­θε­σία και το συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο, θα μπο­ρεί να εξει­δι­κεύ­ει τα κρι­τή­ρια για τις επι­χει­ρή­σεις που εξαι­ρού­νται από τις κλα­δι­κές συμ­βά­σεις, θα είναι εξου­σιο­δο­τη­μέ­νος να δια­μορ­φώ­νει όρους αμοι­βής καθώς και όρους λει­τουρ­γί­ας των συνδικάτων.

«Με 10 υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις θα καθο­ρί­ζει τα πάντα» ανέ­φε­ρε χαρακτηριστικά.

Ο Δ. Κου­τσού­μπας είπε ακό­μα ότι η κυβέρ­νη­ση με πρό­βλε­ψη του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου για την υπε­ρί­σχυ­ση τοπι­κής σύμ­βα­σης ένα­ντι των άλλων, ουσια­στι­κά ανα­φέ­ρε­ται στους όρους λει­τουρ­γί­ας «ειδι­κών οικο­νο­μι­κών ζωνών» για τις οποί­ες μιλού­σε το ΔΝΤ από το 2010, με απο­τέ­λε­σμα την δημιουρ­γία εκτε­τα­μέ­νων ζωνών πολύ φθη­νής εργασίας.

«Στο ίδιο πολυ­νο­μο­σχέ­διο προ­σπα­θεί­τε να θωρα­κί­σε­τε ένα αντερ­γα­τι­κό πλαί­σιο, ώστε να μην υπάρ­χει κανέ­να ενδε­χό­με­νο από­σπα­σης δικαιω­μά­των, αυξή­σε­ων σε μισθούς, στην υπο­γρα­φή συμ­βά­σε­ων» είπε. Ανέ­φε­ρε ακό­μα, ότι στο νομο­σχέ­διο «φανε­ρώ­νε­ται το νέο πλήγ­μα στην κυρια­κά­τι­κη αργία» και υπο­γράμ­μι­σε ότι «είναι ρυθ­μί­σεις που δεν αφο­ρούν μόνο την Κυρια­κή — αργία αλλά απε­λευ­θε­ρώ­νουν συνο­λι­κά τον εργά­σι­μο χρό­νο, δηλα­δή να είναι ο εργα­ζό­με­νος στη διά­θε­ση του εργο­δό­τη 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα».

Μιλώ­ντας για το μητρώο των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων και υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι «το μητρώο είναι θέμα των συν­δι­κά­των όπως αυτά θέλουν να το έχουν χωρίς κρα­τι­κή ή εργο­δο­τι­κή παρέμ­βα­ση», σημεί­ω­σε ότι «το υπουρ­γείο Εργα­σί­ας θέλει το κατα­στα­τι­κό της κάθε συν­δι­κα­λι­στι­κής οργά­νω­σης για να παρεμ­βαί­νει και να ελέγ­χει τη λει­τουρ­γία της».

Ανα­φο­ρι­κά με την ηλε­κτρο­νι­κή ψηφο­φο­ρία για την κήρυ­ξη απερ­γί­ας, είπε ότι «επι­χει­ρεί­τε να κόψε­τε και τους δεσμούς των εργα­ζο­μέ­νων μετα­ξύ τους, το ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μά τους να ενη­με­ρώ­νο­νται, να συζη­τούν συλ­λο­γι­κά, να συν­δια­μορ­φώ­νουν τα αιτή­μα­τα, το περιε­χό­με­νο και το σχέ­διο της δρά­σης τους, να οργα­νώ­νουν τις απερ­για­κές και άλλες κινη­το­ποι­ή­σεις τους».

Τόνι­σε ότι οι εργα­ζό­με­νοι πρέ­πει να απα­ντή­σουν ανά­λο­γα με την σφο­δρό­τη­τα της επί­θε­σης που δέχο­νται και να κατα­νο­ή­σουν πως πρό­κει­ται για μάχη για την ύπαρ­ξη των συν­δι­κά­των ως όργα­να πάλης των εργα­τών και όχι ως γρα­φειο­κρα­τι­κός μηχα­νι­σμός εργοδοτών.

Ο Δ. Κου­τσού­μπας είπε ακό­μα, ότι το πολυ­νο­μο­σχέ­διο ανοί­γει και τον δρό­μο της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των τομέ­ων καθα­ριό­τη­τας, πρα­σί­νου και ηλε­κτρο­φω­τι­σμού στους δήμους και τις Περιφέρειες.

Δεν παρέ­λει­ψε να ανα­φέ­ρει, ότι στο ίδιο νομο­σχέ­διο η κυβέρ­νη­ση φέρ­νει ρύθ­μι­ση για την εφαρ­μο­γή της «απα­ρά­δε­κτης Οδη­γί­ας της ΕΕ για παρα­πέ­ρα ισο­τι­μία των πτυ­χί­ων κολε­γί­ων — πανεπιστημίων».

«Τόσο για εσάς, όσο και για το ΣΥΡΙΖΑ που υλο­ποί­η­σε ως κυβέρ­νη­ση, την προη­γού­με­νη φάση της ισο­τί­μη­σης, το παρα­πέ­ρα χτύ­πη­μα της εργα­σια­κής επι­στη­μο­νι­κής προ­ο­πτι­κής, των δικαιω­μά­των των απο­φοί­των, όπως και η έντα­ση της επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας στην εκπαί­δευ­ση, πάνε χέρι- χέρι με την πολυ­κα­τη­γο­ριο­ποί­η­ση ιδρυ­μά­των, πτυ­χί­ων και αποφοίτων.

Είναι μια ακό­μα από­δει­ξη, ότι η ικα­νο­ποί­η­ση των ανα­γκών και τα συμ­φέ­ρο­ντα των παι­διών των λαϊ­κών οικο­γε­νειών που σπου­δά­ζουν, δεν μπο­ρούν να ικα­νο­ποι­η­θούν στην στε­νω­πό της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης που όλοι σας έχε­τε ως ‘ιερή αγε­λά­δα’» πρόσθεσε.

Κατέ­λη­ξε τονί­ζο­ντας ότι το ΚΚΕ δίνουν όλες τις δυνά­μεις τους, ώστε το εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, ευρύ­τε­ρα το λαϊ­κό κίνη­μα, μέσα από τις δικές του δια­δι­κα­σί­ες, έξω από την παρέμ­βα­ση κρά­τους και εργο­δο­τών να μπο­ρέ­σει να ανα­συ­ντα­χθεί σε ταξι­κή κατεύ­θυν­ση, να δυνα­μώ­σει ο αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κός — αντι­μο­νο­πω­λια­κός προ­σα­να­το­λι­σμός της πάλης του, η κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, να πετά­ξει έξω τους εγκά­θε­τους της μεγά­λης εργο­δο­σί­ας από τις γραμ­μές των σωμα­τεί­ων, να απο­μο­νώ­σει όλους εκεί­νους που μέσα στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα υπο­νο­μεύ­ουν τα κατα­κτη­μέ­να με σκλη­ρούς αγώ­νες δικαιώ­μα­τα και ελευ­θε­ρί­ες των εργαζομένων.