Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δ. Κουτσούμπας: Το ΚΚΕ τιμά όσους και όσες βρέθηκαν στην αναγκαστική πολιτική προσφυγιά

“Το ΚΚΕ τιμά ιδιαί­τε­ρα τους χιλιά­δες πολι­τι­κούς πρό­σφυ­γες που δεν κατά­φε­ραν να επι­στρέ­ψουν στην Ελλά­δα, αφού στις τρεις περί­που δεκα­ε­τί­ες της πολι­τι­κής προ­σφυ­γιάς, ήταν χιλιά­δες αυτοί οι οποί­οι άφη­σαν την τελευ­ταία τους πνοή στην υπε­ρο­ρία. Επί­σης τιμά όσες και όσους δεν υπο­χώ­ρη­σαν και επα­να­πα­τρί­στη­καν μετά από πολύ­χρο­νο αγώ­να, γνω­ρί­ζο­ντας ότι και ο επα­να­πα­τρι­σμός τους σήμαι­νε νέα σκλη­ρή μάχη για την επι­βί­ω­σή τους στα πλαί­σια του άδι­κου, εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος”. Αυτό τόνι­σε ο γ.γ. του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας στην εκδή­λω­ση για την πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά που διορ­γά­νω­σε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη η Κομ­μα­τι­κή Οργά­νω­ση Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ.

Η μελέ­τη της ιστο­ρι­κής δια­δρο­μής των πολι­τι­κών προ­σφύ­γων, της ιστο­ρί­ας του Κόμ­μα­τος στην πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά, έχει ξεχω­ρι­στή σημα­σία για την ίδια τη γνώ­ση της ιστο­ρί­ας του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος, της ιστο­ρί­ας του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας, τη γνω­ρι­μία με τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στις χώρες που φιλο­ξέ­νη­σαν τους πολι­τι­κούς πρό­σφυ­γες στον αιώ­να που πέρα­σε, επι­σή­μα­νε ο κ. Κου­τσού­μπας, προ­σθέ­το­ντας ότι οι χιλιά­δες πολι­τι­κοί πρό­σφυ­γες βρέ­θη­καν χωρίς τη θέλη­σή τους, με την έννοια ότι η προ­σφυ­γιά ήταν ανα­γκα­στι­κή επι­λο­γή, αλλά με ψηλά το κεφά­λι και δυνα­τό αγω­νι­στι­κό φρό­νη­μα στις χώρες της σοσια­λι­στι­κής οικοδόμησης.

Ο γ.γ. του ΚΚΕ ανα­φε­ρό­με­νος σε όσους ‑και με αφορ­μή τα 100 χρό­νια της Οχτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης- ρωτούν “για­τί ανα­τρά­πη­κε ο σοσια­λι­σμός;” σημεί­ω­σε: “Επει­δή στα­δια­κά το Κομου­νι­στι­κό Κόμ­μα και η σοβιε­τι­κή εξου­σία, μπρο­στά σε δυσκο­λί­ες, υιο­θέ­τη­σαν επι­λο­γές, όπως προ­ώ­θη­ση της πολι­τι­κής της αγο­ράς, παρ­μέ­νη από τους νόμους του καπι­τα­λι­σμού. Έτσι απο­δυ­να­μώ­θη­κε η κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία, ο Κεντρι­κός Σχε­δια­σμός, ο εργα­τι­κός έλεγ­χος, ο σοσια­λι­στι­κός χαρα­κτή­ρας της παρα­γω­γής, χάθη­κε η προ­ω­θη­τι­κή δύνα­μη ανά­πτυ­ξης σοσια­λι­σμού. Επί­σης, απε­μπο­λή­θη­κε ο χαρα­κτή­ρας της εξου­σί­ας, ως δικτα­το­ρί­ας του προ­λε­τα­ριά­του, με το λεγό­με­νο παλ­λαϊ­κό κρά­τος, όπως και η ταξι­κή πάλη που συνε­χί­ζε­ται μέχρι τον κομμουνισμό”.

Πρό­σθε­σε δε πως όλη σχε­δόν η περί­ο­δος της πολι­τι­κής προ­σφυ­γιάς του Κόμ­μα­τος και χιλιά­δων αγω­νι­στών συν­δέ­θη­κε επί­σης με σελί­δες πρω­το­πό­ρας δρά­σης και αυτο­θυ­σί­ας. Συν­δέ­θη­κε με παρά­νο­μες απο­στο­λές στην Ελλά­δα για την ανά­πτυ­ξη της δρά­σης του Κόμ­μα­τος. Η απο­στο­λή του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη ήταν μια από τις πολ­λές. Συν­δέ­θη­κε με βοή­θεια, που συγκέ­ντρω­ναν οι Έλλη­νες πολι­τι­κοί πρό­σφυ­γες για την αρω­γή σε φυλα­κι­σμέ­νους και εξό­ρι­στους, αλλά και σε οικο­γέ­νειες αγω­νι­στών που έμει­ναν πίσω και περ­νού­σαν τα πάνδεινα.

Ο κ. Κου­τσού­μπας επι­σή­μα­νε πως συνο­λι­κά, η δρά­ση του ΚΚΕ στη­ρί­χτη­κε από τα Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα των χωρών της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης καθώς και από τα αντί­στοι­χα κράτη.

“Ταυ­τό­χρο­να, οι εσω­τε­ρι­κές εξε­λί­ξεις στις χώρες φιλο­ξε­νί­ας με πρώ­τη την ίδια τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση επη­ρέ­α­σαν τη ζωή των πολι­τι­κών προ­σφύ­γων, την ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη καθώς και την πολι­τι­κή του Κόμ­μα­τος. Για παρά­δειγ­μα, η δεξιά οπορ­του­νι­στι­κή στρο­φή του ΚΚΣΕ με τις απο­φά­σεις του 20ου Συνε­δρί­ου το 1956 επέ­φε­ρε την επέμ­βα­ση του ΚΚΣΕ και της επι­τρο­πής των 6 ΚΚ στο ΚΚΕ. Απο­τέ­λε­σε την αφε­τη­ρία για την αλλα­γή της πολι­τι­κής γραμ­μής του Κόμ­μα­τος, την καθαί­ρε­ση του Νίκου Ζαχα­ριά­δη από γενι­κό γραμ­μα­τέα της ΚΕ. Η παρέμ­βα­ση επέ­φε­ρε δεξιά οπορ­του­νι­στι­κή στρο­φή και στην οργα­νω­τι­κή πολι­τι­κή του ΚΚΕ”.

Ο γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας του ΚΚΕ ολο­κλή­ρω­σε την ομι­λία του λέγο­ντας: “ο επα­να­πα­τρι­σμός των πολι­τι­κών προ­σφύ­γων ήρθε ως απο­τέ­λε­σμα των πολύ­χρο­νων αγώ­νων και έγι­νε πρά­ξη μετά την ντε φάκτο νομι­μο­ποί­η­ση του Κόμ­μα­τος το 1974, με την πτώ­ση της επτά­χρο­νης δικτατορίας.

Τίπο­τα δε χαρί­στη­κε. Τα πάντα κατα­κτή­θη­καν με αγώνες.

Τιμά­με όλους και όλες που έπε­σαν στα πεδία των μαχών, εκτελέστηκαν.

Όσους βασα­νί­στη­καν, εξο­ρί­στη­καν, φυλακίστηκαν.

Όσους και όσες βρέ­θη­καν στην ανα­γκα­στι­κή πολι­τι­κή προσφυγιά.

Τα παι­διά και τα εγγό­νια όλων αυτών που συνε­χί­ζουν να δίνουν τη μάχη για την αξιο­πρέ­πεια, τη ζωή και το καλύ­τε­ρο παναν­θρώ­πι­νο μέλλον.

Προ­ϋ­πα­ντού­με τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ με την υπό­σχε­ση που δίνει και το τρα­γού­δι ότι “το λάβα­ρο που μου ‘λαχε ψηλά θα το κρα­τή­σω. Εμπρός σύντρο­φοι πιο ψηλά…”.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο