Δ. Κουφοντίνας: Με απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου επανεξετάζεται η μεταγωγή του στις φυλακές Δομοκού

Στο δικα­στή­ριο Εκτέ­λε­σης Ποι­νών του πρω­το­δι­κεί­ου της Λαμί­ας, ανα­πέμ­φθη­κε με από­φα­ση του Ανω­τά­του Ειδι­κού Δικα­στη­ρί­ου (ΑΕΔ), η υπό­θε­ση της μετα­γω­γής του μέλους της 17Ν, Δημή­τρη Κου­φο­ντί­να, από τις αγρο­τι­κές φυλα­κές όπου έκτιε την ποι­νή του, στις φυλα­κές Δομο­κού, προ­κει­μέ­νου να κρι­θεί εκ νέου.

Συγκε­κρι­μέ­να, σύμ­φω­να με την από­φα­ση του ΑΕΔ, θα κρι­θούν εκ νέου:
α) η από­φα­ση της γεν. γραμ­μα­τέ­ως Αντε­γκλη­μα­τι­κής Πολι­τι­κής με την οποία δια­τά­χθη­κε η μετα­γω­γή του Δημ. Κου­φο­ντί­να στον Δομοκό
β) η ίδια η υλι­κή πρά­ξη της μετα­γω­γής και
γ) η απόρ­ρι­ψη της αίτη­σης του κρα­τού­με­νου για την μετα­γω­γή του στις φυλα­κές Κορυδαλλού.

Ειδι­κό­τε­ρα, η Ιωάν­να Κούρ­το­βικ και ο Δημή­τρης Σαρα­φια­νός, συνή­γο­ροι του μέλους της 17Ν, σε κοι­νή ανα­κοί­νω­σή τους ανα­φέ­ρουν τα εξής:

«Με την υπ’α­ριθμ. 4/2022 από­φα­σή του, το Ανώ­τα­το Ειδι­κό Δικα­στή­ριο, απο­τε­λού­με­νο από τους Προ­έ­δρους των 3 ανω­τά­των δικα­στη­ρί­ων (Αρεί­ου Πάγου, Συμ­βου­λί­ου της Επι­κρα­τεί­ας και Ελεγ­κτι­κού Συνε­δρί­ου), καθώς και από μέλη των δικα­στη­ρί­ων αυτών και καθη­γη­τές των Νομι­κών Σχο­λών της χώρας, έκα­νε δεκτή την από 19/7/2021 αίτη­ση του Δημή­τρη Κου­φο­ντί­να, κρί­νο­ντας ότι η απόρ­ρι­ψη της προ­σφυ­γής του κατά της παρά­νο­μης μετα­γω­γής του στο Δομο­κό, με επί­κλη­ση αναρ­μο­διό­τη­τας, δεν ήταν σύν­νο­μη. Και κατό­πιν αυτού, ανέ­πεμ­ψε την υπό­θε­ση στο Δικα­στή­ριο Εκτέ­λε­σης ποι­νών του Πρω­το­δι­κεί­ου της Λαμί­ας, το οποίο καλεί­ται ξανά να ερευ­νή­σει την νομι­μό­τη­τα των πρά­ξε­ων της γενι­κής γραμ­μα­τέ­ως Αντε­γκλη­μα­τι­κής πολι­τι­κής, ως καθ’ ύλην αρμό­διο, σύμ­φω­να με την από­φα­ση του ΑΕΔ.

Ειδι­κό­τε­ρα η από­φα­ση αυτή έρχε­ται ως συνέ­χεια της υπό­θε­σης που απα­σχό­λη­σε το δημό­σιο χώρο και τα δικα­στι­κά χρο­νι­κά στις αρχές του 2021, οπό­τε ο Δημή­τρης Κου­φο­ντί­νας προ­χώ­ρη­σε σε μία μακρά απερ­γία πεί­νας, όταν μετα­φέρ­θη­κε εκτά­κτως από τις αγρο­τι­κές φυλα­κές, όπου έκτιε την ποι­νή του από το 2018, στις φυλα­κές Δομο­κού, φυλα­κές (υψί­στης) ασφα­λεί­ας, με υπερ­συ­νω­στι­σμό και με συν­θή­κες δια­βί­ω­σης τιμω­ρη­τι­κά δυσμε­νέ­στε­ρες για τον κρα­τού­με­νο, που συμπλή­ρω­νε 20 χρό­νια εγκλει­σμού, χωρίς ποτέ να δημιουρ­γή­σει οποιο­δή­πο­τε πρό­βλη­μα που να δικαιο­λο­γεί την μετα­κί­νη­ση του.

Η μετα­γω­γή έγι­νε σε συνέ­χεια φωτο­γρα­φι­κών δια­τά­ξε­ων νόμου της παρού­σας κυβέρ­νη­σης, με τον οποίο καθί­στα­ντο απα­γο­ρευ­τι­κοί οι όροι παρα­μο­νής του στις αγρο­τι­κές φυλα­κές, ο οποί­ος νόμος, κατά γενι­κή πεποί­θη­ση, στό­χευε ειδι­κά σε αυτόν τον κρα­τού­με­νο, εξ ου και στις φυλα­κές επο­νο­μά­στη­κε «νόμος Κου­φο­ντί­να». Σύμ­φω­να με τις δια­τά­ξεις του, κρα­τού­με­νοι στις αγρο­τι­κές φυλα­κές που δεν πλη­ρούν τις αυστη­ρές προ­ϋ­πο­θέ­σεις των νέων ρυθ­μί­σε­ων, έπρε­πε να μετα­φερ­θούν πίσω στις φυλα­κές από τις οποί­ες προέρχονταν.

Σε εφαρ­μο­γή των δια­τά­ξε­ων αυτών, ο Δημή­τρης Κου­φο­ντί­νας έπρε­πε να επι­στρέ­ψει στην υπό­γεια πτέ­ρυ­γα των φυλα­κών Κορυ­δαλ­λού, όπου είχε εκτί­σει την ποι­νή του από το 2002 έως το 2018 (χωρίς ποτέ να δημιουρ­γή­σει οποιο­δή­πο­τε πρό­βλη­μα σε συγκρα­τού­με­νους, εργα­ζό­με­νους ή την διεύθυνση).

Ο κρα­τού­με­νος, όμως, παρά τις δια­τά­ξεις αυτές, μετα­φέρ­θη­κε στο Δομο­κό, με εντο­λή της γεν. γραμ­μα­τέ­ως Αντε­γκλη­μα­τι­κής Πολι­τι­κής, Σοφί­ας Νικο­λά­ου, η οποία μάλι­στα, με προ­φο­ρι­κές της δηλώ­σεις και με επί­ση­μα έγγρα­φα, ισχυ­ρί­στη­κε ψευ­δώς ότι ο κρα­τού­με­νος είχε μετα­χθεί προη­γου­μέ­νως στον Κορυδαλλό.

Κατό­πιν αυτού, ο Δημ. Κου­φο­ντί­νας ξεκί­νη­σε απερ­γία πεί­νας, η οποία διήρ­κε­σε πλέ­ον των 60 ημε­ρών και τον κατέ­στη­σε ανά­πη­ρο, πλήτ­το­ντας ανε­πα­νόρ­θω­τα την υγεία του, προ­κα­λώ­ντας μόνι­μες βλά­βες και κατα­δι­κά­ζο­ντάς τον σε μυϊ­κή ατρο­φία και κινη­τι­κή ανικανότητα.

Κατά της από­φα­σης αυτής οι συνή­γο­ροι του προ­σέ­φυ­γαν στο Δικα­στή­ριο Εκτέ­λε­σης Ποι­νών, που ήταν το Τρι­με­λές Πλημ/κείο Λαμί­ας, το οποίο αρνή­θη­κε να ελέγ­ξει την νομι­μό­τη­τα της μετα­γω­γής, κηρύσ­σο­ντας εαυ­τό αναρμόδιο.

Απορ­ρί­φθη­κε, έξαλ­λου, και η αίτη­σή που κατέ­θε­σαν σχε­τι­κά οι συνή­γο­ροι στην Εισαγ­γε­λέα του Αρεί­ου Πάγου για άσκη­ση αναί­ρε­σης κατά της άνω από­φα­σης, με το ίδιο αιτιολογικό.

Οι συνή­γο­ροι προ­σέ­φυ­γαν, κατό­πιν των ανω­τέ­ρω, στο Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας με αίτη­ση ακύ­ρω­σης των παρά­νο­μων πρά­ξε­ων και απο­φά­σε­ων της Γενι­κής Γραμ­μα­τέ­ως, η οποία επί­σης απορ­ρί­φθη­κε, καθώς και αυτό το Δικα­στή­ριο έκρι­νε εαυ­τό αναρ­μό­διο, θεω­ρώ­ντας ότι η υπό­θε­ση υπά­γε­ται στην αρμο­διό­τη­τα του ποι­νι­κού Δικα­στη­ρί­ου Εκτέ­λε­σης Ποινών.

Κατό­πιν τού­του η υπό­θε­ση ήχθη ενώ­πιον του Ανώ­τα­του Ειδι­κού Δικα­στη­ρί­ου με αίτη­ση των συνη­γό­ρων για την άρση της απο­φα­τι­κής σύγκρου­σης αρμοδιοτήτων.

Ήδη με την άνω από­φα­ση του, το ΑΕΔ έκα­νε δεκτή την αίτηση.

Ειδι­κό­τε­ρα, με την από­φα­ση του αυτή, κρί­θη­κε επί των νομι­κών ζητη­μά­των που τίθε­ντο, ότι α) το ΑΕΔ είναι αρμό­διο να άρει την απο­φα­τι­κή σύγκρου­ση αρμο­διο­τή­των, σε κάθε περί­πτω­ση που προ­κύ­πτει τελε­σί­δι­κη κρί­ση, ανε­ξάρ­τη­τα από το αν η κρί­ση αυτή προ­έρ­χε­ται από τελε­σί­δι­κες δικα­στι­κές απο­φά­σεις ή από βου­λεύ­μα­τα, καθώς μία δια­φο­ρε­τι­κή ερμη­νεία θα ερχό­ταν σε αντί­θε­ση με το δικαί­ω­μα δικα­στι­κής προ­στα­σί­ας που καθιε­ρώ­νουν τα άρθρα 20 του Συντάγ­μα­τος και 6 της ΕΣΔΑ, και β) ότι απο­φά­σεις οργά­νων της εκτε­λε­στι­κής εξου­σί­ας που σχε­τί­ζο­νται με την εκτέ­λε­ση δικα­στι­κών απο­φά­σε­ων ελέγ­χο­νται από τα δικα­στή­ρια του οικεί­ου δικαιο­δο­τι­κού κλά­δου, εν προ­κει­μέ­νω δε από τα ποι­νι­κά δικα­στή­ρια και δη του Συμ­βου­λί­ου Πλημ­με­λειο­δι­κών ως Δικα­στη­ρί­ου Εκτέ­λε­σης Ποινών.

Και με τις κρί­σεις αυτές παρέ­πεμ­ψε την υπό­θε­ση στο Δικα­στή­ριο Εκτέ­λε­σης Ποι­νών της Λάμιας, ως τοπι­κά αρμό­διο για τις φυλα­κές Δομο­κού, υπο­χρε­ω­μέ­νο να κρί­νει την νομι­μό­τη­τα α) της από­φα­σης της Γεν. Γραμ­μα­τέ­ως Αντ/κης Πολι­τι­κής με την οποία δια­τά­χθη­κε η μετα­γω­γή του Δημ. Κου­φο­ντί­να στο Δομο­κό, β) της ίδιας της υλι­κής πρά­ξης της μετα­γω­γής, γ) της απόρ­ρι­ψης της αίτη­σης του κρα­τού­με­νου για την μετα­γω­γή του στις φυλα­κές Κορυδαλλού.

Η από­φα­ση αυτή απο­τε­λεί δικαί­ω­ση του Δημή­τρη Κου­φο­ντί­να, αλλά και της μακράς δικα­στι­κής μάχης που δόθη­κε για την υπε­ρά­σπι­ση της υπό­θε­σης, προ­κα­λώ­ντας ανοί­κειες επι­θέ­σεις, τόσο από μερί­δα των ΜΜΕ, όσο και από τους εκπρο­σώ­πους της εκτε­λε­στι­κής εξου­σί­ας που ενέ­χο­νταν στην κατά­λυ­ση του Κρά­τους δικαί­ου, με μόνο σκο­πό την επι­δεί­νω­ση των όρων ζωής του συγκε­κρι­μέ­νου κρατούμενου».

ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα