Είναι ο Ιμπεριαλισμός, ηλίθιε!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας* //

Αϊλάν Κουρ­ντί, ετών 3, πρό­σφυ­γας από την Συρία. Η φωτο­γρα­φία με το άψυ­χο σώμα του μικρού παι­διού να κεί­τε­ται ξεβρα­σμέ­νο από τα κύμα­τα στις τουρ­κι­κές ακτές σόκα­ρε την Ευρώ­πη και τον κόσμο. Η εικό­να του νεκρού Αϊλάν είναι η οδυ­νη­ρή απο­τύ­πω­ση της βάρ­βα­ρης πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που η Ευρώ­πη και ο δυτι­κός κόσμος ευρύ­τε­ρα απο­φεύ­γει να δει: της βάρ­βα­ρης πραγ­μα­τι­κό­τη­τας του Ιμπε­ρια­λι­σμού. Ποιά είναι αυτή η πραγματικότητα;

Είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που για δεκα­ε­τί­ες αιμα­το­κυλ­λούν τη Μέση Ανα­το­λή. Να θυμή­σου­με: Ιράκ (1991), Αφγα­νι­στάν (2001), Ιράκ (2003), Λιβύη (2011), Παλαι­στί­νη, Συρία. Οι πρό­σφυ­γες, όπως ο μικρός Αιλάν, είναι θύμα­τα αυτών των πολέ­μων. Των πολέ­μων και της επι­θε­τι­κό­τη­τας που οι ιμπε­ρια­λι­στές εξα­πο­λύ­ουν, δημιουρ­γώ­ντας νέες και ανα­ζω­πη­ρώ­νο­ντας παλιές εστί­ες βίας και αίματος.

Είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των αντα­γω­νι­σμών των μονο­πω­λί­ων, των πολυ­ε­θνι­κών του πετρε­λαί­ου στη Μέση Ανα­το­λή για τον έλεγ­χο των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών και των δρό­μων μετα­φο­ράς τους. Να θυμί­σου­με πως η ιμπε­ρια­λι­στι­κή εισβο­λή στη Λιβύη πριν τέσ­σε­ρα χρό­νια, που κόστι­σε τη ζωή σε περισ­σό­τε­ρους από 1.000 ανθρώ­πους, έφε­ρε στα πετρε­λαϊ­κά μονο­πώ­λια Ευρώ­πης και ΗΠΑ χρυ­σά συμ­βό­λαια (Total-Γαλ­λία, BP-Βρε­τα­νία, CoconoPhillips & Marathon-ΗΠΑ, Repsol-Ισπα­νία, Epi-Ιταλία).

Είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της σφα­γής που λαμ­βά­νει χώρα στην Συρία για το μοί­ρα­σμα της λεί­ας των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών της χώρας, στο φόντο των ευμε­τά­βλη­των αλλα­γών στο διε­θνή συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων που προ­κα­λεί η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση. Για τα κέρ­δη των αμε­ρι­κα­νι­κών, των ευρω­παϊ­κών, των ρωσι­κών και των σαου­δα­ρα­βι­κών μονο­πω­λια­κών ομί­λων μαί­νε­ται ένας βάρ­βα­ρος πόλε­μος με θύμα­τα τον συρια­κό λαό. Να θυμί­σου­με ότι το περί­φη­μο «Ισλα­μι­κό Κρά­τος» (ISIS) των τζι­χα­ντι­στών εκτι­μά­ται ότι παρά­γει περί τα 44.000 βαρέ­λια πετρε­λαί­ου την ημέ­ρα αντλώ­ντας τερά­στια κέρ­δη από την πώλη­ση του.

Είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της «Ευρώ­πης-Φρού­ριο», της Ε.Ε. των συμ­φω­νιών Δου­βλί­νο 2 και 3, της Ε.Ε. που αντι­με­τω­πί­ζει τους μετα­νά­στες και τους πρό­σφυ­γες ως εισβο­λείς. Πρό­κει­ται για την αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή δολο­φο­νι­κή πολι­τι­κή της Ε.Ε., της άγριας κατα­στο­λής, της Frontex και των άλλων ευρω­ε­νω­σια­κών κατα­σταλ­τι­κών μηχανισμών.

Είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης του ρατσι­σμού και της ανα­βί­ω­σης φασι­στι­κών-ναζι­στι­κών κομ­μά­των. Πρό­κει­ται για την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μιας Ε.Ε. που την ίδια στιγ­μή που χύνει κρο­κο­δεί­λια δάκρυα για τους ξερι­ζω­μέ­νους πρό­σφυ­γες ταυ­τό­χρο­να υπο­στη­ρί­ζει φασι­στι­κές κυβερ­νή­σεις όπως αυτήν της Ουκρα­νί­ας. Στο πλαί­σιο αυτής της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας της Ε.Ε., σε χώρες της Βαλ­τι­κής, «ευρω­παϊ­στές» (φιλε­λεύ­θε­ροι, σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες) συγκυ­βερ­νούν με νοσταλ­γούς του φασι­σμού και των SS.

Με λίγα λόγια, οι πρό­σφυ­γες απο­τε­λούν τρα­γι­κά θύμα­τα του Ιμπε­ρια­λι­σμού. Ενός Ιμπε­ρια­λι­σμού που γεν­νά πολέ­μους, που ανα­ζω­πυ­ρώ­νει εστί­ες έντα­σης, που ισο­πε­δώ­νει ολό­κλη­ρους λαούς, που ανα­γκά­ζει ανθρώ­πους να ξερι­ζώ­νο­νται απ’ τις εστί­ες τους. Ενός Ιμπε­ρια­λι­σμού που είναι βαμ­μέ­νος με το αίμα αθώ­ων – με το αίμα αμέ­τρη­των θυμά­των σαν τον μικρό Αϊλάν.

Η εικό­να του νεκρού Αιλάν είναι εδώ, να θυμί­ζει στους λαούς τη μυρω­διά του θανά­του. Να θυμί­ζει σε όλους μας την κτη­νω­δία του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος στο ανώ­τα­το στά­διο του – του Ιμπεριαλισμού. 

*Ο Νίκος Μότ­τας είναι υπο­ψή­φιος διδά­κτωρ Πολι­τι­κών Επι­στη­μών και Ιστορίας