Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εγώ φταίω

Γρά­φει ο Γιάν­νης Βεντού­ρας //

Δεν φταί­ει η εται­ρεία που δεν εξα­σφά­λι­σε την κυκλο­φο­ρία στην ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ και χιλιά­δες άνθρω­ποι έμει­να αβο­ή­θη­τοι να αργο­πε­θαί­νουν στο ψύχος. Εγώ φταίω που μέσα στον χιο­νιά πήρα το αυτο­κί­νη­τό μου για να πάω στην δου­λειά μου και επέ­λε­ξα να πλη­ρώ­σω τα απα­ρά­δε­κτα διό­δια και να χρη­σι­μο­ποι­ή­σω τον πιο «ασφα­λή» δρό­μο της χώρας.

Δεν φταί­ει το κρά­τος που με 10–15 πόντους χιό­νι δεν κρα­τά­ει ανοι­χτούς τους βασι­κούς οδι­κούς άξο­νες της χώρας. Εγώ φταίω που βασί­στη­κα στην κρα­τι­κή φιλο­τι­μία και ταξίδεψα.

Δεν φταί­νε οι κυβερ­νη­τι­κές πολι­τι­κές, που αφή­σα­νε το σύστη­μα υγεί­ας δίχως προ­σω­πι­κό και νοσο­κο­μεια­κό εξο­πλι­σμό, με απο­τέ­λε­σμα να ψοφά­με από τον κορο­νο­ϊό σαν τις μύγες. Εμείς φταί­με που δεν παρα­τά­με τις εργα­σί­ες μας και να αμπα­ρω­θού­με στα σπί­τια μας, μακριά από φίλους και συγ­γε­νείς, και να πλέ­νου­με τα χέρια μας συνε­χώς για να γλυ­τώ­σου­με από την πανδημία.

Δεν φταί­ει η εται­ρεία που εμπο­ρεύ­ε­ται το σιδη­ρο­δρο­μι­κό δίκτυο, για το βάσα­νο εκα­το­ντά­δων ανθρώ­πων που παρέ­μει­ναν επί ώρες στο κρύο περι­μέ­νο­ντας κάποιος να ενδια­φερ­θεί για αυτούς. Εγώ φταίω που χρη­σι­μο­ποί­η­σα το πιο ασφα­λές μέσο μετα­φο­ράς δίχως να προ­νο­ή­σω να έχω μαζί μου κου­βέρ­τες και κονσέρβες.

Δεν φταί­ει το κρά­τος που δεν φτιά­χνει αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα. Εγώ φταίω που δεν είχα μαζί μου σωσί­βια και βάρ­κες για να σωθώ σε περί­πτω­ση βροχής.

Όχι, δεν φταί­ει το κρά­τος που δεν κάνει αντι­πυ­ρι­κά έργα, εγώ φταίω που άνα­ψα τσι­γά­ρο, που έψη­σα μπρι­ζό­λες στην ύπαι­θρο, που καθά­ρι­σα το χωρά­φι μου, δίχως να κου­βα­λώ στην πλά­τη μου ένα πυρο­σβε­στι­κό κρου­νό για ώρα ανάγκης.

Δεν φταί­ει το κρά­τος που τα ταβά­νια των σχο­λεί­ων πέφτουν στα κεφά­λια μαθη­τών και δασκά­λων. Εγώ φταίω που μπαί­νω στο δημό­σιο σχο­λείο δίχως ένα κρά­νος βρε αδερφέ.

Δεν φταί­ει το κρά­τος που δεν έχου­με ρεύ­μα και πετρέ­λαιο να θερ­μαν­θού­με και ανα­γκα­ζό­μα­στε να ανά­βου­με μαγκά­λια για να ζεστα­θού­με. Ουδό­λως ευθύ­νε­ται για τους δεκά­δες ανθρώ­πους που κάη­καν μέσα στα δια­με­ρί­σμα­τα τους από προ­πο­λε­μι­κούς τρό­πους θέρ­μαν­σης που ανα­γκά­στη­καν να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν για να ζεστα­θού­νε. Εγώ φταίω και η απε­ρι­σκε­ψία μου, που αντί να κου­κου­λω­θώ με τρεις κου­βέρ­τες θέλη­σα να ανά­ψω φωτιά μέσα στο σπί­τι μου.

Γενι­κώς το κρά­τος δεν φέρει καμία ευθύ­νη για την παντε­λή έλλει­ψη μέτρων προ­στα­σί­ας της ανθρώ­πι­νης ζωής. Ούτε οι επι­χει­ρή­σεις μπο­ρούν να ασχο­λού­νται με τις ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας. Αυτές πρέ­πει να φρο­ντί­ζουν να αυξά­νο­νται τα κέρ­δη τους, ώστε να μπο­ρώ να έχω δου­λειά και να τους φέρ­νω περισ­σό­τε­ρα κέρδη.

Τελι­κά δεν φταί­ει ούτε το κρά­τος, ούτε οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, ούτε ο καπι­τα­λι­σμός. Για όλα φταίω ΕΓΩ!

Μήπως όμως φταίω και για το ότι τους επι­τρέ­πω να μην φταίνε;

«Στην επο­χή της Ηούς», του Γιάν­νη Βεντούρα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο