ΕΔΥΕΘ: Πολιτικό μνημόσυνο για το σύντροφο Μιχάλη Σπυριδάκη

Συνα­γω­νί­στριες, Συναγωνιστές
Συντρό­φισ­σες και Σύντροφοι,
Φίλες και Φίλοι

Τιμού­με σήμε­ρα τον Μιχά­λη Σπυ­ρι­δά­κη, που έφυ­γε από τη ζωή πριν από ένα χρό­νο, στις 6 Ιανουα­ρί­ου 2017.

Αν και πέρα­σε ένας χρό­νος, τον αισθα­νό­μα­στε δίπλα μας, Πρό­ε­δρο της ΕΔΥΕΘ, καθο­δη­γη­τή και πρω­το­στά­τη στους καθη­με­ρι­νούς μας αγώ­νες ενά­ντια στην κατα­πί­ε­ση και την εκμε­τάλ­λευ­ση, ενά­ντια στην αδι­κία των ισχυ­ρών, ενά­ντια στον πόλε­μο των ιμπε­ρια­λι­στών. Καθη­με­ρι­νός σύντρο­φος στους αγώ­νες για το δίκιο των πολ­λών, για την ειρή­νη και τη δημιουρ­γία, για τη χαρά και την ευτυ­χία των παι­διών, για τη συ-νεν­νό­η­ση, την αγά­πη και τη συνα­δέλ­φω­ση των λαών.

Αυτά ήταν τα ιδα­νι­κά για τα οποία αγω­νί­στη­κε ο σύντρο­φός μας σ’ όλη του τη ζωή. Ιδα­νι­κά — με οποιο­δή­πο­τε κόστος – αδια­πραγ­μά­τευ­τα, για έναν άνθρω­πο φτιαγ­μέ­νο από το μέταλ­λο της γενιάς της αντί­στα­σης και των σκλη­ρών ταξι­κών αγώ­νων του λαού μας.

Ο Μιχά­λης Σπυ­ρι­δά­κης υπήρ­ξε από νεα­ρή ηλι­κία πρω­το­πό­ρος στους αγώ­νες του λαού μας. Υπό­δειγ­μα συνέ­πειας και σεμνό­τη­τας. Ένας αλύ­γι­στος και «αμε­τα­νό­η­τος» κομ­μου­νι­στής. Αυτόν τον ύψι­στο τίτλο τιμής – «αμε­τα­νό­η­τος κομ­μου­νι­στής» – του είχαν απο­δώ­σει οι ίδιοι οι βασα­νι­στές του και οι δεσμο­φύ­λα­κές του κατά τη διάρ­κεια της χού­ντας. Αυτή ήταν η βασι­κή «κατη­γο­ρία» – «αμε­τα­νό­η­τος κομ­μου­νι­στής» – που περιέ­χε­ται στον εκα­το­ντά­δων σελί­δων «φάκε­λο» με τον οποίο το αστι­κό κρά­τος «τίμη­σε» τον Μιχά­λη Σπυριδάκη.

Γεν­νή­θη­κε στην Τύλι­σο του Ηρα­κλεί­ου Κρή­της, το 1942 – «αμε­τα­νό­η­τος» επί­σης Κρη­τι­κός. Σπού­δα­σε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και εργά­στη­κε ως για­τρός του ΕΣΥ στο Κέντρο Υγεί­ας Λαγκα­δά. Από το 1961 που ξεκί­νη­σε τις σπου­δές του ξεκί­νη­σε και η πολι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή του δρά­ση στην Αθή­να, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και μετά στην Κρή­τη και πάλι στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όπου το καθή­κον το επέ­βα­λε, ως απλός δημο­κρά­της αγω­νι­στής αρχι­κά και ως μέλος του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος από το 1966.

Οι παλιό­τε­ροι τον θυμού­νται ως μέλος της Νεο­λαί­ας της ΕΔΑ, ως αγω­νι­στή του Κινή­μα­τος Ειρή­νης στην πόλη μας, ως ένα από τα ιδρυ­τι­κά μέλη της Δημο­κρα­τι­κής Νεο­λαί­ας Λαμπρά­κη. Μέσα από τις γραμ­μές της ΕΔΑ πρω­το­στά­τη­σε στο αντι­δι­κτα­το­ρι­κό κίνη­μα. Φυλα­κί­στη­κε και βασα­νί­στη­κε επί δικτα­το­ρί­ας, άντε­ξε όμως και έμει­νε πιστός στα ιδα­νι­κά, στην τιμή και τις αξί­ες του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ελλά­δας. Η μετα­πο­λί­τευ­ση τον βρή­κε στο στρα­τό, όπου αντι­με­τώ­πι­σε νέα βάσα­να και περιπέτειες.

Μέλος της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του ΚΚΕ από το 1973 έως και το 2000, υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής του σε σει­ρά εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων, στο Νομό Ηρα­κλεί­ου και μετά στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, υπο­ψή­φιος ευρω­βου­λευ­τής το 1994, Νομαρ­χια­κός Σύμ­βου­λος Θεσ­σα­λο­νί­κης με τα ψηφο­δέλ­τια του Κόμ­μα­τος. Ήταν εκλεγ­μέ­νος για πολ­λά χρό­νια και στο ΔΣ του Συν­δέ­σμου Φυλα­κι­σθέ­ντων Εξο­ρι­σθέ­ντων Αγω­νι­στών της περιό­δου ’67-’74.

Στην κρί­ση του Κομου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ελλά­δας το 1968, φυλα­κι­σμέ­νος στον Κο-ρυδαλ­λό, συντάσ­σε­ται με το Κόμ­μα του και τις απο­φά­σεις της 12ης ευρεί­ας Ολο­μέ­λειας. Το ίδιο αμε­τα­κί­νη­τος και την περί­ο­δο των αντε­πα­να­στα­τι­κών ανα­τρο­πών 1989 – 1991, υπε­ρα­σπί­ζε­ται το χαρα­κτή­ρα και τους στό­χους του ΚΚΕ, την πολύ μεγά­λη σημα­σία για την ανθρω­πό­τη­τα του σοσια­λι­σμού στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και στις πρώ­ην Λαϊ­κές Δημο­κρα­τί­ες της Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης, και τη συμ­βο­λή του για τη δια­τή­ρη­ση της ειρή­νης στην Ευρώ­πη και σ’ όλο τον κόσμο, για την κατά­κτη­ση δικαιω­μά­των από τους εργαζόμενους.

Όλες αυτές τις δεκα­ε­τί­ες, παράλ­λη­λα με τις επαγ­γελ­μα­τι­κές, τις συν­δι­κα­λι­στι­κές και τις κομ­μα­τι­κές υπο­χρε­ώ­σεις του δε στα­μά­τη­σε ποτέ να πρω­το­στα­τεί στο φιλει­ρη­νι­κό — αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό κίνη­μα. Για πολ­λά χρό­νια δια­τέ­λε­σε μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας και του Εθνι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΕΕΔΥΕ. Μέχρι και το τέλος της ζωής του ήταν ο ανα­γνω­ρι­σμέ­νος από όλους πρό­ε­δρος της Επι­τρο­πής για τη Διε­θνή Ύφε­ση και Ειρή­νη Θεσ­σα­λο­νί­κης. Ο Μιχά­λης Σπυ­ρι­δά­κης βάδι­σε περή­φα­να στα βήμα­τά των συντρό­φων του, στα βήμα­τα του Νίκου Νικη­φο­ρί­δη και του Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη, στα βήμα­τα των Γιάν­νη Χαλ­κί­δη και Γιώρ­γη Τσα­ρου­χά, στα βήμα­τα των χιλιά­δων και χιλιά­δων λαϊ­κών αγω­νι­στών, που βασα­νί­στη­καν, φυλα­κί­στη­καν, εξο­ρί­στη­καν και εκτε­λέ­στη­καν, αλλά έμει­ναν όρθιοι, πιστοί στα υψη­λά ιδα­νι­κά της κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης και της ισό­τη-τας όλων των ανθρώ­πων, πιστοί στους αγώ­νες ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πό-λεμους και το σύστη­μα που τους γεννά.

Χρέ­ος μας είναι να ακο­λου­θή­σου­με κι εμείς τα βήμα­τά τους, να συν­δέ­σου­με τους αγώ­νες τους με τη νέα γενιά, να μετα­λα­μπα­δεύ­σου­με στους νέους ανθρώ­πους το παρά­δειγ­μα και τα ιδα­νι­κά των προη­γού­με­νων, να συνε­χι­στεί ο αγώνας.

Σήμε­ρα, που στον κόσμο και ειδι­κά στην περιο­χή μας πυκνώ­νουν τα σύν­νε­φα και οι απει­λές για τους λαούς, σήμε­ρα που τα τύμπα­να ενός γενι­κευ­μέ­νου πολέ­μου ακού-γονται ολο­έ­να και πιο δυνα­τά, το παρά­δειγ­μα του Μιχά­λη, η παρα­κα­τα­θή­κη που μας αφή­νει γίνο­νται πολύ­τι­μα όπλα.

Όλοι οι σύντρο­φοί του από την Ελλη­νι­κή Επι­τρο­πή για τη Διε­θνή Ύφε­ση και Ειρή­νη, από την Επι­τρο­πή για τη Διε­θνή Ύφε­ση και Ειρή­νη Θεσ­σα­λο­νί­κης, από τις Επι­τρο­πές Ειρή­νης σ’ όλη την Ελλά­δα, που τον γνω­ρί­σα­με όλες αυτές τις δεκα­ε­τί­ες, θα τον έ‑χουμε μαζί μας για πάντα.

____________________________________________________________________________________________

Το πολιτικό μνημόσυνο στον Μιχάλη Σπυριδάκη έγινε στην εκδήλωση κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίττας της ΕΔΥΕΘ, την οποία παρακολούθησαν πολλοί φίλοι και μέλη της Επιτροπής. Η εκδήλωση συνδύασε την καθιερωμένη κοπή της πίτας με το πολιτικό μνημόσυνο του πρώην Προέδρου της ΕΔΥΕΘ Μιχάλη Σπυριδάκη, καθώς και με την τιμητική βράβευση βετεράνων αγωνιστών του αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού κινήματος ειρήνης της χώρας: των Γιώργου Φαρσακίδη, Μάγδας Μητρογώγου και Λίζας Χαρταμπίλα.

Το Ατέχνως, αρχής γενομένης από τον παλαίμαχο εικαστικό κομμουνιστή Γιώργο Φαρσακίδη δημοσίευσε τις σχετικές αναφορές στην εκδήλωση για τους τρεις βετεράνους αγωνιστές του αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού κινήματος ειρήνης της χώρας. Εδώ η σχετική με τη Μάγδα Μητρογώγου δημοσίευση και της Λίζας Χαρταμπίλα.

Για τον Μιχάλη Σπυριδάκη μίλησε οΑπόστολος Σκούφας, Αντιπρόεδρος της ΕΔΥΕΘ. Την τιμητική πλακέτα, που είχε ετοιμάσει η ΕΔΥΕΘ για τον Μ. Σπυριδάκη, παρέλαβαν τα παιδιά του Φανή και Χρήστος, καθώς και η σύντροφος στη ζωή του Εύα Σπυριδάκη. Εκ μέρους της οικογένειας συγκινητική ήταν η αναφορά του Χρήστου Σπυριδάκη για τη μεγάλη ευθύνη να φανεί αντάξιος στο παράδειγμα ζωής του Μ. Σπυριδάκη.