Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εδώ ΜΕΘ, εκεί ΜΕΘ…

Της Στέλ­λας Αγγε­λό­γλου //
νευ­ρο­λό­γου στο ΓΝΑ Νίκαιας.

Το τελευ­ταίο διά­στη­μα παρα­κο­λου­θού­με πλη­θώ­ρα συζη­τή­σε­ων σε τηλε­ο­πτι­κά πάνελ και ραδιο­φω­νι­κές εκπο­μπές σχε­τι­κά με το φλέ­γον και ταυ­τό­χρο­να δια­χρο­νι­κό ζήτη­μα των δια­σω­λη­νω­μέ­νων ασθε­νών που βρί­σκο­νται εκτός ΜΕΘ και αυτό­μα­τα το γνω­στό παι­χνί­δι έρχε­ται στο μυα­λό μας. Με λύπη, αλλά όχι έκπλη­ξη δια­πι­στώ­νου­με ότι όσο οι Ειδι­κές Δυνά­μεις της αστυ­νο­μί­ας στο­χεύ­ουν στην ανεύ­ρε­ση κατα­δι­κα­σμέ­νων εγκλη­μα­τιών και την πάτα­ξη του οργα­νω­μέ­νου εγκλή­μα­τος, άλλο τόσο η κυβέρ­νη­ση και τα επι­στη­μο­νι­κά φερέ­φω­νά της, από μερί­δα καθη­γη­τών ιατρι­κής έως τους λοι­μω­ξιο­λό­γους των 6 μ.μ. στρου­θο­κα­μι­λί­ζουν ως προς τη λύση αυτού του τόσο σημα­ντι­κού ζητή­μα­τος επιβίωσης.

Το νέο καυ­τό στοι­χείο των ημε­ρών είναι οι δια­σω­λη­νω­μέ­νοι Covid και non-Covid ασθε­νείς που βρί­σκο­νται καθη­με­ρι­νά εκτός ΜΕΘ, ανα­μέ­νο­ντας πολ­λά 24ωρα με κόστος μερι­κές φορές τη ζωή τους, αλλά σίγου­ρα και την ποιό­τη­τα της επι­βί­ω­σής τους ώσπου να βρε­θεί κρε­βά­τι. Αυτό που απο­κρύ­βε­ται όμως, με εξαί­ρε­ση τις φωνές των μαχό­με­νων υγειο­νο­μι­κών, είναι το πως οι ήδη υπάρ­χου­σες κλί­νες ΜΕΘ των ιδιω­τι­κών κλι­νι­κών είναι επι­τα­κτι­κό να εντα­χθούν άμε­σα στον ενιαίο σχε­δια­σμό για την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας. Ταυ­τό­χρο­να, επι­βάλ­λε­ται να επε­κτα­θούν οι ΜΕΘ των δημο­σί­ων νοσο­κο­μεί­ων που είναι πολύ λιγό­τε­ρες από τις ανα­γκαί­ες, όπως έχει επα­νει­λημ­μέ­να επι­ση­μά­νει η ΟΕΝΓΕ. Δια­φαί­νε­ται όμως, για ακό­μη μία φορά, πως η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης μόνο στό­χο έχει να ενι­σχύ­σει χρη­μα­τι­κά τους κλι­νι­κάρ­χες και όχι να προ­σφέ­ρει υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας στους πολί­τες της. Να θυμί­σου­με ότι επί­τα­ξη για την κυβέρ­νη­ση σημαί­νει διπλά­σιο ποσό απο­ζη­μί­ω­σης για τις κλί­νες που χρη­σι­μο­ποιού­νται από τον ιδιω­τι­κό τομέα κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας. Έτσι κερ­δί­ζο­νται οι πόλε­μοι; Όταν μένουν εκτός μάχης νευ­ραλ­γι­κοί τομείς για την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας και χαρί­ζο­νται εκα­τομ­μύ­ρια στους ιδιο­κτή­τες των ιδιω­τι­κών κλι­νι­κών, που ούτε στο ελά­χι­στο δεν γυρί­ζουν πίσω στους εργα­ζό­με­νους σε αυτές;

Η επι­στρά­τευ­ση των ιδιω­τών ιατρών, όσο και αν βοη­θή­σει προ­σω­ρι­νά τη δου­λειά στα νοσο­κο­μεία, καθώς αριθ­μη­τι­κά οι για­τροί που έρχο­νται είναι πολύ λιγό­τε­ροι από αυτούς που λεί­πουν, δεν λύνει το τερά­στιο πρό­βλη­μα των χώρων νοση­λεί­ας και των ειδι­κών μονά­δων όπως είναι οι ΜΕΘ.

Βρι­σκό­μα­στε ένα χρό­νο μετά την έναρ­ξη της παν­δη­μί­ας και δυστυ­χώς όλες οι προ­βλέ­ψεις της ΟΕΝΓΕ, δηλα­δή των για­τρών που είναι μέσα στα νοσο­κο­μεία και δίπλα στον ασθε­νή, για την κατά­στα­ση που βιώ­νου­με σήμε­ρα, έπε­σαν μέσα. Προ­βλέ­ψεις που δεν ακού­σα­με από τις Επι­τρο­πές των αρί­στων του υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας, ίσως για­τί οι απο­στει­ρω­μέ­νοι επι­στή­μο­νες των Επι­τρο­πών αγω­νιού­σαν περισ­σό­τε­ρο για τα επι­στη­μο­νι­κά άλλο­θι που δίνουν σε μία απάν­θρω­πη και αναί­σχυ­ντη πολι­τι­κή, παρά για την επι­βί­ω­ση των ανθρώπων.

Επει­δή λοι­πόν, για εμάς, τους μαχό­με­νους υγειο­νο­μι­κούς, ο αγώ­νας που δίνου­με σήμε­ρα είναι αγώ­νας για τη ζωή και την επι­βί­ω­ση και επει­δή ο τρό­πος με τον οποίο λει­τουρ­γούν τα νοσο­κο­μεία καθο­ρί­ζε­ται και εντός αυτών, με την αυτα­πάρ­νη­ση, το φιλό­τι­μο και την αυτο­θυ­σία των υγειο­νο­μι­κών, αλλά και από πολι­τι­κές απο­φά­σεις που λαμ­βά­νο­νται εκτός αυτών, εμείς θα δίνου­με αυτή τη μάχη και μέσα, αλλά και έξω από τα νοσο­κο­μεία. Οι υπεύ­θυ­νοι για το σημε­ρι­νό χάλι θα μας βρί­σκουν πάντα απέ­να­ντί τους και στην παν­δη­μία και μετά από αυτή, τόσο μέσα όσο και έξω από το νοσο­κο­μείο. Για­τί εμείς τη μάχη για τη ζωή θα την κερδίσουμε!

Πηγή: 902.gr

«Ο Μεγά­λος Ζωο­λο­γι­κός Κήπος» του Νικο­λάς Γκι­γιέν, από­δο­ση Γιάν­νη Ρίτσου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο