Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΕΕ — ΝΑΤΟ — ΗΠΑ: Σύμμαχοι της αστικής τάξης… ποτέ του λαού

Του Κώστα Παπα­δά­κη

Υπο­χρέ­ω­ση της χώρας μας είναι να εγεί­ρει αυτή την προ­κλη­τι­κό­τη­τα και να ανα­ζη­τά την υπο­στή­ρι­ξη των συμ­μά­χων μας, είτε μιλά­με για τις ΗΠΑ είτε για την ΕΕ. Αυτή η στή­ρι­ξη ήρθε δημό­σια χωρίς αστε­ρί­σκους και υπο­ση­μειώ­σεις», δήλω­σε πρό­σφα­τα ο πρω­θυ­πουρ­γός σχε­τι­κά με την έντα­ση της επι­θε­τι­κό­τη­τας της Τουρ­κί­ας. Παρά την εξω­ραϊ­σμέ­νη εικό­να που επι­χει­ρεί να καλ­λιερ­γή­σει αυτές τις μέρες η κυβέρ­νη­ση, επι­κα­λού­με­νη υπο­στή­ρι­ξη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ καθώς και μετα­στρο­φή της στά­σης της Γερ­μα­νί­ας, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πολύ διαφορετική.

Δεν θα χρεια­ζό­ταν από μέρους μας η επί­κλη­ση απο­δεί­ξε­ων. Αρκεί από μόνη της η ανάρ­τη­ση του ευρω­βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ Παπα­δη­μού­λη: «Στην Ολο­μέ­λεια του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου για την Τουρ­κία και εγώ, και ο Ανδρου­λά­κης, κι ο Κεφα­λο­γιάν­νης ζητή­σα­με από την Κομι­σιόν και το Ευρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο αυστη­ρό­τε­ρη στά­ση απέ­να­ντι στην ηγε­σία Ερντο­γάν. Δεν χωρά­νε ίσες απο­στά­σεις». Τι λόγο είχαν άρα­γε όλα τα κόμ­μα­τα του ευρω­α­τλα­ντι­κού τόξου να σπεύ­σουν να απευ­θύ­νουν «εν χορώ» στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο εκκλή­σεις απελ­πι­σί­ας, του­λά­χι­στον προς την Κομι­σιόν, για υπο­στή­ρι­ξη, αν αυτή, όπως ισχυ­ρί­ζε­ται ο κ. Μητσο­τά­κης, «ήρθε δημό­σια χωρίς αστε­ρί­σκους και υποσημειώσεις»;

Αμείλικτη πραγματικότητα

Πέρα από την ίδια τη στά­ση τους που τους προ­δί­δει, υπάρ­χει δυστυ­χώς γι’ αυτούς μια αμεί­λι­κτη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Η αστι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας αυτήν την περί­ο­δο κλι­μα­κώ­νει την προ­κλη­τι­κό­τη­τά της πραγ­μα­το­ποιώ­ντας υπερ­πτή­σεις μαχη­τι­κών αερο­σκα­φών, αλλε­πάλ­λη­λες παρα­βιά­σεις ελλη­νι­κού ενα­έ­ριου χώρου και προ­χω­ρά σε οργα­νω­μέ­νη αμφι­σβή­τη­ση κυριαρ­χί­ας ελλη­νι­κών νησιών επι­κα­λού­με­νη την απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σή τους. Επα­να­φέ­ρει το σύνο­λο των διεκ­δι­κή­σε­ών της στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσό­γειο, θέτει ζήτη­μα κυριαρ­χί­ας στα ελλη­νι­κά νησιά ενώ δια­μορ­φώ­νο­νται συν­θή­κες που δεν απο­κλεί­ουν θερ­μό επει­σό­διο. Σε εξέ­λι­ξη βρί­σκε­ται ένας σφο­δρός αντα­γω­νι­σμός της τουρ­κι­κής με την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη για το ποια θα απο­κτή­σει πλε­ο­νέ­κτη­μα γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης στη ΝΑ Μεσόγειο.

Το ευρω­ΝΑ­ΤΟι­κό μπλοκ απο­σκο­πεί στην ενί­σχυ­ση της νοτιο­α­να­το­λι­κής πτέ­ρυ­γας του ΝΑΤΟ και παζα­ρεύ­ει για να απο­σπά­σει με το μέρος του την Τουρ­κία στον αντα­γω­νι­σμό με τη Ρωσία. Αυτή η επι­δί­ω­ξη — κλει­δί για το διά­βα­σμα των εξε­λί­ξε­ων σκό­πι­μα υπο­βαθ­μί­ζε­ται από την κυβέρ­νη­ση και τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα. Ανα­πό­σπα­στο στοι­χείο κι από­δει­ξη αυτής της δια­πά­λης είναι κι ο ίδιος ο δια­με­σο­λα­βη­τι­κός ρόλος που έχει ανα­λά­βει η αστι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας τόσο για κατά­παυ­ση πυρός ανά­με­σα σε Ρωσία και Ουκρα­νία όσο και για τη διά­νοι­ξη ασφα­λούς δια­δρό­μου μετα­φο­ράς σιτηρών.

Στην ίδια κατεύ­θυν­ση είναι γνω­στό ότι κινού­νται τοπο­θε­τή­σεις σει­ράς κυβερ­νή­σε­ων στο Ευρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο, εκπρο­σώ­πων της Κομι­σιόν και πολ­λών ευρω­βου­λευ­τών στο Ευρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο που ισχυ­ρί­ζο­νται ότι «οι σχέ­σεις ΕΕ — Τουρ­κί­ας δεν πρέ­πει να επι­σκιά­ζο­νται από διμε­ρή ζητή­μα­τα Ελλά­δας — Τουρ­κί­ας ή Ελλά­δας — Κύπρου», και ότι «πρέ­πει η ΕΕ να επω­φε­λη­θεί από τη συγκυ­ρία ότι η Τουρ­κία δεν πήρε ανοι­κτά το μέρος της Ρωσί­ας στον πόλε­μο στην Ουκρανία»…

Τοποθετήσεις «στήριξης»

Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή σύγκρου­ση στην Ουκρα­νία και το ορα­τό ενδε­χό­με­νο γενί­κευ­σής της έχουν περι­πλέ­ξει την κατά­στα­ση τόσο στα Βαλ­κά­νια όσο και στη ΝΑ Μεσό­γειο. Μεγά­λη ανοι­χτή εκκρε­μό­τη­τα για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ απο­τε­λεί το ζήτη­μα της συνεκ­με­τάλ­λευ­σης στο Αιγαίο και την κυπρια­κή ΑΟΖ, που θα οδη­γή­σει σε συμ­φέ­ρου­σες για το κεφά­λαιο αλλά επώ­δυ­νες για τους λαούς διευ­θε­τή­σεις. Από αυτήν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι σημα­δε­μέ­νες όλες οι δηλώ­σεις σχε­τι­κά με την τουρ­κι­κή προ­κλη­τι­κό­τη­τα από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, όπως και η πολυ­δια­φη­μι­σμέ­νη από την κυβέρ­νη­ση «μετα­στρο­φή» της Γερμανίας.

Το Βερο­λί­νο στην πρό­σφα­τη δήλω­σή του κατα­λή­γει με τη μόνι­μη επω­δό «τα προ­βλή­μα­τα πρέ­πει να λύνο­νται με διά­λο­γο και πάντα στα πλαί­σια του Διε­θνούς Δικαί­ου». Κοι­νώς, η ουσία της τοπο­θέ­τη­σης της Γερ­μα­νί­ας για το «βρεί­τε τα» παρέ­μει­νε αμε­τά­βλη­τη ακό­μα κι αν «γλυ­κά­θη­κε» μετά από την επω­φε­λή για τη γερ­μα­νι­κή βιο­μη­χα­νία όπλων, κι επι­κίν­δυ­νη για τον λαό, ελλη­νο­γερ­μα­νι­κή συμ­φω­νία που «απο­γειώ­νει» τη συμ­με­το­χή της χώρας μας στον πόλε­μο στην Ουκρα­νία στέλ­νο­ντας εκεί δεκά­δες τεθω­ρα­κι­σμέ­να οχή­μα­τα BNP και προ­βλέ­πο­ντας την αντι­κα­τά­στα­σή τους από γερμανικά.

Η γερ­μα­νι­κή κυβέρ­νη­ση επί­σης σημειώ­νει ότι οι υπερ­πτή­σεις «τάσ­σο­νται απέ­να­ντι στο πνεύ­μα της Συμ­μα­χί­ας», εξω­ρα­ΐ­ζο­ντας τη λυκο­συμ­μα­χία του ΝΑΤΟ. Ομως, το ίδιο το ΝΑΤΟ, εκφρά­ζο­ντας καλύ­τε­ρα από τον καθέ­να «το πνεύ­μα της Συμ­μα­χί­ας», τοπο­θε­τεί­ται ως «Πόντιος Πιλά­τος» απέ­να­ντι στις διεκ­δι­κή­σεις του τουρ­κι­κού αστι­κού κρά­τους, επι­κα­λού­με­νο το κοι­νό ΝΑΤΟι­κό έδα­φος και το γεγο­νός ότι δεν ανα­γνω­ρί­ζει σύνο­ρα ανά­με­σα σε συμ­μά­χους «γκρι­ζά­ρο­ντας» το Αιγαίο.

Οι παρα­πά­νω τοπο­θε­τή­σεις, λοι­πόν, επι­κα­λού­νται το Διε­θνές Δίκαιο, όμως χωρίς αντί­κρι­σμα, από τη στιγ­μή που δεν ανα­γνω­ρί­ζουν παρα­βιά­σεις του αλλά δια­φο­ρές δια­δί­κων προς διευ­θέ­τη­ση — με ή χωρίς τη Χάγη. Ανοί­γουν τον δρό­μο για οδυ­νη­ρούς συμ­βι­βα­σμούς. Αλλω­στε, κι όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα στην Ελλά­δα συγκλί­νουν στη Χάγη, απο­δε­χό­με­να στην πρά­ξη το «βρεί­τε τα» και τις επώ­δυ­νες διευ­θε­τή­σεις για τις οποί­ες αφή­νει — όπως ομο­λο­γούν και δημο­σιεύ­μα­τα του αστι­κού Τύπου — «παρα­θυ­ρά­κια» η πρό­σφα­τη επι­στο­λή στον ΟΗΕ, την οποία συνέ­τα­ξε το ελλη­νι­κό υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών από κοι­νού — όπως γρά­φτη­κε — με νομι­κά γρα­φεία της Βρε­τα­νί­ας και της Γαλλίας.

Προς επι­βε­βαί­ω­ση όμως όλων των παρα­πά­νω ας πάρου­με και μία προς μία τις δηλώ­σεις «στή­ρι­ξης» για τις οποί­ες η κυβέρ­νη­ση καυ­χιέ­ται ότι εξα­σφά­λι­σε «πλά­τες»…

ΗΠΑ: «Σε αυτά τα νησιά…»

Ο εκπρό­σω­πος του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ σε δήλω­σή του ανέ­φε­ρε: «Η κυριαρ­χία και η εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα όλων των χωρών πρέ­πει να γίνο­νται σεβα­στές και να προ­στα­τεύ­ο­νται. Η κυριαρ­χία της Ελλά­δας σε αυτά τα νησιά δεν αμφισβητείται».

Οι ΗΠΑ επι­κα­λού­νται με νόη­μα ότι τα νησιά για τα οποία το τουρ­κι­κό κρά­τος εγεί­ρει ζήτη­μα κυριαρ­χί­ας, του­λά­χι­στον αυτήν την περί­ο­δο, δεν αμφι­σβη­τού­νται. Το ερώ­τη­μα βεβαί­ως που τίθε­ται είναι: Για τα άλλα νησιά και βρα­χο­νη­σί­δες που επί­σης έχει αμφι­σβη­τή­σει η Τουρ­κία, τι ισχύ­ει; Για­τί σε αυτά τα «άλλα» οι ΗΠΑ έχουν απο­δεί­ξει σε ανύ­πο­πτο χρό­νο στο παρελ­θόν ότι όχι μόνο δια­τη­ρούν αμφι­σβη­τή­σεις, αλλά και ενι­σχύ­ουν τις τουρ­κι­κές διεκδικήσεις…

Να θυμί­σου­με π.χ. ότι μετά το ταπει­νω­τι­κό «ευχα­ρι­στού­με τις ΗΠΑ» της κυβέρ­νη­σης του ΠΑΣΟΚ, διά στό­μα­τος Σημί­τη, στη Βου­λή, την επο­μέ­νη της «κρί­σης των Ιμί­ων», ακο­λού­θη­σε η δήλω­ση του τότε εκπρο­σώ­που του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, Νίκο­λας Μπερνς (Φλε­βά­ρης 1996), ο οποί­ος σημεί­ω­νε: «Οι ΗΠΑ δεν ανα­γνω­ρί­ζουν ελλη­νι­κή ή τουρ­κι­κή κυριαρ­χία στα Ιμια. Μπο­ρεί να είναι και μερι­κά άλλα νησιά ή νησί­δες επί των οποί­ων έχου­με παρό­μοια θέση».

Είναι επί­σης ενδει­κτι­κό ότι παλιό­τε­ρο δημο­σί­ευ­μα, το 2020, της τουρ­κι­κής εφη­με­ρί­δας «Sabah» επι­κα­λού­νταν έκθε­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού Κογκρέ­σου (ναι, ακρι­βώς το ίδιο Κογκρέ­σο που… κατα­χει­ρο­κρό­τη­σε τον Μητσο­τά­κη), η οποία ανέ­φε­ρε ότι «σύμ­φω­να με το Διε­θνές Δίκαιο, ο ενα­έ­ριος χώρος μιας χώρας συμπί­πτει με τη χωρι­κή της θάλασ­σα. Ετσι, οι ΗΠΑ ανα­γνω­ρί­ζουν έναν ενα­έ­ριο χώρο έως και 6 ναυ­τι­κά μίλια συμ­βα­τό με τα χωρι­κά ύδα­τα. Η Ελλά­δα και οι ΗΠΑ δεν έχουν κοι­νή άπο­ψη για την έκτα­ση του ενα­έ­ριου χώρου της Ελλά­δας. Η Ελλά­δα και οι γεί­το­νές της δεν έχουν συμ­φω­νή­σει για την οριο­θέ­τη­ση των συνό­ρων σε εκεί­νες τις περιο­χές όπου τα νόμι­μα θαλάσ­σια δικαιώ­μα­τά τους αλληλεπικαλύπτονται».

Ο εκπρό­σω­πος του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, μάλι­στα, στις 8 Μάη, επα­νερ­χό­με­νος σε εκεί­νο το δημο­σί­ευ­μα, απα­ντώ­ντας σε ερώ­τη­ση δημο­σιο­γρά­φου για το αν μπο­ρεί να επι­βε­βαιώ­σει ότι οι ΗΠΑ θεω­ρούν ότι η Ελλά­δα «παρα­βιά­ζει το Διε­θνές Δίκαιο» όσον αφο­ρά τον ενα­έ­ριο χώρο είπε:

«Αυτός ο ισχυ­ρι­σμός προ­έρ­χε­ται από μια έκθε­ση του Κογκρέ­σου που φέρε­ται να διέρ­ρευ­σε από τον Νοέμ­βριο του 2020. Οπως είπα­με τότε, δεν σχο­λιά­ζου­με την ακρί­βεια των εγγρά­φων που διέρ­ρευ­σαν (…) Η πολι­τι­κή των ΗΠΑ για τα θαλάσ­σια σύνο­ρα άλλων κρα­τών — συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των χωρι­κών υδά­των και των αντί­στοι­χων ορί­ων εδα­φι­κού ενα­έ­ριου χώρου — δεν είναι συγκε­κρι­μέ­νη για την Ελλά­δα και απο­τε­λεί μέρος μιας μακρο­χρό­νιας παγκό­σμιας πολι­τι­κής των ΗΠΑ».

Αρα, το μόνο που διέ­ψευ­σε το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ είναι ότι δεν είναι καθό­λου και­νούρ­για αλλά πολύ παλιά η θέση των ΗΠΑ για 6 μίλια ενα­έ­ριο χώρο (και) της Ελλά­δας στο Αιγαίο. Πρό­κει­ται ασφα­λώς για θέση που απο­τε­λεί «αέρα στα πανιά» της επι­θε­τι­κό­τη­τας της αστι­κής τάξης της Τουρ­κί­ας. Το ίδιο βεβαί­ως ισχύ­ει και γι’ αυτό που είπε πρό­σφα­τα το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ σε Αθή­να και Αγκυ­ρα: «Οπου υπάρ­χουν δια­φω­νί­ες σχε­τι­κά με τα όρια του χωρι­κού ενα­έ­ριου χώρου μιας χώρας, καλού­με σε συντο­νι­σμό και σε συζήτηση».

Επί­σης, καθό­λου τυχαίο δεν είναι το γεγο­νός ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καν επι­κυ­ρώ­σει τη Σύμ­βα­ση για το Δίκαιο της Θάλασ­σας που απο­δί­δει ως δικαί­ω­μα κάθε κρά­τους την επέ­κτα­ση της αιγια­λί­τι­δας ζώνης, όπως και του υπερ­κεί­με­νου ενα­έ­ριου χώρου της, στα 12 ναυ­τι­κά μίλια.

ΕΕ: «Τα κατοικημένα νησιά…»

Σε τοπο­θέ­τη­σή της η Κομι­σιόν ανέ­φε­ρε πως «οι πτή­σεις στρα­τιω­τι­κών αερο­σκα­φών πάνω από ελλη­νι­κές κατοι­κη­μέ­νες περιο­χές απο­τε­λούν παρα­βί­α­ση του Διε­θνούς Δικαί­ου». Η εν λόγω δήλω­ση θεω­ρή­θη­κε «καθα­ρή στή­ρι­ξη της Ελλά­δας», «ράπι­σμα της Τουρ­κί­ας» κ.τ.λ. Οι κλι­σέ πανη­γυ­ρι­σμοί της ευρω­α­τλα­ντι­κής προ­πα­γάν­δας, όμως, όσο θόρυ­βο και αν κάνουν, δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν ότι η Κομι­σιόν με αυτήν την τοπο­θέ­τη­ση δεν ανα­γνω­ρί­ζει κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα σε ακα­τοί­κη­τα νησιά, ενθαρ­ρύ­νο­ντας τις διεκ­δι­κή­σεις της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης. Την ίδια θέση άλλω­στε επα­νει­λημ­μέ­να έχουν πάρει και οι ΗΠΑ.

Οσο για την υπέρ­πτη­ση τουρ­κι­κών μαχη­τι­κών αερο­σκα­φών, που έφτα­σαν 2,5 ναυ­τι­κά μίλια πάνω από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, η ΕΕ μετά από δύο διορ­θω­τι­κές δηλώ­σεις βγή­κε τελι­κά από την υπο­χρέ­ω­ση με μια δήλω­ση «ανη­συ­χιών ρου­τί­νας» του… γγ της Υπη­ρε­σί­ας Εξω­τε­ρι­κής Δρά­σης της. Πρό­κει­ται για γνω­στή τακτι­κή της ΕΕ όταν θέλει να υπο­βαθ­μί­σει ένα ζήτημα.

Στο δε πρό­σφα­το ψήφι­σμα του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου που υπο­δέ­χτη­κε η κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα για πολ­λο­στή φορά ως «χαστού­κι στην Τουρ­κία» περι­λαμ­βά­νο­νται κι ορι­σμέ­να στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας …χάδια προς τη γεί­το­να και τις διεκ­δι­κή­σεις της, με θέσεις περί «Τουρ­κί­ας — στρα­τη­γι­κού εταί­ρου» και «ανα­γνω­ρί­ζο­ντας τα συμ­φέ­ρο­ντα και τους στό­χους της»…

«Κρατώντας το φανάρι» σε τουρκικές αποβατικές ασκήσεις

Εκτός όμως των δημό­σιων τοπο­θε­τή­σε­ών τους οι σύμ­μα­χοι της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης δεν μένουν στα λόγια. Κι εκεί που κονιορ­το­ποιού­νται οι φρα­στι­κές «κατα­δί­κες» και οι ανέ­ξο­δες «ανη­συ­χί­ες» τους είναι στις στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις τους που καθρε­φτί­ζουν τα άμε­σα επι­χει­ρη­σια­κά σχέ­διά τους.

Αλή­θεια, πώς εξη­γούν η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, που πίνουν όλοι τους νερό στο όνο­μα των συμ­μα­χιών με ΗΠΑ, Γαλ­λία, ότι αυτές ακρι­βώς οι χώρες κι άλλες 35 ακό­μα συμ­με­τεί­χαν στη μεγα­λύ­τε­ρη στρα­τιω­τι­κή άσκη­ση της κατά τ’ άλλα …απο­μο­νω­μέ­νης Τουρ­κί­ας με την επω­νυ­μία «ΕFES22» και η οποία ολο­κλη­ρώ­θη­κε την περα­σμέ­νη Τετάρ­τη; Επρό­κει­το για μια τερά­στια απο­βα­τι­κή άσκη­ση με σενά­ρια κατά­λη­ψης νησιών (που προ­φα­νώς δεν αφο­ρούν τα νησιά …Φίτζι αλλά τα ελληνικά).

Στην ίδια άσκη­ση επι­χεί­ρη­σαν Γάλ­λοι αλε­ξι­πτω­τι­στές και το αμε­ρι­κα­νι­κό απο­βα­τι­κό «USS Arlington», ενώ Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κοί «παρα­τη­ρη­τές» είχαν συμ­με­τά­σχει πριν από μερι­κές βδο­μά­δες και στην τουρ­κι­κή άσκη­ση με την όλο νόη­μα επω­νυ­μία «Γαλά­ζια Πατρί­δα», η οποία επί­σης έλη­ξε με σενά­ριο κατά­λη­ψης νησιού.

Αυτοί είναι, λοι­πόν, οι σύμ­μα­χοι που τα αστι­κά κόμ­μα­τα εμφα­νί­ζουν ως εγγυ­η­τές των ελλη­νι­κών κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των. Αυτές είναι και οι Συμ­φω­νί­ες τους, όπως η Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή και η Ελλη­νο­γαλ­λι­κή, που καλ­λιερ­γούν τον εφη­συ­χα­σμό ότι με αυτές η χώρα έχει προστασία.

«Η εποχή μας»

Απευ­θυ­νό­με­νη στην Τουρ­κία, η κυβέρ­νη­ση επα­να­λαμ­βά­νει ότι «η επο­χή των κανο­νιο­φό­ρων έχει παρέλ­θει…». Ομως, δεν μπαί­νει στον κόπο η ίδια να εξη­γή­σει ότι αυτή συμ­με­τέ­χει σε μια σει­ρά από ευρω­α­τλα­ντι­κές επι­θε­τι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό. Οτι εκεί­νη και οι σύμ­μα­χοί της, αυτήν ακρι­βώς την «επο­χή», δεν προ­λα­βαί­νουν να στέλ­νουν όπλα κι άρμα­τα στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο που μαί­νε­ται στην Ουκρα­νία, κι έχουν μετα­τρέ­ψει την Ελλά­δα με την εγκα­τά­στα­ση αλλε­πάλ­λη­λων βάσε­ων σε προ­κε­χω­ρη­μέ­νο φυλά­κιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η «επο­χή», όμως, που ζού­με είναι αυτή του ιμπε­ρια­λι­σμού, του ανώ­τα­του στα­δί­ου του καπι­τα­λι­σμού, με το βάρ­βα­ρο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα να σαπί­ζει, τους αντα­γω­νι­σμούς να οξύ­νο­νται και να οδη­γούν σε ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, να επε­κτεί­νε­ται η φτώ­χεια και να εντεί­νο­νται οι ανη­συ­χί­ες για επι­σι­τι­στι­κή κρί­ση, να πολ­λα­πλα­σιά­ζε­ται η προσφυγιά.

Σε αυτήν την επο­χή, λοι­πόν, που ξεγυ­μνώ­νο­νται οι μύθοι των «συμ­μά­χων προ­στα­τών», βγαί­νει αβί­α­στα το συμπέ­ρα­σμα ότι αυτοί όχι μόνο δεν παρέ­χουν καμία ασφά­λεια στον λαό και τα κυριαρ­χι­κά και άλλα δικαιώ­μα­τά του, αλλά τον εμπλέ­κουν σε μια επι­κίν­δυ­νη περι­δί­νη­ση στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια. Απο­τε­λούν συμ­μά­χους της αστι­κής τάξης, οι συμ­φω­νί­ες τους απο­δε­δειγ­μέ­να υπα­γο­ρεύ­ο­νται από τις δικές της επι­διώ­ξεις και συμ­φέ­ρο­ντα, ολό­τε­λα ξένα κι αντί­πα­λα από αυτά του λαού.

Μόνο η αυτο­τε­λής εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη για να ορθω­θούν εμπό­δια ενά­ντια σε αυτούς τους σχε­δια­σμούς θα στε­ρε­ώ­σει την πεποί­θη­ση στον λαό ότι μπο­ρεί ο ίδιος με τη δική του εξου­σία να απο­δε­σμευ­τεί από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες σφρα­γί­ζο­ντας τις εξε­λί­ξεις κι εξα­σφα­λί­ζο­ντας αμοι­βαία επω­φε­λείς συμ­μα­χί­ες προς το δικό του συμφέρον.

*Ο Κ. Παπα­δά­κης είναι μέλος της ΚΕ και ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ

Ριζο­σπά­στης

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο