Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ειρηναίος Μαράκης, Τέσσερα ποιήματα για μετά τον εγκλεισμό

ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΦΙΛΙΑ

Τα φετι­νά φιλιά
μυρί­ζου­νε σαπούνι
και στο­μα­τι­κό διάλυμα
δεύ­τε­ρης διαλογής.
Κι οι ψηφια­κές μας αγκαλιές
στο αντισηπτικό
τον έρω­τα ζητάνε.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Καλά τα κατα­φέ­ρα­με μέχρι εδώ
το ζήτη­μα είναι
τ ώ ρ α τι κάνουμε.*
Πώς θα αντέ­ξου­με αυτό το βίαιο καλοκαίρι,
με τις χαλα­ρές εξό­δους για μπύ­ρα στην πλατεία,
λίγο πριν μας την πέσουν τα ΜΑΤ,
με τις ουρές στις τράπεζες
για να “σηκώ­σου­με” το πενι­χρό μας επίδομα,
μέσα σε λεω­φο­ρεία χωρίς ερκοντίσιον,
με μασχά­λες που δεν φορούν αποσμητικό
να προ­σβάλ­λουν τη μύτη
και την αξιο­πρέ­πεια μας.
Με τις μάσκες
που πανά­κρι­βα πωλούνται
στη μαύ­ρη αγορά.

Καλά τα κατα­φέ­ρα­με μέχρι εδώ
το ζήτη­μα είναι
τ ώ ρ α τι κάνουμε.
Πώς τις μάχες μας
θα οργανώσουμε
ακο­λου­θώ­ντας τα μέτρα ασφαλείας
απέ­να­ντι σε τηλε­ο­πτι­κές κάμερες
σε κατευ­θυ­νό­με­να δελ­τία ειδήσεων
και σε υποσχέσεις
για οικο­νο­μι­κή ανάπτυξη
που, όπως πάντα, φέρνουν
την εξα­θλί­ω­ση στους ανθρώ­πους της δουλειάς.
Ναι, έχου­με ακό­μα δρό­μο να διανύσουμε
και ποί­η­ση καλύτερη
να γράψουμε.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Τρία επαγ­γέλ­μα­τα
στην επο­χή μετά την πανδημία
απο­δεί­χτη­καν προσοδοφόρα.
Οι κομμωτές,
οι ποδηλατάδες
και οι έμπο­ροι μάσκας.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Φυσά­ει αέρας
κι εγώ χορεύω
ξυπό­λυ­τος σε οργα­νω­μέ­νη παραλία
με την άμμο
να ψήνει τα πόδια μου.

Το καλο­καί­ρι ήρθε!
Φωνά­ζω και γελώ
κι ύστε­ρα με χαρά
στην καντί­να κατευθύνομαι
για μια μπύ­ρα παγωμένη.

Αλλά οι μπύ­ρες μόλις τέλειωσαν
πολ­λοί οι πελάτες
λίγο το απόθεμα
κι έτσι καταλήγω
σόδα να πίνω με σπα­στό καλαμάκι.

Λένε, πως λόγω κορωνοϊού,
προ­κρα­τή­σεις έγιναν
στις ξαπλώστρες
και στο πιώμα
από τους μόνι­μους θαμώνες!

*Γρά­φει ο Μανό­λης Αναγνωστάκης:

Το θέμα είναι τώρα τί λες
Καλά φάγα­με καλά ήπιαμε
Καλά τη φέρα­με τη ζωή μας ώς εδώ
Μικρο­ζη­μιές και μικρο­κέρ­δη συμψηφίζοντας
Το θέμα είναι τώρα τί λες.
Μότο στη συλ­λο­γή Ο στό­χος (1970)
[Τα Ποι­ή­μα­τα. 1941–1971, Εκδό­σεις Νεφέ­λη, Αθή­να 2000, σ. 157]

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο