Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εισαγγελέας: Ένοχοι χωρίς ελαφρυντικά οι βιαστές και δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη

Κατα­πέλ­της η εισαγ­γε­λέ­ας στη δίκη για τον ομα­δι­κό βια­σμό και την άγρια δολο­φο­νία της φοι­τή­τριας Ελέ­νης Τοπα­λού­δη, ζήτη­σε την ενο­χή των κατη­γο­ρου­μέ­νων, όπως και στον πρώ­το βαθ­μό, χωρίς την ανα­γνώ­ρι­ση ελαφρυντικών. 

Όπως μετέ­δω­σε η ΕΡΤ, η εισαγ­γε­λέ­ας, αφού περιέ­γρα­ψε το πώς συνα­ντή­θη­κε η φοι­τή­τρια με τον κατη­γο­ρού­με­νο αλβα­νι­κής κατα­γω­γής και ανα­κά­λυ­ψε ότι μαζί τους θα έρθει και ένας Ροδί­της φίλος του, έφτα­σε στη στιγ­μή που τα τρία παι­διά πήγαν στο σπί­τι του τελευ­ταί­ου στους Πεύ­κους. «Πήγαν στο δώμα και έπι­ναν ποτό. Στη 01.07 λεπτά η Ελέ­νη στέλ­νει μήνυ­μα στη φίλη της «πάρε με σε μια ώρα τηλέ­φω­νο». Το μήνυ­μα αυτό σημαί­νει για μένα ότι «δεν περ­νάω καλά, κάτι συμ­βαί­νει». Είχε ένστι­κτο. Παρά την αντί­θε­τη βού­λη­ση της και με την άσκη­ση σωμα­τι­κής βίας προ­χώ­ρη­σαν μαζί της δια­δο­χι­κά σε συνου­σία. Η άσκη­ση βίας απο­δει­κνύ­ε­ται από τις αμυ­χές στο κορ­μί της, τις κακώ­σεις, τα σημά­δια από τα μαχαί­ρια. Οι κακώ­σεις έγι­ναν εν ζωή. Η μη ύπαρ­ξη κακώ­σε­ων στα γεν­νη­τι­κά όργα­να δεν προ­βλη­μα­τί­ζει αφού έμει­νε για αρκε­τή ώρα στο νερό. Το κορί­τσι προ­σπά­θη­σε να αντι­στα­θεί και προει­δο­ποί­η­σε ότι θα τους καταγ­γεί­λει» σημείωσε.

Η προει­δο­ποί­η­ση της Ελέ­νης ήταν που χτύ­πη­σε το «καμπα­νά­κι» στο μυα­λό των δυο κατη­γο­ρού­με­νων, οι οποί­οι «σκε­πτό­με­νοι τις συνέ­πειες αυτού της κατά­φε­ραν πλήγ­μα­τα στο κεφά­λι με σίδε­ρο προ­κα­λώ­ντας της αιμορ­ρα­γία και οίδη­μα. Οι κατη­γο­ρού­με­νοι αντι­λαμ­βα­νό­με­νοι την κατά­στα­ση τη μετέ­φε­ραν στο μπά­νιο κι εκεί­νη αιμορ­ρα­γού­σε ακα­τά­σχε­τα. Όταν είδαν την κρι­σι­μό­τη­τα της κατά­στα­σης την μετέ­φε­ραν στο αυτοκίνητο».

Σύμ­φω­να με την εισαγ­γε­λέα, «για τη μετα­φο­ρά είναι βέβαιο ότι απαι­τού­νταν δυο άτο­μα αφού το κορί­τσι δεν θα μπο­ρού­σε να στα­θεί στα πόδια του. Αντί την ύστα­τη στιγ­μή να τη βοη­θή­σουν, την οδή­γη­σαν σε ερη­μι­κή παρα­λία. Στα­μά­τη­σαν σε ένα πλά­τω­μα. Έρι­ξαν την Ελέ­νη ζωντα­νή στη θάλασ­σα για να μην εντο­πι­στεί ποτέ και να πεθά­νει εκεί. Και οι δυο σήκω­σαν το σώμα, παρά τους αντί­θε­τους ισχυ­ρι­σμούς τους. Προ­κύ­πτει από την κατά­θε­ση του ιατρο­δι­κα­στή ότι η Ελέ­νη ήταν ψηλή κοπέ­λα και βρι­σκό­ταν σε κωμα­τώ­δη κατά­στα­ση και δεν ήταν δυνα­τόν να την σηκώ­σει κάποιος μόνος. Ούτε υπάρ­χουν σημά­δια από σύρ­σι­μο επά­νω της. Τεκ­μαί­ρε­ται ότι συνερ­γά­στη­καν και οι δυο για να πετά­ξουν την Ελέ­νη στη θάλασσα».

Όπως είπε η εισαγ­γε­λι­κή λει­τουρ­γός, μετά από αυτό οι κατη­γο­ρού­με­νοι επέ­στρε­ψαν στο σπί­τι για να καθα­ρί­σουν το φορ­τη­γά­κι, το σπί­τι και να μαζέ­ψουν τα προ­σω­πι­κά αντι­κεί­με­να της κοπέ­λας. Σε 40–45 λεπτά εντο­πί­στη­καν ξανά στο ίδιο σημείο που έρι­ξαν την Ελέ­νη για να ξεφορ­τω­θούν τα πράγ­μα­τα της. Όμως πολ­λά κόλ­λη­σαν στη βλά­στη­ση για­τί ο γκρε­μός δεν ήταν κάθετος.

«Ο θάνα­τος θα ερχό­ταν έτσι κι αλλιώς, απλώς διά­λε­ξαν να την πετά­ξουν στη θάλασ­σα» ξεκα­θά­ρι­σε η εισαγ­γε­λι­κή λει­τουρ­γός και συμπλή­ρω­σε ότι η Ελέ­νη Τοπα­λού­δη, παρά τους ισχυ­ρι­σμούς των κατη­γο­ρου­μέ­νων «ήξε­ρε ότι απλώς πηγαί­νει για σου­βλά­κια, ήταν απλά ντυ­μέ­νη και αν ήθε­λε να κάνει τρίο θα το έκα­νε στο σπί­τι της, δεν ήταν ανά­γκη να πάει σε άλλο σπίτι».

Τα σκι­σμέ­να ρού­χα της Ελέ­νης κατα­δει­κνύ­ουν την υπέρ­με­τρη πάλη που προη­γή­θη­κε κατά την εισαγ­γε­λέα, η οποία πρό­σθε­σε πως «αν η Ελέ­νη συμ­με­τεί­χε σε αυτό το σκη­νι­κό οικεία βου­λή­σει θα ζού­σε ακό­μα και δεν υπήρ­χε λόγος για όλο αυτό που έγινε».

Κατα­λή­γο­ντας η εισαγ­γε­λέ­ας ανέ­φε­ρε: «Η ανθρω­πο­κτο­νία τελέ­στη­κε και από τους δυο προ­κει­μέ­νου να σωπά­σει η κοπέ­λα. Αν κάποιος δεν ήθε­λε, θα καλού­σε σε βοή­θεια. Η για­γιά και ο παπ­πούς του ενός ήταν στο ισό­γειο. Όλες οι μετέ­πει­τα ενέρ­γειες τους απο­δει­κνύ­ουν ότι έγι­ναν όλα από κοινού».

Τέλος κατά την άπο­ψη της εισαγ­γε­λέ­ως το δικα­στή­ριο δεν πρέ­πει να κάνει απο­δε­κτούς τους ισχυ­ρι­σμούς του Ροδί­τη κατη­γο­ρού­με­νου περί άρσης του κατα­λο­γι­σμού λόγω ψυχο­λο­γι­κών προ­βλη­μά­των. Όπως ανέ­φε­ρε, ούτε από τον ψυχί­α­τρο που εξέ­τα­σε και τους δύο μετά τη σύλ­λη­ψη δια­πι­στώ­θη­καν ζητή­μα­τα ψυχο­πα­θο­λο­γιών που θα μπο­ρού­σαν να επη­ρε­ά­σουν την κρί­ση των κατη­γο­ρου­μέ­νων, ούτε όμως προ­έ­κυ­ψε από κάποιο στοι­χείο ότι οι δύο δρά­στες δεν αντι­λή­φθη­καν τις πρά­ξεις τους ή ότι είχαν μειω­μέ­νη αντίληψη.

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο