Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκατό Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες καλούν σε μποϊκοτάζ της Eurovision: Μιμηθείτε τη Μέρι Μάνινγκ

Με επι­στο­λή που έστει­λαν σε όλους τους τρα­γου­δι­στές και τις τρα­γου­δί­στριες που έχουν δηλώ­σει συμ­με­το­χή στο δια­γω­νι­σμό, εκα­τό Παλαι­στί­νιοι καλ­λι­τέ­χνες τούς ζητούν να μην πάρουν μέρος στη φετι­νή Eurovision, η οποία θα διε­ξα­χθεί στο Τελ Αβίβ από τις 14 έως τις 18 Μαΐ­ου. «Εμείς, Παλαι­στί­νιοι τρα­γου­δι­στές, τρα­γου­δο­ποιοί, χορευ­τές, μου­σι­κοί και άλλοι καλ­λι­τέ­χνες παρο­τρύ­νου­με όλους του συμ­με­τέ­χο­ντες στη Eurovision 2019 να μη συμ­με­τά­σχουν στο φετι­νό δια­γω­νι­σμό. Να απο­φύ­γουν να είναι συμ­μέ­το­χοι στην τακτι­κή του Ισρα­ήλ που χρη­σι­μο­ποιεί καλ­λι­τέ­χνες από όλον το κόσμο με σκο­πό να ξεπλύ­νει τα εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας που διαπράττει.

Το συνε­δρια­κό κέντρο του Τελ Αβίβ, στο οποίο θα φιλο­ξε­νη­θεί ο δια­γω­νι­σμός, είναι χτι­σμέ­νο πάνω από το παλαι­στι­νια­κό χωριό Al-Shaykh Muwannis, στο οποίο είχαν γίνει εθνο­τι­κές  εκκα­θα­ρί­σεις. “Το χωριό της Eurovision”, όπου οι φαν θα γιορ­τά­σουν, βρί­σκε­ται σε ένα πάρ­κο που έχει χτι­στεί πάνω από τη Manshiya, μία άλλη από τις πάνω από 500 κοι­νό­τη­τες Παλαι­στι­νί­ων που κατα­στρά­φη­καν και εκκε­νώ­θη­καν ώστε να δημιουρ­γη­θεί το καθε­στώς απαρτ­χάιντ στο Ισραήλ.

Στην ίδια ακτο­γραμ­μή με το Τελ Αβίβ βρί­σκε­ται η πολιορ­κη­μέ­νη Λωρί­δα της Γάζας, όπου το Ισρα­ήλ έχει εγκλω­βί­σει δύο εκα­τομ­μύ­ρια Παλαι­στί­νιους. Οι περισ­σό­τε­ροι που βρί­σκο­νται στη Γάζα είναι πρό­σφυ­γες από προη­γού­με­νες βιαιό­τη­τες του Ισρα­ήλ και υπάρ­χουν επί­σης πολ­λά παι­διά. Ισραη­λι­νοί ελεύ­θε­ροι σκο­πευ­τές, τανκς και αερο­σκά­φη σκό­τω­σαν εκεί πάνω από 200  Παλαι­στί­νιους τον περα­σμέ­νο χρό­νο, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων παι­διών, και ακρω­τη­ρί­α­σαν άλλους. Ως Παλαι­στί­νιοι καλ­λι­τέ­χνες ‑κακο­ποι­η­μέ­νοι, πολιορ­κη­μέ­νοι, κατα­κτη­μέ­νοι και εξο­ρι­σμέ­νοι- δεν μπο­ρού­με να προ­σφέ­ρου­με τη λάμ­ψη και το γκλά­μουρ που ζητά η Eurovision. Μπο­ρού­με όμως να προ­σφέ­ρου­με κάτι πολύ μεγα­λύ­τε­ρο: μια θέση στην Ιστο­ρία. Δεν θα ξεχά­σου­με ποτέ την
εργα­ζό­με­νη σε κατά­στη­μα Μέρι Μάνινγκ και τους συνα­δέλ­φους της, που το 1984 αρνή­θη­καν να που­λή­σουν προ­ϊ­ό­ντα από το απαρ­χάιντ της Νότιας Αφρι­κής. Οι ανι­διο­τε­λείς τους πρά­ξεις οδή­γη­σαν την ιρλαν­δι­κή κυβέρ­νη­ση στο να απα­γο­ρεύ­σει την εισα­γω­γή προ­ϊ­ό­ντων από τη Νότια Αφρι­κή. Η ιστο­ρία των δια­γω­νι­ζό­με­νων δεν έχει γρα­φτεί ακό­μα. Εμείς τους παρα­κι­νού­με να τη γράψουν»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο