Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκδήλωση ΚΚΕ στο ΕΜΠ: Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από την περίοδο της δικτατορίας VIDEO+ΦΩΤΟ

Σε εκδή­λω­ση της ΤΟ Πανε­πι­στη­μί­ων — Έρευ­νας Αττι­κής του ΚΚΕ και των Οργα­νώ­σε­ων Σπου­δά­ζου­σας και Πανε­πι­στη­μί­ου Δυτι­κής Αττι­κής της ΚΝΕ, στο Εθνι­κό Μετσό­βιο Πολυ­τε­χνείο (συγκρό­τη­μα Πατη­σί­ων), με θέμα «Δικτα­το­ρία 1967–1974. Εκτι­μή­σεις και συμπε­ρά­σμα­τα», μίλη­σε ο Δημή­τρης Γόντι­κας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ξεκι­νώ­ντας την ομι­λία του έκα­νε εκτε­νή ανα­φο­ρά στους σημε­ρι­νούς αγώ­νες της νεο­λαί­ας, ενώ συνέ­χι­σε με ανα­δρο­μή στο 1967 και τους λόγους που επέ­βα­λαν τη στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία οι οποί­οι ανά­γο­νται στα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης ώστε να προ­χω­ρή­σουν οι ανα­γκαί­οι τότε αστι­κοί εκσυγ­χρο­νι­σμοί, να ξεπε­ρά­σει το αστι­κό σύστη­μα τις συσ­σω­ρευ­μέ­νες αντι­θέ­σεις, να δια­τη­ρή­σει τον έλεγ­χο επί της εργα­τι­κής τάξης και του λαού, να ανα­βαθ­μί­σει την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη μέσα στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και ιδιαί­τε­ρα στο χώρο της Μέσης Ανατολής.

Εκδήλωση ΚΚΕ ΕΜΠ Γόντικας για 21η Απρίλη afisaΕρχό­με­νος στο σήμε­ρα ανέ­λυ­σε τις αιτί­ες της ολο­μέ­τω­πης επί­θε­σης στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, τονί­ζο­ντας πως «είναι οι ανά­γκες του κεφα­λαί­ου που απαι­τούν και επι­βάλ­λουν αυτά τα μέτρα. Είναι ο καπι­τα­λι­σμός. Είναι η δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου».

«Αν τότε, το 1967–1974, ο αγώ­νας συν­δε­ό­ταν με την ανα­τρο­πή της δικτα­το­ρί­ας, τώρα έχει ως κύριο περιε­χό­με­νο και προ­ο­πτι­κή την ανα­τρο­πή της συγκα­λυμ­μέ­νης με κοι­νο­βου­λευ­τι­κό μαν­δύα δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου», συμπλήρωσε.

Ο Δ. Γόντι­κας ανα­φέρ­θη­κε διε­ξο­δι­κά στον αιφ­νι­δια­σμό του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, του ΚΚΕ, που έδω­σε τη δυνα­τό­τη­τα στους πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες να επι­βλη­θούν μέσα σε λίγες ώρες σχε­δόν αναί­μα­κτα, χωρίς αντί­στα­ση. Ενώ απα­ντώ­ντας στο για­τί συνέ­βη αυτό, σημεί­ω­σε πως το Κόμ­μα «έπα­σχε εκεί­νο τον και­ρό από “οπορ­του­νι­στι­κή τύφλω­ση” …στην προ­γραμ­μα­τι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή, πολι­τι­κή και οργα­νω­τι­κή πολι­τι­κή του ΚΚΕ κυριαρ­χού­σε με λίγα λόγια οπορ­του­νι­στι­κή γραμμή…

Μέσα σε αυτές τις συν­θή­κες, παρά την αγω­νι­στι­κή θέλη­ση και τον αναμ­φι­σβή­τη­το ηρω­ι­σμό των κομ­μου­νι­στών, το Κόμ­μα απο­δεί­χτη­κε ανέ­τοι­μο και ανή­μπο­ρο για σοβα­ρή μάχη».

Ωστό­σο, όπως επι­σή­μα­νε, «το ΚΚΕ παρά όλα αυτά τα προ­βλή­μα­τα και τις δυσκο­λί­ες συνήλ­θε γρή­γο­ρα, ξεκα­θά­ρι­σε τις γραμ­μές του από τους οπορ­του­νι­στές, ανα­σύ­ντα­ξε τις δυνά­μεις του και πέρα­σε σε αντε­πί­θε­ση».
Και πρό­σθε­σε: «Από τα παρα­πά­νω βγαί­νουν πολύ χρή­σι­μα συμπε­ρά­σμα­τα που έχουν πολύ μεγά­λη αξία για το παρόν και το μέλ­λον. Το πιο σπου­δαίο και βασι­κό συμπέ­ρα­σμα είναι το παρα­κά­τω: Το ΚΚΕ πρέ­πει να είναι ”Κόμ­μα παντός και­ρού”.
Να βρί­σκε­ται σε διαρ­κή ιδε­ο­λο­γι­κή, πολι­τι­κή επα­γρύ­πνη­ση και ετοι­μό­τη­τα με ικα­νό­τη­τα πρό­βλε­ψης των εξε­λί­ξε­ων και με υψη­λή οργα­νω­τι­κή ετοι­μό­τη­τα, προ­κει­μέ­νου να αντα­πο­κρί­νε­ται σε οποιεσ­δή­πο­τε συνθήκες.
Η θεω­ρη­τι­κή του επάρ­κεια, το επα­να­στα­τι­κό του πρό­γραμ­μα, η επα­να­στα­τι­κή αντί­λη­ψη και γραμ­μή πάλης, η οργα­νω­τι­κή του πολι­τι­κή και κυρί­ως η αυτο­τε­λής ύπαρ­ξη και δρά­ση του ΚΚΕ δεν είναι θέμα­τα ακα­δη­μαϊ­κού ενδια­φέ­ρο­ντος. Είναι ζωτι­κής σημα­σί­ας ζητή­μα­τα και προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να είναι το ΚΚΕ ”Κόμ­μα παντός και­ρού”. Πάνω σε αυτά τα θέμα­τα δεν επι­τρέ­πε­ται κανε­νός είδους εφη­συ­χα­σμός, συμ­βι­βα­σμός, υποχώρηση.

Επι­μέ­νου­με, σύντρο­φοι και συντρό­φισ­σες, να αφο­μοιω­θούν βαθιά τα αρνη­τι­κά συμπε­ρά­σμα­τα που βγαί­νουν από την περί­ο­δο που εξε­τά­ζου­με και κυρί­ως για την έλλει­ψη ετοι­μό­τη­τας του ΚΚΕ, με την κήρυ­ξη της δικτα­το­ρί­ας, για­τί απο­δεί­χνουν με πολύ καθα­ρό τρό­πο τις συνέ­πειες που έχει η υπο­τί­μη­ση των παρα­πά­νω προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για τις τύχες του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος.
Για να μπο­ρεί το ΚΚΕ να στέ­κε­ται περή­φα­νο και με το κεφά­λι ψηλά απέ­να­ντι στην εργα­τι­κή τάξη, τη νεο­λαία, το λαό μας, στη διε­θνή εργα­τι­κή τάξη και στην ιστο­ρία, πρέ­πει να κατα­κτά και να επι­βε­βαιώ­νει κάθε ώρα, κάθε στιγ­μή, σε κάθε φάση τον πρω­το­πό­ρο επα­να­στα­τι­κό του ρόλο.

Για­τί επι­μέ­νου­με: Για­τί ζού­με στην επο­χή του ιμπε­ρια­λι­σμού, των μονο­πω­λί­ων, σε επο­χή περά­σμα­τος από τον καπι­τα­λι­σμό στο σοσια­λι­σμό, με ιδιαί­τε­ρο γνώ­ρι­σμα την αντε­πα­νά­στα­ση στις χώρες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, αντε­πα­νά­στα­ση που συνε­χί­ζει να επι­δρά ακό­μα αρνη­τι­κά σε πολ­λά επί­πε­δα και ιδιαί­τε­ρα στο παγκό­σμιο εργα­τι­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνημα.

🔻 Αυτό ζούμε σήμερα, την παρακμή του καπιταλισμού που εκδηλώνεται με χίλιους τρόπους.
🔻 Η αναγκαιότητα επίσης του σοσιαλισμού — κομμουνισμού προβάλλει από κάθε πτυχή αυτού το σάπιου συστήματος…
🔻 Συνεχίζουμε, βαθαίνουμε σε αυτά τα συμπεράσματα και επεξεργαζόμαστε την πολιτική μας ώστε να είμαστε σε αντιστοιχία με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης στον 21ο αιώνα.
🔺Με το 21ο Συνέδριο, που ετοιμάζουμε, εκπληρώνουμε αυτά ακριβώς τα καθήκοντα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο