Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκδήλωση στο “STUDIO”: Πλήθος κόσμου τίμησε τον κομμουνιστή επαναστάτη Τσε Γκεβάρα

Με τη συμ­με­το­χή πλή­θος κόσμου πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε χθες στον «Studio NEW STAR art cinema» η κεντρι­κή εκδή­λω­ση στο πλαί­σιο του δεκά­δων προ­βο­λών και δρά­σε­ων που διορ­γα­νώ­νει η New Star, προς τιμήν του κομ­μου­νι­στή επα­να­στά­τη Τσε Γκε­βά­ρα, με αφορ­μή τα 55 χρό­νια από τη δολο­φο­νία του.

Η Αλέι­δα Γκε­βά­ρα Μαρτς με τον Γιώρ­γο Μαρί­νο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και τον Βελισ­σά­ριο Κοσσυβάκη

Στην εκδή­λω­ση συμ­με­τεί­χε η κόρη του Τσε, Αλέι­δα Γκε­βά­ρα Μαρτς, η οποία βρί­σκε­ται στη χώρα μας και την Παρα­σκευή παρα­χώ­ρη­σε συνέ­ντευ­ξη Τύπου, ενώ νωρί­τε­ρα σήμε­ρα συνα­ντή­θη­κε με τους φίλους τους «Κόκ­κι­νου Αερό­στα­του» και μαθη­τές Γυμνα­σί­ων μέλη της ΚΝΕ.

Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσαν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, και ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής.

Μετα­ξύ άλλων, παρα­βρέ­θη­κε επί­σης η πρώ­ην ευρω­βου­λευ­τής Κων­στα­ντί­να Κούνεβα.

Άνθρωπος της δράσης και στοχαστής,
μας καλεί και σήμερα στην πάλη

Η εκδή­λω­ση ξεκί­νη­σε με ένα βίντεο, με τον Μάνο Λοΐ­ζο να τρα­γου­δά­ει τον «Τσε».

Αμέ­σως μετά, τον λόγο πήρε ο πρέ­σβης της Κού­βας στην Ελλά­δα, Αρα­μίς Φου­έ­ντε Ερνά­ντες, ευχα­ρι­στώ­ντας τον Βελισ­σά­ριο Κοσ­συ­βά­κη για τη διορ­γά­νω­ση και καλω­σο­ρί­ζο­ντας την Αλέι­δα Γκε­βά­ρα Μαρς. Μιλώ­ντας για τον Τσε σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων ότι αν και η φιγού­ρα του και το παρά­δειγ­μα του είναι πάντα παρό­ντα, μια μέρα σαν τη σημε­ρι­νή τον τιμού­με με θερ­μό­τη­τα. Βλέ­που­με πιο καθα­ρά από ποτέ στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες ότι η γιγά­ντια φιγού­ρα του μας καλεί στην πάλη. Υπο­γράμ­μι­σε ότι ο Τσε ανύ­ψω­σε τις ιδέ­ες του μαρ­ξι­σμού — λενι­νι­σμού και γι’ αυτό το διε­θνι­στι­κό του πνεύ­μα είναι βαθιά ριζω­μέ­νο στον αγώ­να των λαών μας ενά­ντια στις αδι­κί­ες που δημιουρ­γεί η ιμπε­ρια­λι­στι­κή κατα­πί­ε­ση. Τόνι­σε δε ότι συγκέ­ντρω­νε τις εξαι­ρε­τι­κές ιδιό­τη­τες του ανθρώ­που της δρά­σης καθώς κι αυτές ενός στο­χα­στή, παλεύ­ο­ντας για τους πιο ταπει­νούς, τους πιο υπο­βαθ­μι­σμέ­νους, συνέ­δε­σε την τύχη του με τους φτω­χούς και υπε­ρα­σπι­ζό­με­νος αυτές τις ιδέ­ες προ­σέ­φε­ρε τη ζωή του στη Βολιβία.

Με τη σει­ρά της η Αλέι­δα Γκε­βά­ρα Μαρτς τόνι­σε ότι η εγκυ­ρό­τη­τα της σκέ­ψης του Τσε ανα­δει­κνύ­ε­ται περισ­σό­τε­ρο στις στιγ­μές που ζού­με. Μετα­φέ­ρο­ντας διαρ­κώς δικά του λόγια, μίλη­σε για τις εμπει­ρί­ες του από τα ταξί­δια του στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, εκεί όπου η έλλει­ψη μέσων, οδη­γού­σε η απώ­λεια ενός παι­διού να γίνε­ται… ένα ατύ­χη­μα. Ο νεα­ρός Ερνέ­στο νιώ­θο­ντας αυτά, ενώ­νε­ται με τον Φιντέλ και τον Ραούλ στο Μεξι­κό και γίνε­ται ένας επα­να­στά­της που μάχε­ται για τα πιστεύω του. Κατα­φέρ­νει να κάνει πολ­λούς να περ­πα­τή­σουν δίπλα του, τον αγα­πά­ει ένας ολό­κλη­ρος λαός. Ανη­συ­χεί για τη δια­μόρ­φω­ση των νέων γενε­ών και μιλά­ει συχνά με τους νέους, τονί­ζο­ντας: Το να είσαι ουσια­στι­κά άνθρω­πος, να προ­σεγ­γί­ζεις το καλύ­τε­ρο από τα ανθρώ­πι­να, το να ανα­πτύ­ξεις στο μέγι­στο βαθ­μό την ευαι­σθη­σία, είναι να νιώ­θεις αγω­νία όταν δολο­φο­νεί­ται ένας άνθρω­πος σε οποια­δή­πο­τε γωνιά του κόσμου και να χαί­ρε­σαι όταν υψώ­νε­ται μια σημαία ελευ­θε­ρί­ας σε οποια­δή­πο­τε γωνιά του κόσμου… Τίπο­τα δεν πέφτει από τον ουρα­νό πρέ­πει να σφυ­ρη­λα­τή­σου­με το μέλ­λον αλλά πρέ­πει να είμα­στε έτοι­μοι να παλέ­ψου­με γι’ αυτό. Ολη μας η δρά­ση είναι μια πολε­μι­κή κραυ­γή ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό. Ας ενώ­σου­με τις δυνά­μεις μας, ας προ­ά­γου­με την αλλη­λεγ­γύη, ας αγω­νι­στού­με πάντα για τη νίκη.

Henry ReeveΟ για­τρός Ηλί­ας Σιώ­ρας μετέ­φε­ρε λόγια του Τσε που έχει επι­λέ­ξει η Ομο­σπον­δία Νοσο­κο­μεια­κών Για­τρών ως προ­με­τω­πί­δα στην ιστο­σε­λί­δα της, λέγο­ντας ότι εμείς οι Έλλη­νες για­τροί εμπνε­ό­μα­στε από τον επα­να­στά­τη για­τρό Τσε, όπως και από μορ­φές όπως τον Πέτρο Κόκ­κα­λη, τον Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη κι άλλους που προ­έ­τα­ξαν το εμείς απέ­να­ντι στο εγώ. Μίλη­σε επί­σης για το τερά­στια έργο αλλη­λεγ­γύ­ης της Κού­βας στον τομέα της Ιατρι­κής ανά τον κόσμο.

Ανα­φέρ­θη­κε στην περιο­δεία του Τσε στην Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, την προ­σπά­θειά του να φτά­σει στο γκέ­το των λεπρών. Μετέ­φε­ρε απο­σπά­σμα­τα κατο­πι­νής ομι­λί­ας του προς φοι­τη­τές Ιατρι­κής της Κού­βας, που τους καλού­σε να γίνουν επα­να­στά­τες γιατροί.

Το 2005 ιδρύ­θη­κε διε­θνές τάγ­μα για­τρών για να κατα­πο­λε­μή­σει τον θάνα­το και το τάγ­μα μάλι­στα βρα­βεύ­τη­κε το 2017.

Την ταξιαρ­χία αυτή τη γνω­ρί­σα­με πρό­σφα­τα με αφορ­μή την παν­δη­μία, εξή­γη­σε ο Ηλί­ας Σιώ­ρας κι ανα­φέρ­θη­κε στην προ­σπά­θεια να της απο­νε­μη­θεί το Νόμπελ Ειρήνης.

Η Ζωή Τηγα­νού­ρια και ο Νίκος Θεο­δω­ρά­κης έντυ­σαν μου­σι­κά στη συνέ­χεια ένα μικρό διά­λειμ­μα ανά­με­σα στις ομι­λί­ες, τρα­γου­δώ­ντας «εδώ θα μεί­νει για πάντα το ζεστό το πέρα­σμά σου, φωτιά που ανά­βει η ματιά σου Κομα­ντά­ντε Τσε Γκεβάρα».

Μόνη του δέσμευση η Επανάσταση

Ο Τσε μπρο­στά στα οικο­νο­μι­κά και κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα που όπως είναι φυσι­κό εμφα­νί­στη­καν μετά τη νίκη της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, μέσα στα πλαί­σια του σκλη­ρού ταξι­κού αγώ­να και στην προ­σπά­θεια από­κρου­σης της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, μπό­ρε­σε να δια­μορ­φώ­σει μια προ­σω­πι­κή άπο­ψη για βασι­κές πλευ­ρές της οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού, τόνι­σε μετα­ξύ άλλων ο Νίκος Καραν­δρέ­ας, Ομό­τι­μος Καθη­γη­τής του ΕΚΠΑ και πρό­ε­δρος του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου Φιλί­ας και Αλλη­λεγ­γύ­ης. Και υπο­γράμ­μι­σε: «Ο Τσε ήταν ένα αδέ­σμευ­το πνεύ­μα. Η μόνη του δέσμευ­ση ήταν η επα­νά­στα­ση, η προ­σφο­ρά με κάθε τρό­πο στην ανά­πτυ­ξη επα­να­στα­τι­κής συνεί­δη­σης, της επα­να­στα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας. Η δέσμευ­ση αυτή, ξεκι­νώ­ντας από ένα εφη­βι­κό ρομα­ντι­σμό, ανα­πτύ­χθη­κε μέσα από τη συμ­με­το­χή του στην Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση, μέσα στην οργα­νω­μέ­νη πάλη με τη καθο­δή­γη­ση του Φιντέλ Κάστρο, μέσα στη γορ­γή μετα­τρο­πή της επα­νά­στα­σης από αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή σε σοσια­λι­στι­κή».

Ο Γιώρ­γος Μαυ­ρί­κος, επί­τι­μος πρό­ε­δρος της Παγκό­σμιας Συν­δι­κα­λι­στι­κής Ομο­σπον­δί­ας, τόνι­σε ότι ο μύθος του Τσε εμπνέ­ει τους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης ακό­μα και σήμε­ρα. Θύμι­σε τις ζωντα­νές συζη­τή­σεις του με τις λαϊ­κές μάζες και τους εργά­τες, που είναι παρα­κα­τα­θή­κη σήμε­ρα για τον κόσμο που θέλου­με να φτιά­ξου­με. Ήταν ένας ρεα­λι­στής επα­να­στά­της στην υπη­ρε­σία της εργα­τι­κής τάξης, για τον σοσια­λι­σμό ενά­ντια στις καρι­κα­τού­ρα του. Δεν υπήρ­χε από­στα­ση ανά­με­σα στα λόγια του και στις πρά­ξεις. Αφιέ­ρω­σε όλες του τις δυνά­μεις στον ταξι­κό αγώ­να για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των λαών.

Η Δέσποι­να Μάρ­κου, πρό­ε­δρος της Ελλη­νι­κής Επι­τρο­πής Διε­θνούς Δημο­κρα­τι­κής Αλλη­λεγ­γύ­ης, τόνι­σε μετα­ξύ άλλων: «Ο κου­βα­νι­κός λαός που τόσο αγά­πη­σε ο Τσε, περ­νά­ει σήμε­ρα ιδιαί­τε­ρα δύσκο­λα. Οι προ­σπά­θειες του ιμπε­ρια­λι­σμού των ΗΠΑ να ανα­τρέ­ψει την Επα­νά­στα­ση έχουν εντα­θεί ακό­μα περισ­σό­τε­ρο, παίρ­νει διά­φο­ρες μορ­φές, όπως είδα­με στις 11 Ιού­λη 2021, δεν αρκεί­ται στον οικο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό που κρα­τά­ει πάνω από 60 χρό­νια. Η Κού­βα χρειά­ζε­ται σήμε­ρα την αλλη­λεγ­γύη μας όσο ποτέ άλλοτε».

Ο Νίκος Μότ­τας, εκ μέρους του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου της Θεσ­σα­λο­νί­κης, τόνι­σε ότι σήμε­ρα είμα­στε εδώ για να θυμη­θού­με, να εμπνευ­στού­με και να αντλή­σου­με δύνα­μη από τις αξί­ες και τα ιδα­νι­κά για τα οποία θυσιά­στη­κε, αυτός ο κομ­μου­νι­στής επα­να­στά­της της πρά­ξης και της συνείδησης.

Ο Μπά­μπης Ζαφει­ρά­τος, μίλη­σε για μια άλλη λιγό­τε­ρο γνω­στή πλευ­ρά του Τσε, την ποι­η­τι­κή του. Ακό­μα και στα πιο απλά του ποι­ή­μα­τα το λιβά­δι ανα­δει­κνύ­ε­ται σε μια ολό­κλη­ρη ήπει­ρο, είπε. Ταξι­δεύ­ο­ντας δεν υπο­φέ­ρει τόσο από το άσθμα του όσο από τα εγκλή­μα­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού και τον ανθρώ­πι­νο πόνο, πρό­σθε­σε, μετα­φέ­ρο­ντας στο κοι­νό απο­σπά­σμα­τα από ποι­ή­μα­τα του Τσε, αλλά και από άλλους στί­χους ποι­η­τών της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής για τον Κομα­ντά­ντε. Ο Μπ. Ζαφει­ρά­τος επα­νέ­λα­βε απο­σπά­σμα­τα από ποι­ή­μα­τα του Τσε γραμ­μέ­να μετα­ξύ 1954 — 56 και έκλει­σε με δυο δικά του ποι­ή­μα­τα για τον Τσε.

Στο κλεί­σι­μο της εκδή­λω­σης, ο Βελισ­σά­ριος Κοσ­συ­βά­κης μίλη­σε για το πώς είδε ο κινη­μα­το­γρά­φος τον Τσε, με τις πρώ­τες ται­νί­ες — ντο­κι­μα­ντέρ να γυρί­ζο­νται αμέ­σως μετά τον θάνα­το του και πολ­λές άλλες να γυρί­ζο­νται μέχρι τις μέρες μας.

Η συλ­λο­γή της New Star φτά­νει τις 55 ται­νί­ες, που προ­βάλ­λο­νται στο πλαί­σιο των εκδη­λώ­σε­ών της για να 55 χρό­νια από τον θάνα­το του Κομαντάντε.

Συγκι­νη­μέ­νη από όσα ακού­στη­καν, η Αλέι­δα Γκε­βά­ρα Μαρς, θέλη­σε να πει ακό­μα δυο λόγια και μετα­ξύ άλλων σημείωσε:

Εγώ μεγά­λω­σα στην Κού­βα σε μια σοσια­λι­στι­κή επα­να­στα­τι­κή χώρα και είναι σχε­τι­κά εύκο­λο να είσαι επα­να­στά­της όταν γεν­νιέ­σαι σε ένα τέτοιο μέρος. Αλλά σε αυτό το μέρος του κόσμου όπου η κοι­νω­νία σε πηγαί­νει σε αντί­θε­το μέρος να κρα­τή­σεις τα επα­να­στα­τι­κά ιδα­νι­κά είναι κάτι πιο δύσκο­λο. Ευχα­ρι­στώ για τη νύχτα που μου δώσα­τε, για­τί παρό­τι πέρα­σαν 55 χρό­νια από τον φυσι­κό του θάνα­το, ο Τσε αισθά­νε­ται πολ­λα­πλα­σια­σμέ­νος στους άντρες και τις γυναί­κες αυτές της χώρας.

Κι απο­χαι­ρέ­τη­σε το κοι­νό τρα­γου­δώ­ντας ένα κου­βα­νέ­ζι­κο τρα­γού­δι και ξεση­κώ­νο­ντας ένα θερ­μό­τα­το χειροκρότημα.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο