Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκδήλωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ για τα ναυπηγεία Ελευσίνας — Μ. Παπαδόπουλος: “Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση”

Η ολο­κλη­ρω­μέ­νη πρό­τα­ση του ΚΚΕ για την Ναυ­πη­γι­κή Βιο­μη­χα­νία, που απο­τε­λεί την πραγ­μα­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή απέ­να­ντι στους αστι­κούς σχε­δια­σμούς για τα Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας, ανα­δεί­χθη­κε στην εκδή­λω­ση που διορ­γά­νω­σε το βρά­δυ της Τετάρ­της η Κομ­μα­τι­κή Οργά­νω­ση Αττι­κής του ΚΚΕ, με ομι­λη­τή τον Μάκη Παπα­δό­που­λο, μέλος του ΠΓ της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κόμματος.

Η εκδή­λω­ση πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στην πόλη της Ελευ­σί­νας με θέμα «Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας: Αδιέ­ξο­δα και επι­κίν­δυ­νοι σχε­δια­σμοί. Η πρό­τα­ση του ΚΚΕ για τη λει­τουρ­γία τους, προς όφε­λος του λαού».

Την εκδή­λω­ση παρα­κο­λού­θη­σε με ενδια­φέ­ρον πλή­θος κόσμου, στο φόντο της ψήφι­σης του εκτρω­μα­τι­κού σχε­δί­ου «εξυ­γί­αν­σης» των Ναυ­πη­γεί­ων, το οποίο τα μετα­τρέ­πει σε «ειδι­κή οικο­νο­μι­κή ζώνη» για να παρα­δο­θούν στον νέο «σωτή­ρα» — επεν­δυ­τή καθα­ρά από θέσεις εργα­σί­ας και εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα. Ιδιαί­τε­ρη ήταν η συμ­με­το­χή εργα­ζο­μέ­νων από βιο­μη­χα­νι­κούς κλά­δους όπως και κατοί­κων της ευρύ­τε­ρης περιοχής.

«Αυτό το έργο της σωτη­ρί­ας των ναυ­πη­γεί­ων δεν είναι και­νούρ­γιο. Είναι παλιό, χιλιο­παιγ­μέ­νο. Οι εργα­ζό­με­νοι των ναυ­πη­γεί­ων και οι κάτοι­κοι της Ελευ­σί­νας ξέρουν πώς τέλειω­σαν, ποια θλι­βε­ρή κατά­λη­ξη είχαν όλες οι προη­γού­με­νες δήθεν σωτή­ριες λύσεις: Απ’ την κρα­τι­κο­ποί­η­ση των ναυ­πη­γεί­ων από την πρώ­τη κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, που φόρ­τω­σε τα χρέη του Ανδρε­ά­δη στον λαό, μέχρι την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, που οδή­γη­σε στην ιδιο­κτη­σία Ταβου­λά­ρη απ’ τις τότε κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και στη συνέ­χεια του ΠΑΣΟΚ. Θυμού­νται τους εργα­το­πα­τέ­ρες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που καλού­σαν την τότε κυβέρ­νη­ση να δώσει και άλλα χρή­μα­τα στον Ταβου­λά­ρη», σημεί­ω­σε ο Μάκης Παπαδόπουλος.

Το καλω­σό­ρι­σμα έκα­νε η Γεωρ­γία Γεωρ­γιά­δου μέλος του Τομε­α­κού Γρα­φεί­ου της ΤΟ Βιο­μη­χα­νί­ας της ΚΟ Αττι­κής η οποία τόνι­σε: «Οι δυνά­μεις του ΚΚΕ από την πρώ­τη στιγ­μή έδω­σαν και συνε­χί­ζουν να  δίνουν τη μάχη για την υπε­ρά­σπι­ση των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων στα Ναυ­πη­γεία. Παλεύ­ουν με όλους τους τρό­πους να ανα­δει­χθούν οι αντερ­γα­τι­κές προ­βλέ­ψεις του νομο­σχε­δί­ου και να οργα­νω­θεί η πάλη του λαού. Οι προ­βλέ­ψεις άλλω­στε του νομο­σχε­δί­ου δεν αφο­ρούν μόνο τους εργα­ζό­με­νους στα Ναυ­πη­γεία αλλά τους κατοί­κους της Δυτι­κής Αττι­κής και τους βιο­μη­χα­νι­κούς εργά­τες όλης της Ελλά­δας».

Παρα­θέ­του­με εκτε­νή απο­σπά­σμα­τα της ομι­λί­ας του Μάκη Παπα­δό­που­λου:

«Είμα­στε εδώ σήμε­ρα, στην Ελευ­σί­να, σε μια κρί­σι­μη στιγ­μή όχι μόνο για το μέλ­λον των εργα­ζο­μέ­νων στα ναυ­πη­γεία, αλλά και της ευρύ­τε­ρης περιο­χής. Λίγες μέρες μετά την πανη­γυ­ρι­κή φιέ­στα του πρω­θυ­πουρ­γού, το ΚΚΕ είναι εδώ για να φωτί­σει την αλή­θεια για τη νέα συμφωνία.

Απευ­θυ­νό­μα­στε σ’ όλους εσάς, τους εργα­ζό­με­νους της Ελευ­σί­νας, που εκτός από τα μεγά­λα βάσα­να και την ακρί­βεια, έχε­τε ως πολύ­τι­μη παρα­κα­τα­θή­κη και την περή­φα­νη ιστο­ρία των μεγά­λων εργα­τι­κών και λαϊ­κών αγώ­νων της περιοχής.

Σήμε­ρα, φίλες και φίλοι, είναι η ώρα να “κάνου­με ταμείο”, να δού­με ποιος έλε­γε την αλή­θεια και ποιος συνει­δη­τά προ­σπά­θη­σε να μας εξα­πα­τή­σει όλα αυτά τα χρόνια.

Σήμε­ρα πρέ­πει να επι­λέ­ξου­με πολι­τι­κά και να δρά­σου­με με βάση τις ανά­γκες και τα συμ­φέ­ρο­ντά μας.

Πριν από την πρό­σφα­τη φιέ­στα, ο σημε­ρι­νός πρω­θυ­πουρ­γός είχε επι­σκε­φτεί προ­ε­κλο­γι­κά την Ελευ­σί­να. Τότε είχε υπο­σχε­θεί πολ­λές νέες καλο­πλη­ρω­μέ­νες θέσεις εργα­σί­ας που θα έρθουν με το σχέ­διο προ­σέλ­κυ­σης νέων επεν­δύ­σε­ων και αξιο­ποί­η­σης των κοι­νο­τι­κών προ­γραμ­μά­των. Από κοντά ο Τσί­πρας υπο­σχό­ταν τα ίδια, προ­σθέ­το­ντας τον δημό­σιο έλεγ­χο και την ιδιο­κτη­σία στις βιο­μη­χα­νί­ες στρα­τη­γι­κής σημασίας.

Οι δυνά­μεις του ΚΚΕ από την άλλη απο­κα­λύ­πτα­με ότι το σχέ­διο προ­σέλ­κυ­σης επεν­δύ­σε­ων από ξένους και εγχώ­ριους ομί­λους όχι μόνο δεν θα δια­σφα­λί­σει τη λαϊ­κή ευη­με­ρία, αλλά θα συνο­δευ­τεί με το τσά­κι­σμα των εργα­τι­κών δικαιω­μά­των και την όξυν­ση των λαϊ­κών προβλημάτων.

Φωτί­ζα­με και φωτί­ζου­με ότι υπάρ­χει διέ­ξο­δος για να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες μας σύμ­φω­να με τις τερά­στιες σημε­ρι­νές δυνατότητες.

Σήμε­ρα, λοι­πόν, είναι η ώρα της αλή­θειας για τη νέα συμ­φω­νία για τα ναυ­πη­γεία, που τόσο η κυβέρ­νη­ση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφα­νί­ζουν ως λύση σωτη­ρί­ας για τους εργα­ζό­με­νους των ναυ­πη­γεί­ων και για την ευρύ­τε­ρη ανα­βάθ­μι­ση της ζωής των κατοί­κων της περιοχής.

Πραγματικές δυνατότητες και ψεύτικοι σωτήρες 

Αυτό το έργο της σωτη­ρί­ας των ναυ­πη­γεί­ων δεν είναι και­νούρ­γιο. Είναι παλιό, χιλιοπαιγμένο.

Οι εργα­ζό­με­νοι των ναυ­πη­γεί­ων και οι κάτοι­κοι της Ελευ­σί­νας ξέρουν πώς τέλειω­σαν, ποια θλι­βε­ρή κατά­λη­ξη είχαν όλες οι προη­γού­με­νες δήθεν σωτή­ριες λύσεις: Από την κρα­τι­κο­ποί­η­ση των ναυ­πη­γεί­ων από την πρώ­τη κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, που φόρ­τω­σε τα χρέη του Ανδρε­ά­δη στον λαό, μέχρι την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, που οδή­γη­σε στην ιδιο­κτη­σία Ταβου­λά­ρη από τις τότε κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και στη συνέ­χεια του ΠΑΣΟΚ. Θυμού­νται τους εργα­το­πα­τέ­ρες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που καλού­σαν την τότε κυβέρ­νη­ση να δώσει και άλλα χρή­μα­τα στον Ταβουλάρη.

Στα ναυ­πη­γεία έχουν δοκι­μα­στεί όλα τα σχή­μα­τα καπι­τα­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, κρα­τι­κή, μει­κτή, ιδιω­τι­κή και μπο­ρού­με να βγά­λου­με ασφα­λή συμπε­ρά­σμα­τα. Απο­δεί­χθη­κε ότι κάθε ιδιω­τι­κή ή κρα­τι­κή επι­χεί­ρη­ση που λει­τουρ­γεί με γνώ­μο­να το κέρ­δος είναι υπο­χρε­ω­μέ­νη να θυσιά­σει τα δικαιώ­μα­τα και τις ανά­γκες των εργαζομένων.

Ας σκε­φτού­με όμως συγκε­κρι­μέ­να για­τί χρειά­ζο­νται σήμε­ρα λύσεις σωτη­ρί­ας και εξυ­γί­αν­σης τα Ναυ­πη­γεία της Ελευ­σί­νας και γενι­κό­τε­ρα της Ελλάδας;

Δεν υπάρ­χουν άρα­γε μεγά­λες πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες ναυ­πή­γη­σης και επι­σκευ­ής, τις οποί­ες πρέ­πει να καλύ­ψουν το επό­με­νο διάστημα;

Σκε­φτεί­τε μόνο ότι το ένα στα δύο πλοία της ελλη­νι­κής ακτο­πλο­ΐ­ας θα είναι γερα­σμέ­νο, θα είναι 40 ετών έως το 2035 και απο­τε­λεί επι­τα­κτι­κή ανά­γκη για την ασφά­λεια των μετα­φο­ρών η ανα­νέ­ω­ση του στόλου.

Σκε­φτεί­τε τις ανά­γκες ναυ­πή­γη­σης νέων πλοί­ων για το Πολε­μι­κό Ναυ­τι­κό που σήμε­ρα υλο­ποιού­νται στα γαλ­λι­κά ναυπηγεία.

Σκε­φτεί­τε το μεγά­λο μέγε­θος της ελλη­νι­κής ποντο­πό­ρου ναυτιλίας.

Μήπως όμως δεν υπάρ­χει έμπει­ρο επι­στη­μο­νι­κό και εργα­τι­κό δυνα­μι­κό και υπο­δο­μές;

Μα τότε για­τί θέλουν να επεν­δύ­σουν η αμε­ρι­κα­νι­κή ΟΝΕΧ και οι Ιτα­λοί συνέ­ται­ροί της στην Ελευ­σί­να, για­τί επέν­δυ­σαν ήδη στη Σύρο και για­τί αντί­στοι­χα επέν­δυ­σε στα Ναυ­πη­γεία Σκα­ρα­μα­γκά ο όμι­λος του εφο­πλι­στή Προ­κο­πί­ου; Για φιλαν­θρω­πι­κούς λόγους ή για το κέρ­δος και τα συμ­φέ­ρο­ντά τους; Και ένα μικρό παι­δί ξέρει την απάντηση.

Τότε ποιο είναι το πρό­βλη­μα; Τα μεγά­λα χρέη των ναυ­πη­γεί­ων, μας απα­ντούν. Μα αυτά είναι προς το κρά­τος και τους ίδιους τους εργα­ζό­με­νους. Άρα τα ναυ­πη­γεία μπο­ρού­σαν ήδη να λει­τουρ­γούν. Δεν το επι­τρέ­πουν οι δεσμεύ­σεις προς την ΕΕ που απα­γο­ρεύ­ουν την άμε­ση ή έμμε­ση κρα­τι­κή ενί­σχυ­ση των ναυ­πη­γεί­ων, μας απα­ντούν. Δεν το επι­τρέ­πει η Επι­τρο­πή για θέμα­τα Αντα­γω­νι­σμού της Κομι­σιόν. Δεν το επι­τρέ­πει γενι­κό­τε­ρα η πολι­τι­κή της ΕΕ με μια σει­ρά Οδη­γί­ες και Κανο­νι­σμούς που έχουν οδη­γή­σει στη συγκέ­ντρω­ση και στον έλεγ­χο της ναυ­πη­γι­κής βιο­μη­χα­νί­ας στην Ευρώ­πη από ελά­χι­στους ομί­λους της Γερ­μα­νί­ας, της Γαλ­λί­ας, της Ιταλίας.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δίπλα στις υπαρ­κτές και απα­ρά­δε­κτες κοι­νο­τι­κές δεσμεύ­σεις υπάρ­χει η βαθύ­τε­ρη απο­στο­λή του σημε­ρι­νού κρά­τους να υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα του μεγά­λου κεφα­λαί­ου και των συμ­μά­χων του, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Έτσι η κυβέρ­νη­ση προ­κα­λεί και εμφα­νί­ζει ως σωτή­ρια λύση εξυ­γί­αν­σης την απευ­θεί­ας επι­λο­γή της ΟΝΕΧ, χωρίς καν διε­θνή αντα­γω­νι­σμό, αξιο­ποιώ­ντας τις προ­βλέ­ψεις του υπάρ­χο­ντος Πτω­χευ­τι­κού Νόμου. Το σχέ­διο περι­λαμ­βά­νει σύμπρα­ξη της αμε­ρι­κα­νι­κής ΟΝΕΧ με ιτα­λι­κή εται­ρεία (“Fincantieri”) για το στρα­τιω­τι­κό σκέ­λος που αφο­ρά πολε­μι­κά πλοία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του ελλη­νι­κού Πολε­μι­κού Ναυτικού.

«Με τα λεφτά των άλλων»

Ποια είναι όμως τελι­κά αυτή η σωτή­ρια συμ­βο­λή του ιδιώ­τη επεν­δυ­τή από την οποία υπο­τί­θε­ται θα ωφε­λη­θούν όλοι, δηλα­δή τόσο οι εργα­ζό­με­νοι όσο και η τοπι­κή κοι­νω­νία και τα έσο­δα του κράτους;

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ο νέος ιδιο­κτή­της ανα­λαμ­βά­νει μόνο τα μισά από τα υπάρ­χο­ντα χρέη, δηλα­δή 211 από τα συνο­λι­κά 432 εκατ. ευρώ, στα οποία περι­λαμ­βά­νο­νται και 142 εκατ. ευρώ προς το Πολε­μι­κό Ναυ­τι­κό. Και πότε θα επι­στρα­φούν τα χρω­στού­με­να; Σε αόρι­στο χρό­νο και εφό­σον το Πολε­μι­κό Ναυ­τι­κό ανα­θέ­σει στα Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας ένα μεγά­λο εξο­πλι­στι­κό πρό­γραμ­μα που προ­βλέ­πε­ται να φτά­σει τα 7 δισ. ευρώ.

Η συμφω­νία θυμί­ζει με άλλα λόγια τον τίτλο της κινη­μα­το­γρα­φι­κής κωμω­δί­ας “Με τα λεφτά των άλλων”. Εδώ πρό­κει­ται για τα χρή­μα­τα των φορο­λο­γού­με­νων εργα­ζο­μέ­νων της δικής μας χώρας.

Και δεν είναι η πρώ­τη φορά. Με τον ίδιο τρό­πο είχαν αγο­ρα­στεί τα κερ­δο­φό­ρα περι­φε­ρεια­κά αερο­δρό­μια της χώρας από τη “Fraport” επί δια­κυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ, με δάνεια από τους εγχώ­ριους τρα­πε­ζι­κούς ομί­λους, τους οποί­ους κρα­τού­σε ζωντα­νούς η ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση με χρή­μα­τα των φορολογούμενων.

Αντί­στοι­χα, την πραγ­μα­τι­κή εγγύ­η­ση για τη δανειο­δό­τη­ση της ΟΝΕΧ απ’ την Αμε­ρι­κα­νι­κή Ανα­πτυ­ξια­κή Τρά­πε­ζα (PFC) απο­τε­λούν η υπάρ­χου­σα υλι­κή περιου­σία του ναυ­πη­γεί­ου και οι δεσμεύ­σεις της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης για τις μελ­λο­ντι­κές παραγγελίες.

Αγκυροβόλιο του ΝΑΤΟ

Ποιον ωφελεί και ποιον υπηρετεί στην πραγματικότητα αυτή η συμφωνία, εκτός από τα μελλοντικά κέρδη της αμερικανικής ΟΝΕΧ;

Μας απά­ντη­σε με σαφή­νεια και πολ­λές φορές ο προη­γού­με­νος Αμε­ρι­κα­νός πρέ­σβης στην Ελλά­δα Τζέ­φρι Πάιατ, τονί­ζο­ντας ότι η συμ­φω­νία συμ­βο­λί­ζει τη σύγκλι­ση των συμ­φε­ρό­ντων της Ελλά­δας και των ΗΠΑ στην άμυ­να, στην ενερ­γεια­κή ασφά­λεια και στη ναυ­τι­λια­κή συνερ­γα­σία. Το μόνο που φυσι­κά δεν είπε ο Αμε­ρι­κα­νός πρέ­σβης είναι ότι ανα­φέ­ρε­ται στα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου στην Ελλά­δα και στις ΗΠΑ.

Γι’ αυτό και αυτή η συμ­φω­νία για τα ναυ­πη­γεία ακο­λού­θη­σε την υπο­γρα­φή της νέας Συμ­φω­νί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας Ελλά­δας — ΗΠΑ, όπου απο­τυ­πώ­νε­ται το στρα­τη­γι­κό σχέ­διο να κατα­στεί η χώρα μας περι­φε­ρεια­κός κόμ­βος υπο­στή­ρι­ξης και logistics για την υλο­ποί­η­ση των επι­κίν­δυ­νων πολε­μι­κών σχε­δί­ων του ΝΑΤΟ στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή και ενώ συνε­χί­ζε­ται η πολε­μι­κή ανα­μέ­τρη­ση του ΝΑΤΟ και της Ρωσί­ας στο έδα­φος της Ουκρανίας.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η νέα συμ­φω­νία προ­σθέ­τει έναν ακό­μα κρί­κο στην επι­κίν­δυ­νη αλυ­σί­δα των επι­λο­γών της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης και όλων των προη­γού­με­νων που οδη­γούν στην όλο και βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή ανα­μέ­τρη­ση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και την Κίνα. 

Μήπως υπερ­βάλ­λου­με;

Ας σκε­φτού­με ποιον ρόλο παί­ζουν και ποιους λαούς σημα­δεύ­ουν οι αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις που καλύ­πτουν πλέ­ον όλη την ελλη­νι­κή επι­κρά­τεια, από τη Σού­δα μέχρι τη Λάρι­σα και την Αλεξανδρούπολη.

Ας θυμη­θού­με τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο των Ελλή­νων εφο­πλι­στών και τη δημιουρ­γία σταθ­μών μετα­φο­ράς LNG στη Ρεβυ­θού­σα, στον Βόλο, στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, στο πλαί­σιο του σχε­δί­ου για αύξη­ση των εξα­γω­γών αμε­ρι­κα­νι­κού LNG στα Βαλ­κά­νια και στην ΕΕ. Των αμε­ρι­κα­νι­κών δηλα­δή εξα­γω­γών που στο­χεύ­ουν να εκτο­πί­σουν το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο από την ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Ας προ­σθέ­σου­με τον ρόλο που προ­βλέ­πε­ται να παί­ξει στην ίδια κατεύ­θυν­ση η Εγνα­τία των λιμα­νιών στη Βόρεια Ελλά­δα, τα λιμά­νια της Ηγου­με­νί­τσας, της Θεσ­σα­λο­νί­κης, της Καβά­λας και της Αλεξανδρούπολης.

Ας σκε­φτού­με επί­σης τον ρόλο των νέων αμε­ρι­κα­νι­κών ψηφια­κών κέντρων στην Ελλά­δα και της ανά­θε­σης ερευ­νη­τι­κού έργου του ΝΑΤΟ στα μεγά­λα ελλη­νι­κά Πανεπιστήμια.

Αυτή τη μεγά­λη εικό­να συμπλη­ρώ­νουν οι επι­λο­γές παρά­δο­σης των ελλη­νι­κών ναυ­πη­γεί­ων στο αμε­ρι­κα­νι­κό κεφά­λαιο, για να στη­ρί­ξουν εκτός των άλλων τις ανά­γκες ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευ­ής του αμε­ρι­κα­νι­κού 6ου στό­λου, καθώς και την επι­σκευή και ναυ­πή­γη­ση πλοί­ων μετα­φο­ράς LNG.

Εύκο­λα μπο­ρεί κάποιος να αντι­λη­φθεί ποιον ωφε­λούν, ποιον υπη­ρε­τούν και ποιον βλά­πτουν αυτές οι επι­λο­γές. Μετα­τρέ­πουν τον ελλη­νι­κό λαό και τους γει­το­νι­κούς λαούς σε πολε­μι­κό στό­χο στην περί­πτω­ση κλι­μά­κω­σης της στρα­τιω­τι­κής ανα­μέ­τρη­σης ανά­με­σα στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα που έχει ήδη αρχί­σει στην Ουκρα­νία και ενώ αυξά­νουν συνε­χώς οι νέες πιθα­νές εστί­ες από τη Μολ­δα­βία και το Κόσο­βο έως την Αρμε­νία και την Ταϊβάν.

Ήδη ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της Ευρώ­πης πλη­ρώ­νουν πανά­κρι­βα την κλι­μά­κω­ση του ενερ­γεια­κού πολέ­μου της ΕΕ με τη Ρωσία, την οποία η Κομι­σιόν προ­σπα­θεί να την παρου­σιά­σει ως τάχα ανα­γκα­στι­κή επι­λο­γή για την υπε­ρά­σπι­ση της ελευθερίας.

Βαφτί­ζουν ελευ­θε­ρία τη δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου. Και προ­κα­λούν όταν μας προει­δο­ποιούν ότι αυτόν τον χει­μώ­να θα κιν­δυ­νεύ­σει η κοι­νω­νία της αφθο­νί­ας. Αφθο­νία όλους τους προη­γού­με­νους χει­μώ­νες υπήρ­χε μόνο για την τάξη τους, την τάξη των καπι­τα­λι­στών, των μεγα­λο­με­τό­χων των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και όχι για όλους εμάς, τα θύμα­τα της εκμετάλλευσης.

Και φυσι­κά όλοι επι­κα­λού­νται υπο­κρι­τι­κά την ανά­γκη να σωθούν οι θέσεις εργα­σί­ας στα Ναυ­πη­γεία της Ελευσίνας.

Εργασιακή γαλέρα

Δια­σφα­λί­ζει όμως ο νέος νόμος, που ψήφι­σαν μαζί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, του­λά­χι­στον τα δεδου­λευ­μέ­να και τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων στα Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας, όπως ισχυ­ρί­ζε­ται η κυβέρνηση;

Ούτε καν αυτό δεν συμ­βαί­νει. Τα δεδου­λευ­μέ­να ενός χρό­νου παρα­γρά­φο­νται ορι­στι­κά και αυτή είναι μόνο η πρώ­τη σίγου­ρη μεγά­λη απώ­λεια των εργα­ζο­μέ­νων. Το 70% από τα υπό­λοι­πα θα δοθεί αφού ολο­κλη­ρω­θούν οι μετα­βι­βά­σεις προς τον νέο επεν­δυ­τή, χωρίς να υπάρ­χει συγκε­κρι­μέ­νη χρο­νι­κή δέσμευ­ση. Μπο­ρεί δηλα­δή να τα πάρουν σε δύο χρό­νια με τον πλη­θω­ρι­σμό να τρέ­χει και να τα “κου­ρεύ­ει”.

Συνο­λι­κά οι απαι­τή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων εξο­μοιώ­νο­νται στην ουσία με των υπό­λοι­πων πιστω­τών και χάνε­ται η προ­τε­ραιό­τη­τά τους. Στην ουσία δια­μορ­φώ­νε­ται πιλο­τι­κά ένα νέο εργα­τι­κό δίκαιο κατά επι­χεί­ρη­ση. Πρό­κει­ται για ένα ακό­μα αντι­δρα­στι­κό βήμα για να δημιουρ­γη­θούν ειδι­κές εργα­σια­κές οικο­νο­μι­κές ζώνες.

Ούτε και τα δικαιώ­μα­τα που είχαν κατο­χυ­ρώ­σει οι εργα­ζό­με­νοι με τις συμ­βά­σεις τους θα ισχύ­ουν από εδώ και μπρος. Όλοι οι εργα­ζό­με­νοι των ναυ­πη­γεί­ων είναι πλέ­ον απο­λυ­μέ­νοι. Οι όποιες επα­να­προ­σλή­ψεις του παλιού προ­σω­πι­κού θα γίνουν σε νέα βάση, χωρίς να δια­σφα­λί­ζε­ται η στοι­χειώ­δης συνέ­χεια των εργα­σια­κών σχέσεων.

Ποια θα είναι αυτή η νέα βάση;

Τη γνω­ρί­ζου­με ήδη από τα έργα και τις ημέ­ρες της ίδιας εται­ρεί­ας στα Ναυ­πη­γεία στο Νεώ­ριο της Σύρου με το ξήλω­μα των εργα­τι­κών δικαιω­μά­των. Οι παλιοί εργα­ζό­με­νοι ανα­γκά­στη­καν να υπο­γρά­ψουν μετα­χρο­νο­λο­γη­μέ­νες απο­λύ­σεις προ­κει­μέ­νου η ΟΝΕΧ να γλι­τώ­σει δεδου­λευ­μέ­να και αποζημιώσεις.

Σχε­δόν όλοι οι εργα­ζό­με­νοι είναι πλέ­ον εργο­λα­βι­κοί, που πλη­ρώ­νο­νται με την ώρα, με 7–10 ευρώ, χωρίς Συλ­λο­γι­κή Σύμ­βα­ση και που έφτα­σαν στο σημείο να περι­μέ­νουν κάθε μήνα sms για το αν θα δου­λέ­ψουν τον επό­με­νο. Αρκε­τές καταγ­γε­λί­ες εμφα­νί­ζο­νται ήδη στην ιστο­σε­λί­δα τους για συνε­χή εντα­τι­κο­ποί­η­ση από τους εργο­λά­βους, απλή­ρω­τες υπε­ρω­ρί­ες και μη τήρη­ση των κανό­νων ασφα­λεί­ας. Με δυο λόγια, η νέα σελί­δα που έφε­ρε η ΟΝΕΧ είναι το καθε­στώς της εργα­σια­κής γαλέρας.

Ακό­μα πιο προ­κλη­τι­κή ήταν η εκβια­στι­κή μεθό­δευ­ση που ακο­λού­θη­σαν στα Ναυ­πη­γεία της Ελευ­σί­νας η ΟΝΕΧ, η κυβέρ­νη­ση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο εργο­δο­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός, για να υπο­κύ­ψουν οι εργα­ζό­με­νοι και να παραι­τη­θούν ακό­μα και από τα στοι­χειώ­δη δικαιώ­μα­τα που τους δίνει η ισχύ­ου­σα πετσο­κομ­μέ­νη εργα­τι­κή νομοθεσία.

Εμφα­νί­στη­κε ένα ιδιω­τι­κό συμ­φω­νη­τι­κό που είχε υπο­γρά­ψει η εται­ρεία με τη διοί­κη­ση του Σωμα­τεί­ου και προ­βλή­θη­κε ο κίν­δυ­νος να χάσουν ακό­μα περισ­σό­τε­ρα αν δεν απο­δε­χτούν τη συγκε­κρι­μέ­νη συμφωνία.

Το παρά­δειγ­μα της Ελευ­σί­νας φωτί­ζει ότι όταν οι εργα­ζό­με­νοι επι­λέ­γουν να δια­λέ­ξουν αυτό που φαί­νε­ται κάθε φορά ως το μικρό­τε­ρο κακό, το απο­τέ­λε­σμα θα είναι τα πράγ­μα­τα να πηγαί­νουν από το κακό στο χειρότερο.

Το απο­τέ­λε­σμα στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση ήταν το ξεπού­λη­μα των ναυ­πη­γεί­ων, η μετα­τρο­πή τους σε ειδι­κή οικο­νο­μι­κή ζώνη χωρίς εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και η έντα­ξή τους στα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό ευχα­ρί­στη­σε ιδιαί­τε­ρα ο Μητσο­τά­κης τη διοί­κη­ση του Σωμα­τεί­ου, που “έβα­λε νερό στο κρα­σί της”, στην κυβερ­νη­τι­κή φιέ­στα που διορ­γα­νώ­θη­κε την προη­γού­με­νη Παρασκευή.

Ευτυ­χώς σημα­ντι­κό μέρος των εργα­ζο­μέ­νων γύρι­σε ήδη την πλά­τη στην προ­κλη­τι­κή κυβερ­νη­τι­κή κοροϊ­δία και ένα ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρο βλέ­πει με επι­φύ­λα­ξη τις υπο­σχέ­σεις του σάπιου εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συνδικαλισμού.

Κίνδυνοι για το περιβάλλον

Δεν υπάρ­χει επί­σης καμιά δια­σφά­λι­ση για την υγεία των κατοί­κων και την προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος της ευρύ­τε­ρης περιο­χής της Ελευ­σί­νας, με δεδο­μέ­νη την απου­σία ουσια­στι­κού κρα­τι­κού ελέγ­χου και την πρα­κτι­κή της ΟΝΕΧ στη Σύρο.

Η Ελευ­σί­να παρα­μέ­νει μια από τις πιο επι­βα­ρυ­μέ­νες περι­βαλ­λο­ντι­κά περιο­χές της Ελλά­δας. Μια περιο­χή με αυξη­μέ­νο κίν­δυ­νο Βιο­μη­χα­νι­κού Ατυ­χή­μα­τος Μεγά­λης Έκτα­σης λόγω της γειτ­νί­α­σης πολ­λών επι­κίν­δυ­νων βιο­μη­χα­νι­κών εγκα­τα­στά­σε­ων, διυ­λι­στη­ρί­ων, πολε­μι­κής βιο­μη­χα­νί­ας, εγκα­τα­στά­σε­ων υγρα­ε­ρί­ων, χημι­κής βιο­μη­χα­νί­ας με τις κατοι­κη­μέ­νες περιο­χές. Μιας περιο­χής με μεγά­λη συσ­σώ­ρευ­ση βαριάς βιο­μη­χα­νι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, με μεγά­λη δρα­στη­ριό­τη­τα πλοί­ων που μετα­φέ­ρουν πετρε­λαιοει­δή και με συσ­σώ­ρευ­ση ναυα­γί­ων και παρο­πλι­σμέ­νων πλοί­ων. Υπάρ­χουν 21 επι­βλα­βή πλοία που σαπί­ζουν στην ακτο­γραμ­μή και πάνω από 30 ναυάγια.

Όλοι θυμό­μα­στε το ατύ­χη­μα του «Αγία Ζώνη ΙΙ», όταν μαύ­ρι­σε ο Σαρω­νι­κός το 2017. Πρό­σφα­τη ήταν η πυρ­κα­γιά στο εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­νο κατα­μα­ράν «ΔΙΟΣ».

Δεν χρειά­ζε­ται να είναι κανείς ειδι­κός για να αντι­λη­φθεί την επι­βά­ρυν­ση του κόλ­που της Ελευ­σί­νας με βιο­μη­χα­νι­κά και υγρά από­βλη­τα, καθώς και με την ατμο­σφαι­ρι­κή ρύπαν­ση. Την επι­βε­βαιώ­νουν και ορι­σμέ­νες μετρή­σεις που απο­τυ­πώ­νουν τη σοβα­ρή επι­βά­ρυν­ση του θαλάσ­σιου περι­βάλ­λο­ντος με βαρέα μέταλ­λα και του ατμο­σφαι­ρι­κού περι­βάλ­λο­ντος με τοξι­κές ουσίες.

Οι κυβερ­νη­τι­κές δια­βε­βαιώ­σεις ότι η κατά­στα­ση συνε­χώς βελ­τιώ­νε­ται έχουν ελά­χι­στη αξία, αφού δεν υπάρ­χει συστη­μα­τι­κή κατα­γρα­φή της ρύπαν­σης και των επι­πτώ­σε­ών της στον πλη­θυ­σμό της περιο­χής. Εξάλ­λου και όποιες ελά­χι­στες βελ­τιώ­σεις υπήρ­ξαν, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν κάτω από την πίε­ση του αγώ­να των κατοίκων.

Γνω­ρί­ζου­με επί­σης ότι αν δεν παρ­θούν αυστη­ρά μέτρα, η ναυ­πη­γι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα οδη­γεί σε περι­βαλ­λο­ντι­κή επι­βά­ρυν­ση, για παρά­δειγ­μα τη ρύπαν­ση με βαρέα μέταλ­λα από τα από­βλη­τα της αμμο­βο­λής, τη ρύπαν­ση της ατμό­σφαι­ρας από αιω­ρού­με­να σωμα­τί­δια. Φυσι­κά σήμε­ρα υπάρ­χουν τα τεχνι­κά μέσα για να περιο­ρί­ζε­ται το πρό­βλη­μα. Υπάρ­χουν μέσα που εμπο­δί­ζουν τη δια­σπο­ρά της σκό­νης των από­βλη­των των ψηγ­μα­το­βο­λών και των στα­γο­νι­δί­ων των χρω­μά­των που είναι επι­κίν­δυ­να για την υγεία των κατοίκων.

Όμως τα έργα και οι ημέ­ρες της ΟΝΕΧ στο Ναυ­πη­γείο της Σύρου δεν επι­τρέ­πουν τον παρα­μι­κρό εφη­συ­χα­σμό. Παρά την κυβερ­νη­τι­κή δέσμευ­ση έχουν περά­σει 2 χρό­νια και δεν έχει ακό­μα γίνει ούτε καν η μελέ­τη για την εκτί­μη­ση της περι­βαλ­λο­ντι­κής ρύπαν­σης. Τώρα έφτα­σε να τη χρη­μα­το­δο­τεί και να ελέγ­χει τα απο­τε­λέ­σμα­τά της η ίδια η ΟΝΕΧ. Το Παρα­τη­ρη­τή­ριο Ποιό­τη­τας Περι­βάλ­λο­ντος Σύρου καταγ­γέλ­λει ότι το Λιμε­ναρ­χείο εμπό­δι­σε σχε­τι­κές δειγ­μα­το­λη­ψί­ες που το ίδιο το Παρα­τη­ρη­τή­ριο είχε ανα­θέ­σει στο ΕΛΚΕΘΕ. Ανα­φο­ρά που κατα­τέ­θη­κε στην Εισαγ­γε­λία Πρω­το­δι­κών Σύρου επι­ση­μαί­νει τη συσ­σώ­ρευ­ση απο­βλή­των αμμο­βο­λής που συνι­στούν υγειο­νο­μι­κή βόμ­βα στην καρ­διά της Ερμού­πο­λης. Η απά­ντη­ση της ΟΝΕΧ ήταν να επι­χει­ρή­σει να κλεί­σει το στό­μα όσων την καταγ­γέλ­λουν, με δικα­στι­κές προσφυγές.

Με δεδο­μέ­νη την ανύ­παρ­κτη στην ουσία υπο­δο­μή και στε­λέ­χω­ση της Επι­θε­ώ­ρη­σης Περι­βάλ­λο­ντος και την κρα­τι­κή στή­ρι­ξη στην ΟΝΕΧ, μόνο η λαϊ­κή αγω­νι­στι­κή επα­γρύ­πνη­ση μπο­ρεί να ανα­δεί­ξει τα προ­βλή­μα­τα προ­στα­σί­ας της υγεί­ας των κατοί­κων και του περι­βάλ­λο­ντος το επό­με­νο διά­στη­μα.

Ο βρώμικος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ

Η στά­ση και ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ για την έγκρι­ση της νέας συμ­φω­νί­ας είναι επί­σης πολύ διδα­κτι­κός για όποιον εξα­κο­λου­θεί να προσ­δο­κά φιλο­λαϊ­κή λύση από μια προ­ο­δευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, που θα προ­κύ­ψει μετά τις εκλογές.

Το παρά­δειγ­μα των Ναυ­πη­γεί­ων Ελευ­σί­νας φωτί­ζει ότι όσο το τρέ­νο της δια­κυ­βέρ­νη­σης κινεί­ται στις ράγες που καθο­ρί­ζουν το κεφά­λαιο, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα προ­χω­ρά στην ίδια γνω­στή αντι­λαϊ­κή κατεύ­θυν­ση που τσα­κί­ζει τους εργα­ζό­με­νους, όσοι μηχα­νο­δη­γοί κι αν αλλάξουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφι­σε μόνο, μαζί με τη ΝΔ, το νομο­σχέ­διο για τα Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας. Πρω­τα­γω­νί­στη­σε σ’ αυτή την κατεύ­θυν­ση όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια. Δίκαια χαρα­κτη­ρί­στη­κε ως ο πρώ­τος ντί­λερ της αμε­ρι­κα­νι­κής ΟΝΕΧ στην Ελλάδα.

Η κυβέρ­νη­ση Τσί­πρα, που προ­ε­κλο­γι­κά υπο­σχέ­θη­κε ναυ­πη­γεία υπό δημό­σια ιδιο­κτη­σία και έλεγ­χο, προ­χώ­ρη­σε στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και άνοι­ξε τον δρό­μο για να κυμα­τί­ζει στα Ναυ­πη­γεία του Νεω­ρί­ου της Σύρου η σημαία των ΗΠΑ. Γι’ αυτό και ο προη­γού­με­νος Αμε­ρι­κα­νός πρέ­σβης κ. Πάιατ ευχα­ρί­στη­σε την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ μιλώ­ντας στα εγκαί­νια του Ναυ­πη­γεί­ου της Σύρου.

Η κυβέρ­νη­ση Τσί­πρα προ­ώ­θη­σε πρώ­τη στην πρά­ξη το καθε­στώς της ειδι­κής ζώνης των εργο­λα­βι­κών εργα­ζο­μέ­νων, χωρίς εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, χωρίς συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση, χωρίς τήρη­ση των στοι­χειω­δών προ­βλέ­ψε­ων της εργα­τι­κής νομοθεσίας.

Η κυβέρ­νη­ση Τσί­πρα έκλει­σε την αρχι­κή συμ­φω­νία με την ΟΝΕΧ και για τα Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας, η οποία απο­τέ­λε­σε τον πιλό­το της λύσης που παρου­σί­α­σε η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ. Γι’ αυτό και ο αρμό­διος υπουρ­γός Άδω­νις Γεωρ­γιά­δης τόνι­σε τη συμ­βο­λή του ΣΥΡΙΖΑ στην επί­τευ­ξη της συμ­φω­νί­ας και συμπλή­ρω­σε ότι “δεν θέλει να καπη­λευ­τεί το θετι­κό έργο της προη­γού­με­νης κυβέρνησης”.

Αλλά και στη συζή­τη­ση στη Βου­λή, ο ΣΥΡΙΖΑ στή­ρι­ξε ανοι­χτά την κυβερ­νη­τι­κή προ­σπά­θεια να κάνει το μαύ­ρο — άσπρο, με τις αστεί­ες διορ­θω­τι­κές προ­τά­σεις του και τα αιτή­μα­τά του να δεσμευ­τεί η κυβέρ­νη­ση σε ενδει­κτι­κό χρο­νο­διά­γραμ­μα κατα­βο­λής των δεδου­λευ­μέ­νων και να υπάρ­ξει γνω­μο­δό­τη­ση απ’ τη βου­λή για το τελι­κό κεί­με­νο της Συμφωνίας.

Φυσι­κά, το παρά­δειγ­μα της σύμπλευ­σης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτη­μα των ναυ­πη­γεί­ων δεν είναι τυχαίο. Απορ­ρέ­ει από την ουσια­στι­κή συμ­φω­νία τους στις στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές της εγχώ­ριας άρχου­σας τάξης, η οποία επι­χει­ρεί να τσα­κί­σει τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων για να ανα­βαθ­μί­σει τη θέση της στον διε­θνή ανταγωνισμό.

Γι’ αυτό ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προ­ω­θούν από κοι­νού τα σχέ­δια του ΝΑΤΟ και τις δεσμεύ­σεις της ΕΕ, ενώ δια­γκω­νί­ζο­νται για το ποιος μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει μεγα­λύ­τε­ρα ανταλ­λάγ­μα­τα για τους εγχώ­ριους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους, όπως πρό­σφα­τα με την έγκρι­ση της νέας Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής Συμ­φω­νί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας και προη­γου­μέ­νως με τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών. Γι’ αυτό επί­σης ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ψήφι­σαν από κοι­νού το 3ο Μνη­μό­νιο και τις μετα­μνη­μο­νια­κές δεσμεύσεις.

Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο κινεί­ται γενι­κό­τε­ρα και το ΠΑΣΟΚ, που δηλώ­νει ότι μπο­ρεί να συνερ­γα­στεί κυβερ­νη­τι­κά την επό­με­νη μέρα και με τη ΝΔ και με τον ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να μην είναι πρω­θυ­πουρ­γός ο Μητσο­τά­κης και ο Τσί­πρας, όπως εξάλ­λου έκα­νε και την επο­χή των μνη­μο­νί­ων. Τώρα με τη βοή­θεια των μεγά­λων συστη­μι­κών μέσων ενη­μέ­ρω­σης προ­σπα­θεί να εμφα­νι­στεί ξανά ως φιλο­λαϊ­κή δύνα­μη με τον αντι­δε­ξιό μανδύα.

Οι όποιες αναι­μι­κές δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις του ΠΑΣΟΚ, όπως το αμή­χα­νο “παρών” στην ψήφι­ση του νομο­σχε­δί­ου για τα ναυ­πη­γεία, εξυ­πη­ρε­τούν την προ­ε­κλο­γι­κή τακτι­κή του να ψαρέ­ψει σε θολά νερά και υπα­γο­ρεύ­ο­νται από υπαρ­κτούς αντα­γω­νι­σμούς τόσο μέσα στο ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο όσο και μετα­ξύ των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων στη χώρα μας, σχε­τι­κά με το σχη­μα­τι­σμό της επό­με­νης αστι­κής κυβέρ­νη­σης. Κανείς δεν πρέ­πει να ξεχά­σει τον αμαρ­τω­λό ρόλο του ΠΑΣΟΚ για την πορεία τόσο των Ναυ­πη­γεί­ων Σκα­ρα­μα­γκά όσο και της Ελευσίνας.

Η υπεροχή του σοσιαλισμού

Η ελπί­δα βρί­σκε­ται στο δρό­μο της ανα­τρο­πής, στη μονα­δι­κή πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δο για τα βάσα­νά μας, στον σοσιαλισμό.

Το ΚΚΕ φωτί­ζει σήμε­ρα αγω­νι­στι­κά, με τις πρω­το­βου­λί­ες του, με το Πρό­γραμ­μά του, το για­τί μπο­ρού­με να ζήσου­με πολύ καλύ­τε­ρα αν η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός πάρει στα χέρια του το τιμό­νι της εξουσίας.

Ας σκε­φτού­με πόσο δια­φο­ρε­τι­κή θα ήταν η κατά­στα­ση αν οι εργα­ζό­με­νοι είχαν στα χέρια τους τα κλει­διά της οικο­νο­μί­ας. Ας σκε­φτού­με πόσο καλύ­τε­ρα θα μπο­ρού­σα­με να ζού­με αν το κρι­τή­ριο λήψης απο­φά­σε­ων δεν ήταν το κέρ­δος των ομί­λων, το συμ­φέ­ρον της άρχου­σας τάξης των καπι­τα­λι­στών, οι κατευ­θύν­σεις και οι δεσμεύ­σεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Αυτή η διέ­ξο­δος υπάρ­χει. Είναι η κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία που μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει την ευη­με­ρία του λαού. Είναι η εργα­τι­κή εξου­σία που μπο­ρεί να σχε­διά­σει κεντρι­κά, επι­στη­μο­νι­κά την παρα­γω­γή με κρι­τή­ριο το σύνο­λο των ανα­γκών της κοι­νω­νί­ας. Είναι ο σοσιαλισμός.

Μέσα σ’ αυτό το πλαί­σιο θα αξιο­ποι­η­θεί ο κοι­νω­νι­κο­ποι­η­μέ­νος τομέ­ας της ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κής βιο­μη­χα­νί­ας για την κατα­σκευή, μετα­σκευή και συντή­ρη­ση σύγ­χρο­νων και ασφα­λών εμπο­ρι­κών και πολε­μι­κών πλοί­ων, καθώς και σιδη­ρο­δρο­μι­κού υλικού.

Θα ανα­βαθ­μι­στεί η επι­στη­μο­νι­κή έρευ­να και τα Προγράμ­μα­τα Σπου­δών στα τμή­μα­τα ναυ­πη­γών των Πολυ­τε­χνι­κών Σχο­λών για να καλύ­πτο­νται έγκαι­ρα οι μελ­λο­ντι­κές ανάγκες.

Θα δια­σφα­λι­στεί ο καθη­με­ρι­νός ενερ­γός ρόλος των εργα­ζο­μέ­νων στη λήψη, στην εφαρ­μο­γή και στον έλεγ­χο των απο­φά­σε­ων. Θα ανα­βαθ­μι­στούν οι υπο­δο­μές και το ειδι­κευ­μέ­νο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό που υπάρ­χει σήμε­ρα στη ναυ­πη­γι­κή βιομηχανία.

Μέσα σ’ αυτό το πλαί­σιο μπο­ρεί επί­σης να προ­χω­ρή­σει απο­τε­λε­σμα­τι­κά ο συντο­νι­σμός, η εξει­δί­κευ­ση και ο κατα­με­ρι­σμός εργα­σιών μετα­ξύ των δια­φο­ρε­τι­κών ναυ­πη­γεί­ων της χώρας, αφού θα απο­τε­λούν πλέ­ον ενιαία κοι­νω­νι­κή κρα­τι­κή ιδιο­κτη­σία και δε θα ανή­κουν σε αντα­γω­νι­στι­κούς ομίλους.

Ταυ­τό­χρο­να, η ναυ­πη­γι­κή βιο­μη­χα­νία θα δίνει ώθη­ση σε άλλους βιο­μη­χα­νι­κούς κλά­δους, όπως της Χαλυ­βουρ­γί­ας, και θα στη­ρί­ζει το σύστη­μα γρή­γο­ρων και ασφα­λών μαζι­κών μεταφορών.

Καμιά αυταπάτη, καμιά αναμονή

Δεν χρειά­ζε­ται να ζήσου­με τα χει­ρό­τε­ρα που έρχο­νται για να πού­με φτά­νει, ως εδώ, δεν πάει άλλο. Δεν είναι ούτε ανα­γκαίο, ούτε μοι­ραίο να ζήσου­με έναν ακό­μα πιο δύσκο­λο χει­μώ­να από τους προηγούμενους.

Δεν πρέ­πει να ανε­χτού­με να συνε­χί­σου­με να δου­λεύ­ου­με ατε­λεί­ω­τες ώρες για έναν μισθό που δεν φτά­νει για να καλύ­ψου­με τις βασι­κές ανά­γκες μας στο τέλος του μήνα.

Δεν πρέ­πει να ανε­χτού­με ο λαός μιας χώρας τόσο πλού­σιας σε ενερ­γεια­κές πηγές, όπως η Ελλά­δα, να σκέ­φτε­ται για το αν θα μπο­ρεί να πλη­ρώ­σει και αν θα έχει επαρ­κές ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα και καύ­σι­μα τους μήνες που έρχο­νται. Δε χρειά­ζε­ται ούτε και πρέ­πει να δια­λέ­ξου­με ανά­με­σα στην ανερ­γία και στη δου­λειά χωρίς δικαιώματα. (…)

Όμως αυτός ο αντί­πα­λος δεν είναι παντο­δύ­να­μος. Ιδιαί­τε­ρα τώρα που οξύ­νε­ται ο αντα­γω­νι­σμός και οι αντι­θέ­σεις ανά­με­σα στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα και μέσα σε κάθε χώρα, τώρα που οξύ­νε­ται ο καυ­γάς ανά­με­σα στους μεγά­λους ομί­λους για τη μοι­ρα­σιά της πίτας της κοι­νο­τι­κής και της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης. Κάθε φάρ­μα­κο που χρη­σι­μο­ποιεί το σύστη­μα για το ένα σύμ­πτω­μα της ασθέ­νειάς του γίνε­ται δηλη­τή­ριο για το άλλο. Αυξά­νει για παρά­δειγ­μα τις κρα­τι­κές επι­δο­τή­σεις για να δώσει ώθη­ση στις επεν­δύ­σεις, αλλά έτσι διο­γκώ­νε­ται το κρα­τι­κό χρέ­ος. Γι’ αυτό βλέ­που­με μέσα σ’ αυτό το κου­βά­ρι των αντι­θέ­σε­ων να παγι­δεύ­ο­νται και να καταρ­ρέ­ουν η μια μετά την άλλη οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις στη Βρε­τα­νία, στην Ιτα­λία, στη Βουλγαρία.

Συμπορευτείτε με το ΚΚΕ

 

Μπο­ρού­με και πρέ­πει να σημα­δέ­ψου­με αυτόν τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο και τα κόμ­μα­τα που τον υπη­ρε­τούν, τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τους υπό­λοι­πους. Κανείς δεν πρέ­πει να πέσει στην παγί­δα της ανα­μο­νής των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών, της επι­λο­γής για άλλη μια φορά του δήθεν μικρό­τε­ρου κακού, που οδη­γεί από το κακό στο χει­ρό­τε­ρο. Κανείς δεν πρέ­πει να παγι­δευ­τεί ξανά από τις μικρο­δια­φο­ρές των κομ­μά­των του συστή­μα­τος που κυβέρ­νη­σαν όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια και δηλώ­νουν έτοι­μα να συνερ­γα­στούν ξανά μετα­ξύ τους για να συνε­χι­στεί την επό­με­νη μέρα η πολι­τι­κή που θυσιά­ζει τις ανά­γκες μας στον βωμό των κερ­δών των μεγά­λων ομίλων.

Τίπο­τα θετι­κό δεν πρό­κει­ται να βγει αν περι­μέ­νου­με και παρα­κο­λου­θού­με παθη­τι­κά να εφαρ­μό­ζο­νται οι επι­λο­γές της άρχου­σας τάξης. Μπο­ρού­με και πρέ­πει να πιστέ­ψου­με στη δύνα­μή μας και να οργα­νώ­σου­με την αντε­πί­θε­σή μας. (…)

Το ΚΚΕ πρω­τα­γω­νι­στεί σ’ αυτή τη μεγά­λη αγω­νι­στι­κή ανα­τρε­πτι­κή πρω­το­βου­λία για­τί δεν έχει καμιά δέσμευ­ση από τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους, από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και οι δυνά­μεις του βρί­σκο­νται μπρο­στά στους αγώ­νες για τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, απο­τε­λούν τη μόνη ουσια­στι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση και φωτί­ζουν τη δυνα­τό­τη­τα που έχει ο λαός να πει αυτός την τελευ­ταία λέξη.

Εμείς δεν χωρί­ζου­με τους εργα­ζό­με­νους με βάση την ψήφο τους στις τελευ­ταί­ες εκλο­γές, σε δεξιούς, κεντρώ­ους και αριστερούς. 

Εμείς τους καλού­με να σκε­φτούν, να επι­λέ­ξουν πολι­τι­κά και να δρά­σουν αγω­νι­στι­κά για να ικα­νο­ποι­η­θούν επι­τέ­λους οι ανά­γκες τους, με βάση το ταξι­κό συμ­φέ­ρον τους και τις τερά­στιες δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν σήμερα.

Εμείς έχου­με εμπι­στο­σύ­νη στη δύνα­μη και στο κρι­τή­ριο των εργα­ζο­μέ­νων, ακό­μα και όταν τους πιέ­ζουν με εκφο­βι­στι­κά κάλ­πι­κα διλήμ­μα­τα, όπως στα Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας. Γι’ αυτό και οι συν­δι­κα­λι­στι­κές δυνά­μεις μας βγή­καν μπρο­στά μαζί με άλλους πρω­το­πό­ρους εργά­τες απαι­τώ­ντας να μη χαθεί ούτε 1 ευρώ από τα δεδου­λευ­μέ­να και να κατο­χυ­ρω­θεί η δου­λειά με συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση και δικαιώ­μα­τα, χωρίς καμιά από­λυ­ση στα ναυ­πη­γεία. Γι’ αυτό μπο­ρούν και πρω­τα­γω­νι­στούν στην πάλη για να γίνουν τα ναυ­πη­γεία και τα λιμά­νια απο­κλει­στι­κά λαϊ­κή περιουσία. (…)

Συμπορευτείτε με το ΚΚΕ.
Ελάτε μαζί μας για να ακυρώσουμε τα σκοτεινά σχέδια της άρχουσας τάξης και να βγούμε από τον βάλτο του συστήματος της εκμετάλλευσης, της ακρίβειας και της φτώχειας.

Ελά­τε μαζί μας για να γρά­ψου­με το δικό μας σενά­ριο, να ανοί­ξου­με μαζί τον δρό­μο της ελπί­δας, τον δρό­μο της κοι­νω­νι­κής απελευθέρωσης.

Γυρί­στε την πλά­τη στους κάλ­πι­κους σωτή­ρες και ελά­τε να γίνου­με εμείς οι εργα­ζό­με­νοι, ο λαός, οι πρω­τα­γω­νι­στές των εξελίξεων.

Να μη λεί­ψει κανείς από το μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο στις 15 Σεπτέμ­βρη. Να τα δώσου­με όλα για να οργα­νω­θεί μια μεγά­λη μαχη­τι­κή πανελ­λα­δι­κή απερ­γία στη συνέχεια.

Μαζι­κός, απο­φα­σι­στι­κός λαϊ­κός αγώ­νας και ισχυ­ρό ΚΚΕ παντού είναι η μόνη απά­ντη­ση στα χει­ρό­τε­ρα που μας ετοιμάζουν.

Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!

Καλή δύνα­μη και καλούς αγώ­νες, σύντρο­φοι και φίλοι».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο