Η ολοκληρωμένη πρόταση του ΚΚΕ για την Ναυπηγική Βιομηχανία, που αποτελεί την πραγματική εναλλακτική απέναντι στους αστικούς σχεδιασμούς για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, αναδείχθηκε στην εκδήλωση που διοργάνωσε το βράδυ της Τετάρτης η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος του ΠΓ της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Ελευσίνας με θέμα «Ναυπηγεία Ελευσίνας: Αδιέξοδα και επικίνδυνοι σχεδιασμοί. Η πρόταση του ΚΚΕ για τη λειτουργία τους, προς όφελος του λαού».
Την εκδήλωση παρακολούθησε με ενδιαφέρον πλήθος κόσμου, στο φόντο της ψήφισης του εκτρωματικού σχεδίου «εξυγίανσης» των Ναυπηγείων, το οποίο τα μετατρέπει σε «ειδική οικονομική ζώνη» για να παραδοθούν στον νέο «σωτήρα» — επενδυτή καθαρά από θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα. Ιδιαίτερη ήταν η συμμετοχή εργαζομένων από βιομηχανικούς κλάδους όπως και κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.
«Αυτό το έργο της σωτηρίας των ναυπηγείων δεν είναι καινούργιο. Είναι παλιό, χιλιοπαιγμένο. Οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων και οι κάτοικοι της Ελευσίνας ξέρουν πώς τέλειωσαν, ποια θλιβερή κατάληξη είχαν όλες οι προηγούμενες δήθεν σωτήριες λύσεις: Απ’ την κρατικοποίηση των ναυπηγείων από την πρώτη κυβέρνηση της ΝΔ, που φόρτωσε τα χρέη του Ανδρεάδη στον λαό, μέχρι την ιδιωτικοποίηση, που οδήγησε στην ιδιοκτησία Ταβουλάρη απ’ τις τότε κυβερνήσεις της ΝΔ και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ. Θυμούνται τους εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που καλούσαν την τότε κυβέρνηση να δώσει και άλλα χρήματα στον Ταβουλάρη», σημείωσε ο Μάκης Παπαδόπουλος.
Το καλωσόρισμα έκανε η Γεωργία Γεωργιάδου μέλος του Τομεακού Γραφείου της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής η οποία τόνισε: «Οι δυνάμεις του ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα Ναυπηγεία. Παλεύουν με όλους τους τρόπους να αναδειχθούν οι αντεργατικές προβλέψεις του νομοσχεδίου και να οργανωθεί η πάλη του λαού. Οι προβλέψεις άλλωστε του νομοσχεδίου δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία αλλά τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής και τους βιομηχανικούς εργάτες όλης της Ελλάδας».
Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα της ομιλίας του Μάκη Παπαδόπουλου:
«Είμαστε εδώ σήμερα, στην Ελευσίνα, σε μια κρίσιμη στιγμή όχι μόνο για το μέλλον των εργαζομένων στα ναυπηγεία, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Λίγες μέρες μετά την πανηγυρική φιέστα του πρωθυπουργού, το ΚΚΕ είναι εδώ για να φωτίσει την αλήθεια για τη νέα συμφωνία.
Απευθυνόμαστε σ’ όλους εσάς, τους εργαζόμενους της Ελευσίνας, που εκτός από τα μεγάλα βάσανα και την ακρίβεια, έχετε ως πολύτιμη παρακαταθήκη και την περήφανη ιστορία των μεγάλων εργατικών και λαϊκών αγώνων της περιοχής.
Σήμερα, φίλες και φίλοι, είναι η ώρα να “κάνουμε ταμείο”, να δούμε ποιος έλεγε την αλήθεια και ποιος συνειδητά προσπάθησε να μας εξαπατήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Σήμερα πρέπει να επιλέξουμε πολιτικά και να δράσουμε με βάση τις ανάγκες και τα συμφέροντά μας.
Πριν από την πρόσφατη φιέστα, ο σημερινός πρωθυπουργός είχε επισκεφτεί προεκλογικά την Ελευσίνα. Τότε είχε υποσχεθεί πολλές νέες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας που θα έρθουν με το σχέδιο προσέλκυσης νέων επενδύσεων και αξιοποίησης των κοινοτικών προγραμμάτων. Από κοντά ο Τσίπρας υποσχόταν τα ίδια, προσθέτοντας τον δημόσιο έλεγχο και την ιδιοκτησία στις βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας.
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ από την άλλη αποκαλύπταμε ότι το σχέδιο προσέλκυσης επενδύσεων από ξένους και εγχώριους ομίλους όχι μόνο δεν θα διασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία, αλλά θα συνοδευτεί με το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και την όξυνση των λαϊκών προβλημάτων.
Φωτίζαμε και φωτίζουμε ότι υπάρχει διέξοδος για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας σύμφωνα με τις τεράστιες σημερινές δυνατότητες.
Σήμερα, λοιπόν, είναι η ώρα της αλήθειας για τη νέα συμφωνία για τα ναυπηγεία, που τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζουν ως λύση σωτηρίας για τους εργαζόμενους των ναυπηγείων και για την ευρύτερη αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων της περιοχής.
Πραγματικές δυνατότητες και ψεύτικοι σωτήρες
Αυτό το έργο της σωτηρίας των ναυπηγείων δεν είναι καινούργιο. Είναι παλιό, χιλιοπαιγμένο.
Οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων και οι κάτοικοι της Ελευσίνας ξέρουν πώς τέλειωσαν, ποια θλιβερή κατάληξη είχαν όλες οι προηγούμενες δήθεν σωτήριες λύσεις: Από την κρατικοποίηση των ναυπηγείων από την πρώτη κυβέρνηση της ΝΔ, που φόρτωσε τα χρέη του Ανδρεάδη στον λαό, μέχρι την ιδιωτικοποίηση, που οδήγησε στην ιδιοκτησία Ταβουλάρη από τις τότε κυβερνήσεις της ΝΔ και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ. Θυμούνται τους εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που καλούσαν την τότε κυβέρνηση να δώσει και άλλα χρήματα στον Ταβουλάρη.
Στα ναυπηγεία έχουν δοκιμαστεί όλα τα σχήματα καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κρατική, μεικτή, ιδιωτική και μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Αποδείχθηκε ότι κάθε ιδιωτική ή κρατική επιχείρηση που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος είναι υποχρεωμένη να θυσιάσει τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.
Ας σκεφτούμε όμως συγκεκριμένα γιατί χρειάζονται σήμερα λύσεις σωτηρίας και εξυγίανσης τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας και γενικότερα της Ελλάδας;
Δεν υπάρχουν άραγε μεγάλες πραγματικές ανάγκες ναυπήγησης και επισκευής, τις οποίες πρέπει να καλύψουν το επόμενο διάστημα;
Σκεφτείτε μόνο ότι το ένα στα δύο πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας θα είναι γερασμένο, θα είναι 40 ετών έως το 2035 και αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την ασφάλεια των μεταφορών η ανανέωση του στόλου.
Σκεφτείτε τις ανάγκες ναυπήγησης νέων πλοίων για το Πολεμικό Ναυτικό που σήμερα υλοποιούνται στα γαλλικά ναυπηγεία.
Σκεφτείτε το μεγάλο μέγεθος της ελληνικής ποντοπόρου ναυτιλίας.
Μήπως όμως δεν υπάρχει έμπειρο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό και υποδομές;
Μα τότε γιατί θέλουν να επενδύσουν η αμερικανική ΟΝΕΧ και οι Ιταλοί συνέταιροί της στην Ελευσίνα, γιατί επένδυσαν ήδη στη Σύρο και γιατί αντίστοιχα επένδυσε στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ο όμιλος του εφοπλιστή Προκοπίου; Για φιλανθρωπικούς λόγους ή για το κέρδος και τα συμφέροντά τους; Και ένα μικρό παιδί ξέρει την απάντηση.
Τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Τα μεγάλα χρέη των ναυπηγείων, μας απαντούν. Μα αυτά είναι προς το κράτος και τους ίδιους τους εργαζόμενους. Άρα τα ναυπηγεία μπορούσαν ήδη να λειτουργούν. Δεν το επιτρέπουν οι δεσμεύσεις προς την ΕΕ που απαγορεύουν την άμεση ή έμμεση κρατική ενίσχυση των ναυπηγείων, μας απαντούν. Δεν το επιτρέπει η Επιτροπή για θέματα Ανταγωνισμού της Κομισιόν. Δεν το επιτρέπει γενικότερα η πολιτική της ΕΕ με μια σειρά Οδηγίες και Κανονισμούς που έχουν οδηγήσει στη συγκέντρωση και στον έλεγχο της ναυπηγικής βιομηχανίας στην Ευρώπη από ελάχιστους ομίλους της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας.
Στην πραγματικότητα δίπλα στις υπαρκτές και απαράδεκτες κοινοτικές δεσμεύσεις υπάρχει η βαθύτερη αποστολή του σημερινού κράτους να υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των συμμάχων του, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Έτσι η κυβέρνηση προκαλεί και εμφανίζει ως σωτήρια λύση εξυγίανσης την απευθείας επιλογή της ΟΝΕΧ, χωρίς καν διεθνή ανταγωνισμό, αξιοποιώντας τις προβλέψεις του υπάρχοντος Πτωχευτικού Νόμου. Το σχέδιο περιλαμβάνει σύμπραξη της αμερικανικής ΟΝΕΧ με ιταλική εταιρεία (“Fincantieri”) για το στρατιωτικό σκέλος που αφορά πολεμικά πλοία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.
«Με τα λεφτά των άλλων»
Ποια είναι όμως τελικά αυτή η σωτήρια συμβολή του ιδιώτη επενδυτή από την οποία υποτίθεται θα ωφεληθούν όλοι, δηλαδή τόσο οι εργαζόμενοι όσο και η τοπική κοινωνία και τα έσοδα του κράτους;
Στην πραγματικότητα ο νέος ιδιοκτήτης αναλαμβάνει μόνο τα μισά από τα υπάρχοντα χρέη, δηλαδή 211 από τα συνολικά 432 εκατ. ευρώ, στα οποία περιλαμβάνονται και 142 εκατ. ευρώ προς το Πολεμικό Ναυτικό. Και πότε θα επιστραφούν τα χρωστούμενα; Σε αόριστο χρόνο και εφόσον το Πολεμικό Ναυτικό αναθέσει στα Ναυπηγεία Ελευσίνας ένα μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα που προβλέπεται να φτάσει τα 7 δισ. ευρώ.
Η συμφωνία θυμίζει με άλλα λόγια τον τίτλο της κινηματογραφικής κωμωδίας “Με τα λεφτά των άλλων”. Εδώ πρόκειται για τα χρήματα των φορολογούμενων εργαζομένων της δικής μας χώρας.
Και δεν είναι η πρώτη φορά. Με τον ίδιο τρόπο είχαν αγοραστεί τα κερδοφόρα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας από τη “Fraport” επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με δάνεια από τους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους, τους οποίους κρατούσε ζωντανούς η ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα των φορολογούμενων.
Αντίστοιχα, την πραγματική εγγύηση για τη δανειοδότηση της ΟΝΕΧ απ’ την Αμερικανική Αναπτυξιακή Τράπεζα (PFC) αποτελούν η υπάρχουσα υλική περιουσία του ναυπηγείου και οι δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης για τις μελλοντικές παραγγελίες.
Αγκυροβόλιο του ΝΑΤΟ
Ποιον ωφελεί και ποιον υπηρετεί στην πραγματικότητα αυτή η συμφωνία, εκτός από τα μελλοντικά κέρδη της αμερικανικής ΟΝΕΧ;
Μας απάντησε με σαφήνεια και πολλές φορές ο προηγούμενος Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ, τονίζοντας ότι η συμφωνία συμβολίζει τη σύγκλιση των συμφερόντων της Ελλάδας και των ΗΠΑ στην άμυνα, στην ενεργειακή ασφάλεια και στη ναυτιλιακή συνεργασία. Το μόνο που φυσικά δεν είπε ο Αμερικανός πρέσβης είναι ότι αναφέρεται στα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ.
Γι’ αυτό και αυτή η συμφωνία για τα ναυπηγεία ακολούθησε την υπογραφή της νέας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας — ΗΠΑ, όπου αποτυπώνεται το στρατηγικό σχέδιο να καταστεί η χώρα μας περιφερειακός κόμβος υποστήριξης και logistics για την υλοποίηση των επικίνδυνων πολεμικών σχεδίων του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή και ενώ συνεχίζεται η πολεμική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας.
Στην πραγματικότητα η νέα συμφωνία προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στην επικίνδυνη αλυσίδα των επιλογών της σημερινής κυβέρνησης και όλων των προηγούμενων που οδηγούν στην όλο και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και την Κίνα.
Μήπως υπερβάλλουμε;
Ας σκεφτούμε ποιον ρόλο παίζουν και ποιους λαούς σημαδεύουν οι αμερικανικές βάσεις που καλύπτουν πλέον όλη την ελληνική επικράτεια, από τη Σούδα μέχρι τη Λάρισα και την Αλεξανδρούπολη.
Ας θυμηθούμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο των Ελλήνων εφοπλιστών και τη δημιουργία σταθμών μεταφοράς LNG στη Ρεβυθούσα, στον Βόλο, στην Αλεξανδρούπολη, στο πλαίσιο του σχεδίου για αύξηση των εξαγωγών αμερικανικού LNG στα Βαλκάνια και στην ΕΕ. Των αμερικανικών δηλαδή εξαγωγών που στοχεύουν να εκτοπίσουν το ρωσικό φυσικό αέριο από την ευρύτερη περιοχή.
Ας προσθέσουμε τον ρόλο που προβλέπεται να παίξει στην ίδια κατεύθυνση η Εγνατία των λιμανιών στη Βόρεια Ελλάδα, τα λιμάνια της Ηγουμενίτσας, της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης.
Ας σκεφτούμε επίσης τον ρόλο των νέων αμερικανικών ψηφιακών κέντρων στην Ελλάδα και της ανάθεσης ερευνητικού έργου του ΝΑΤΟ στα μεγάλα ελληνικά Πανεπιστήμια.
Αυτή τη μεγάλη εικόνα συμπληρώνουν οι επιλογές παράδοσης των ελληνικών ναυπηγείων στο αμερικανικό κεφάλαιο, για να στηρίξουν εκτός των άλλων τις ανάγκες ναυπηγοεπισκευής του αμερικανικού 6ου στόλου, καθώς και την επισκευή και ναυπήγηση πλοίων μεταφοράς LNG.
Εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ποιον ωφελούν, ποιον υπηρετούν και ποιον βλάπτουν αυτές οι επιλογές. Μετατρέπουν τον ελληνικό λαό και τους γειτονικούς λαούς σε πολεμικό στόχο στην περίπτωση κλιμάκωσης της στρατιωτικής αναμέτρησης ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που έχει ήδη αρχίσει στην Ουκρανία και ενώ αυξάνουν συνεχώς οι νέες πιθανές εστίες από τη Μολδαβία και το Κόσοβο έως την Αρμενία και την Ταϊβάν.
Ήδη ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης πληρώνουν πανάκριβα την κλιμάκωση του ενεργειακού πολέμου της ΕΕ με τη Ρωσία, την οποία η Κομισιόν προσπαθεί να την παρουσιάσει ως τάχα αναγκαστική επιλογή για την υπεράσπιση της ελευθερίας.
Βαφτίζουν ελευθερία τη δικτατορία του κεφαλαίου. Και προκαλούν όταν μας προειδοποιούν ότι αυτόν τον χειμώνα θα κινδυνεύσει η κοινωνία της αφθονίας. Αφθονία όλους τους προηγούμενους χειμώνες υπήρχε μόνο για την τάξη τους, την τάξη των καπιταλιστών, των μεγαλομετόχων των επιχειρηματικών ομίλων και όχι για όλους εμάς, τα θύματα της εκμετάλλευσης.
Και φυσικά όλοι επικαλούνται υποκριτικά την ανάγκη να σωθούν οι θέσεις εργασίας στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας.
Εργασιακή γαλέρα
Διασφαλίζει όμως ο νέος νόμος, που ψήφισαν μαζί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον τα δεδουλευμένα και τα δικαιώματα των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση;
Ούτε καν αυτό δεν συμβαίνει. Τα δεδουλευμένα ενός χρόνου παραγράφονται οριστικά και αυτή είναι μόνο η πρώτη σίγουρη μεγάλη απώλεια των εργαζομένων. Το 70% από τα υπόλοιπα θα δοθεί αφού ολοκληρωθούν οι μεταβιβάσεις προς τον νέο επενδυτή, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη χρονική δέσμευση. Μπορεί δηλαδή να τα πάρουν σε δύο χρόνια με τον πληθωρισμό να τρέχει και να τα “κουρεύει”.
Συνολικά οι απαιτήσεις των εργαζομένων εξομοιώνονται στην ουσία με των υπόλοιπων πιστωτών και χάνεται η προτεραιότητά τους. Στην ουσία διαμορφώνεται πιλοτικά ένα νέο εργατικό δίκαιο κατά επιχείρηση. Πρόκειται για ένα ακόμα αντιδραστικό βήμα για να δημιουργηθούν ειδικές εργασιακές οικονομικές ζώνες.
Ούτε και τα δικαιώματα που είχαν κατοχυρώσει οι εργαζόμενοι με τις συμβάσεις τους θα ισχύουν από εδώ και μπρος. Όλοι οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων είναι πλέον απολυμένοι. Οι όποιες επαναπροσλήψεις του παλιού προσωπικού θα γίνουν σε νέα βάση, χωρίς να διασφαλίζεται η στοιχειώδης συνέχεια των εργασιακών σχέσεων.
Ποια θα είναι αυτή η νέα βάση;
Τη γνωρίζουμε ήδη από τα έργα και τις ημέρες της ίδιας εταιρείας στα Ναυπηγεία στο Νεώριο της Σύρου με το ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων. Οι παλιοί εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να υπογράψουν μεταχρονολογημένες απολύσεις προκειμένου η ΟΝΕΧ να γλιτώσει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.
Σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι είναι πλέον εργολαβικοί, που πληρώνονται με την ώρα, με 7–10 ευρώ, χωρίς Συλλογική Σύμβαση και που έφτασαν στο σημείο να περιμένουν κάθε μήνα sms για το αν θα δουλέψουν τον επόμενο. Αρκετές καταγγελίες εμφανίζονται ήδη στην ιστοσελίδα τους για συνεχή εντατικοποίηση από τους εργολάβους, απλήρωτες υπερωρίες και μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας. Με δυο λόγια, η νέα σελίδα που έφερε η ΟΝΕΧ είναι το καθεστώς της εργασιακής γαλέρας.
Ακόμα πιο προκλητική ήταν η εκβιαστική μεθόδευση που ακολούθησαν στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας η ΟΝΕΧ, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, για να υποκύψουν οι εργαζόμενοι και να παραιτηθούν ακόμα και από τα στοιχειώδη δικαιώματα που τους δίνει η ισχύουσα πετσοκομμένη εργατική νομοθεσία.
Εμφανίστηκε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό που είχε υπογράψει η εταιρεία με τη διοίκηση του Σωματείου και προβλήθηκε ο κίνδυνος να χάσουν ακόμα περισσότερα αν δεν αποδεχτούν τη συγκεκριμένη συμφωνία.
Το παράδειγμα της Ελευσίνας φωτίζει ότι όταν οι εργαζόμενοι επιλέγουν να διαλέξουν αυτό που φαίνεται κάθε φορά ως το μικρότερο κακό, το αποτέλεσμα θα είναι τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Το αποτέλεσμα στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν το ξεπούλημα των ναυπηγείων, η μετατροπή τους σε ειδική οικονομική ζώνη χωρίς εργασιακά δικαιώματα και η ένταξή τους στα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό ευχαρίστησε ιδιαίτερα ο Μητσοτάκης τη διοίκηση του Σωματείου, που “έβαλε νερό στο κρασί της”, στην κυβερνητική φιέστα που διοργανώθηκε την προηγούμενη Παρασκευή.
Ευτυχώς σημαντικό μέρος των εργαζομένων γύρισε ήδη την πλάτη στην προκλητική κυβερνητική κοροϊδία και ένα ακόμα μεγαλύτερο βλέπει με επιφύλαξη τις υποσχέσεις του σάπιου εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Κίνδυνοι για το περιβάλλον
Δεν υπάρχει επίσης καμιά διασφάλιση για την υγεία των κατοίκων και την προστασία του περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Ελευσίνας, με δεδομένη την απουσία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου και την πρακτική της ΟΝΕΧ στη Σύρο.
Η Ελευσίνα παραμένει μια από τις πιο επιβαρυμένες περιβαλλοντικά περιοχές της Ελλάδας. Μια περιοχή με αυξημένο κίνδυνο Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Έκτασης λόγω της γειτνίασης πολλών επικίνδυνων βιομηχανικών εγκαταστάσεων, διυλιστηρίων, πολεμικής βιομηχανίας, εγκαταστάσεων υγραερίων, χημικής βιομηχανίας με τις κατοικημένες περιοχές. Μιας περιοχής με μεγάλη συσσώρευση βαριάς βιομηχανικής δραστηριότητας, με μεγάλη δραστηριότητα πλοίων που μεταφέρουν πετρελαιοειδή και με συσσώρευση ναυαγίων και παροπλισμένων πλοίων. Υπάρχουν 21 επιβλαβή πλοία που σαπίζουν στην ακτογραμμή και πάνω από 30 ναυάγια.
Όλοι θυμόμαστε το ατύχημα του «Αγία Ζώνη ΙΙ», όταν μαύρισε ο Σαρωνικός το 2017. Πρόσφατη ήταν η πυρκαγιά στο εγκαταλελειμμένο καταμαράν «ΔΙΟΣ».
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί την επιβάρυνση του κόλπου της Ελευσίνας με βιομηχανικά και υγρά απόβλητα, καθώς και με την ατμοσφαιρική ρύπανση. Την επιβεβαιώνουν και ορισμένες μετρήσεις που αποτυπώνουν τη σοβαρή επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος με βαρέα μέταλλα και του ατμοσφαιρικού περιβάλλοντος με τοξικές ουσίες.
Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι η κατάσταση συνεχώς βελτιώνεται έχουν ελάχιστη αξία, αφού δεν υπάρχει συστηματική καταγραφή της ρύπανσης και των επιπτώσεών της στον πληθυσμό της περιοχής. Εξάλλου και όποιες ελάχιστες βελτιώσεις υπήρξαν, πραγματοποιήθηκαν κάτω από την πίεση του αγώνα των κατοίκων.
Γνωρίζουμε επίσης ότι αν δεν παρθούν αυστηρά μέτρα, η ναυπηγική δραστηριότητα οδηγεί σε περιβαλλοντική επιβάρυνση, για παράδειγμα τη ρύπανση με βαρέα μέταλλα από τα απόβλητα της αμμοβολής, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας από αιωρούμενα σωματίδια. Φυσικά σήμερα υπάρχουν τα τεχνικά μέσα για να περιορίζεται το πρόβλημα. Υπάρχουν μέσα που εμποδίζουν τη διασπορά της σκόνης των απόβλητων των ψηγματοβολών και των σταγονιδίων των χρωμάτων που είναι επικίνδυνα για την υγεία των κατοίκων.
Όμως τα έργα και οι ημέρες της ΟΝΕΧ στο Ναυπηγείο της Σύρου δεν επιτρέπουν τον παραμικρό εφησυχασμό. Παρά την κυβερνητική δέσμευση έχουν περάσει 2 χρόνια και δεν έχει ακόμα γίνει ούτε καν η μελέτη για την εκτίμηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Τώρα έφτασε να τη χρηματοδοτεί και να ελέγχει τα αποτελέσματά της η ίδια η ΟΝΕΧ. Το Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου καταγγέλλει ότι το Λιμεναρχείο εμπόδισε σχετικές δειγματοληψίες που το ίδιο το Παρατηρητήριο είχε αναθέσει στο ΕΛΚΕΘΕ. Αναφορά που κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Σύρου επισημαίνει τη συσσώρευση αποβλήτων αμμοβολής που συνιστούν υγειονομική βόμβα στην καρδιά της Ερμούπολης. Η απάντηση της ΟΝΕΧ ήταν να επιχειρήσει να κλείσει το στόμα όσων την καταγγέλλουν, με δικαστικές προσφυγές.
Με δεδομένη την ανύπαρκτη στην ουσία υποδομή και στελέχωση της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και την κρατική στήριξη στην ΟΝΕΧ, μόνο η λαϊκή αγωνιστική επαγρύπνηση μπορεί να αναδείξει τα προβλήματα προστασίας της υγείας των κατοίκων και του περιβάλλοντος το επόμενο διάστημα.
Ο βρώμικος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ
Η στάση και ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ για την έγκριση της νέας συμφωνίας είναι επίσης πολύ διδακτικός για όποιον εξακολουθεί να προσδοκά φιλολαϊκή λύση από μια προοδευτική κυβέρνηση της σοσιαλδημοκρατίας, που θα προκύψει μετά τις εκλογές.
Το παράδειγμα των Ναυπηγείων Ελευσίνας φωτίζει ότι όσο το τρένο της διακυβέρνησης κινείται στις ράγες που καθορίζουν το κεφάλαιο, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα προχωρά στην ίδια γνωστή αντιλαϊκή κατεύθυνση που τσακίζει τους εργαζόμενους, όσοι μηχανοδηγοί κι αν αλλάξουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε μόνο, μαζί με τη ΝΔ, το νομοσχέδιο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Πρωταγωνίστησε σ’ αυτή την κατεύθυνση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Δίκαια χαρακτηρίστηκε ως ο πρώτος ντίλερ της αμερικανικής ΟΝΕΧ στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, που προεκλογικά υποσχέθηκε ναυπηγεία υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο, προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση και άνοιξε τον δρόμο για να κυματίζει στα Ναυπηγεία του Νεωρίου της Σύρου η σημαία των ΗΠΑ. Γι’ αυτό και ο προηγούμενος Αμερικανός πρέσβης κ. Πάιατ ευχαρίστησε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στα εγκαίνια του Ναυπηγείου της Σύρου.
Η κυβέρνηση Τσίπρα προώθησε πρώτη στην πράξη το καθεστώς της ειδικής ζώνης των εργολαβικών εργαζομένων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς συλλογική σύμβαση, χωρίς τήρηση των στοιχειωδών προβλέψεων της εργατικής νομοθεσίας.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έκλεισε την αρχική συμφωνία με την ΟΝΕΧ και για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, η οποία αποτέλεσε τον πιλότο της λύσης που παρουσίασε η κυβέρνηση της ΝΔ. Γι’ αυτό και ο αρμόδιος υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης τόνισε τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην επίτευξη της συμφωνίας και συμπλήρωσε ότι “δεν θέλει να καπηλευτεί το θετικό έργο της προηγούμενης κυβέρνησης”.
Αλλά και στη συζήτηση στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε ανοιχτά την κυβερνητική προσπάθεια να κάνει το μαύρο — άσπρο, με τις αστείες διορθωτικές προτάσεις του και τα αιτήματά του να δεσμευτεί η κυβέρνηση σε ενδεικτικό χρονοδιάγραμμα καταβολής των δεδουλευμένων και να υπάρξει γνωμοδότηση απ’ τη βουλή για το τελικό κείμενο της Συμφωνίας.
Φυσικά, το παράδειγμα της σύμπλευσης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των ναυπηγείων δεν είναι τυχαίο. Απορρέει από την ουσιαστική συμφωνία τους στις στρατηγικές επιλογές της εγχώριας άρχουσας τάξης, η οποία επιχειρεί να τσακίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων για να αναβαθμίσει τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό.
Γι’ αυτό ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προωθούν από κοινού τα σχέδια του ΝΑΤΟ και τις δεσμεύσεις της ΕΕ, ενώ διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να διασφαλίσει μεγαλύτερα ανταλλάγματα για τους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους, όπως πρόσφατα με την έγκριση της νέας Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας και προηγουμένως με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Γι’ αυτό επίσης ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν από κοινού το 3ο Μνημόνιο και τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινείται γενικότερα και το ΠΑΣΟΚ, που δηλώνει ότι μπορεί να συνεργαστεί κυβερνητικά την επόμενη μέρα και με τη ΝΔ και με τον ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας, όπως εξάλλου έκανε και την εποχή των μνημονίων. Τώρα με τη βοήθεια των μεγάλων συστημικών μέσων ενημέρωσης προσπαθεί να εμφανιστεί ξανά ως φιλολαϊκή δύναμη με τον αντιδεξιό μανδύα.
Οι όποιες αναιμικές διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως το αμήχανο “παρών” στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ναυπηγεία, εξυπηρετούν την προεκλογική τακτική του να ψαρέψει σε θολά νερά και υπαγορεύονται από υπαρκτούς ανταγωνισμούς τόσο μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο όσο και μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων στη χώρα μας, σχετικά με το σχηματισμό της επόμενης αστικής κυβέρνησης. Κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει τον αμαρτωλό ρόλο του ΠΑΣΟΚ για την πορεία τόσο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά όσο και της Ελευσίνας.
Η υπεροχή του σοσιαλισμού
Η ελπίδα βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής, στη μοναδική πραγματική διέξοδο για τα βάσανά μας, στον σοσιαλισμό.
Το ΚΚΕ φωτίζει σήμερα αγωνιστικά, με τις πρωτοβουλίες του, με το Πρόγραμμά του, το γιατί μπορούμε να ζήσουμε πολύ καλύτερα αν η εργατική τάξη, ο λαός πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας.
Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν οι εργαζόμενοι είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Ας σκεφτούμε πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε αν το κριτήριο λήψης αποφάσεων δεν ήταν το κέρδος των ομίλων, το συμφέρον της άρχουσας τάξης των καπιταλιστών, οι κατευθύνσεις και οι δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Αυτή η διέξοδος υπάρχει. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού. Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Είναι ο σοσιαλισμός.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα αξιοποιηθεί ο κοινωνικοποιημένος τομέας της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας για την κατασκευή, μετασκευή και συντήρηση σύγχρονων και ασφαλών εμπορικών και πολεμικών πλοίων, καθώς και σιδηροδρομικού υλικού.
Θα αναβαθμιστεί η επιστημονική έρευνα και τα Προγράμματα Σπουδών στα τμήματα ναυπηγών των Πολυτεχνικών Σχολών για να καλύπτονται έγκαιρα οι μελλοντικές ανάγκες.
Θα διασφαλιστεί ο καθημερινός ενεργός ρόλος των εργαζομένων στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων. Θα αναβαθμιστούν οι υποδομές και το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό που υπάρχει σήμερα στη ναυπηγική βιομηχανία.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο μπορεί επίσης να προχωρήσει αποτελεσματικά ο συντονισμός, η εξειδίκευση και ο καταμερισμός εργασιών μεταξύ των διαφορετικών ναυπηγείων της χώρας, αφού θα αποτελούν πλέον ενιαία κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και δε θα ανήκουν σε ανταγωνιστικούς ομίλους.
Ταυτόχρονα, η ναυπηγική βιομηχανία θα δίνει ώθηση σε άλλους βιομηχανικούς κλάδους, όπως της Χαλυβουργίας, και θα στηρίζει το σύστημα γρήγορων και ασφαλών μαζικών μεταφορών.
Καμιά αυταπάτη, καμιά αναμονή
Δεν χρειάζεται να ζήσουμε τα χειρότερα που έρχονται για να πούμε φτάνει, ως εδώ, δεν πάει άλλο. Δεν είναι ούτε αναγκαίο, ούτε μοιραίο να ζήσουμε έναν ακόμα πιο δύσκολο χειμώνα από τους προηγούμενους.
Δεν πρέπει να ανεχτούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε ατελείωτες ώρες για έναν μισθό που δεν φτάνει για να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες μας στο τέλος του μήνα.
Δεν πρέπει να ανεχτούμε ο λαός μιας χώρας τόσο πλούσιας σε ενεργειακές πηγές, όπως η Ελλάδα, να σκέφτεται για το αν θα μπορεί να πληρώσει και αν θα έχει επαρκές ηλεκτρικό ρεύμα και καύσιμα τους μήνες που έρχονται. Δε χρειάζεται ούτε και πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στην ανεργία και στη δουλειά χωρίς δικαιώματα. (…)
Όμως αυτός ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Ιδιαίτερα τώρα που οξύνεται ο ανταγωνισμός και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μέσα σε κάθε χώρα, τώρα που οξύνεται ο καυγάς ανάμεσα στους μεγάλους ομίλους για τη μοιρασιά της πίτας της κοινοτικής και της κρατικής χρηματοδότησης. Κάθε φάρμακο που χρησιμοποιεί το σύστημα για το ένα σύμπτωμα της ασθένειάς του γίνεται δηλητήριο για το άλλο. Αυξάνει για παράδειγμα τις κρατικές επιδοτήσεις για να δώσει ώθηση στις επενδύσεις, αλλά έτσι διογκώνεται το κρατικό χρέος. Γι’ αυτό βλέπουμε μέσα σ’ αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων να παγιδεύονται και να καταρρέουν η μια μετά την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις στη Βρετανία, στην Ιταλία, στη Βουλγαρία.
Συμπορευτείτε με το ΚΚΕ
Μπορούμε και πρέπει να σημαδέψουμε αυτόν τον πραγματικό αντίπαλο και τα κόμματα που τον υπηρετούν, τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τους υπόλοιπους. Κανείς δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της αναμονής των βουλευτικών εκλογών, της επιλογής για άλλη μια φορά του δήθεν μικρότερου κακού, που οδηγεί από το κακό στο χειρότερο. Κανείς δεν πρέπει να παγιδευτεί ξανά από τις μικροδιαφορές των κομμάτων του συστήματος που κυβέρνησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και δηλώνουν έτοιμα να συνεργαστούν ξανά μεταξύ τους για να συνεχιστεί την επόμενη μέρα η πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες μας στον βωμό των κερδών των μεγάλων ομίλων.
Τίποτα θετικό δεν πρόκειται να βγει αν περιμένουμε και παρακολουθούμε παθητικά να εφαρμόζονται οι επιλογές της άρχουσας τάξης. Μπορούμε και πρέπει να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. (…)
Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί σ’ αυτή τη μεγάλη αγωνιστική ανατρεπτική πρωτοβουλία γιατί δεν έχει καμιά δέσμευση από τους μονοπωλιακούς ομίλους, από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και οι δυνάμεις του βρίσκονται μπροστά στους αγώνες για τα λαϊκά προβλήματα, αποτελούν τη μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση και φωτίζουν τη δυνατότητα που έχει ο λαός να πει αυτός την τελευταία λέξη.
Εμείς δεν χωρίζουμε τους εργαζόμενους με βάση την ψήφο τους στις τελευταίες εκλογές, σε δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς.
Εμείς τους καλούμε να σκεφτούν, να επιλέξουν πολιτικά και να δράσουν αγωνιστικά για να ικανοποιηθούν επιτέλους οι ανάγκες τους, με βάση το ταξικό συμφέρον τους και τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα.
Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη και στο κριτήριο των εργαζομένων, ακόμα και όταν τους πιέζουν με εκφοβιστικά κάλπικα διλήμματα, όπως στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Γι’ αυτό και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις μας βγήκαν μπροστά μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργάτες απαιτώντας να μη χαθεί ούτε 1 ευρώ από τα δεδουλευμένα και να κατοχυρωθεί η δουλειά με συλλογική σύμβαση και δικαιώματα, χωρίς καμιά απόλυση στα ναυπηγεία. Γι’ αυτό μπορούν και πρωταγωνιστούν στην πάλη για να γίνουν τα ναυπηγεία και τα λιμάνια αποκλειστικά λαϊκή περιουσία. (…)
Συμπορευτείτε με το ΚΚΕ.
Ελάτε μαζί μας για να ακυρώσουμε τα σκοτεινά σχέδια της άρχουσας τάξης και να βγούμε από τον βάλτο του συστήματος της εκμετάλλευσης, της ακρίβειας και της φτώχειας.
Ελάτε μαζί μας για να γράψουμε το δικό μας σενάριο, να ανοίξουμε μαζί τον δρόμο της ελπίδας, τον δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Γυρίστε την πλάτη στους κάλπικους σωτήρες και ελάτε να γίνουμε εμείς οι εργαζόμενοι, ο λαός, οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Να μη λείψει κανείς από το μεγάλο συλλαλητήριο στις 15 Σεπτέμβρη. Να τα δώσουμε όλα για να οργανωθεί μια μεγάλη μαχητική πανελλαδική απεργία στη συνέχεια.
Μαζικός, αποφασιστικός λαϊκός αγώνας και ισχυρό ΚΚΕ παντού είναι η μόνη απάντηση στα χειρότερα που μας ετοιμάζουν.
Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες, σύντροφοι και φίλοι».