Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκλογές στην Αυστρία με δεσμεύσεις υπέρ του κεφαλαίου και χωρίς πραγματική εναλλακτική για το λαό

Βου­λευ­τι­κές εκλο­γές σήμε­ρα στην Αυστριά στις οποί­ες εκτι­μά­ται ότι νικη­τής θα ανα­δει­χθεί ο 31χρονος συντη­ρη­τι­κός Σεμπά­στιαν Κουρτς, ο νεό­τε­ρος ηγέ­της στην Ευρώ­πη, αλλά και ότι θα ανοί­ξουν τον δρό­μο για την επι­στρο­φή της ακρο­δε­ξιάς στην κυβέρ­νη­ση, μιας και ως πιθα­νό­τε­ρο σενά­ριο θεω­ρεί­ται συγκυ­βέρ­νη­ση Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος και του εθνι­κι­στι­κού ακρο­δε­ξιού Ελεύ­θε­ρου Κόμματος.

Οι εκλο­γές γίνο­νται υπό την απαί­τη­ση της Ένω­σης Βιο­μη­χά­νων για «ένα πολι­τι­κό περι­βάλ­λον φιλι­κό προς τις επι­χει­ρή­σεις» και «βήμα­τα για την ανα­κού­φι­ση των εται­ρειών». Εκτε­τα­μέ­νες φορο­α­παλ­λα­γές και φορο­ε­λα­φρύν­σεις, μεί­ω­ση του μη μισθο­λο­γι­κού κόστους (εργο­δο­τι­κές εισφο­ρές για Ασφά­λι­ση, Υγεία, ανέρ­γους κ.λπ.) και κίνη­τρα και επι­δο­τή­σεις για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους υπό­σχο­νται όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα στην Αυστρία.

Την ίδια στιγ­μή, έξω από το «κάδρο» των δεσμεύ­σε­ων των κομ­μά­των του κεφα­λαί­ου είναι μια τερά­στια κατη­γο­ρία εργα­ζο­μέ­νων, όπως οι ημια­πα­σχο­λού­με­νοι, οι άνερ­γοι, και ιδιαί­τε­ρα οι γυναί­κες εργα­ζό­με­νες. 2,5 εκατ. χαμη­λό­μι­σθοι, που αντι­προ­σω­πεύ­ουν το 60% των συνο­λι­κά 4,2 εκατ. εργα­ζο­μέ­νων, ζουν κυριο­λε­κτι­κά με μισθούς φτώ­χειας. Εχουν ετή­σιο εισό­δη­μα κάτω από 11.000 ευρώ καθα­ρά (15.500 ευρώ μει­κτά), ορια­κά πάνω από το όριο του κιν­δύ­νου φτώ­χειας στη χώρα, που ορί­ζε­ται στα 14.200 ευρώ ετή­σιο μει­κτό εισό­δη­μα (περί­που 1.180 ευρώ το μήνα).

Ανά­με­σά τους, 313.000 (8% των εργα­ζο­μέ­νων) είναι οι επί­ση­μα «φτω­χοί εργα­ζό­με­νοι», δηλα­δή όσοι κερ­δί­ζουν από την εργα­σία τους λιγό­τε­ρα κι από το επί­ση­μο όριο φτώ­χειας. Ως αιτί­ες για τη «φτώ­χεια στην εργα­σία» ανα­φέ­ρο­νται η μερι­κή απα­σχό­λη­ση, οι χαμη­λοί μισθοί στην πλή­ρη απα­σχό­λη­ση, αλλά ακό­μα και η οικο­γε­νεια­κή κατά­στα­ση (π.χ. από το μισθό να πρέ­πει να ζήσουν περισ­σό­τε­ρα του ενός άτο­μα), δηλα­δή η ύπαρ­ξη παι­διών ή ηλι­κιω­μέ­νων θεω­ρεί­ται παρά­γο­ντας φτώχειας!

Την ώρα που για τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες κατα­στρώ­νε­ται από όλα τα κόμ­μα­τα μια σημα­ντι­κή μεί­ω­ση του μη μισθο­λο­γι­κού «κόστους» (3 — 5 δισ. ευρώ το χρό­νο), όλοι αυτοί οι φτω­χοί εργα­ζό­με­νοι καλού­νται να πλη­ρώ­σουν 425 ευρώ το μήνα για Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, δηλα­δή πάνω από το μισό εισό­δη­μά τους. Επί­σης, ενώ τα κόμ­μα­τα «δεσμεύ­ο­νται» για μεί­ω­ση της εργο­δο­τι­κής εισφο­ράς ασφά­λι­σης των ανέρ­γων, το 55% των ανέρ­γων και το 79% των μακρο­χρό­νια ανέρ­γων απει­λού­νται από τη φτώχεια.

Η ημια­πα­σχό­λη­ση στην Αυστρία βρί­σκε­ται σε συνε­χή άνο­δο και έχει φτά­σει στο 27,8%, ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα ποσο­στά στην ΕΕ. Ιδιαί­τε­ρα πλήτ­το­νται οι γυναί­κες, με 1 στις 2 να υπο­α­πα­σχο­λεί­ται. Σε μια από τις πιο ισχυ­ρές καπι­τα­λι­στι­κές χώρες, με μεγά­λο παρα­γό­με­νο πλού­το, η ζωή της πλειο­ψη­φί­ας των ανθρώ­πων αντί να βελ­τιώ­νε­ται διαρ­κώς, γνω­ρί­ζει σημα­ντι­κή επι­δεί­νω­ση. Αυτό αφο­ρά τις γυναί­κες σε μεγα­λύ­τε­ρο βαθ­μό. Απο­κα­λυ­πτι­κά είναι τα πρό­σφα­τα (2016) επί­ση­μα στοι­χεία: Το 20% των γυναι­κών είναι φτω­χές. Το 38% των γυναι­κών που μεγα­λώ­νουν μόνες τους παιδί/παιδιά είναι φτω­χές. Μια επί­πτω­ση της γενι­κευ­μέ­νης ημια­πα­σχό­λη­σης, το 22% των συντα­ξιού­χων γυναι­κών και το 33% των ηλι­κιω­μέ­νων γυναι­κών που δεν λαμ­βά­νουν σύντα­ξη, απει­λού­νται από τη φτώχεια.

Στο επί­κε­ντρο την προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δο οι πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες με όλους τους υπο­ψή­φιους να προ­τάσ­σουν το «πρώ­τα η Αυστρία», κατα­πο­λέ­μη­ση της «παρά­νο­μης» μετα­νά­στευ­σης και περιο­ρι­σμό στο άσυ­λο. Στο πλέ­ον χαρα­κτη­ρι­στι­κό ερώ­τη­μα αν οι πρό­σφυ­γες στους οποί­ους έχει χορη­γη­θεί άσυ­λο θα έπρε­πε να λαμ­βά­νουν ίδιες κοι­νω­νι­κές παρο­χές με τους Αυστρια­κούς, τόσο ο καγκε­λά­ριος και πρό­ε­δρος των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών Κρί­στιαν Κερν, όσο και ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών και πρό­ε­δρος των Συντη­ρη­τι­κών Ζεμπά­στιαν Κουρτς απά­ντη­σαν «όχι» σε μια από τις τελευ­ταί­ες τηλεμαχίες.

Μια συζή­τη­ση βολι­κή για τον απο­προ­σα­να­το­λι­σμό των Αυστρια­κών εργα­ζο­μέ­νων, που και γι’ αυτούς θα εντα­θεί η εκμε­τάλ­λευ­ση. Ετσι, τα κόμ­μα­τα του κεφα­λαί­ου παρου­σί­α­ζαν τις αυξη­μέ­νες ροές ως αιτία της ανερ­γί­ας. Γενι­κό­τε­ρα όμως η θέση τους καθο­ρί­ζε­τε  ανά­λο­γα με τις ανά­γκες των επι­χει­ρή­σε­ων για εργα­τι­κά χέρια, για αύξη­ση των επεν­δύ­σε­ων στην Αφρι­κή, για περι­κο­πές στις κοι­νω­νι­κές δαπά­νες. Για παρά­δειγ­μα, το Κοι­νο­βού­λιο ψήφι­σε υπο­χρε­ω­τι­κή απλή­ρω­τη «κοι­νω­φε­λή εργα­σία» για ανα­γνω­ρι­σμέ­νους πρό­σφυ­γες και αιτού­ντες άσυ­λο, δια­φο­ρε­τι­κά θα κόβε­ται το «ελά­χι­στο εγγυ­η­μέ­νο εισό­δη­μα» που λαμβάνουν.

Το Κόμ­μα Εργα­σί­ας της Αυστρί­ας, που προ­βάλ­λει την ανά­γκη όξυν­ση της ταξι­κής πάλης για ρήξη με την εξου­σία του κεφα­λαί­ου, λόγω των δυσκο­λιών και των περιο­ρι­σμών που βάζει ο εκλο­γι­κός νόμος (συλ­λο­γή υπο­γρα­φών για υπο­ψη­φιό­τη­τες και υψη­λά παρά­βο­λα) αλλά και των υπο­κει­με­νι­κών δυσκο­λιών του νεο­σύ­στα­του αυτού κόμ­μα­τος, δεν θα συμ­με­τά­σχει στις εκλογές.

Στη γραμ­μή της δια­χεί­ρι­σης και των αυτα­πα­τών για έναν πιο ανθρώ­πι­νο καπι­τα­λι­σμό κινεί­ται και το ΚΚ Αυστρί­ας, μέλος του Κόμ­μα­τος Ευρω­παϊ­κής Αριστεράς.

Οι δημο­σκο­πή­σεις των τελευ­ταί­ων μηνών δίνουν νίκη στο Λαϊ­κό Κόμ­μα, του σημε­ρι­νού υπουρ­γού Εξω­τε­ρι­κών Σεμπά­στιαν Κουρτς. Στη δεύ­τε­ρη θέση εμφα­νί­ζε­ται συχνό­τε­ρα το εθνι­κι­στι­κό — ευρω­σκε­πτι­κι­στι­κό Ελεύ­θε­ρο Κόμ­μα Αυστρί­ας (FPO) του Χάιντς — Κρί­στιαν Στρά­χε, αλλά τελευ­ταία και οι Σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες. Με ποσο­στό γύρω στο 4% (όριο εισό­δου στη Βου­λή) ακο­λου­θούν οι Πρά­σι­νοι, το νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρο NEOS (Νέα Αυστρία ) και η πρω­το­εμ­φα­νι­ζό­με­νη «Λίστα Πιλτς»

Κεντρι­κά πρό­σω­πα ο 31 χρό­νων αυστρια­κός υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Σεμπά­στιαν Κουρτς, ο οποί­ος ανέ­λα­βε τον περα­σμέ­νο Μάιο τα ηνία των Συντη­ρη­τι­κών και ζήτη­σε τις πρό­ω­ρες εκλο­γές, με μια σκλη­ρή στά­ση στο ζήτη­μα των μετα­να­στών την προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δο και ο πρό­ε­δρος του ακρο­δε­ξιού κόμ­μα­τος των αυστρια­κών Φιλε­λευ­θέ­ρων Χάινς-Κρί­στιαν Στράχε.

Ο πρό­ε­δρος του FPÖ είναι ο πιο έμπει­ρος από τους συνο­λι­κά έξι υπο­ψη­φί­ους για την αυστρια­κή καγκε­λα­ρία. Ο 48χρονος ορθο­δο­ντι­κός είναι εδώ και 12 χρό­νια πρό­ε­δρος των Φιλε­λευ­θέ­ρων και κατά τη διάρ­κεια του προ­ε­κλο­γι­κού αγώ­να όργω­σε σχε­δόν ολό­κλη­ρη την επαρ­χία της χώρας. Το γεγο­νός ότι ο Τύπος δημο­σιεύ­ει φωτο­γρα­φί­ες από το νεο­να­ζι­στι­κό παρελ­θόν του δεν φαί­νε­ται να ενο­χλεί πλέ­ον κανέ­ναν στην Αυστρία. Ο ίδιος πάντως απα­ντά: «Δεν ήμουν ποτέ και δεν είμαι νεοναζί».

Στην τελι­κή ευθεία του προ­ε­κλο­γι­κού αγώ­να απέ­φυ­γε κάθε ατό­πη­μα που θα μπο­ρού­σε να στιγ­μα­τί­σει τους Φιλε­λεύ­θε­ρους ως ακρο­δε­ξιό κόμ­μα. Φρό­ντι­σε για παρά­δειγ­μα να απο­μα­κρυν­θεί συνο­δοι­πό­ρος του από το FPÖ, ο οποί­ος είχε χαι­ρε­τί­σει δημό­σια ναζι­στι­κά, ενώ παράλ­λη­λα στα­μά­τη­σε τις σφο­δρές επι­θέ­σεις κατά των αυστρια­κών μέσων ενη­μέ­ρω­σης, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας με ευγέ­νεια ακό­μα και δημο­σιο­γρά­φους που του έθε­ταν δύσκο­λα ερωτήματα.

 

Πηγές: Ριζο­σπά­στης / Deutsche Welle

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο