Εκλογές στην Ιταλία: ο «κεντροδεξιός» συνασπισμός υπό την Meloni έτοιμος να διαπραγματευτεί «πιο σκληρά» τη θέση των ιταλικών μονοπωλίων στην ΕΕ και στον κόσμο

Πρώ­τη δύνα­μη στις εθνι­κές εκλο­γές της Κυρια­κής στην Ιτα­λία ανα­δεί­χθη­κε η λεγό­με­νη «κεντρο­δε­ξιά» συμ­μα­χία («Αδέλ­φια της Ιτα­λί­ας», Λέγκα, «Φόρ­τσα Ιτά­λια»), συγκε­ντρώ­νο­ντας σχε­δόν το 44% των ψήφων. Ο λεγό­με­νος «κεντρο­α­ρι­στε­ρός» συνα­σπι­σμός (Δημο­κρα­τι­κό Κόμ­μα, Πρά­σι­νοι / Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία, «Περισ­σό­τε­ρη Ευρώ­πη», «Πρω­το­βου­λία Πολι­τών») ακο­λου­θεί με 26%.

Η συμ­με­το­χή ανήλ­θε σε 63,7%, σημα­ντι­κά μειω­μέ­νη σε σχέ­ση με το 2018 (73%).

Η Τζόρ­τζια Μελό­νι, επι­κε­φα­λής του ακρο­δε­ξιού κόμ­μα­τος «Αδέλ­φια της Ιτα­λί­ας», θα είναι όπως όλα δεί­χνουν η επό­με­νη πρω­θυ­πουρ­γός της Ιτα­λί­ας, καθώς το κόμ­μα της έλα­βε το 26% των ψήφων σημειώ­νο­ντας μεγά­λη άνο­δο από τις εκλο­γές του 2018, οπό­τε είχε μόλις 4,4%. Στη δεύ­τε­ρη θέση βρί­σκε­ται το σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό Δημο­κρα­τι­κό Κόμ­μα με 19% που δια­τη­ρεί περί­που ίδια ποσο­στά με το 2018 και στην τρί­τη θέση τα «Πέντε Αστέ­ρια» του Τζ. Κόντε με 15,4% και μεγά­λη πτώ­ση από το 2018 (32,7%). Ακο­λου­θούν η Λέγκα με 8,8% και σημα­ντι­κές απώ­λειες (17,4% το 2018), η «Φόρ­τσα Ιτά­λια» του Σ. Μπερ­λου­σκό­νι με 8,1% (από 14%). Ο «κεντρώ­ος» πόλος των κομ­μά­των Azione (Δρά­ση) του Κ. Καλέ­ντα και Italia Viva του πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γού Μ. Ρέν­τσι συγκέ­ντρω­σε το 7,8%.

Το δε νέο κόμ­μα Πρω­το­βου­λία Πολι­τών που ίδρυ­σε ο Λουί­τζι Ντι Μάιο και συμ­με­τεί­χε στον «κεντρο­α­ρι­στε­ρό» συνα­σπι­σμό έλα­βε μόλις το 0,6%. Ετσι ο πρώ­ην ΥΠΕΞ και πρώ­ην στέ­λε­χος των «Πέντε Αστέ­ρων» δεν εκλέ­γε­ται στο Κοινοβούλιο.

Μια «εφεδρεία» από τα παλιά…

Οι προ­χτε­σι­νές εκλο­γές απο­τύ­πω­σαν ένα ακό­μα στά­διο στη δια­δι­κα­σία ανα­μόρ­φω­σης του πολι­τι­κού σκη­νι­κού στην Ιτα­λία, η οποία εξε­λίσ­σε­ται εδώ και χρό­νια, ιδιαί­τε­ρα μετά την οικο­νο­μι­κή κρί­ση της προη­γού­με­νης 10ετίας που χτύ­πη­σε τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους της στον αντα­γω­νι­σμό τους με Γερ­μα­νία και Γαλ­λία, αλλά και μετά τη νέα οικο­νο­μι­κή κρί­ση το 2020.

Το 2021 έπε­σε η κυβέρ­νη­ση Κόντε και ανέ­λα­βε η κυβέρ­νη­ση «εθνι­κής ενό­τη­τας» με πρω­θυ­πουρ­γό τον πρώ­ην πρό­ε­δρο της ΕΚΤ, Μ. Ντρά­γκι. Την κυβέρ­νη­ση Ντρά­γκι στή­ρι­ξαν όλα τα κόμ­μα­τα του Κοι­νο­βου­λί­ου («Πέντε Αστέ­ρια», Δημο­κρα­τι­κό Κόμ­μα, Λέγκα, «Φόρ­τσα Ιτά­λια»), εκτός από τα «Αδέλ­φια της Ιτα­λί­ας», κόμ­μα που χρη­σι­μεύ­ει σήμε­ρα σαν εφε­δρεία (ενώ η ηγέ­τι­δά του είχε υπουρ­γο­ποι­η­θεί και παλιό­τε­ρα από τον Σ. Μπερ­λου­σκό­νι) και επω­φε­λή­θη­κε από την επι­λο­γή να παρα­μεί­νει στην αντι­πο­λί­τευ­ση. Ήδη, οι πρώ­τες ανα­λύ­σεις του απο­τε­λέ­σμα­τος κατα­γρά­φουν ότι σημα­ντι­κό μέρος της ανό­δου της Μελό­νι οφεί­λε­ται στη μετα­κί­νη­ση ψηφο­φό­ρων από τη Λέγκα, τη «Φόρ­τσα Ιτά­λια» καθώς και τα «Πέντε Αστέ­ρια», ενώ συνο­λι­κά ο αριθ­μός των ψήφων του «κεντρο­δε­ξιού» συνα­σπι­σμού είναι σχε­δόν ίδιος με το άθροι­σμά του στις προη­γού­με­νες εκλογές.

Η κυβέρ­νη­ση Ντρά­γκι «έπε­σε» το καλο­καί­ρι στον από­η­χο ενδο­α­στι­κών δια­φω­νιών που σχε­τί­ζο­νται με τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία και τις αντι­ρω­σι­κές κυρώ­σεις, αλλά και αντι­πα­ρά­θε­σης σε τμή­μα­τα του ιτα­λι­κού κεφα­λαί­ου για τα περί­που 200 δισ. ευρώ του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης της ΕΕ.

Εξάλ­λου, βασι­κός κορ­μός της προ­ε­κλο­γι­κής ατζέ­ντας της Μελό­νι — πέρα από τις δεσμεύ­σεις της ότι η Ιτα­λία θα εξα­κο­λου­θή­σει να στη­ρί­ζει ενερ­γά τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς ΝΑΤΟ-ΕΕ και στον πόλε­μο στην Ουκρα­νία — ήταν η επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση της θέσης της Ιτα­λί­ας στην ΕΕ και των όρων για τα κον­δύ­λια του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, η πιο «σκλη­ρή» υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων των ομί­λων της χώρας.

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας

«Οι Ιτα­λοί έστει­λαν καθα­ρό μήνυ­μα υπέρ μιας κυβέρ­νη­σης της δεξιάς υπό την ηγε­σία των “Αδελ­φιών της Ιτα­λί­ας”», δήλω­σε η Τζ. Μελό­νι. Παράλ­λη­λα προ­ε­τοί­μα­σε το έδα­φος για παρα­πέ­ρα κλι­μά­κω­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, κάνο­ντας λόγο για δύσκο­λη κατά­στα­ση στη χώρα και τονί­ζο­ντας ότι θα χρεια­στεί συνει­σφο­ρά από όλους.

«Επει­τα από τόσα χρό­νια έχου­με μια εκλεγ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση με σαφή κεντρο­δε­ξιά πλειο­ψη­φία. Υπο­λο­γί­ζω ότι θα κυβερ­νή­σου­με για 5 χρό­νια», δήλω­σε ο γραμ­μα­τέ­ας της Λέγκας, Μ. Σαλ­βί­νι, ο οποί­ος παρα­δέ­χτη­κε ότι «οι εκλο­γείς επι­βρά­βευ­σαν την αντι­πο­λί­τευ­ση». Οπως επι­σή­μα­νε, για τη Λέγκα, «η παρα­μο­νή στην κυβέρ­νη­ση Ντρά­γκι δεν ήταν απλό πράγ­μα, αλλά θα το ξανά­κα­να. Μας κόστι­σε, αλλά με την Ιτα­λία κλει­στή λόγω κορο­νοϊ­ού έπρε­πε να το κάνουμε».

Ο γραμ­μα­τέ­ας του Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος, Ενρ. Λέτα, δήλω­σε ότι το κόμ­μα του θα κάνει «σκλη­ρή αντι­πο­λί­τευ­ση στη βαθιά δεξιά και η Ιτα­λία δεν θα εγκα­τα­λεί­ψει τις ευρω­παϊ­κές αρχές και αξί­ες». Ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός ανα­κοί­νω­σε επί­σης ότι δεν θα είναι υπο­ψή­φιος για τη Γραμ­μα­τεία του κόμ­μα­τός του την ερχό­με­νη άνοι­ξη. «Πλη­ρώ­σα­με το ότι παρα­μεί­να­με επί πολ­λά χρό­νια στην κυβέρ­νη­ση. Θα ξεκι­νή­σει διά­λο­γος με την κοι­νω­νία και για τη δημιουρ­γία ευρύ­τα­του προ­ο­δευ­τι­κού μετώ­που», ανέφερε.

«Δώσ’ τα όλα» στο ιταλικό κεφάλαιο

Η πρω­τιά της Μελό­νι και του ακρο­δε­ξιού κόμ­μα­τός της με τις φασι­στι­κές ρίζες άνοι­ξε ξανά την απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή και υπο­κρι­τι­κή συζή­τη­ση από διά­φο­ρα αστι­κά επι­τε­λεία για τους «κιν­δύ­νους για τη δημο­κρα­τία μας», την «άνο­δο του λαϊ­κι­σμού» κ.ο.κ., σε σύν­δε­ση και με τα πρό­σφα­τα εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα σε Σου­η­δία και Γαλλία.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα βέβαια η άνο­δος αυτών των δυνά­με­ων απο­τε­λεί επι­λο­γή των μονο­πω­λί­ων, το έδα­φος για την οποία έχουν προ­ε­τοι­μά­σει όλες οι προη­γού­με­νες αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις, όλων των αποχρώσεων.

Στη γει­το­νι­κή χώρα, τα «Αδέλ­φια της Ιτα­λί­ας», σαν ακό­μη ένα κόμ­μα που υπη­ρε­τεί το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, στή­ρι­ξαν επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, ενώ και η ίδια η Μελό­νι δεσμεύ­τη­κε επα­νει­λημ­μέ­να για την ευρω­α­τλα­ντι­κή πορεία της χώρας, για «Ιτα­λία πλή­ρως ενταγ­μέ­νη στην Ευρώ­πη, στην Ατλα­ντι­κή Συμ­μα­χία και στη Δύση», για «περισ­σό­τε­ρη Ιτα­λία στην Ευρώ­πη, περισ­σό­τε­ρη Ευρώ­πη στον κόσμο», δηλα­δή ενί­σχυ­ση της θέσης της Ιτα­λί­ας και της ΕΕ στο διε­θνές ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα.

Επί­σης, η νέα ιτα­λι­κή κυβέρ­νη­ση συνα­σπι­σμού δεσμεύ­ε­ται για στρα­τιω­τι­κές δαπά­νες στο ύψος που έχει καθο­ρι­στεί στο ΝΑΤΟ, του­λά­χι­στον 2% του ΑΕΠ, ενώ το κόμ­μα της Μελό­νι στή­ρι­ξε από την πρώ­τη στιγ­μή την απο­στο­λή εξο­πλι­σμών στην Ουκρανία.

Η Μελό­νι έδω­σε «δια­πι­στευ­τή­ρια» στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους ξεκα­θα­ρί­ζο­ντας ότι θα περιο­ρί­σει περαι­τέ­ρω τα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και τις όποιες παρο­χές. Οπως έλε­γε προ­ε­κλο­γι­κά, η λύση δεν είναι τα βοη­θή­μα­τα και τα επι­δό­μα­τα, αλλά το πώς θα βοη­θή­σου­με τις επι­χει­ρή­σεις να κάνουν προ­σλή­ψεις. «Στην Ιτα­λία τον πλού­το τον παρά­γουν οι επι­χει­ρή­σεις. Το κρά­τος αν πρέ­πει να κάνει κάτι είναι να μη βάζει εμπό­δια, να τις αφή­σει να δου­λέ­ψουν χωρίς να τους βάζει εμπόδια».

Για το δε Μετα­να­στευ­τι­κό, όλα τα «κεντρο­δε­ξιά» και «κεντρο­α­ρι­στε­ρά» κόμ­μα­τα μέσα από τις κυβερ­νή­σεις τους στή­ρι­ξαν τη βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή της ΕΕ απέ­να­ντι σε πρό­σφυ­γες και μετανάστες.

Διεθνείς αντιδράσεις

Από τους πρώ­τους που συνε­χά­ρη­σαν την Τζ. Μελό­νι ήταν οι πρω­θυ­πουρ­γοί Ουγ­γα­ρί­ας, Β. Ορμπάν, και Πολω­νί­ας, Μ. Μορα­βιέ­τσκι, επί­σης εθνι­κι­στές και «ευρω­σκε­πτι­κι­στές». Ο Ορμπαν υπο­στή­ρι­ξε ότι οι αντι­ρω­σι­κές κυρώ­σεις της ΕΕ απέ­τυ­χαν και ότι δεν απο­τε­λεί έκπλη­ξη πως πέφτουν κυβερ­νή­σεις στην Ευρώπη.

«Ελπί­ζου­με ότι θα έχου­με μια εποι­κο­δο­μη­τι­κή συνερ­γα­σία με τις νέες ιτα­λι­κές αρχές», ανέ­φε­ρε ο εκπρό­σω­πος της Κομι­σιόν, Ερ. Μαμέρ.

Ο Γάλ­λος Πρό­ε­δρος, Εμ. Μακρόν, δήλω­σε ότι το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα ήταν μια «δημο­κρα­τι­κή επι­λο­γή» του ιτα­λι­κού λαού και τόνι­σε την ανά­γκη συνερ­γα­σί­ας Γαλ­λί­ας — Ιταλίας.

«Ο λαϊ­κι­σμός κατα­λή­γει πάντα στην κατα­στρο­φή», σχο­λί­α­σε ο σοσιαλ­δη­μο­κρά­της Ισπα­νός ΥΠΕΞ, Χ. Μ. Αλμπά­ρες, για τις ιτα­λι­κές εκλο­γές. Η νίκη της Μελό­νι, είπε, έρχε­ται σε μια περί­ο­δο που «συγκρού­ο­νται δύο μοντέ­λα» στην Ευρώ­πη, ενώ μαί­νε­ται ο πόλε­μος στην Ουκρα­νία, το μοντέ­λο της «ευρω­παϊ­κής οικο­δό­μη­σης» και «αυτό του Βλα­ντι­μίρ Πού­τιν, ένα αυταρ­χι­κό μοντέ­λο το οποίο ακο­λου­θούν πολι­τι­κές δυνά­μεις στην Ευρώ­πη, ακό­μη και στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας μας».

Ο δε Σ. Αμπα­σκάλ, αρχη­γός του ισπα­νι­κού εθνι­κι­στι­κού κόμ­μα­τος Vox, το οποίο διεκ­δι­κεί θέση σε μια επό­με­νη κυβέρ­νη­ση ενδε­χο­μέ­νως με το Λαϊ­κό Κόμ­μα, θεω­ρεί ότι η Μελό­νι «έδει­ξε τον δρό­μο για μια υπε­ρή­φα­νη, ελεύ­θε­ρη Ευρώ­πη κυρί­αρ­χων εθνών».

Οι ΗΠΑ ανυ­πο­μο­νούν να συνερ­γα­στούν «με την ιτα­λι­κή κυβέρ­νη­ση για τους κοι­νούς μας στό­χους: Την υπο­στή­ρι­ξη μιας ελεύ­θε­ρης και ανε­ξάρ­τη­της Ουκρα­νί­ας, τον σεβα­σμό των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των και την οικο­δό­μη­ση ενός βιώ­σι­μου οικο­νο­μι­κού μέλ­λο­ντος», δήλω­σε ο Αμε­ρι­κα­νός ΥΠΕΞ, Αντ. Μπλίν­κεν, προ­σθέ­το­ντας ότι η Ιτα­λία «είναι ένας ζωτι­κής σημα­σί­ας σύμμαχος».

«Είμα­στε έτοι­μοι να χαι­ρε­τί­σου­με κάθε πολι­τι­κή δύνα­μη ικα­νή να ξεπε­ρά­σει την επι­κρα­τού­σα τάση που είναι γεμά­τη μίσος προς τη χώρα μας», σχο­λί­α­σε ο εκπρό­σω­πος του Κρεμλίνου.