Ελένη Μακαντάση: _Σχήμα Πόνου_ …για τους φράχτες

Φρά­χτες, κελιά και σίδερα
ορί­ζουν τόσους πόνους
Δίνουν στην καταπίεση
και παίρ­νει ένα σχήμα.

Σύμ­βο­λα εκμετάλλευσης
για τους αδικημένους
Εργα­λεία προς εκμετάλλευση
γι’ αυτούς που αδικούνε.

Κι αν είχαν φωνή θα σπάραζαν
γι’ αυτή την αδικία
Για κεί­νους που ματώνουνε
στον πόθο για ελπίδα
Για κεί­νους που προσ­δο­κούν το όφελος
απ’ τους απελπισμένους
Για κεί­νους που διχάζονται
στις δύο πλευ­ρές του φράχτη

Γι’ αυτούς που στέ­κουν από την μια
Αλλά και από την άλλη
Καθώς εδώ η οπτική
κρύ­βει μεγά­λη απάτη.

Κι αν φώναζαν,
αν κραύ­γα­ζαν, αν επαναστατούσαν,
φρά­χτες, κελιά και σίδερα
Δεν θα ‘ταν σχή­μα πόνου
Θα ‘ταν ο πόνος των πολλών
Που παίρ­νει ένα σχήμα.