Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ελπίδα! της Βαγγελιώς Καρακατσάνη — Αφιερωμένο στο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Η Ελπίδα

Απ’ τον αιώ­νων έρχο­μαι τα βάθη, στου μέλ­λο­ντος τους δρό­μους περπατώ
Διώ­ξεις, φυλα­κί­σεις, ανθρώ­πων πάθη, χαράσ­σουν το δικό μας φυλακτό.

Κρα­τά­με στα­θε­ρά τ΄ αδρό τιμό­νι, ταξί­δια ξεκι­νά­με μακρινά
Η αδι­κία η αιτία που μας ενώ­νει, σημαία κόκ­κι­νη ανε­μί­ζου­με ξανά.

Μες στης ζωής τις άγριες φουρ­τού­νες, θαλασ­σο­μά­χοι και αντάρ­τες στις κορφές
Αίμα κι ιδρώ­τα φορ­τω­μέ­νες οι μαού­νες, στο μαύ­ρο αύριο ορκι­σμέ­νοι πειρατές.

Το μέλ­λον που θα ‘ρθει για την πατρί­δα, το ‘χού­με ζωγρα­φί­σει από παιδιά.
Νική­τρια προ­ε­λαύ­νει η ελπί­δα, σαν πρώ­τα να την πάρου­με αγκαλιά.Κόκκινη σημαία Ρίζος Δεκ 91 πρωτοσέλιδο Ψηλά τη σημαία σύντροφοι

bloggerYouTube Logo

Τα ανα­γκαία, της Βαγ­γε­λιώς Καρακατσάνη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο