Στις 18 Νοέμ­βρη 2020, ο υπουρ­γός Υγεί­ας, Β. Κικί­λιας, παρου­σί­α­σε το εθνι­κό σχέ­διο εμβο­λια­σμού, που προ­έ­βλε­πε 1.018 εμβο­λια­στι­κά κέντρα σε όλη την Ελλά­δα, με εξα­ή­με­ρη εργα­σία σε δύο βάρ­διες, τα οποία θα εκτε­λού­σαν 2.117.440 εμβο­λια­σμούς κάθε μήνα.
Ακό­μα και με αυτό το αισιό­δο­ξο, όπως απο­δεί­χτη­κε στην πορεία, σενά­ριο θα χρειά­ζο­νταν γύρω στους 7 μήνες προ­κει­μέ­νου να εμβο­λια­στεί με δύο δόσεις το 70% του πλη­θυ­σμού και να φτια­χτεί το περι­βό­η­το τεί­χος ανοσίας.

Παρα­βλέ­πο­ντας το γεγο­νός ότι δεν είναι ακό­μα γνω­στή η διάρ­κεια της ανο­σί­ας που προ­σφέ­ρει το εμβό­λιο και παρα­μέ­νο­ντας στο αισιό­δο­ξο σενά­ριο, θα υπήρ­χαν ακό­μα 7 μήνες με ένα χει­μώ­να μέσα να παλεύ­ου­με με τον ιό, χωρίς τεί­χος ανοσίας.
Εύλο­γα, λοι­πόν, προ­κύ­πτει ότι το εμβό­λιο από μόνο του δεν μπο­ρεί να ανα­κό­ψει την παν­δη­μία σε καμία περί­πτω­ση, ούτε καν στο αισιό­δο­ξο σενά­ριο, πόσο μάλ­λον στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που απέ­χει πολύ από αυτό.
Εύλο­γο είναι το ερώ­τη­μα σε πολύ κόσμο… Υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα να υλο­ποι­η­θεί ένα εκτε­τα­μέ­νο σχέ­διο εμβο­λια­σμού σε ένα σχε­τι­κά σύντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα; Τι χρειά­ζε­ται για να γίνει αυτό; Τι άλλο χρειά­ζε­ται, πέραν του εμβο­λί­ου, για να εξα­λει­φθεί η πανδημία;

Για να γίνουν οι μαζικοί εμβολιασμοί χρειάζονται υποδομές, επαρκές (ποσοτικά και ποιοτικά) υγειονομικό και διοικητικό προσωπικό και επάρκεια εμβολίων.

Επι­πλέ­ον, για να ελα­χι­στο­ποι­η­θούν οι συνέ­πειες του τρί­του κύμα­τος της παν­δη­μί­ας, χρειά­ζε­ται η ενί­σχυ­ση των νοσο­κο­μεί­ων με μόνι­μο προ­σω­πι­κό, κλί­νες ΜΕΘ, ειδι­κούς ανα­πνευ­στή­ρες και εξει­δι­κευ­μέ­να φάρ­μα­κα, εκτε­τα­μέ­να προ­γράμ­μα­τα πρό­λη­ψης από τις δομές ΠΦΥ.

Χιλιοπαιγμένο και γνωστό το έργο

Στον αντί­πο­δα όσων χρειά­ζο­νται, η κυβέρ­νη­ση υλο­ποιεί όσα χωρά­νε στους πετσο­κομ­μέ­νους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς της, που για το 2021, και εν ανα­μο­νή των μαζι­κών εμβο­λια­σμών, «κόβει» από την ΠΦΥ (Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας) 96 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ!

Από τη μια, μιλά­ει για τη δημιουρ­γία 1.000 και πλέ­ον εμβο­λια­στι­κών κέντρων, για τη διε­νέρ­γεια εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων εμβο­λια­σμών καθη­με­ρι­νά και, από την άλλη, δεν προ­τί­θε­ται να δώσει δεκά­ρα γι’ αυτό.
Το έργο φυσι­κά είναι χιλιο­παιγ­μέ­νο και γνω­στό. Μετα­κι­νή­σεις, εντα­τι­κο­ποί­η­ση, απλή­ρω­τη εργα­σία, «εκπτώ­σεις» και το κερα­σά­κι στην τούρ­τα… η ατο­μι­κή ευθύνη.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα είναι η κατά­στα­ση στις δομές Υγεί­ας της 1ης ΥΠΕ. Προ­σω­πι­κό μετα­κι­νεί­ται όπως όπως από όλες τις δομές ΠΦΥ στα εμβο­λια­στι­κά κέντρα, αδειά­ζο­ντας ουσια­στι­κά τα Κέντρα Υγεί­ας, ΤΟΜΥ, Περι­φε­ρεια­κά Ιατρεία από ό,τι είχε απομείνει.

Ηδη είχε μετα­κι­νη­θεί προ­σω­πι­κό σε νοσο­κο­μεία, κέντρα COVID, στον ΕΟΔΥ, σε ξενο­δο­χεία φιλο­ξε­νί­ας επι­βε­βαιω­μέ­νων κρου­σμά­των μετα­τρέ­πο­ντας τις μονά­δες ΠΦΥ σε «νομά­δες» ΠΦΥ.
Πολ­λές είναι οι καταγ­γε­λί­ες μάλι­στα πως ποτέ δεν απο­ζη­μιώ­θη­καν οι εργα­ζό­με­νοι για τις παρα­πά­νω ώρες και μέρες που εργάστηκαν.
Για παρά­δειγ­μα, οι εργα­ζό­με­νοι των ΤΟΜΥ που απα­σχο­λή­θη­καν στο ξενο­δο­χείο «BOSS» καθ’ υπέρ­βα­ση των όρων εργα­σί­ας που προ­βλέ­πο­νται από τη σύμ­βα­σή τους, αντί για απο­ζη­μί­ω­ση έλα­βαν …ευχα­ρι­στή­ρια επι­στο­λή από την υπο­διοι­κή­τρια της 1ης ΥΠΕ, εμπαί­ζο­ντάς τους ουσιαστικά.
Ολό­κλη­ρα τμή­μα­τα, όπως φυσι­κο­θε­ρα­πευ­τή­ρια, Κέντρα Μάνας και Παι­διού, κλεί­νουν για να γίνουν εμβο­λια­στι­κά κέντρα, τακτι­κά ραντε­βού των Κέντρων Υγεί­ας (π.χ. Ηλιού­πο­λης, Βύρω­να, Δάφ­νης — Υμητ­τού κ.ά.) ακυ­ρώ­νο­νται επ’ αόρι­στον, αφή­νο­ντας ουσια­στι­κά ακά­λυ­πτο μεγά­λο μέρος του πλη­θυ­σμού ευθύ­νης τους.

Πρό­κλη­ση προς το φιλό­τι­μο των εργα­ζο­μέ­νων απο­τε­λεί το γεγο­νός ότι όλες αυτές οι εντο­λές δίνο­νται με την εκβια­στι­κή μορ­φή του «εντέλ­λε­σθε» σε προ­φο­ρι­κό επίπεδο.
Φυσι­κά, δεν λεί­πουν και τα ευτρά­πε­λα σε αυτήν τη διαδικασία.
Για παρά­δειγ­μα, παι­δί­α­τροι, οδο­ντί­α­τροι καλού­νται να προ­συ­πο­γρά­φουν αν ένας υπε­ρή­λι­κας πλη­ροί τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις εμβο­λια­σμού ή και να αναγνωρίσουν/αντιμετωπίσουν τυχόν παρε­νέρ­γειες σ’ αυτούς.
Σύγ­χυ­ση επί­σης επι­κρα­τεί μετα­ξύ των εργα­ζο­μέ­νων σχε­τι­κά με τους όρους εργα­σί­ας. Δια­φαί­νε­ται ότι οι εργα­ζό­με­νοι θα κλη­θούν να εργα­στούν έξι μέρες τη βδο­μά­δα, χωρίς ρεπό, αφού δεν υπάρ­χει προ­σω­πι­κό για να τα καλύψει.

Ολα στη ζυγαριά του «κόστους — οφέλους»

Οι όποιες προ­σλή­ψεις συμ­βα­σιού­χων γίνο­νται είναι «στα­γό­να στον ωκε­α­νό» και σε καμία περί­πτω­ση δεν επαρ­κούν για να καλύ­ψουν τις αυξα­νό­με­νες ανά­γκες, που δεν σχε­τί­ζο­νται μόνο με την παν­δη­μία, καθώς ο κόσμος δεν πάσχει μόνο από τον ιό αλλά και από άλλες χρό­νιες παθή­σεις (π.χ. δια­βή­τη, υπέρ­τα­ση, πνευ­μο­νο­πά­θειες, καρ­κί­νο) εν δυνά­μει επι­κίν­δυ­νες αν αφεθούν.

Πού θα πάνε αυτοί οι άνθρω­ποι, όταν ήδη είναι κλει­στά τα εξω­τε­ρι­κά ιατρεία των νοσο­κο­μεί­ων και τώρα δεσμεύ­ουν και τους λιγο­στούς για­τρούς της κοινότητας;

Κάποιοι θα ακρι­βο­πλη­ρώ­νουν υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας στον ιδιω­τι­κό τομέα και κάποιοι θα γίνο­νται θύμα­τα. Θύμα­τα όχι του ιού αλλά της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής, που βλέ­πει στον ιό την ευκαι­ρία να ξεμπερ­δέ­ψει μια και καλή με τη δημό­σια Υγεία.

Πώς θα γίνε­ται η παρα­κο­λού­θη­ση των εμβο­λια­σθέ­ντων για ανε­πι­θύ­μη­τες παρε­νέρ­γειες μετά την απο­μά­κρυν­σή τους από το εμβο­λια­στι­κό κέντρο; Κατά την άπο­ψη του γγ της ΠΦΥ, Μ. Θεμι­στο­κλέ­ους, η παρα­κο­λού­θη­ση θα γίνε­ται στη βάση της… ατο­μι­κής ευθύ­νης των εμβο­λια­σθέ­ντων, που θα πρέ­πει να ανα­γνω­ρί­σουν τις παρε­νέρ­γειες και να τις ανα­φέ­ρουν σε κάποιον γιατρό!

Πώς θα εμβο­λια­στούν οι μη περι­πα­τη­τι­κοί υπε­ρή­λι­κες και οι ηλι­κιω­μέ­νοι σε απο­μα­κρυ­σμέ­νες περιο­χές; Για­τί δεν αξιο­ποιού­νται αυτές οι 65 Κινη­τές Ομά­δες Υγεί­ας (ΚΟΜΥ) που είχε σχε­δια­στεί να εμβο­λιά­σουν τους γέρο­ντες σε όλα τα γηρο­κο­μεία μέσα σε 10 μέρες; Για­τί δεν υπάρ­χει μέρι­μνα για την ευρεία ενη­μέ­ρω­ση και ευαι­σθη­το­ποί­η­ση του πληθυσμού;

Ολα τα παρα­πά­νω ξεσκε­πά­ζουν τις εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες της κυβέρ­νη­σης, που αντί να «τρέ­ξει» για να προ­λά­βει τις συνέ­πειες του τρί­του κύμα­τος, αξιο­ποιώ­ντας και το νέο όπλο του εμβο­λί­ου, υπο­λο­γί­ζει το κόστος της δημό­σιας υγεί­ας μέχρι και την τελευ­ταία δεκά­ρα, βάζο­ντάς το ουσια­στι­κά πάνω από τις ανά­γκες του λαού. Γνω­στή τακτι­κή και αυτή…

Χρη­σι­μο­ποιεί το εμβό­λιο ως άλλο­θι για να στα­μα­τή­σει οποια­δή­πο­τε ενί­σχυ­ση στο δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας, αφή­νο­ντάς το ξανά ανο­χύ­ρω­το μπρο­στά στην επέ­λα­ση του τρί­του κύμα­τος της πανδημίας.

Δυναμώνουμε την πάλη

Μπο­ρεί η κυβέρ­νη­ση να συμ­βι­βά­ζε­ται με τα «στα­τι­στι­κά» της, αφού συγκρί­νε­ται με άλλες χώρες της ΕΕ που είχαν προ­χω­ρή­σει γρη­γο­ρό­τε­ρα και βαθύ­τε­ρα τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και τις ανα­διαρ­θρώ­σεις στην Υγεία (οι οποί­ες μέχρι πρό­τι­νος απο­τε­λού­σαν και πρό­τυ­πο), αλλά ο λαός και οι εργα­ζό­με­νοι δεν μπο­ρούν να συμ­βι­βα­στούν με το γεγο­νός ότι άνθρω­ποι πεθαί­νουν, ενώ θα μπο­ρού­σαν να είχαν σωθεί.

Αυτό θα ήταν κατορ­θω­τό αν η κυβέρ­νη­ση, αντί για μέτρα δημό­σιας τάξης, λάμ­βα­νε ουσια­στι­κά μέτρα δημό­σιας υγεί­ας. Αν υλο­ποιού­σε έστω και τα μισά από τα αιτή­μα­τα των νοσο­κο­μεια­κών για­τρών, αν ενί­σχυε την ΠΦΥ έτσι ώστε να αντι­με­τω­πι­στεί ο ιός στην κοι­νό­τη­τα με μέτρα πρό­λη­ψης, αν δεν υπήρ­χε το εμπό­διο της πατέ­ντας που δια­φυ­λάσ­σει τα κέρ­δη των μονο­πω­λια­κών ομί­λων στον τομέα του Φαρ­μά­κου και φρε­νά­ρει τη μαζι­κή παρα­γω­γή του εμβολίου.

Από όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνεται η ανάγκη να δυναμώσει σήμερα η πάλη για θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας με όλα τα αιτήματα που έχουν καταθέσει εδώ και πολλούς μήνες οι υγειονομικοί και τα σωματεία τους.