Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση του 2008, τα αποτελέσματα της οποίας είναι και σήμερα εμφανή, αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία για το μεγάλο κεφάλαιο να αυξήσει τα κέρδη του. Αποδείχθηκε πως η κρίση γεννά κροίσους, καθώς από το 2008 έως το 2018, μέσα σε μια δεκαετία, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων διπλασιάστηκε όπως διπλασιάστηκαν και τα κέρδη τους.
Η πανδημία του κορωνοϊού, που πλήττει τους λαούς του κόσμου από τις αρχές του 2020, έρχεται να επιβεβαιώσει πως η καπιταλιστική βαρβαρότητα «τρέφεται», από το θάνατο, την φτώχεια, την δυστυχία και την εκμετάλλευση των λαών. Τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του Forbes είναι χαρακτηριστικά:
— Το 2020 της πανδημίας ήταν μια εξαιρετική χρονιά για τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, καθώς 2.200 δισεκατομμυριούχοι έγιναν φέτος κατά 1,9 τρισεκατομμυρία δολάρια πλουσιότεροι.
— Την ίδια περίοδο, η περιουσία των 600 και πλέον Αμερικανών δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 560 δισ. σολάρια, αγγίζοντας τα 4 τρισεκατομμύρια δολάρια. Διόλου τυχαίο μιάς και μέσα στο 2020 και ο δείκτης S&P (που περιλαμβάνει τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες που είναι εγγεγραμμένες στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης) σημείωσε κέρδη 13%, ενώ και ο Nasdaq κινείται σε ανοδική τροχιά (38%) από τις αρχές του έτους.
— Οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου ελέγχουν σήμερα συνολικό πλούτο – κρατηθείτε – 11,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ποσό αυτό είναι 20% μεγαλύτερο σε σχέση με πριν έναν ακριβώς χρόνο.
— Ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο ιδιοκτήτης της Amazon (της οποίας τα κέρδη εκτοξεύτηκαν εξαιτίας των lockdowns) Τζεφ Μπέζος αύξησε φέτος την περιουσία του κατά 67,5 δισ. δολάρια, φτάνοντας συνολικά τα 182 δισ. δολάρια.
Τα παραπάνω στοιχεία αφορούν το τρέχον έτος, κατά το οποίο ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού που έχει κοστίσει τη ζωή σε σχεδόν 1,7 εκατομμυρία ανθρώπους. Αφορούν επίσης το ίδιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα το οποίο ο αξέχαστος Φιντέλ Κάστρο περιέγραφε ως «απεχθές, πρόστυχο, βρώμικο και αποξενωτικό». Πρόκειται για τον ίδιο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό που διδάσκει πως η ύπαρξη πλούσιων και φτωχών, δισεκατομμυριούχων και πενήτων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων αποτελεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, «φυσικό φαινόμενο».
Στο ίδιο αυτό σάπιο, βάρβαρο, εκμεταλλευτικό σύστημα, όπου για παράδειγμα, θεωρείται περίπου ως «λογικό» ότι…
— 1 στα 4 νοσοκομεία στον κόσμο δεν διαθέτουν τρεχούμενο νερό και βασικές υπηρεσίες υγιεινής και απολύμανσης. (ΠΟΥ)
— Η πανδημία του κορωνοϊού αναμένεται να οδηγήσει φέτος έως και 115 εκατομμυρία ανθρώπους στην απόλυτη φτώχεια (extreme poverty), ανεβάζοντας το ποσοστό των εξαθλιωμένων του πλανήτη στο 9,1% με 9,4% του παγκόσμιου πληθυσμού. (World Bank, 2020)
— 1 παιδί πεθαίνει κάθε 3 δευτερόλεπτα εξαιτίας της έλλειψης τροφίμων, ενώ πάνω από 25.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε μέρα εξαιτίας της φτώχειας, της έλλειψης πρόσβασης σε νερό και στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη. (ΠΟΥ, UNICEF)
— το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού (πάνω από 2,5 δισ. άνθρωποι) δεν έχει τη δυνατότητα πρόσβασης, λόγω κόστους, σε φάρμακα απαιραίτητα για την επιβίωση του.
— Το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερα από 10 δολάρια την ημέρα, ενώ ο μισός πληθυσμός της Γης (3,4 δισ. Άνθρωποι) παλεύει καθημερινά για να αποκτήσει τα βασικά αγαθά. (World Bank).
Όλα τα παραπάνω έχουν εναν κοινό παρονομαστή που δεν είναι άλλος από την εξουσία του κεφαλαίου. Αυτού, που όμως σημείωνε ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο», «γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά… στάζοντας αίμα απ’ όλους τους πόρους… Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο… με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει…» (Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τ. 1, σελ. 785).
Γίνεται επομένως σαφές ότι η μεγάλη ασθένεια του κόσμου μας δεν είναι άλλη απ’ το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτός ο ιός του καπιταλισμού είναι που δημιουργεί και αναπαράγει τη φτώχεια, τη δυστυχία, την εκμετάλλευση, τους πολέμους, την προσφυγιά.
Το κύριο ερώτημα που εύλογα τίθεται δεν είναι άλλο απ’ αυτό: Γι’ αυτόν τον ιό, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, υπάρχει εμβόλιο; Την απάντηση την έδωσαν πριν 172 χρόνια στο «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» οι Μαρξ και Ένγκελς, τον Οκτώβρη του 1917 οι Μπολσεβίκοι του Λένιν, αργότερα η επαναστατημένη Κούβα και άλλοι λαοί που κατάφεραν να σπάσουν δεσμά της εκμετάλλευσης.
Ο Σοσιαλισμός λοιπόν! Αυτό ήταν και είναι το μοναδικό εμβόλιο ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.