Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εμβόλιο για τον καπιταλισμό έχετε; Ναι, Σοσιαλισμός λέγεται!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η παγκό­σμια καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μι­κή κρί­ση του 2008, τα απο­τε­λέ­σμα­τα της οποί­ας είναι και σήμε­ρα εμφα­νή, απο­τέ­λε­σε μια εξαι­ρε­τι­κή ευκαι­ρία για το μεγά­λο κεφά­λαιο να αυξή­σει τα κέρ­δη του. Απο­δεί­χθη­κε πως η κρί­ση γεν­νά κροί­σους, καθώς από το 2008 έως το 2018, μέσα σε μια δεκα­ε­τία, ο αριθ­μός των δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χων διπλα­σιά­στη­κε όπως διπλα­σιά­στη­καν και τα κέρ­δη τους.

Η παν­δη­μία του κορω­νοϊ­ού, που πλήτ­τει τους λαούς του κόσμου από τις αρχές του 2020, έρχε­ται να επι­βε­βαιώ­σει πως η καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα «τρέ­φε­ται», από το θάνα­το, την φτώ­χεια, την δυστυ­χία και την εκμε­τάλ­λευ­ση των λαών. Τα στοι­χεία της ετή­σιας έκθε­σης του Forbes είναι χαρακτηριστικά:

Το 2020 της παν­δη­μί­ας ήταν μια εξαι­ρε­τι­κή χρο­νιά για τους πλου­σιό­τε­ρους ανθρώ­πους του πλα­νή­τη, καθώς 2.200 δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι έγι­ναν φέτος κατά 1,9 τρι­σε­κα­τομ­μυ­ρία δολά­ρια πλουσιότεροι.

Την ίδια περί­ο­δο, η περιου­σία των 600 και πλέ­ον Αμε­ρι­κα­νών δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χων αυξή­θη­κε κατά 560 δισ. σολά­ρια, αγγί­ζο­ντας τα 4 τρι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια. Διό­λου τυχαίο μιάς και μέσα στο 2020 και ο δεί­κτης S&P (που περι­λαμ­βά­νει τις 500 μεγα­λύ­τε­ρες εται­ρεί­ες που είναι εγγε­γραμ­μέ­νες στο χρη­μα­τι­στή­ριο της Νέας Υόρ­κης) σημεί­ω­σε κέρ­δη 13%, ενώ και ο Nasdaq κινεί­ται σε ανο­δι­κή τρο­χιά (38%) από τις αρχές του έτους.

Οι πλου­σιό­τε­ροι άνθρω­ποι του κόσμου ελέγ­χουν σήμε­ρα συνο­λι­κό πλού­το – κρα­τη­θεί­τε – 11,4 τρι­σε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων. Το ποσό αυτό είναι 20% μεγα­λύ­τε­ρο σε σχέ­ση με πριν έναν ακρι­βώς χρόνο.

Ο πλου­σιό­τε­ρος άνθρω­πος στον κόσμο, ο ιδιο­κτή­της της Amazon (της οποί­ας τα κέρ­δη εκτο­ξεύ­τη­καν εξαι­τί­ας των lockdowns) Τζεφ Μπέ­ζος αύξη­σε φέτος την περιου­σία του κατά 67,5 δισ. δολά­ρια, φτά­νο­ντας συνο­λι­κά τα 182 δισ. δολάρια.

Τα παρα­πά­νω στοι­χεία αφο­ρούν το τρέ­χον έτος, κατά το οποίο ξέσπα­σε η παν­δη­μία του κορω­νοϊ­ού που έχει κοστί­σει τη ζωή σε σχε­δόν 1,7 εκα­τομ­μυ­ρία ανθρώ­πους. Αφο­ρούν επί­σης το ίδιο κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κό σύστη­μα το οποίο ο αξέ­χα­στος Φιντέλ Κάστρο περιέ­γρα­φε ως «απε­χθές, πρό­στυ­χο, βρώ­μι­κο και απο­ξε­νω­τι­κό». Πρό­κει­ται για τον ίδιο κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κό σχη­μα­τι­σμό που διδά­σκει πως η ύπαρ­ξη πλού­σιων και φτω­χών, δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χων και πενή­των, εκμε­ταλ­λευ­τών και εκμε­ταλ­λευο­μέ­νων απο­τε­λεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, «φυσι­κό φαινόμενο».

Στο ίδιο αυτό σάπιο, βάρ­βα­ρο, εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, όπου για παρά­δειγ­μα, θεω­ρεί­ται περί­που ως «λογι­κό» ότι…

1 στα 4 νοσο­κο­μεία στον κόσμο δεν δια­θέ­τουν τρε­χού­με­νο νερό και βασι­κές υπη­ρε­σί­ες υγιει­νής και απο­λύ­μαν­σης. (ΠΟΥ)

Η παν­δη­μία του κορω­νοϊ­ού ανα­μέ­νε­ται να οδη­γή­σει φέτος έως και 115 εκα­τομ­μυ­ρία ανθρώ­πους στην από­λυ­τη φτώ­χεια (extreme poverty), ανε­βά­ζο­ντας το ποσο­στό των εξα­θλιω­μέ­νων του πλα­νή­τη στο 9,1% με 9,4% του παγκό­σμιου πλη­θυ­σμού. (World Bank, 2020)

1 παι­δί πεθαί­νει κάθε 3 δευ­τε­ρό­λε­πτα εξαι­τί­ας της έλλει­ψης τρο­φί­μων, ενώ πάνω από 25.000 παι­διά κάτω των 5 ετών πεθαί­νουν κάθε μέρα εξαι­τί­ας της φτώ­χειας, της έλλει­ψης πρό­σβα­σης σε νερό και στοι­χειώ­δη ιατρι­κή περί­θαλ­ψη. (ΠΟΥ, UNICEF)

το 1/3 του παγκό­σμιου πλη­θυ­σμού (πάνω από 2,5 δισ. άνθρω­ποι) δεν έχει τη δυνα­τό­τη­τα πρό­σβα­σης, λόγω κόστους, σε φάρ­μα­κα απαι­ραί­τη­τα για την επι­βί­ω­ση του.

Το 80% του παγκό­σμιου πλη­θυ­σμού ζει με λιγό­τε­ρα από 10 δολά­ρια την ημέ­ρα, ενώ ο μισός πλη­θυ­σμός της Γης (3,4 δισ. Άνθρω­ποι) παλεύ­ει καθη­με­ρι­νά για να απο­κτή­σει τα βασι­κά αγα­θά. (World Bank).

Όλα τα παρα­πά­νω έχουν εναν κοι­νό παρο­νο­μα­στή που δεν είναι άλλος από την εξου­σία του κεφα­λαί­ου. Αυτού, που όμως σημεί­ω­νε ο Μαρξ στο «Κεφά­λαιο», «γεν­νιέ­ται βου­τηγ­μέ­νο από την κορυ­φή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρω­μιά… στά­ζο­ντας αίμα απ’ όλους τους πόρους… Με 10% κέρ­δος αισθά­νε­ται τον εαυ­τό του σίγου­ρο… με 20% γίνε­ται ζωη­ρό, με 50% γίνε­ται θετι­κά παρά­τολ­μο, με 100% τσα­λα­πα­τά­ει όλους τους ανθρώ­πι­νους νόμους, με 300% δεν υπάρ­χει έγκλη­μα που να μη ριψο­κιν­δυ­νέ­ψει να το δια­πρά­ξει…» (Κ. Μαρξ, «Το Κεφά­λαιο», τ. 1, σελ. 785).

Γίνε­ται επο­μέ­νως σαφές ότι η μεγά­λη ασθέ­νεια του κόσμου μας δεν είναι άλλη απ’ το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα. Αυτός ο ιός του καπι­τα­λι­σμού είναι που δημιουρ­γεί και ανα­πα­ρά­γει τη φτώ­χεια, τη δυστυ­χία, την εκμε­τάλ­λευ­ση, τους πολέ­μους, την προσφυγιά.

Το κύριο ερώ­τη­μα που εύλο­γα τίθε­ται δεν είναι άλλο απ’ αυτό: Γι’ αυτόν τον ιό, της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, υπάρ­χει εμβό­λιο; Την απά­ντη­ση την έδω­σαν πριν 172 χρό­νια στο «Μανι­φέ­στο του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος» οι Μαρξ και Ένγκελς, τον Οκτώ­βρη του 1917 οι Μπολ­σε­βί­κοι του Λένιν, αργό­τε­ρα η επα­να­στα­τη­μέ­νη Κού­βα και άλλοι λαοί που κατά­φε­ραν να σπά­σουν δεσμά της εκμετάλλευσης.

Ο Σοσια­λι­σμός λοι­πόν! Αυτό ήταν και είναι το μονα­δι­κό εμβό­λιο ενά­ντια στη βαρ­βα­ρό­τη­τα του καπιταλισμού.

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο