Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εμετικός (γόνος) Καραμανλής: «Απόβρασμα της κοινωνίας» όποιος δεν πληρώνει εισιτήριο στα Μέσα Μεταφοράς

Ανα­φε­ρό­με­νος στο φαι­νό­με­νο της επι­βί­βα­σης στο μετρό χωρίς την πλη­ρω­μή του κομί­στρου, ο κ. Καρα­μαν­λής, εξέ­φρα­σε με πλή­ρη κυνι­σμό που ται­ριά­ζει σε έναν «γόνο» όλη τη χυδαιό­τη­τα και βαρ­βα­ρό­τη­τα της πολι­τι­κής που υπη­ρε­τεί.  Σε μία από τις πρώ­τες του συνε­ντεύ­ξεις, υπο­δει­κνύ­ει σε όποιον μπαί­νει στο μετρό χωρίς εισι­τή­ριο ότι πρέ­πει να νιώ­θει ως «από­βρα­σμα της κοι­νω­νί­ας». Μάλι­στα, τόνι­σε ότι το υπουρ­γείο του θα οργα­νώ­σει και καμπά­νια προ­κει­μέ­νου να κάνει τους πολί­τες που μπο­ρεί να μην έχουν το απα­ραί­τη­το (διό­λου ευκα­τα­φρό­νη­το) ποσό, να νιώ­θουν ως… «απο­βρά­σμα­τα».

«Αυτό που σκε­φτό­μα­στε να κάνου­με, είναι κάτι το οποίο έχει συμ­βεί στη Γαλ­λία και στην Αμε­ρι­κή, είναι να υπάρ­ξει μια πολύ μεγά­λη δια­φη­μι­στι­κή καμπά­νια για τους λεγό­με­νους τζα­μπα­τζή­δες. Το ζήτη­μα δεν είναι να έρθω εγώ να σε πιά­σω, το ζήτη­μα είναι ότι ο ίδιος ο άνθρω­πος που κάνει αυτή την πρά­ξη πρέ­πει να νιώ­θει ως από­βρα­σμα της κοι­νω­νί­ας. Δεν είναι δυνα­τόν να μπαί­νου­με τσά­μπα στο μετρό».

Δεν προ­κα­λεί εντύ­πω­ση η άπο­ψη του κλη­ρο­νο­μι­κώ δικαίω πολι­τι­κού. Η βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή θέλει και χυδαί­ους πολι­τι­κούς για να μπο­ρούν να συγκα­λύ­πτουν και να απο­προ­σα­να­το­λί­ζουν από τις κοι­νω­νι­κές αιτί­ες των προ­βλη­μά­των. Στη συγκε­κρι­μέ­νη  περί­πτω­ση, τις πολι­τι­κές που γεν­νούν την ανερ­γία, δίνουν ψίχου­λα αντί για μισθούς και συντά­ξεις, φορο­λε­η­λα­τούν ό,τι απο­μέ­νει από το εργα­τι­κό και λαϊ­κό εισό­δη­μα, με απο­τέ­λε­σμα χιλιά­δες συντα­ξιού­χοι, εργα­ζό­με­νοι και τα παι­διά τους να δυσκο­λεύ­ο­νται να πλη­ρώ­σουν το τσου­χτε­ρό εισι­τή­ριο των ιδιω­τι­κών αστι­κών συγκοινωνιών.

Απο­βρά­σμα­τα της κοι­νω­νί­ας είναι όλο το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό (ασχέ­τως χρώ­μα­τος) που με χίλιους δυο τρό­πους υπη­ρε­τεί την «υγιή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα» (φορο­α­παλ­λα­γές, κίνη­τρα, παρα­γρα­φή χρε­ών κλπ) και τσα­κί­ζει τη ζωή των μεροκαματιάρηδων.

Τη στιγ­μή που χρέη και υπο­χρε­ώ­σεις δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δια­γρά­φο­νται εν μια νυυ­κτί, 19χρονοι χάνουν της ζωή τους για­τί δεν έχουν να πλη­ρώ­σουν εισι­τή­ριο και υπε­ρή­λι­κοι δια­σύ­ρο­νται ως υπεύ­θυ­νοι για τα ελλείμ­μα­τα του κρά­τους τους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο