Ενα αντιφασιστικό ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ

Επι­μέ­λεια Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Το κακό για το λαό εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα συνο­δεύ­ε­ται από μια δυσά­ρε­στη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Εφε­ρε στην τρί­τη θέση το ναζι­στι­κό τέρας της Χρυ­σής Αυγής. Μια εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση  που όταν δε δολο­φο­νεί υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου. Δεν είναι καθό­λου τυχαία η εμφά­νι­σή του. Οι ευθύ­νες δεν ανή­κουν τόσο σε όσους την ψήφι­σαν, όσο σε αυτούς που δια­μόρ­φω­σαν τα τελευ­ταία χρό­νια μια πολι­τι­κή ατζέ­ντα ευνοϊ­κή για να μπο­ρεί να ψαρεύ­ει η Χρυ­σή Αυγή σε θολά νερά (λαμό­για, σκάν­δα­λα, κατε­χό­με­νη Ελλά­δα, Τρόι­κα,  κλπ), στα κόμ­μα­τα («αρι­στε­ρά» και μη) που αξιο­ποί­η­σαν στο έπα­κρο το λαϊ­κι­σμό ως μέσο αλί­ευ­σης ψήφων και σε όσους ανέ­λα­βαν τη διά­χυ­ση του αντι­κομ­μου­νι­σμού και εσχά­τως το …ανα­στά­σι­μο λου­τρό της (ΜΜΕ).  Βέβαια, ως τσι­ρά­κι του κεφα­λαί­ου, η Χρυ­σή Αυγή έχει και γερά νήμα­τα που τη συν­δέ­ουν με τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου (κατά και­ρούς έχουν έρθει στη δημο­σιό­τη­τα ρεπορ­τάζ για τη χρη­μα­το­δό­τη­σή της) .

Δια­τη­ρώ επι­φυ­λά­ξεις κατά πόσο πολ­λοί από τους ψηφο­φό­ρους της έχουν συνεί­δη­ση τι ψήφι­σαν. Απευ­θύ­νο­με σε αυτούς με τους στί­χους του Ναζίμ Χικ­μέτ που εκφρά­ζουν την πεί­ρα όλης της ανθρω­πό­τη­τας από τη δρά­ση των φασιστών:

 4 ΤΟΥ    ΔΕΚΕΜΒΡΗ*
Nαζίμ Xικ­μέτ

Του Ρετζέπ του υφα­ντουρ­γού, από την Προύσα,
του Χασάν του εφαρ­μο­στή, από το Καρα­μπούκ** είναι εχθροί.
Της ψυχής της χωριά­τισ­σας, της Χατιτζέ-χανούμ,
του ξωμά­χου του Σου­λεϊ­μάν, είναι εχθροί.
Δικοί σου εχθροί, δικοί μου εχθροί,
του σκε­φτό­με­νου ανθρώ­που είναι εχθροί.
Η πατρί­δα, που των ανθρώ­πων αυτών είναι το πατρογονικό,
αυτοί, αγά­πη μου, της Πατρί­δας είναι εχθροί!

***

Της ελπί­δας είναι εχθροί, αγά­πη μου,
του τρε­χά­με­νου νερού.
και του δέντρου που μόλις καρποφορεί,
εχθροί της ζωής που αντρώ­νε­ται και γιγαντώνει!
Για­τί, αγά­πη μου, ο πόνος έχει πατήσει
τη σφρα­γί­δα του στο μέτω­πό τους.

***

(Κού­φιο δόντι, σάπιο κρέας)
θα γκρε­μι­στούν και θα πάνε μια για πάντα,
και σίγου­ρα, αγά­πη μου, σίγουρα
θα ροβο­λή­σει μια μέρα αγέρωχη,
με την πιο τιμη­μέ­νη της στολή:
την εργατική,
σ’ αυτήν την αγα­πη­μέ­νη χώρα, η Λευτεριά.

Μεταφ. Νεβ­ζάτ Χάτκο

*Ο Τούρ­κι­κος Δεκέμ­βρης. Στις 4 Δεκέμ­βρη 1946, κατά­στρε­ψαν οι φασί­στες τις εγκα­τα­στά­σεις των δημο­κρα­τι­κών εφη­με­ρί­δων, Ραν, Γιε­νή Ντου­νιά και La Turquis.

** Τα μεγα­λύ­τε­ρα εργο­στά­σια βαριάς σιδη­ρο­βιο­μη­χα­νί­ας της  Τουρκίας.