ΕΝΙΘ: Προσχηματική και μόνο νοσηλεία με δυσθεώρητη νοσηρότητα και θνητότητα στις ΜΕΘ

Στην κατά­στα­ση που επι­κρα­τεί στις ΜΕΘ «στις οποί­ες γίνε­ται προ­σχη­μα­τι­κή και μόνο νοση­λεία με δυσθε­ώ­ρη­τη νοση­ρό­τη­τα και θνη­τό­τη­τα», ανα­φέ­ρε­ται η ΕΝΙΘ, με αφορ­μή την εισαγ­γε­λι­κή παρέμ­βα­ση λόγω των δηλώ­σε­ων Βασι­λα­κό­που­λου. Υπεν­θυ­μί­ζει δε πως εδώ και του­λά­χι­στον ένα έτος, «οι κατά τόπους ενώ­σεις νοσο­κο­μεια­κών για­τρών και η πανελ­λή­νια ομο­σπον­δία μας με ανα­κοι­νώ­σεις ή δηλώ­σεις των μελών μας σε ΜΜΕ, έχου­με επα­νει­λημ­μέ­να καταγ­γεί­λει τα ίδια ακρι­βώς πρά­μα­τα και δεν ίδρω­σε το αυτί κανενός!».

Όπως τονί­ζει στην ανα­κοί­νω­ση της η ΕΝΙΘ, «εδώ και πάνω από χρό­νο δια­βά­ζου­με για 1.200 ή 1.400 κλί­νες ΜΕΘ, οι οποί­ες ανοι­γο­κλεί­νουν κατά το δοκούν, με την κυβέρ­νη­ση ξεδιά­ντρο­πα να επαί­ρε­ται ότι ενί­σχυ­σε το δημό­σιο σύστη­μα υγεί­ας όταν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα οι και­νού­ριες κλί­νες στην πλειο­ψη­φία τους είναι μόνο κατ΄ ευφη­μι­σμόν κλί­νες ΜΕΘ».

Και συμπλη­ρώ­νει ότι: «Κι αν για το πρώ­το κύμα της παν­δη­μί­ας υπάρ­χει η δικαιο­λο­γία ότι πια­στή­κα­με απρο­ε­τοί­μα­στοι με ένα σύστη­μα υγεί­ας χρο­νί­ως υπο­στε­λε­χω­μέ­νο και απο­δυ­να­μω­μέ­νο, για τα επό­με­να κύμα­τα της παν­δη­μί­ας δεν υπάρ­χει καμία απο­λύ­τως δικαιο­λο­γία! Έχει περά­σει πάνω από ενά­μι­ση χρό­νος από την έναρ­ξη της παν­δη­μί­ας και η κυβέρ­νη­ση όφει­λε να έχει ενι­σχύ­σει ουσια­στι­κά το σύστη­μα υγεί­ας, να έχει δώσει γεν­ναία και απο­τε­λε­σμα­τι­κά κίνη­τρα για να γεμί­σει όλα τα οργα­νι­κά κενά, αν μη τι άλλο στις ειδι­κό­τη­τες πρώ­της γραμ­μής, με μόνι­μο προ­σω­πι­κό! Αντ΄ αυτού, το μόνο που κάνει είναι να μετα­κι­νεί προ­σω­πι­κό από κλι­νι­κή σε κλι­νι­κή και από πόλη σε πόλη, προ­σπα­θώ­ντας να βου­λώ­σει μία τρύ­πα, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως ανοί­γο­ντας άλλες τρεις – και να κατη­γο­ρεί όλους τους άλλους εκτός από τον εαυ­τό της για την έξαρ­ση και τους θανά­τους της παν­δη­μί­ας. Ξεζου­μί­ζει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο τους σωμα­τι­κά και ψυχι­κά εξο­ντω­μέ­νους υγειο­νο­μι­κούς, ζητώ­ντας ακό­μα περισ­σό­τε­ρες εφη­με­ρί­ες σε ακό­μα περισ­σό­τε­ρα κρε­βά­τια, με απο­τέ­λε­σμα κύμα παραι­τή­σε­ων και από την επαρ­χία και από τις μεγά­λες πόλεις, και τις δημό­σιες επι­στο­λές για­τρών σε μεγά­λα νοσο­κο­μεία των πόλε­ων που περι­γρά­φουν τις ζοφε­ρές συν­θή­κες νοση­λεί­ας και απει­λούν με ομα­δι­κές παραιτήσεις».

Η ΕΝΙΘ, υπο­γραμ­μί­ζει ότι «ήδη από το Δεκέμ­βρη του 2020 είχα­με εγγρά­φως και πρω­το­κολ­λη­μέ­να ζητή­σει από όλα τα νοσο­κο­μεία της Θεσ­σα­λο­νί­κης τη θνη­τό­τη­τα για όλους τους δια­σω­λη­νω­μέ­νους ασθε­νείς, εντός και εκτός χώρων ΜΕΘ, ακρι­βώς για να ανα­δεί­ξου­με το γεγο­νός της ουσια­στι­κά προ­σχη­μα­τι­κής νοση­λεί­ας που γίνε­ται στους δια­σω­λη­νω­μέ­νους στις “και­νού­ριες κλί­νες ΜΕΘ”. Παρά τις επα­νει­λημ­μέ­νες οχλή­σεις μας, ούτε ένα νοσο­κο­μεία δεν απά­ντη­σε στο ερώ­τη­μά μας. Ούτε ένα! Για­τί άρα­γε, αν όχι για να κου­κου­λω­θεί η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και οι ευθύνες;».

Σχο­λιά­ζο­ντας δε το «νέο ΕΣΥ» που ευαγ­γε­λί­ζε­ται η κυβέρ­νη­ση, τονί­ζει πως «είναι κομ­μέ­νο και ραμ­μέ­νο στην λογι­κή κόστους-οφέ­λους, που μετα­φρά­ζε­ται σε μειω­μέ­νη κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση για την Υγεία ακό­μα και μέσα στην παν­δη­μία, συγ­χω­νεύ­σεις, εντα­τι­κο­ποί­η­ση και “ευε­λι­ξία” των εργα­ζο­μέ­νων, είσο­δος για τα καλά των ιδιω­τών μες στα νοσο­κο­μεία είτε με εργο­λα­βί­ες είτε μέσω ΣΔΙΤ. Η άθλια αυτή κατά­στα­ση φέρει τη σφρα­γί­δα τόσο αυτής όσο και των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, σε πλή­ρη ευθυ­γράμ­μι­ση με τις επι­τα­γές ΕΕ και των μεγαλοκλινικαρχών».

Απαι­τεί εδώ και τώρα:

Άμε­ση ανά­πτυ­ξη νέων και σύγ­χρο­νων πραγ­μα­τι­κών κλι­νών ΜΕΘ σε κάθε νοσο­κο­μείο και άμε­ση πρό­σλη­ψη του απα­ραί­τη­του μόνι­μου και εξει­δι­κευ­μέ­νου προ­σω­πι­κού για να τις στελεχώσει.

Άμε­ση επι­στρο­φή των υγειο­νο­μι­κών που βρί­σκο­νται σε ανα­στο­λή. Τη στιγ­μή αυτή δεν περισ­σεύ­ει απο­λύ­τως κανένας!

Επί­τα­ξη των 120 κλι­νών ΜΕΘ και 1.000 απλών κλι­νών των ιδιω­τι­κών κλι­νι­κών της πόλης και έντα­ξή του σε κεντρι­κό κρα­τι­κό σχε­δια­σμό, με στό­χο η παν­δη­μία να αντι­με­τω­πι­στεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά και όχι σε βάρος των υπό­λοι­πων ασθενειών.