Εντουάρντο Γκαλεάνο

Στις 3 Σεπτεμ­βρί­ου 1949 γεν­νή­θη­κε ο Ουρου­γουα­νός συγ­γρα­φέ­ας Εντουάρ­ντο Γκαλεάνο.

Ο Γκα­λε­ά­νο έκα­νε πολ­λά επαγ­γέλ­μα­τα προ­τού η συγ­γρα­φή κατα­στεί ο κύριος οικο­νο­μι­κός του πόρος. Ηδη στα 14 χρό­νια του έδι­νε σκί­τσα του στην εφη­με­ρί­δα «Σολ» του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού Σοσια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ουρου­γουά­ης, το 1961 ως το 1964 ήταν διευ­θυ­ντής σύντα­ξης του εβδο­μα­διαί­ου πολι­τι­κο-πολι­τι­στι­κού περιο­δι­κού «Μάρ­τσα, ενώ τα έργα του λογο­κρί­θη­καν από τις δικτα­το­ρί­ες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και ο ίδιος έζη­σε για πολ­λά χρό­νια στην Αργε­ντι­νή, ενώ ήταν φίλος της Κούβας.

Στα ελλη­νι­κά έχουν μετα­φρα­στεί τα έργα του: «Οι ανοι­χτές φλέ­βες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής» (1971), «Μνή­μες φωτιάς» (1982–1986), «Ο αιώ­νας του ανέ­μου» (1986), «Το βιβλίο των ενα­γκα­λι­σμών» (1989), «Τα χίλια πρό­σω­πα του ποδο­σφαί­ρου» (1995), «Ενας κόσμος ανά­πο­δα» (1998) και «Καθρέ­φτες. Μία σχε­δόν παγκό­σμια ιστο­ρία» (2008). Στο ευρύ κοι­νό έγι­νε γνω­στός για το «Ανοι­χτές φλέ­βες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής» (1971).

Πολ­λοί υπο­στη­ρί­ζουν ότι το καλύ­τε­ρο από τα βιβλία του υπήρ­ξε το «Τα χίλια πρό­σω­πα του ποδο­σφαί­ρου» (1995), μια συλ­λο­γή με μικροϊ­στο­ρί­ες πάνω στη μαγεία του ποδο­σφαί­ρου, έτσι όπως μόνο οι Λατι­νο­α­με­ρι­κά­νοι γνω­ρί­ζουν να τις ζουν και να τις περι­γρά­φουν. O Εντουάρ­ντο Γκα­λε­ά­νο δεν κατά­φε­ρε να γίνει ποδο­σφαι­ρι­στής όπως ήθε­λε από μικρός, αλλά αγά­πη­σε και ύμνη­σε το ποδό­σφαι­ρο με τρό­πο μοναδικό.

«Όπως όλοι οι Ουρου­γουα­νοί, μικρός ήθε­λα να γίνω ποδο­σφαι­ρι­στής. Έπαι­ζα πολύ καλά, ήμουν χάρ­μα οφθαλ­μών, αλλά στον ύπνο μου. Ξύπνιος ήμουν ο χει­ρό­τε­ρος στρα­βο­κλό­τσης που είχε περά­σει από τις αλά­νες της χώρας μου».

Προ­σβλή­θη­κε από καρ­κί­νο του πνεύ­μο­να το 2007, η υγεία του για χρό­νια ήταν εύθραυ­στη. Πέθα­νε στις 13 Απρι­λί­ου 2015.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ (1940–2015)