Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εξισώσεις… και παρονομαστές

Σύμ­φω­να με τον υπουρ­γό Οικο­νο­μι­κών, το «καθα­ρό όφε­λος» που θα έχει η Ελλά­δα από το «Ταμείο Ανά­καμ­ψης» και από τα κον­δύ­λια του «Πολυ­ε­τούς Δημο­σιο­νο­μι­κού Πλαι­σί­ου Ανα­φο­ράς 2021 — 2027» θα φτά­σει τα 56,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2030, ένα­ντι 15,5 δισ. ευρώ που θα είναι η ελλη­νι­κή συνει­σφο­ρά στον ευρω­παϊ­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για την ίδια περίοδο.
Οπως ισχυ­ρί­στη­κε ο υπουρ­γός, «από τα στοι­χεία κατα­δει­κνύ­ε­ται το σημα­ντι­κό δημο­σιο­νο­μι­κό όφε­λος για τη χώρα μας, καθώς η ανα­λο­γία απο­λή­ψε­ων (εισ­ρο­ές) — απο­δό­σε­ων (συνει­σφο­ρές) δια­μορ­φώ­νε­ται σε 4,6/1, δηλα­δή για κάθε ευρώ που θα απο­δί­δου­με στην Ευρώ­πη, θα εισπράτ­του­με 4,6 ευρώ».

Οι περί­πλο­κες σχέ­σεις αλλη­λε­ξάρ­τη­σης στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή ΕΕ δεν μπο­ρούν βέβαια να απο­τι­μη­θούν με μονα­δι­κό κρι­τή­ριο το τι δίνει και τι παίρ­νει το κάθε κρά­τος — μέλος από τα ευρω­παϊ­κά ταμεία.
Ακό­μα όμως κι έτσι, από την εξί­σω­ση λεί­πουν ορι­σμέ­νες βασι­κές παρά­με­τροι.
Για παρά­δειγ­μα, το ένα ευρώ που συνει­σφέ­ρει η Ελλά­δα στην ΕΕ από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, είναι λεφτά από την τσέ­πη του λαού, απο­τέ­λε­σμα της άγριας φορο­λη­στεί­ας, αφού τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα πλη­ρώ­νουν το 95% περί­που των άμε­σων και έμμε­σων φόρων.
Αντί­θε­τα, τα 4,6 ευρώ των επι­δο­τή­σε­ων, των φορο­α­παλ­λα­γών και των λοι­πών «διευ­κο­λύν­σε­ων» που χρη­μα­το­δο­τούν η ΕΕ και το περί­φη­μο «Ταμείο Ανά­καμ­ψης», αφο­ρούν τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και όχι το λαό. Επο­μέ­νως, συγκρί­νει ανό­μοια πράγ­μα­τα, αφού άλλος πλη­ρώ­νει κι άλλος εισπράττει.

Ακό­μα και τα ΕΣΠΑ, για τα οποία γίνε­ται πολύς λόγος, χρη­μα­το­δο­τούν κατά κανό­να μέτρα στή­ρι­ξης των μεγά­λων επι­χει­ρή­σε­ων και απο­κλεί­ουν οτι­δή­πο­τε δεν έχει αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τα για το κεφά­λαιο, όπως μέτρα αντι­σει­σμι­κής, αντι­πυ­ρι­κής και αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, που η έλλει­ψή τους απο­δει­κνύ­ε­ται τραγική.
Στις «απο­λή­ψεις» δεν περι­λαμ­βά­νο­νται επί­σης μια σει­ρά από άλλους έμμε­σους φόρους («πρά­σι­νοι» και άλλων απο­χρώ­σε­ων), που αυξά­νουν κατα­κό­ρυ­φα το χαρά­τσω­μα του λαού από κυβέρ­νη­ση και ΕΕ.
Ούτε περι­λαμ­βά­νο­νται βέβαια τα τοκο­χρε­ο­λύ­σια για τα δάνεια που θα ξεπλη­ρώ­νει ο λαός μέχρι …πέμ­πτης γενε­άς, οι πολι­τι­κές συμ­φω­νί­ες για τη συμ­με­το­χή ευρω­παϊ­κών κολοσ­σών στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις στρα­τη­γι­κών υπο­δο­μών στην Ελλά­δα, τα «ψιλά γράμ­μα­τα» των οικο­νο­μι­κών και γεω­πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων που παί­ζο­νται στη χώρα μας για λογα­ρια­σμό της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης και των Ευρω­παί­ων συμ­μά­χων της. Με άλλα λόγια, από τα στοι­χεία που παρου­σιά­ζει η κυβέρ­νη­ση λεί­πει ο κοι­νός παρο­νο­μα­στής:
Ο λαός, που πλη­ρώ­νει το λογα­ρια­σμό και ζει από πρώ­το χέρι την άγρια αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, με τη σφρα­γί­δα της ΕΕ, των κυβερ­νή­σε­ων και των κομ­μά­των της.

Από τη στή­λη Από μέρα σε Μέρα του Ριζο­σπά­στη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο