Εξόρυξη υδρογονανθράκων: Οι επιπτώσεις της στην Ελλάδα και ειδικά στην Ήπειρο

ΜΑΖΙΚΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

Αντα­πο­κρι­νό­με­νοι μαζι­κά σε πρό­σκλη­ση της «Ηπει­ρω­τι­κής συσπεί­ρω­σης» για την ΠΣΕ, πολ­λοί Ηπει­ρώ­τες και φίλοι Ηπει­ρω­τών, κατα­κλύ­σα­νε την Τετάρ­τη 24.1.18, την αίθου­σα του Πνευ­μα­τι­κού Κέντρου της ΠΣΕ «Ελευ­θέ­ριος Μαν­τζί­κας», με έντο­νο το ενδια­φέ­ρον της ενη­μέ­ρω­σης πάνω στο θέμα της έρευ­νας και παρα­γω­γής υδρο­γο­ναν­θρά­κων καθώς και στις επι­πτώ­σεις της εξό­ρυ­ξής τους για τη χώρα μας και ειδι­κά για την Ήπειρο.

ΣΤΟ ΠΑΝΕΛ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ: 
ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΣΟΒΙΤΣΑΣ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ- ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΛΙΟΥΣΗΣ ‑ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΑΜΠΡΙΔΗΣ  ΣΤΟ ΒΗΜΑ

Η σαφέ­στα­τη πρό­σκλη­ση της διορ­γα­νώ­τριας «Ηπει­ρω­τι­κής Συσπεί­ρω­σης», εκφρά­ζο­ντας τον βαθύ­τα­το προ­βλη­μα­τι­σμό της για το θεσμι­κό πλαί­σιο και τις συμ­βά­σεις που έχουν, ήδη, υπο­γρα­φεί, αλλά και για όσα, προ­ε­δρι­κά Δια­τάγ­μα­τα ή υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις μεθο­δεύ­ο­νται και προ­ω­θού­νται με γορ­γούς ρυθ­μούς, ερή­μην των τοπι­κών κοι­νω­νιών, κατα­το­πί­ζει λεπτο­με­ρώς και με επι­στη­μο­νι­κή ανά­λυ­ση, σχε­τι­κά με την υγιει­νή, την ασφά­λεια και το περιβάλλον.

Οι γενι­κό­τε­ρες διερ­γα­σί­ες που συντε­λού­νται τα τελευ­ταία χρό­νια στα Βαλ­κά­νια και την ευρύ­τε­ρη περιο­χή κατα­δει­κνύ­ουν την ολο­φά­νε­ρη διά­θε­ση των ξένων πολυ­ε­θνι­κών εται­ρειών επέμ­βα­σης και ελέγ­χου των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών μας πηγών, ιδιαί­τε­ρα της ενέρ­γειας και των δρό­μων μετα­φο­ράς τους. «Η ιστο­ρι­κή πεί­ρα είναι σκλη­ρή. Οι αλλα­γές αυτές έχουν αιμά­τι­νο υπό­στρω­μα, περ­νά­νε μέσα από φλό­γες που καί­νε τους λαούς», ανα­φέ­ρει χαρα­κτη­ρι­στι­κά και συνε­χί­ζει πως «Δια­γρά­φο­νται σοβα­ροί κίν­δυ­νοι για τις υπάρ­χου­σες οικο­νο­μι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες στον πρω­το­γε­νή τομέα, στη μετα­ποί­η­ση και στις υπη­ρε­σί­ες από τις συγκε­κρι­μέ­νες εργα­σί­ες, ακό­μη και από την προ­κα­ταρ­τι­κή φάση της έρευνας».

Και πράγ­μα­τι, οι συμ­φω­νί­ες με τις εται­ρεί­ες αυτές, που επο­φθαλ­μιούν στην εκμε­τάλ­λευ­ση του ορυ­κτού μας πλού­του, είναι γενι­κό­λο­γες και ασα­φείς, όπως ακρι­βώς ανα­κρι­βείς και ασα­φείς είναι οι όροι και οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις της περι­βαλ­λο­ντι­κής προ­στα­σί­ας και ασφά­λειας. Μπρο­στά στην ανε­ξέ­λεγ­κτη δρά­ση που θα ανα­πτυ­χθεί έντο­να και με ιλιγ­γιώ­δη ταχύ­τη­τα από τις συμ­βε­βλη­μέ­νες εται­ρεί­ες θα προ­κύ­ψουν περι­βαλ­λο­ντι­κές πιέ­σεις από τις σει­σμι­κές έρευ­νες, την όρυ­ξη των γεω­τρή­σε­ων, την κατα­σκευή τεχνι­κών έργων και εγκα­τα­στά­σε­ων, όπως η δια­πλά­τυν­ση και η διά­νοι­ξη νέων δρό­μων, οι ευρεί­ας έκτα­σης επεμ­βά­σεις απο­ψί­λω­σης της βλά­στη­σης, η τοπο­θέ­τη­ση τερά­στιων αγω­γών μετα­φο­ράς των υδρο­γο­ναν­θρά­κων και η δια­χεί­ρι­ση των απο­βλή­των. Επι­πρό­σθε­τα, θα τραυ­μα­τι­στεί ανε­πα­νόρ­θω­τα το φυσι­κό, ιστο­ρι­κό και πολι­τι­στι­κό περι­βάλ­λον και θα αφα­νι­στεί η πλειο­ψη­φία των υφι­στα­μέ­νων μέχρι σήμε­ρα οικο­νο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των, όπως ο του­ρι­σμός, η κτη­νο­τρο­φία, η γεωρ­γία, η αλιεία, η βιοποικιλότητα .

Είναι αναμ­φι­σβή­τη­το πως η έρευ­να κα η εξό­ρυ­ξη υδρο­γο­ναν­θρά­κων στην Ελλά­δα και στην ΄Ηπει­ρο φυσι­κά, εντάσ­σε­ται στο σκλη­ρό αντα­γω­νι­σμό των καπι­τα­λι­στι­κών χωρών και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών για τον ενερ­γεια­κό και ευρύ­τε­ρο έλεγ­χο των αγο­ρών μας. Η έπαρ­ση της σημαί­ας της γεω­πο­λι­τι­κής ανα­βάθ­μι­σης από την πολι­τι­κή ηγε­σία της χώρας μας σε μια περί­ο­δο αυξη­μέ­νου κιν­δύ­νου δια­με­λι­σμού κρα­τών, επα­να­χά­ρα­ξης συνό­ρων στα Βαλ­κά­νια και γενί­κευ­σης των πολε­μι­κών ανα­με­τρή­σε­ων απο­τε­λεί παι­χνί­δι με τη φωτιά που μυρί­ζει μπα­ρού­τη. Αντί με φρό­νη­ση, σύνε­ση και ανά­λο­γη πολι­τι­κή βού­λη­ση να προ­ω­θή­σει την δια­δι­κα­σία ανα­κή­ρυ­ξης και οριο­θέ­τη­σης της Ελλη­νι­κής ΑΟΖ (πχ. Στα σύνο­ρά μας με την Αλβα­νία), λει­τουρ­γεί αντί­στρο­φα υπο­γρά­φο­ντας συμ­βά­σεις παρα­χώ­ρη­σης της εκμε­τάλ­λευ­σης των υδρο­γο­ναν­θρά­κων της περιο­χής και δίνο­ντας στη γει­το­νι­κή μας Αλβα­νία το δικαί­ω­μα της ανα­βί­ω­σης του μπα­μπού­λα των διεκ­δι­κή­σε­ων των Τσάμηδων.

ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

Η εκδή­λω­ση σημεί­ω­σε από­λυ­τη επι­τυ­χία. Σε μία αίθου­σα κατά­με­στη από κόσμο με εμφα­νή κι αχα­ρα­κτή­ρι­στη την απου­σία των Ηπει­ρω­τών βου­λευ­τών, του προ­έ­δρου, αντι­προ­έ­δρου και λοι­πών μελών της πλειο­ψη­φί­ας του ΔΣ της ΠΣΕ, με έκδη­λη και φιλι­κή την παρου­σία πολ­λών σημα­ντι­κών παρα­γό­ντων της Ηπει­ρώ­τι­κης Απο­δη­μί­ας, προ­έ­δρων και μελών Αδελ­φο­τή­των, Ομο­σπον­διών και Επι­τρο­πών Αγώ­να, του βου­λευ­τή του ΚΚΕ Χρή­στου Κατσώ­τη, των πρώ­ην προ­έ­δρων της ΠΣΕ Παύ­λου Κοσο­βί­τσα, Κώστα Αλε­ξί­ου και Γιώρ­γου Οικο­νό­μου, δόθη­κε η δυνα­τό­τη­τα στους παρι­στα­μέ­νους να ενστερ­νι­στούν το πρό­βλη­μα, να ενη­με­ρω­θούν επι­στη­μο­νι­κά και πολύ­πλευ­ρα σχε­τι­κά με τις συνέ­πειές του και να απο­χω­ρή­σουν ικα­νο­ποι­η­μέ­νοι από κάθε άπο­ψη και κυρί­ως σοβα­ρά προβληματισμένοι.

Μεστές, τεκ­μη­ριω­μέ­νες και κατα­το­πι­στι­κές οι ειση­γή­σεις των ομι­λη­τών προ­σέγ­γι­σαν και ανέ­λυ­σαν παντοιο­τρό­πως το ζήτη­μα ενώ στο τέλος , δόθη­κε η δυνα­τό­τη­τα του δια­λό­γου και της τοπο­θέ­τη­σης του κοι­νού. Το θέμα εισή­χθη κατ’ αρχήν από το μέλος του ΔΣ της ΠΣΕ κ. Μένια Βαζού­κη και στη συνέ­χεια προ­βλή­θη­κε ντο­κυ­μα­ντέρ επι­με­λη­μέ­νο από την ίδια, με ανα­φο­ρά στην περιο­χή Μπα­ζι­λι­κά­τα και με παρά­θε­ση πολ­λών συγκρι­τι­κών στοι­χεί­ων ομοιό­τη­τας με την Ήπει­ρο. Ανα­φέρ­θη­κε ενδει­κτι­κά πως η Μπα­ζι­λι­κά­τα, η δεύ­τε­ρη φτω­χό­τε­ρη περιο­χή της Ιτα­λί­ας, μετά την Καλα­βρία, με έκτα­ση σχε­δόν, ίση και πλη­θυ­σμό ισο­δύ­να­μο με εκεί­νον της Ηπεί­ρου, παρου­σιά­ζει μία κατα­πλη­κτι­κή ομοιό­τη­τα με το υπέ­ρο­χο, γεω­φυ­σι­κό ανά­γλυ­φό της. Κι ενώ δια­θέ­τει ισά­ξια πολι­τι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά, με εκπλη­κτι­κά χωριά μεσαιω­νι­κής αρχι­τε­κτο­νι­κής και σπου­δαί­ους αρχαιο­λο­γι­κούς χώρους, που την ενέ­τα­ξαν, από το 1993 , στις προ­στα­τευό­με­νες περιο­χές πολι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, σήμε­ρα, βιώ­νει, τα τρα­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα της εξό­ρυ­ξης των υδρο­γο­ναν­θρά­κων του υπε­δά­φους της, κάτι που λόγω της άγνοιας και της λει­ψής ενη­μέ­ρω­σης δεν μπό­ρε­σαν να απο­σο­βή­σουν οι κάτοι­κοί της.

Ακο­λού­θως , ο προ­ε­δρεύ­ων της Ημε­ρί­δας κ. Σωτή­ρης Κολιού­σης, επί­σης μέλος του Δ.Σ. της Π.Σ.Ε, πολι­τι­κός μηχα­νι­κός έδω­σε το λόγο κατά σει­ρά προ­τε­ραιό­τη­τας στον Αλέ­ξαν­δρο Λαμπρί­δη, μέλος του ΔΣ της ΠΣΕ , μεταλ­λειο­λό­γο και κατό­πιν στον πρώ­ην Δήμαρ­χο της Πρέ­βε­ζας Νίκο Γιαν­νού­λη, φυσι­κό-περι­βαλ­λο­ντο­λό­γο, ο οποί­ος με επο­πτι­κά μέσα και επι­στη­μο­νι­κή πει­θώ, μας μετάγ­γι­σε την μεγά­λη του και βάσι­μη ανη­συ­χία για το τι μέλ­λει γενέ­σθαι στην ήπει­ρο, εάν και εφ’ όσον, τελι­κά, βρει εφαρ­μο­γή το επι­διω­κό­με­νο σχέ­διο εκμε­τάλ­λευ­σης των Υδρο­γο­ναν­θρά­κων. Τον λόγο πήραν επί­σης , ο κ. Δημή­τρης Κανα­κό­που­λος, ο κ. Χρή­στος Κατσώ­της, ο κ. Κώστας Αλε­ξί­ου, ο κ. Παύ­λος Κοσο­βί­τσας και πολ­λοί άλλοι. Η λήξη της εκδή­λω­σης και η απο­χώ­ρη­ση του κοι­νού δεν σήμα­νε, φυσι­κά, το τέλος αλλά την αρχή ενός άνι­σου και σκλη­ρού αγώ­να για την απο­τρο­πή της εφαρ­μο­γής αυτού του απο­δε­δειγ­μέ­να κατα­στρο­φι­κού έργου.

Μαρ­γα­ρί­τα Φρονιμάδη-Ματάτση
Αρχι­τέ­κτων-μηχα­νι­κός