Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Επίσκεψη στο καλλιτεχνικό σύμπαν του Κώστα Ευαγγελάτου

Γρά­φει ο Σπύ­ρος Ζαχα­ρά­τος //

Στην πρώ­τη μου γει­το­νιά στην Αθή­να το 1986 –Ηπεί­ρου και 3ης Σεπτεμ­βρί­ου– ήξε­ρα ότι δίπλα μου δημιουρ­γεί ο Κώστας Ευαγ­γε­λά­τος. Είχα την βεβαιό­τη­τα, όπως κι έγι­νε, ότι θα εξε­λι­χθεί σε σπου­δαίο ποι­η­τή, πρω­το­πό­ρο εικα­στι­κό και θεω­ρη­τι­κό της τέχνης με βαθιά γνώση.

Γρά­φει: «Ουρα­νό­δρο­μος άγγε­λος ανθί­ζει ανε­μώ­νες / ψίχου­λα σπέρ­νω στο κατώ­φλι και τρα­γου­δούν φαντά­σμα­τα», ή αλλού «συνο­μι­λώ με πράγ­μα­τα και πέτρες». Μαγε­μέ­νος μελε­τώ τις στυ­φές ανα­λα­μπές των ποι­η­μά­των του. Σαν κάθε αλη­θι­νός δημιουρ­γός βου­τά­ει στην βαθιά πλη­γή, στην ιερή λύπη.

ionio kefalonia

Πινε­λιές ανα­στο­χα­σμού των συμ­βά­ντων. Μ’ εργα­λεία του τις λέξεις, τα χρώ­μα­τα και ό,τι άλλο υλι­κό. Το δημιουρ­γι­κό του σύμπαν δεν τ’ αγγί­ζει η ευκο­λία, το αδιέ­ξο­δο των μετα­μο­ντέρ­νων υπερ­βο­λών. Τα έργα του σπου­δή στην ουσία της ζωής. Ενδο­σκό­πη­ση της σιω­πής. Αλλά και του φωτός, της ευαι­σθη­σί­ας της προ­σω­πι­κής του.

Άφθο­να τα εργα­λεία του. Σπά­ει τα όρια σ’ όλες τις καλ­λι­τε­χνι­κές δρα­στη­ριό­τη­τές του. Μες στα χρώ­μα­τα και στα κου­κού­τσια των λέξε­ων ζει το θαύ­μα, γεύ­ε­ται την ψυχή του καρ­πού της αλή­θειας του.

euaggelatos1

Άνθρω­πος της ευγε­νι­κής σκιάς. Παλεύ­ει μ’ εμμο­νές, με δαί­μο­νες, με συμπο­λε­μι­στές του Αγγέ­λους. Με ταξι­δεύ­ει, όπως λέει ο Οδυσ­σέ­ας Ελύ­της, εκεί που υπάρχει:

«Το ασή­μω­μα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές
μες στα νερά του βάλτου».

EVANGELATOS MEMORY

Ακού­ρα­στος μεταλ­λω­ρύ­χος στου χρό­νου τ’ ορυ­χείο, στων λεξι­κών τα σώμα­τα. Συνέ­χεια βλέ­πω πάμ­φω­τα κύμα­τα – σώμα­τα απ’ τη ζωγρα­φι­κή του. Φυσι­κή παρου­σία και η τέχνη του, προ­σω­πο­ποί­η­ση του Ιόνιου κάλλους.

Τα λόγια αυτά δεν έχουν να κάνουν με κρι­τι­κή προ­σέγ­γι­ση. Δεν έχω τέτοια εφό­δια. Άλλω­στε τον ποι­η­τή, εικα­στι­κό, θεω­ρη­τι­κό τέχνης Κώστα Ευαγ­γε­λά­το δεν τον ξεπερ­νάς εύκο­λα. Δεν τελειώ­νεις μαζί του. Είναι δημιουρ­γός άξιος να σε συντρο­φεύ­ει ολό­κλη­ρη ζωή.

Ήθε­λα να κατοι­κώ σ’ ένα σπί­τι – γκα­λε­ρί με έργα του. Ανοί­γω τα βιβλία του, φτε­ρου­γώ, ταξι­δεύω, αλλού με ζεσταί­νει, αλλού με καί­ει η ποί­η­σή του. Μετράω ουλές, ερεί­πια, αλλά και θαύ­μα­τα που μας χαρί­ζει αυτός ο θαυ­μα­το­ποιός – μαντατοφόρος.

Κώστα Ευαγ­γε­λά­τε, προ­χώ­ρα στην ανη­φο­ριά σου, στις ομορ­φιές του κόσμου.

 

Ότι κι αν κάνεις, όπου κι αν πας
να γυρί­ζεις στον ουρανό
της παι­δι­κής σου ηλι­κί­ας και στην ποίηση.
Στο Ιόνιο Κάλλος.

Ι- ΙΧ-18

___________________________________________________________________________________________

Ο Σπύρος Ζαχαράτος είναι ποιητής — στιχουργός. Έχει συνεργασθεί με σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ένωσης Μουσικών Στιχουργών Ελλάδος
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο