Εποποιία του Στάλινγκραντ: η σημασία της νίκης του Κόκκινου Στρατού

Στις 23-Αυγ-1942 η μάχη του Στά­λιν­γκραντ περ­νά­ει στην πιο απο­φα­σι­στι­κή της φάση. 35 μέρες μετά την πρώ­τη επί­θε­ση των ναζι­στι­κών στρα­τευ­μά­των (17-Ιουλ-1942), μετα­φέ­ρε­ται στα προ­ά­στια και αργό­τε­ρα στις συνοι­κί­ες της πόλης αρχί­ζει η τιτα­νο­μα­χία …Ούτε βήμα πίσω! (Ни шагу назад!) τετρά­γω­νο-τετρά­γω­νο, κτή­ριο-κτή­ριο, όροφο-όροφο.

Θα χρεια­στούν τέσ­σε­ρις ολό­κλη­ροι μήνες (ως τις 19 Νοέμ­βρη) για να πάρει επι­θε­τι­κό χαρα­κτή­ρα που κατέ­λη­ξε στη συντρι­βή –παρά­δο­ση άνευ όρων, των Γερ­μα­νών (– 2 Φλε­βά­ρη 1943), που απο­τέ­λε­σε και την αρχή του τέλους για το ναζι­σμό και άνοι­ξε το δρό­μο για τη μεγά­λη αντι­φα­σι­στι­κή νίκη των λαών

Με τη μάχη του Στά­λιν­γκραντ, ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός απέ­σπα­σε τη στρα­τη­γι­κή πρω­το­βου­λία «και την κρά­τη­σε έως το τέλος του πολέ­μου» (Γ.Κ. Ζού­κοφ: «Ανα­μνή­σεις και Στο­χα­σμοί», εκδό­σεις ΣΕ, τόμος 2ος, σελ. 151). Η μάχη αυτή δημιούρ­γη­σε ευνοϊ­κές συν­θή­κες για επι­θέ­σεις όλων των σοβιε­τι­κών μετώπων.
Η εξό­ντω­ση των ρου­μα­νι­κών στρα­τιών και της 8ης ιτα­λι­κής στρα­τιάς οδή­γη­σαν στην αρχή της πολι­τι­κής κρί­σης στη Ρου­μα­νία και την Ιταλία.
Η νίκη του Στά­λιν­γκραντ ανέ­βα­σε το κύρος της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, επέ­δρα­σε θετι­κά στην ανά­πτυ­ξη του κινή­μα­τος Εθνι­κής Αντί­στα­σης στις κατε­χό­με­νες χώρες και προ­κά­λε­σε αίσθη­μα υψη­λής εκτί­μη­σης των εργα­ζο­μέ­νων όλων των χωρών προς το σοβιε­τι­κό λαό.
Πολ­λά κρά­τη, που έως τότε δε δια­τη­ρού­σαν διπλω­μα­τι­κές σχέ­σεις με την ΕΣΣΔ, έσπευ­σαν να τις απο­κα­τα­στή­σουν. Η Τουρ­κία και η Ιαπω­νία αρνή­θη­καν να μπουν στον πόλε­μο κατά της ΕΣΣΔ.

Εξαι­ρε­τι­κό αντί­κτυ­πο, είχε η νίκη του Στά­λιν­γκραντ και στην Ελλά­δα.
Η μεγα­λειώ­δης νίκη του Σοβιε­τι­κού Στρα­τού στο Στά­λιν­γκραντ, οι κατο­πι­νές νίκες του στο Ανα­το­λι­κό Μέτω­πο — με κυριό­τε­ρη αυτήν του Κουρσκ, τον Ιού­λη και Αύγου­στο του 1943, που ορι­στι­κά έγει­ρε την πλά­στιγ­γα της στρα­τιω­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό — σε συν­δυα­σμό με τη συν­θη­κο­λό­γη­ση της Ιτα­λί­ας το Σεπτέμ­βρη του 1943, άσκη­σαν ευνοϊ­κό­τα­τη επί­δρα­ση στην άνο­δο του απε­λευ­θε­ρω­τι­κού κινή­μα­τος στη χώρα μας, ιδιαί­τε­ρα, δε, στην ανά­πτυ­ξη του ένο­πλου αγώ­να. Συνο­λι­κά, το κίνη­μα στην Ελλά­δα πέρα­σε σε μια και­νού­ρια, ανώ­τε­ρη, φάση.

Ήταν μια νίκη, στην οποία υπο­χρε­ώ­θη­καν να υπο­κλι­θούν όλοι και προ­πα­ντός οι Αγγλοαμερικανοί.
«Είναι μία κατα­πλη­κτι­κή νίκη», έγρα­ψε ο Τσόρ­τσιλ στον Στάλιν.
Ο Ρούζ­βελτ, πιο δια­χυ­τι­κός, δε δίστα­σε να χαρα­κτη­ρί­σει το γεγο­νός «ως ένα από τα λαμπρό­τε­ρα κεφά­λαια του πολέ­μου των λαών που ηνώ­θη­σαν ενα­ντί­ον του ναζι­σμού και των μιμη­τών του».

Το σημα­ντι­κό­τε­ρο απ’ όλα, όμως, γι’ αυτήν την εκπλη­κτι­κή επο­ποι­ία, ήταν ο ρόλος του Κόμ­μα­τος των Μπολ­σε­βί­κων.
Να τι γρά­φει ο Α. Μ. Βασι­λιέφ­σκι, Α’ στρα­τάρ­χης της ΕΣΣΔ και εκ των πρω­τα­γω­νι­στών της νίκης: «Η ψυχή της άμυ­νας του Στά­λιν­γκραντ ήταν το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα. Το κόμ­μα ήταν, που κατηύ­θυ­νε όλες τις προ­σπά­θειες του λαού και του στρα­τού στην υπε­ρά­σπι­ση της γραμ­μής του Βόλ­γα, ενέ­πνευ­σε τους μαχη­τές σε ηρω­ι­κά κατορ­θώ­μα­τα» (Α. Μ. Βασι­λιέφ­σκι: «Απο­μνη­μο­νεύ­μα­τα, εκδό­σεις ΣΕ, σελ. 349).

«Η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, με την καθο­δή­γη­ση του ΚΚΣΕ, που είχε ΓΓ της ΚΕ τον Ι. Β. Στά­λιν, σήκω­σε το κύριο βάρος του αγώ­να. Συνο­λι­κά, στο Ανα­το­λι­κό Μέτω­πο κατα­στρά­φη­καν ή αιχ­μα­λω­τί­στη­καν 607 γερ­μα­νι­κές μεραρ­χί­ες, που σημαί­νει ότι οι ναζί είχαν εκεί μέχρι και τετρα­πλά­σιες απώ­λειες σε σύγκρι­ση με όλα τα άλλα μέτω­πα μαζί (Β. Αφρι­κή, Δ. Ευρώ­πη, Ιταλία).
Σε περισ­σό­τε­ρα από 30 εκα­τομ­μύ­ρια έφθα­σαν οι ανθρώ­πι­νες θυσί­ες της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης μαζί με τους ανά­πη­ρους και τους τραυματισμένους.
20 εκα­τομ­μύ­ρια ήταν οι νεκροί της, ανά­με­σά τους το άνθος των κομ­μου­νι­στών, που έδω­σαν ό,τι πολυ­τι­μό­τε­ρο για τη σωτη­ρία της σοσια­λι­στι­κής πατρίδας.
Αντί­στοι­χα, οι νεκροί της Βρε­τα­νί­ας ανέρ­χο­νταν σε 375.000 και των ΗΠΑ σε 405.000.

Τρο­μα­κτι­κές ήταν ακό­μη και οι άλλες κατα­στρο­φές που υπέ­στη η ΕΣΣΔ: 1.710 πόλεις μετα­τρά­πη­καν σε σωρούς ερει­πί­ων. Κάη­καν 70.000 χωριά και κεφα­λο­χώ­ρια. Κατα­στρά­φη­καν ολο­κλη­ρω­τι­κά ή εν μέρει 32.000 βιο­μη­χα­νι­κές επι­χει­ρή­σεις και 65.000 χιλιό­με­τρα σιδη­ρο­δρο­μι­κών γραμ­μών.
Κατα­λη­στεύ­τη­καν 98.000 κολ­χόζ, 5.000 σοβ­χόζ και μηχα­νο­τρα­κτε­ρι­κοί σταθ­μοί, χιλιά­δες νοσο­κο­μεία, σχο­λεία, ανώ­τε­ρα ιδρύ­μα­τα και βιβλιο­θή­κες…

Αν η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση δεν είχε δια­νύ­σει, πριν από τον πόλε­μο, στη διάρ­κειά του και σε ελά­χι­στο χρό­νο, μια τερά­στια από­στα­ση στο δρό­μο της συνει­δη­τά σχε­δια­σμέ­νης κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κής και πολι­τι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, θα ήταν αδύ­να­τη η σωτη­ρία της.

Στη μάχη του Στά­λιν­γκραντ, που απο­τέ­λε­σε τη ριζι­κή στρο­φή προς τη νίκη, νικη­τής ήταν ο σοσια­λι­σμός και όχι η παγω­νιά του ρωσι­κού χει­μώ­να, όπως προ­βάλ­λε­ται σκό­πι­μα από διά­φο­ρες πλευ­ρές.

Η κολοσ­σιαία προ­σπά­θεια του νεα­ρού σοβιε­τι­κού κρά­τους απο­κτά ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία, αν συνυ­πο­λο­γι­στεί ότι πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής περι­κύ­κλω­σης, εμπο­ρι­κού απο­κλει­σμού, ιμπε­ρια­λι­στι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας νέου παγκό­σμιου πολέ­μου, απο­βο­λής της ΕΣΣΔ από την Κοι­νω­νία των Εθνών (ΚτΕ), ανοι­χτής παρα­βί­α­σης διε­θνών συμ­φω­νιών και υπο­νό­μευ­σης από οργα­νω­μέ­νες αντε­πα­να­στα­τι­κές εγχώ­ριες αστι­κές δυνά­μεις, ακό­μη και μέσα στο στρα­τό, καθώς και από τη δια­βρω­τι­κή, υπο­νο­μευ­τι­κή δρά­ση του οπορ­του­νι­σμού με τη μορ­φή κυρί­ως του τρο­τσκι­σμού».
(Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 60 χρό­νια από την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών»).

Η 9η Μάη, μέρα της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών, παρά τις αντι­δρα­στι­κές και αντιε­πι­στη­μο­νι­κές προ­σπά­θειες της ΕΕ να την μετο­νο­μά­σει σε «μέρα της Ευρώ­πης», θα υπεν­θυ­μί­ζει για πάντα ότι το καθο­ρι­στι­κό χτύ­πη­μα στο τέρας του ναζι­σμού το έδω­σε η ΕΣΣΔ, με περισ­σό­τε­ρους από 20 εκα­τομ­μύ­ρια νεκρούς, τη στιγ­μή που οι νική­τριες καπι­τα­λι­στι­κές χώρες του Α’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου παρεί­χαν σημα­ντι­κή βοή­θεια στη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία, με σκο­πό να την αξιο­ποι­ή­σουν ως δύνα­μη κρού­σης ενά­ντια στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση.
Πριν λίγους μήνες το Ευρω­κοι­νο­βού­λιο υιο­θέ­τη­σε με τις ψήφους του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος, των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών, των Φιλε­λεύ­θε­ρων, των Πρα­σί­νων κ.ά. απα­ρά­δε­κτο ψήφι­σμα, που όχι μόνο ξέπλε­νε το φασι­σμό-ναζι­σμό, αλλά χαρα­κτή­ρι­ζε ως βασι­κό υπεύ­θυ­νο για τον 2^ο Παγκό­σμιο Πόλε­μο την ΕΣΣΔ, την χώρα δηλα­δή που σήκω­σε το μεγα­λύ­τε­ρο βάρος για την ήττα του ναζι­σμού και την λήξη του πολέμου.
Σε αυτήν την προ­σπά­θεια, όμως, δεν συμ­βά­λουν μόνο ακρο­δε­ξιές, συντη­ρη­τι­κές και αντι­δρα­στι­κές δυνάμεις.
Μόλις πέρυ­σι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρ­νη­ση, ανή­με­ρα μάλι­στα της αντι­φα­σι­στι­κής νίκης, συνυ­πέ­γρα­ψε απα­ρά­δε­κτο ψήφι­σμα της ΕΕ που απο­θέ­ω­νε όλο το απα­ρά­δε­κτο αφή­γη­μα περί «σιδη­ρού παρα­πε­τά­σμα­τος» της ψυχρο­πο­λε­μι­κής περιό­δου σε βάρος της ΕΣΣΔ, όλο αυτό το προ­κλη­τι­κό και ανι­στό­ρη­το σκε­πτι­κό με το οποίο διώ­χτη­καν κομ­μου­νι­στές και αγω­νι­στές σε όλον τον κόσμο και στην χώρα μας.

Η ΕΕ έχει εντά­ξει στην επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία της την απα­ρά­δε­κτη «θεω­ρία των δύο άκρων», την εξί­σω­ση του ναζι­στι­κού τέρα­τος με τον κομ­μου­νι­σμό, πρω­το­στα­τεί στον αντι­κομ­μου­νι­σμό και την παρα­χά­ρα­ξη της Ιστο­ρί­ας.
Στις πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες, όπως η Ουγ­γα­ρία, η Πολω­νία, η Εσθο­νία, η Λετο­νία, η Λιθουα­νία, με τη στή­ρι­ξη της ΕΕ, τίθε­νται εκτός νόμου τα Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα και σύμ­βο­λα, τιμώ­νται οι συνερ­γά­τες των Ες Ες και γκρε­μί­ζο­νται ιστο­ρι­κά μνη­μεία της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης που θύμι­ζαν στους λαούς πως, ποιοι και με τι θυσί­ες τσά­κι­σαν τον φασισμό.

Οι νικη­φό­ρες μάχες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού στο Στά­λιν­γκραντ, στο Κουρσκ, στο Λένιν­γκραντ, μέσα στο Βερο­λί­νο και τελι­κά η συντρι­βή του ναζι­σμού, έγι­ναν δυνα­τές χάρη στην ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, στα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των μέσων παρα­γω­γής και του κεντρι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας.
Χάρη σ’ αυτά τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα μπό­ρε­σε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση να γίνει μια ισχυ­ρή οικο­νο­μι­κή δύνα­μη και να δημιουρ­γή­σει έναν αξιό­μα­χο Κόκ­κι­νο Στρατό.
Η ιστο­ρία της Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών, συνο­λι­κά του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, απο­δει­κνύ­ει περί­τρα­να και ανε­ξί­τη­λα ότι: Ο ναζι­σμός — φασι­σμός είναι γέν­νη­μα θρέμ­μα του ίδιου του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, άλλω­στε και ο Χίτλερ αναρ­ρι­χή­θη­κε στην εξου­σία με τη στή­ρι­ξη γερ­μα­νι­κών και άλλων μονο­πω­λί­ων.
Μόνο το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, που έχει στό­χο την εργα­τι­κή εξου­σία, μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει ουσια­στι­κά και να ξερι­ζώ­σει το φασι­σμό, να απο­μο­νώ­σει τέτοιες δυνά­μεις που δρουν και στην χώρα μας. Δεν μπο­ρούν να εγγυ­η­θούν την πάλη ενά­ντια στο φασι­σμό δυνά­μεις που υπη­ρε­τούν το σάπιο σύστη­μα, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που ασκούν αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές, που δεί­χνουν ανο­χή στη φασι­στι­κή δράση.
Η 9η Μάη εμπνέ­ει τους λαούς, τους διδά­σκει πίστη στη δύνα­μή τους. Αυτήν τη δύνα­μη μπο­ρούν και πρέ­πει να δοκι­μά­σουν, με την πάλη και την οργά­νω­σή τους, για να μην πλη­ρώ­σουν την νέα καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, για να φέρουν στο προ­σκή­νιο των εξε­λί­ξε­ων την ανά­γκη της επο­χής μας: Τον αγώ­να για τον Σοσιαλισμό.

Συνε­χί­ζου­με με ακλό­νη­τη την πίστη ότι ο σοσια­λι­σμός είναι ανα­γκαί­ος και επί­και­ρος, η μόνη απά­ντη­ση στο βάρ­βα­ρο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, που γεν­νά και θρέ­φει το ναζι­σμό — φασι­σμό, προ­κα­λεί φτώ­χεια, πολέ­μους και προ­σφυ­γιά για τους λαούς, προς όφε­λος των κερ­δών των λίγων.
Η μνή­μη δεν σβή­νει. Ο Σοσια­λι­σμός είναι το μέλλον!
[Ανα­κοί­νω­ση του ΓΤ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 75 χρό­νια από τη μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών)

Фонтан «Бармалей» (Barmalei) το ιστο­ρι­κό σιντρι­βά­νι του Στάλινγκραντ

Πριν απ’ τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέπες
και λιώσαν τα χιόνια και ζεσταθήκαν οι καρδιές των ανθρώπων.
Υστερα
πήρε ο χάρος τον Τσάρο.
Κι ύστερα οι λαοί αποκτήσανε Στάλινγκραντ!

Δεί­τε τη Δια­κή­ρυ­ξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρό­νια από το τέλος
του 2ου’ παγκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου και τη μεγά­λη αντι­φα­σι­στι­κή νίκη των λαών

(όλο το αφιέ­ρω­μα εδώ)…
|> Κύρια πηγή φωτο­γρα­φι­κού υλικού <|

Фонтан «Бармалей» (Barmalei) το ιστο­ρι­κό σιντρι­βά­νι του Στάλινγκραντ