Επτά τραγούδια θα σου πω

Γρά­φει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

για να δια­λέ­ξεις το σκο­πό, που θα τρο­λά­ρου­με τον Άδω­νη και την τρε­λή του κούρ­σα προς την υπο­ψη­φιό­τη­τα για την προ­ε­δρία της ΝΔ.

Ξεκι­νά­με με μια παλιά παρω­δία μιας παλιάς δια­φή­μι­σης. Τρέ­ξε-τρέ­ξε μικρού­λη, γίνε πρό­ε­δρος Χαρούλη…

Συνε­χί­ζου­με με ένα κομ­μά­τι που έγι­νε γνω­στό μέσω της τηλε­ό­ρα­σης. Τα πάντα ρει και ουδέν μένει…

Σε αντί­θε­ση με τον Ψάλ­τη, ο ακρο­δε­ξιός ψάλ­της του συστή­μα­τος δεν είναι καν καλτ, για να έχει πλάκα.

Έτρε­ξε, πέρα­σε μερι­κά φανά­ρια με κόκ­κι­νο, αλλά ήταν τυπι­κά εκπρό­θε­σμος. Όπως λένε κατά κόρον και στο στρατό…

Το ελλη­νι­κό ρεπερ­τό­ριο κλεί­νει με κίνη­ση των 58 και Πορτοκάλογλου

Για να περά­σου­με στο φινά­λε με ένα παλιό κλα­σι­κό ξενόγλωσσο

Και το μου­σι­κό θέμα από το καρ­τούν με τα ρακούν. Ο Ζαρα­λί­κος (που ως επαγ­γελ­μα­τί­ας κωμι­κός σκέ­φτη­κε να βάλει κι αυτός υπο­ψη­φιό­τη­τα για πρό­ε­δρος της ΝΔ) είχε πει ότι δε δικαιο­λο­γεί­ται να έχεις φωνή σαν του Άδω­νη και να μη σε λένε Χιούι, Λιούι ή (του­λά­χι­στον) Ντιούι. Τα ρακούν πώς τα έλε­γαν όμως;

Υγ: έμει­ναν έξω στο νήμα το Runaway από Bon Jovi και οι Δρό­μοι της Φωτιάς του Παπα­θα­να­σί­ου, που θα ήταν ακό­μα πιο επί­και­ροι αν η ΝΔ είχε κρα­τή­σει το παλιό της σήμα με τη δάδα και ο Άδω­νις έτρε­χε σα λαμπαδηδρόμος.