Εργουιν Ρόμελ, στήριγμα του Χίτλερ

Στις 16 Νοεμ­βρί­ου 1891 γεν­νιέ­ται ο Εργουιν Ρόμελ. Γερ­μα­νός στρα­τιω­τι­κός. Ο Ρόμελ πριν το πόλε­μο ήταν επι­κε­φα­λής της γερ­μα­νι­κής στρα­τιω­τι­κής ακα­δη­μί­ας και θεω­ρού­νταν από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους θεω­ρη­τι­κούς του πολέ­μου. Είχε γρά­ψει σει­ρά βιβλί­ων για τη στρα­τη­γι­κή στα βήμα­τα του Κλα­ού­ζε­βιτς και με στοι­χεία προ­σαρ­μο­γής στα σύγ­χρο­να ευρω­παϊ­κά δεδομένα.

Έμπει­ρος στρα­τιω­τι­κός με συμ­με­το­χή στον Α’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο δια­κρί­θη­κε από τις πρώ­τες πολε­μι­κές επι­χει­ρή­σεις στο Β‘ Παγκό­σμιο Πόλε­μο και ιδιαί­τε­ρα στην επί­θε­ση κατά της Γαλ­λί­ας (Στην αρχή του πολέ­μου ήταν επι­κε­φα­λής της ασφά­λειας του Χίτλερ)

. Στη συνέ­χεια, ορί­στη­κε αρχι­στρά­τη­γος των γερ­μα­νι­κών δυνά­με­ων στη Βόρεια Αφρι­κή. Οι επι­τυ­χί­ες του εκεί του έδω­σαν το προ­σω­νύ­μιο «αλε­πού της ερή­μου», αφού, χωρίς να δια­θέ­τει πάντα την υπε­ρο­πλία, κατόρ­θω­σε να πετύ­χει αρκε­τές νίκες κατά των συμμάχων.

Ομως, από τις αρχές του 1943, ο Ρόμελ κατά­λα­βε ότι ο πόλε­μος είχε χαθεί για τη Γερ­μα­νία. Ο ίδιος από καθα­ρά επαγ­γελ­μα­τι­κή σκο­πιά είχε πει­στεί ότι ο πόλε­μος δεν μπο­ρού­σε να κερ­δη­θεί και ότι ο Χίτλερ όφει­λε να δια­πραγ­μα­τευ­τεί με τους Συμ­μά­χους για τον τερ­μα­τι­σμό του.Πήρε, λοι­πόν, μέρος στη συνω­μο­σία ορι­σμέ­νων ανώ­τα­των αξιω­μα­τι­κών για τη δολο­φο­νία του Χίτλερ μέσα στο στρα­τη­γείο του. Η από­πει­ρα απέ­τυ­χε και ο Χίτλερ υπο­χρέ­ω­σε τον Ρόμελ να αυτο­κτο­νή­σει για να απο­φύ­γει τη δημό­σια ταπείνωση.

Ο Χίτλερ δεν θεώ­ρη­σε σκό­πι­μο, λόγω της δημο­φι­λί­ας του, να εμφα­νι­σθεί ενώ­πιον του δικα­στη­ρί­ου ως εχθρός του και να οδη­γη­θεί στην αγχό­νη. Έτσι, ανέ­θε­σε σε δύο στρα­τη­γούς να του προ­τεί­νουν να αυτο­κτο­νή­σει με δηλη­τή­ριο, με τη δια­βε­βαί­ω­ση ότι το όνο­μα αυτού και της οικο­γέ­νειάς του (σύζυ­γος, γιος και μία εξώ­γα­μη θυγα­τέ­ρα) θα παρέ­με­νε ακη­λί­δω­το, εάν απέ­φευ­γε να εμφα­νι­στεί στο δικαστήριο.

Στις 14 Οκτω­βρί­ου 1944, ο Έρβιν Ρόμελ ήπιε δηλη­τή­ριο, θέτο­ντας τέλος στη ζωή του. Στην κηδεία του τού απο­νε­μή­θη­καν πλή­ρεις στρα­τιω­τι­κές τιμές.