Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ερείπια ρωμαϊκής κωμόπολης έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στη Βρετανία

Τα ερεί­πια πλού­σιας και πολύ­βου­ης ρωμαϊ­κής κωμό­πο­λης έφε­ρε στο φως η αρχαιο­λο­γι­κή σκα­πά­νη στη Βρε­τα­νία. Τα σπά­νια ευρή­μα­τα της ανα­σκα­φής περι­λαμ­βά­νουν τα θεμέ­λια μεγά­λης ρωμαϊ­κής οδού, πλά­τους δέκα μέτρων, κτι­σμά­των κατοι­κιών και βιο­τε­χνιών, περισ­σό­τε­ρα από 300 νομί­σμα­τα, κοσμή­μα­τα, αντι­κεί­με­να καθη­με­ρι­νής χρή­σης και τέσ­σε­ρα πηγά­δια.

Σπάνια ευρήματα εντοπίστηκαν κατά τη χάραξη νέας σιδηροδρομικής γραμμής στη Βρετανία.

Οι αρχαιο­λό­γοι ερευ­νούν το σημείο αυτό στα σύνο­ρα της κομη­τεί­ας του Νορ­θάμ­τον­σαϊρ, στη σχε­δια­ζό­με­νη πορεία της σιδη­ρο­δρο­μι­κής γραμ­μής Λον­δί­νου – Μπέρμιγχαμ.

Η ρωμαϊ­κή πολί­χνη ήλθε στο φως χάρη σε μία από τις περισ­σό­τε­ρες από 100 ανα­σκα­φές που πραγ­μα­το­ποιού­νται για την κατα­σκευή της νέας σιδη­ρο­δρο­μι­κής γραμ­μής, σύμ­φω­να με άρθρο του Guardian.

Το σημείο ήταν γνω­στό ως Blackgrounds (Μαύ­ρα Χώμα­τα), ενώ το πυκνό χώμα του συνέ­βα­λε καθο­ρι­στι­κά στην άρι­στη δια­τή­ρη­ση των αρχαιο­τή­των. «Οταν πριν από αιώ­νες οι γύρω αγροί απο­δό­θη­καν στη βοσκή αγε­λά­δων, αυτό “σφρά­γι­σε” το έδα­φος και προ­στά­τευ­σε ό,τι βρι­σκό­ταν από κάτω», λέει ο επι­κε­φα­λής της ανα­σκα­φής, Τζέιμς Ουέστ.

Παρό­τι η ύπαρ­ξη ρωμαϊ­κών ερει­πί­ων ήταν γνω­στή στην περιο­χή από τον 18ο αιώ­να, τα ευρή­μα­τα της ανα­σκα­φής εξέ­πλη­ξαν τους ειδι­κούς. Χωριό τριά­ντα σπι­τιών της Επο­χής του Σιδή­ρου βρι­σκό­ταν ήδη στο σημείο στα χρό­νια της ρωμαϊ­κής κατά­κτη­σης το 43 μ.Χ.

Κατά τη διάρ­κεια της ρωμαϊ­κής περιό­δου, που διήρ­κε­σε μέχρι το 410 μ.Χ., ο οικι­σμός επε­κτά­θη­κε και ήκμα­σε. Νέα πέτρι­να κτί­σμα­τα οικο­δο­μή­θη­καν σε δια­κρι­τές συνοι­κί­ες κατοι­κιών, βιο­τε­χνιών και γεωρ­γι­κών δραστηριοτήτων.

Στη γει­το­νιά των βιο­τε­χνιών, οι αρχαιο­λό­γοι εντό­πι­σαν ίχνη εργα­στη­ρί­ων και κλι­βά­νων, για επε­ξερ­γα­σία μετάλ­λου, ψήσι­μο ψωμιού και πηλο­πλα­στι­κή. Ο κεντρι­κός δρό­μος, τον οποίο ο Ουέστ περι­γρά­φει ως «διπλής κατεύ­θυν­σης οδι­κό άξο­να», απο­δει­κνύ­ει ότι η πόλη ήταν κέντρο εμπο­ρί­ου. «Στην ακμή της, η πόλη φιλο­ξε­νού­σε περισ­σό­τε­ρους από 100 κατοί­κους. Επρό­κει­το για σημα­ντι­κό οικι­σμό», επι­ση­μαί­νει ο Ουέστ. Κοσμή­μα­τα, γυά­λι­να φια­λί­δια και περί­τε­χνα πήλι­να σκεύη, προ­ερ­χό­με­να από τη Γαλα­τία, είναι μετα­ξύ των ευρη­μά­των της ανα­σκα­φής. Οι κάτοι­κοι της ρωμαϊ­κής πόλης έκα­ναν χρή­ση αρω­μά­των και ειδών ομορ­φιάς, σύμ­φω­να με χημι­κές αναλύσεις.

Ο οικι­σμός πρέ­πει να διέ­θε­τε και δού­λους, όπως φαί­νε­ται από τις χει­ρο­πέ­δες που βρέ­θη­καν εκεί. Περισ­σό­τε­ροι από 1.000 αρχαιο­λό­γοι απα­σχο­λού­νται στη χάρα­ξη της σιδηροδρομικής

Η πρώ­τη Ρωμαϊ­κή πόλη στην κομη­τεία Kent fields (ΝΑ Αγγλία)

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από GUARDIAN & BBC

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο