Ερώτηση ΚΚΕ στη Βουλή για τον θάνατο εργαζόμενου στο «Ελευθέριος Βενιζέλος»

Ερώ­τη­ση για την προ­στα­σία της υγεί­ας και της ασφά­λειας των εργα­ζο­μέ­νων και των επι­βα­τών στους αερο­λι­μέ­νες της χώρας, με αφορ­μή τον θάνα­το εργα­ζό­με­νου στον αερο­λι­μέ­να «Ελευ­θέ­ριο Βενι­ζέ­λο» των Αθη­νών, κατέ­θε­σαν στον υπουρ­γό Υπο­δο­μών και Μετα­φο­ρών, οι βου­λευ­τές του ΚΚΕ, Χρή­στος Κατσώ­της, Νίκος Καρα­θα­να­σό­που­λος, Μαρία Κομνη­νά­κα, Γιώρ­γος Μαρί­νος, Νίκος Παπα­να­στά­σης, Θανά­σης Παφί­λης, Λεω­νί­δας Στολ­τί­δης και Μανώ­λης Συντυχάκης.

Ανα­λυ­τι­κά:

«Στις 14/09/2022 άλλο ένα τρα­γι­κό συμ­βάν βάρυ­νε τον αερο­πο­ρι­κό χώρο. Ένας εργα­ζό­με­νος ενός φορέα επί­γειας εξυ­πη­ρέ­τη­σης αερο­δρο­μί­ου έχα­σε τη ζωή του δου­λεύ­ο­ντας στον αερο­λι­μέ­να “Ελευ­θέ­ριος Βενι­ζέ­λος” των Αθη­νών, κατά το ξεφόρ­τω­μα των απο­σκευών από το αφι­κνού­με­νο αερο­σκά­φος της BritishAirways πτή­σης 637.

Δικαί­ως το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο του Εργα­τι­κού Κέντρου Λαυ­ρί­ου – Ανα­το­λι­κής Αττι­κής καταγ­γέλ­λει την εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας, τα κομ­μέ­να ρεπό, τις κόντρα βάρ­διες, την ελλι­πή στε­λέ­χω­ση των πόστων, τα ελλι­πή μέτρα προ­στα­σί­ας των εργα­ζό­με­νων στο αερο­δρό­μιο, κατα­θέ­το­ντας τις ανη­συ­χί­ες του για την υγεία και την ασφά­λεια των εργα­ζο­μέ­νων αλλά και τον φόβο του για ατυ­χή­μα­τα, λόγω αυτής της κατά­στα­σης, που τελι­κά συμ­βαί­νουν ή έχουν συμ­βεί επα­νει­λημ­μέ­να στο πρό­σφα­το παρελ­θόν στα αεροδρόμια.

Από την άλλη πλευ­ρά, το κρά­τος αντί να προ­στα­τεύ­ει τους πολί­τες και να ενι­σχύ­ει τους κρα­τι­κούς μηχα­νι­σμούς ελέγ­χου της εργα­σί­ας και των εργα­σια­κών συν­θη­κών για την ουσια­στι­κή πρό­λη­ψη ατυ­χη­μά­των, τους απα­ξιώ­νει και τους καταρ­γεί προ­κει­μέ­νου ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες να λει­τουρ­γούν ανε­ξέ­λεγ­κτα και να μην θίγο­νται τα υπερ­κέρ­δη τους.

Ένας από τους επι­βαλ­λό­με­νους μηχα­νι­σμούς ελέγ­χου στα αερο­δρό­μια είναι η Κρα­τι­κή Αερο­πο­ρι­κή Αρχή του Αερο­λι­μέ­να, που προ­βλέ­πε­ται σε σωρεία Κανο­νι­σμών και Συμ­βά­σε­ων και καταρ­γεί­ται με τον απα­ρά­δε­κτο νόμο Ν. 4757/2020 από μια Κυβέρ­νη­ση που σέβε­ται την νομι­μό­τη­τα και τις συμ­βά­σεις μόνο όταν αυτές πρό­κει­ται να χρη­μα­το­δο­τή­σουν ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες δια­χεί­ρι­σης αερο­δρο­μί­ων (π.χ. ενί­σχυ­ση Fraport με 310,000,000 ευρώ και “Ελευ­θέ­ριος Βενι­ζέ­λος” με 130,000,000) αλλά όχι όταν αυτές προ­βλέ­πουν την προ­στα­σία και την ασφά­λεια των εργα­ζο­μέ­νων και των επι­βα­τών στα αεροδρόμια.

Στα πολ­λά καθή­κο­ντα της Κρα­τι­κής Αερο­πο­ρι­κής Αρχής συγκα­τα­λέ­γε­ται και ο έλεγ­χος επάρ­κειας προ­σω­πι­κού στους Φορείς Επί­γειας Εξυ­πη­ρέ­τη­σης, όπως προ­βλέ­πε­ται από τον Βασι­κό Κανο­νι­σμό Επί­γειας Εξυ­πη­ρέ­τη­σης (Άρθρο 20 και 16.5 ΦΕΚ 1138/3–6‑2011) και από τις Αερο­λι­με­νι­κές Δια­τά­ξεις (Άρθρο 6.43 ΦΕΚ 30/19–1‑1996).

Σύμ­φω­να με την ανα­κοί­νω­ση του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου του Εργα­τι­κού Κέντρου Λαυ­ρί­ου – Ανα­το­λι­κής Αττι­κής, “…Ο συνά­δελ­φος άφη­σε την τελευ­ταία του πνοή από ανα­κο­πή κατά τη διάρ­κεια της εργα­σί­ας του κάτω από αερο­σκά­φος όπου εργα­ζό­ταν μόνος του και είναι ερω­τη­μα­τι­κό το πόση ώρα είχε πάθει το συμ­βάν μένο­ντας αβο­ή­θη­τος. Οι ευθύ­νες και της εται­ρί­ας επί­γειας εξυ­πη­ρέ­τη­σης που εργα­ζό­ταν ο συνά­δελ­φος αλλά και του αερο­δρο­μί­ου Αθη­νών είναι τερά­στιες μιας και ο συνά­δελ­φος που έχα­σε την ζωή του ασκού­σε τα καθή­κο­ντά του μόνος του, σε πόστο που και παρα­πά­νω άτο­μα χρειά­ζο­νταν, αλλά και η επι­κιν­δυ­νό­τη­τα της εργα­σί­ας του ήταν πάρα πολύ υψη­λή…”. Αυτή η καταγ­γε­λία, εφό­σον αλη­θεύ­ει, είναι πολύ βαριά και πρέ­πει να εξε­τα­στεί ενδε­λε­χώς, για­τί πράγ­μα­τι, σύμ­φω­να με τον Βασι­κό Κανο­νι­σμό Επί­γειας Εξυ­πη­ρέ­τη­σης (Άρθρο 14.1.5 και 14.1.13 ΦΕΚ 1138/3–6‑2011), πέρα από το γεγο­νός ότι θα έπρε­πε να υπάρ­χει επαρ­κής αριθ­μός εργα­ζο­μέ­νων για την εκφόρ­τω­ση των απο­σκευών, απαι­τεί­ται και η παρου­σία υπεύ­θυ­νου εξυ­πη­ρέ­τη­σης του αερο­σκά­φους κατά το χρο­νι­κό διά­στη­μα παρο­χής των υπη­ρε­σιών επί­γειας εξυ­πη­ρέ­τη­σης αλλά και υπεύ­θυ­νου για την επί­βλε­ψη της φόρ­τω­σης κάθε αεροσκάφους.

Φαί­νε­ται πως δεν είναι τυχαία τα συνε­χό­με­να περι­στα­τι­κά που αφο­ρούν τον ίδιο Φορέα Επί­γειας Εξυ­πη­ρέ­τη­σης, ούτε είναι τυχαίο ότι αυτά συμ­βαί­νουν στα παρα­χω­ρη­μέ­να σε ιδιώ­τες αερο­δρό­μια, ιδιαί­τε­ρα μετά την συνε­χό­με­νη απα­ξί­ω­ση των αερο­λι­με­νι­κών οργά­νων και της Κρα­τι­κής Αερο­πο­ρι­κής Αρχής Αερο­δρο­μί­ου που έχουν αφε­θεί στην τύχη τους, χωρίς προ­σω­πι­κό και με νομο­θε­τι­κές ρυθ­μί­σεις για την πλή­ρη κατάρ­γη­σή τους. Να σημειώ­σου­με ότι με τον ίδιο φορέα επί­γειας εξυ­πη­ρέ­τη­σης φαί­νε­ται να έχουν σημειω­θεί σωρεία περι­στα­τι­κών τα τελευ­ταία χρό­νια και του­λά­χι­στον τρία από τα τέσ­σε­ρα θανα­τη­φό­ρα περι­στα­τι­κά, όπως το πρό­σφα­το των Αθη­νών (14/09/2022), της Κέρ­κυ­ρας (8/8/2017) και της Σάμου (19/08/2020 και 12/10/2018).

Δυστυ­χώς η ανθρώ­πι­νη ζωή, η ασφά­λεια αλλά και η νομι­μό­τη­τα απα­ξιώ­νο­νται συνε­χώς μπρο­στά στην πολι­τι­κή της ανε­ξέ­λεγ­κτης δρά­σης των κερ­δο­σκό­πων στα αερο­δρό­μια της χώρας και το κρά­τος δεί­χνει πλή­ρη αδια­φο­ρία. Η προ­α­νά­κρι­ση που έπρε­πε να ξεκι­νή­σει άμε­σα δεν έγι­νε ακό­μα και το προ­α­να­κρι­τι­κό υλι­κό έχει χαθεί πλέ­ον. Ούτε η Υπη­ρε­σία Πολι­τι­κής Αερο­πο­ρί­ας αλλά ούτε και η Αρχή Πολι­τι­κής Αερο­πο­ρί­ας δεν μετέ­βη­σαν άμε­σα στο σημείο του συμ­βά­ντος, ούτε καν την ίδια μέρα. Η Υ.Π.Α. λόγω αναρ­μο­διό­τη­τας πλέ­ον με βάση τον απα­ρά­δε­κτο Ν. 4757/2020 και η Α.Π.Α. λόγω της μη παρου­σί­ας της στους αερο­λι­μέ­νες, παρ’ όλο που το συγκε­κρι­μέ­νο συμ­βάν συνέ­βη στην μονα­δι­κή έδρα της στην Αθή­να. Εδώ είναι κατα­φα­νές ότι η Α.Π.Α., υπό την περιο­ρι­σμέ­νη δομή της που προ­βλέ­πε­ται στον απα­ρά­δε­κτο Ν. 4757/2020, έχει απο­τύ­χει ακό­μα και για το μονα­δι­κό αερο­δρό­μιο των Αθη­νών που βρί­σκε­ται στην έδρα της αλλά και που είναι το μεγα­λύ­τε­ρο και με την υψη­λό­τε­ρη κίνη­ση αερο­δρό­μιο της Ελλάδας.

Κατό­πιν των ανω­τέ­ρω, ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. υπουργός:

1) Θα γίνει προ­α­νά­κρι­ση για τις συν­θή­κες θανά­του του εργα­ζο­μέ­νου; Ποιος θα την πραγ­μα­το­ποι­ή­σει; Πώς μπο­ρεί να διε­νερ­γη­θεί ουσια­στι­κή προ­α­νά­κρι­ση για το συμ­βάν χωρίς την άμε­ση συγκέ­ντρω­ση προ­α­να­κρι­τι­κού υλι­κού από τον τόπο του συμ­βά­ντος; Πόσο αξιό­πι­στη μπο­ρεί να είναι μια προ­α­να­κρι­τι­κή δια­δι­κα­σία όταν ημέ­ρες μετά το συμ­βάν, η προ­α­να­κρι­τι­κή αρχή δεν έχει παρου­σία στον αερολιμένα;

2) Θα εξε­τα­στούν οι συν­θή­κες εργα­σί­ας στην συγκε­κρι­μέ­νη εται­ρεία; Ποιος θα τις ελέγ­ξει; Θα ελεγ­χθεί ο αριθ­μός προ­σω­πι­κού, η επάρ­κειά του και οι απαι­τή­σεις του έργου της εται­ρεί­ας στην συγκε­κρι­μέ­νη ώρα και ημέ­ρα; Θα ελεγ­χθεί αν υπήρ­χε παρου­σία υπεύ­θυ­νου εξυ­πη­ρέ­τη­σης του αερο­σκά­φους κατά το χρο­νι­κό διά­στη­μα παρο­χής των υπη­ρε­σιών επί­γειας εξυ­πη­ρέ­τη­σης στο συγκε­κρι­μέ­νο αερο­σκά­φος αλλά και υπεύ­θυ­νου για την επί­βλε­ψη της φόρ­τω­σης του αερο­σκά­φους; Θα προ­χω­ρή­σει σε έλεγ­χο κομ­μέ­νων ρεπό, κόντρα βαρ­διών, ελλι­πή στε­λέ­χω­ση πόστων κ.λ.π.; Εάν η προ­α­να­κρι­τι­κή αρχή δεν κάνει άμε­ση αυτο­ψία την στιγ­μή του συμ­βά­ντος, πως θα γνω­ρί­ζει πόσο και ποιο προ­σω­πι­κό πραγ­μα­τι­κά υπη­ρε­τού­σε εκεί­νη τη στιγ­μή; Θα αρκε­στεί σε μια τυπι­κή ενη­μέ­ρω­ση από την εται­ρεία εκ των υστέρων;

3) Ποια είναι σήμε­ρα η πολι­τι­κή του Υπουρ­γεί­ου Μετα­φο­ρών σε σχέ­ση με την ασφά­λεια και προ­στα­σία των εργα­ζο­μέ­νων στα αερο­δρό­μια; Η ύπαρ­ξη και δρά­ση Κρα­τι­κής Αερο­πο­ρι­κής Αρχής προ­βλέ­πε­ται τόσο στο νόμο περί κυρώ­σε­ως της Σύμ­βα­σης για το Διε­θνή Αερο­λι­μέ­να των Σπά­των, όσο και στις δύο συμ­βά­σεις παρα­χώ­ρη­σης με τη Fraport (παρά­γρα­φο 5 του άρθρου 229 Ν. 4389/2016) αλλά και στη Σύμ­βα­ση του Ηρα­κλεί­ου (παρά­γρα­φος 3.1.103Β Σύμ­βα­σης Ηρα­κλεί­ου που κυρώ­θη­κε με το πρώ­το άρθρο του Ν. 4612/2019). Τελι­κά θα σεβα­στεί τις Συμ­βά­σεις του Ελλη­νι­κού Κρά­τους για τα παρα­χω­ρού­με­να αερο­δρό­μια και θα υπάρ­ξει Κρα­τι­κή Αερο­πο­ρι­κή Αρχή στα αερο­δρό­μια για την εφαρ­μο­γή της αερο­πο­ρι­κής νομο­θε­σί­ας και την ασφά­λεια και προ­στα­σία των πτή­σε­ων, των εργα­ζο­μέ­νων και των επι­βα­τών; Ή θα συνε­χί­σει την παρα­βί­α­ση αυτών των Συμ­βά­σε­ων σε βάρος της ασφά­λειας και της νομι­μό­τη­τας, του δημο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος, της προ­στα­σί­ας της ζωής των επι­βα­τών και των εργα­ζο­μέ­νων, υπη­ρε­τώ­ντας την κερ­δο­σκο­πία κάποιων ιδιω­τι­κών εταιρειών;».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα