Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ερώτηση ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο: Απαράδεκτες διακρίσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε βάρος προσφύγων

Τις απα­ρά­δε­κτες δια­κρί­σεις της ΕΕ και των κυβερ­νή­σε­ων σε βάρος των προ­σφύ­γων καταγ­γέλ­λει με Ερώ­τη­σή της προς την Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ.

Η απα­ρά­δε­κτη εισβο­λή της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία, ως απο­τέ­λε­σμα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, έχει οδη­γή­σει ήδη στον ξερι­ζω­μό και την προ­σφυ­γιά εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους από τον λαό της Ουκρα­νί­ας. Οι κατα­τρεγ­μέ­νοι πρό­σφυ­γες κατα­λή­γουν σε χώρες όπως την Πολω­νία, την Ουγ­γα­ρία, τη Σλο­βα­κία, την Τσε­χία, αλλά και την Ελλά­δα, καθώς και στη Ρωσία ή τη Λευ­κο­ρω­σία. ΗΠΑ — ΝΑΤΟ μαζί και η ΕΕ και οι κυβερ­νή­σεις των κρα­τών-μελών της, που τώρα υπο­δέ­χο­νται τους πρό­σφυ­γες από την Ουκρα­νία, χύνουν «κρο­κο­δεί­λια δάκρυα» για τον λαό της, ενώ είναι αυτοί που πρω­το­στά­τη­σαν στο πρα­ξι­κό­πη­μα του 2014 και,  μετα­ξύ άλλων, υπο­στή­ρι­ξαν φασι­στι­κές συμ­μο­ρί­ες, πράγ­μα που οδή­γη­σε στις σημε­ρι­νές οδυ­νη­ρές εξε­λί­ξεις για τους λαούς της περιοχής.

Είναι οι ίδιες δυνά­μεις που με τις κάθε είδους ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και πολέ­μους τους στη Γιου­γκο­σλα­βία, το Αφγα­νι­στάν, το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη και αλλού, οδή­γη­σαν χώρες στο χάος και τους λαούς τους στο δρό­μο της προ­σφυ­γιάς. Μία προ­σφυ­γιά που αντι­με­τω­πί­ζε­ται από τους υπαί­τιους, την ΕΕ δηλα­δή και τις κυβερ­νή­σεις, ανά­με­σά τους και οι εκά­στο­τε ελλη­νι­κές, είτε με κατα­στο­λή και επα­να­προ­ω­θή­σεις στα σύνο­ρα μιας σει­ράς κρα­τών, όπως και στην Ελλά­δα, είτε με τα κολα­στή­ρια των hot spot όπως στη Μόρια της Λέσβου, είτε με τις νέες υπερ­δο­μές — φυλα­κές και απε­λά­σεις για όσους κατα­φέ­ρουν να μπουν, με ανα­βάθ­μι­ση των κατα­σταλ­τι­κών μηχα­νι­σμών τους στα σύνο­ρα, όπως η Frontex.

Η τρα­γω­δία αυτή, ωστό­σο, διαιω­νί­ζε­ται, με τη Μεσό­γειο να απο­τε­λεί έναν απέ­ρα­ντο υγρό τάφο, με πολύ­νε­κρα ναυά­για ανθρώ­πων που προ­σπα­θούν να ξεφύ­γουν από εστί­ες πολέ­μου, διώ­ξεις και εξα­θλί­ω­ση. Είναι απα­ρά­δε­κτο το γεγο­νός ότι η έγκρι­ση της οδη­γί­ας προ­σω­ρι­νής προ­στα­σί­ας από το Συμ­βού­λιο, που εξα­σφα­λί­ζει κατ’ αρχήν μια ορι­σμέ­νη στοι­χειώ­δη προ­στα­σία των ξερι­ζω­μέ­νων,  αφο­ρά μόνο τους Ουκρα­νούς πρό­σφυ­γες και όχι τους πρό­σφυ­γες άλλων χωρών που ξέφυ­γαν εξί­σου από τον πόλε­μο, όπως η Συρία, το Αφγα­νι­στάν κ.ά. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό, για παρά­δειγ­μα, ότι η Ύπα­τη Αρμο­στεία του ΟΗΕ για τους πρό­σφυ­γες προει­δο­ποιεί για την κατά­στα­ση στο Αφγα­νι­στάν, με στοι­χεία για μια τερά­στια ανθρω­πι­στι­κή κρί­ση και εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους να απει­λού­νται άμε­σα από την πείνα.

Πρό­κει­ται για απάν­θρω­πη πολι­τι­κή δια­κρί­σε­ων, δύο μέτρων και δύο σταθ­μών, ανά­με­σα στους πρό­σφυ­γες με την επι­στρά­τευ­ση σκο­τα­δι­στι­κών — αντι­δρα­στι­κών δηλώ­σε­ων περί «πραγ­μα­τι­κών προ­σφύ­γων», «λευ­κών, ομό­δο­ξων, χρι­στια­νών προ­σφύ­γων που πρέ­πει να προ­στα­τεύ­σου­με». Αφ’ ενός τα παρα­πά­νω αξιο­ποιού­νται ως μέσο πίε­σης στο πλαί­σιο του αντα­γω­νι­σμού των ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ με τη Ρωσία, αφ’ ετέ­ρου εξα­σφα­λί­ζε­ται ένα πολυά­ριθ­μο φθη­νό­τε­ρο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό, χωρίς μεγά­λες απαι­τή­σεις, σε κλά­δους και τομείς της οικο­νο­μί­ας, όπως η αγρο­τι­κή παρα­γω­γή και ο του­ρι­στι­κός κλά­δος στην Ελλά­δα, που η ΕΕ εκτι­μά ότι υπάρ­χει έλλει­ψη εργα­ζο­μέ­νων. Δεν είναι τυχαί­ες ανά­λο­γες εκτι­μή­σεις από κυβερ­νή­σεις και εργο­δο­τι­κές ενώ­σεις. Αυτή η φαι­νο­με­νι­κά αντί­θε­τη αντι­με­τώ­πι­ση των Ουκρα­νών από τους υπό­λοι­πους πρό­σφυ­γες απο­τε­λεί τη μία από τις δύο όψεις του ίδιου νομί­σμα­τος: Είτε με το μαστί­γιο είτε με το καρό­το, είτε με την προ­σω­ρι­νή προ­στα­σία είτε με την κατα­στο­λή, η ιμπε­ρια­λι­στι­κή λυκο­συμ­μα­χία έχει ως κρι­τή­ριο την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των γεω­πο­λι­τι­κών της συμ­φε­ρό­ντων, τη δια­σφά­λι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των μονο­πω­λια­κών ομίλων.

Οι λαοί πρέ­πει να χαρά­ξουν τη δική τους πορεία, ενά­ντια σε κάθε σχέ­διο εμπλο­κής της χώρας τους στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή σύγκρου­ση, να επι­δεί­ξουν πραγ­μα­τι­κή ταξι­κή αλλη­λεγ­γύη προς τους ξερι­ζω­μέ­νους κάθε πολέ­μου των ιμπε­ρια­λι­στών και μαζί με τους πρό­σφυ­γες να δυνα­μώ­σουν την πάλη ενά­ντια στο σύστη­μα που γεν­νά και τρέ­φει τον πόλε­μο, την προ­σφυ­γιά και την εκμετάλλευση.

Με βάση τα παρα­πά­νω, ο ευρω­βου­λευ­τής του Κόμ­μα­τος Κώστας Παπα­δά­κης υπέ­βα­λε στην Επι­τρο­πή τα παρα­κά­τω ερωτήματα:

«Πώς αιτιο­λο­γεί η Επιτροπή:

- Την απα­ρά­δε­κτη πολι­τι­κή “δύο μέτρων και δύο σταθ­μών” που προ­ω­θεί η ίδια και οι κυβερ­νή­σεις απέ­να­ντι στους κατα­τρεγ­μέ­νους πρό­σφυ­γες, παρά το γεγο­νός ότι όλοι τους απο­τε­λούν θύμα­τα ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων και πολέ­μων, στους οποί­ους η ΕΕ μάλι­στα είχε εξί­σου ευθύ­νη και ενε­πλά­κη ενεργά;

Πώς τοπο­θε­τεί­ται:

- Στην κατε­πεί­γου­σα ανά­γκη ανθρώ­πι­νης υπο­δο­χής και φιλο­ξε­νί­ας όλων ανε­ξαι­ρέ­τως των προ­σφύ­γων, τόσο από την Ουκρα­νία ‑συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ρωσό­φω­νων, καθώς και των αλλο­δα­πών και μετα­να­στών εργα­ζο­μέ­νων και φοι­τη­τών που ζού­σαν στη χώρα- όσο κι από άλλες χώρες όπως Αφγα­νι­στάν, Ιράκ, Συρία κ.λπ.;

- Στην άμε­ση ανά­γκη εξα­σφά­λι­σης δια­δι­κα­σί­ας αίτη­σης και απο­νο­μής ασύ­λου με βάση τη Συν­θή­κη της Γενεύ­ης, την εξα­σφά­λι­ση των δικαιω­μά­των των προ­σφύ­γων και των οικο­γε­νειών τους, χωρίς δια­κρί­σεις, στην υγειο­νο­μι­κή περί­θαλ­ψη, τη μόρ­φω­ση, την απαι­τού­με­νη στή­ρι­ξη για δου­λειά με δικαιώματα;».

902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο