“Εσείς μετράτε κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές”

Γρά­φει ο Σπύ­ρος Τζόκας

«ΝΕΚΡΟΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΗΣ Λοστρό­μος — Η ασφά­λεια κι η προ­στα­σία της υγεί­ας των ναυ­τερ­γα­τών βρί­σκε­ται σε διαρ­κή κίν­δυ­νο» _«Νε­κρός εν ώρα εργα­σί­ας εργα­ζό­με­νος σε σου­περ­μάρ­κετ. Ένας 56χρονος εργα­ζό­με­νος σε σου­περ­μάρ­κετ στη Χαλ­κί­δα έρχε­ται να προστε­θεί στη μακριά λίστα των εργα­ζο­μέ­νων που δεν επέ­στρε­ψαν στο σπί­τι τους από το μερο­κά­μα­το».

Καθη­με­ρι­νές σχε­δόν οι τρα­γι­κές αυτές ει­δήσεις στα πολύ ψιλά των εφη­με­ρί­δων, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση και εξα­φα­νι­σμέ­νες, στη χει­ρό­τε­ρη. Φαί­νε­ται σαν να έχει γίνει συνή­θεια στα ΜΜΕ να δια­βά­ζου­με για την απώ­λεια ενός εργαζό­μενου που πήγε στην εργα­σία του και δεν γύρι­σε ποτέ σπί­τι του. Σαν η ανθρώ­πι­νη ζωή να είναι ασή­μα­ντη, ευκαιρια­κή και αμε­λη­τέα. Η απα­ξί­ω­ση των εργα­ζο­μέ­νων, τόσα χρό­νια, έδω­σε την ευκαι­ρία σε πολ­λούς εργο­δό­τες να ελα­χι­στο­ποι­ή­σουν τα μέτρα ασφα­λεί­ας και να προ­σφέ­ρουν εργα­σί­ες επι­κίν­δυ­νες για την υγεία των εργα­ζο­μέ­νων. Οι πολι­τι­κές των κυβερ­νή­σε­ων, που είναι βαθιά ταξι­κές, όχι μόνον δεν συμ­βάλ­λουν στη μεί­ω­ση των εργα­τι­κών ατυ­χη­μά­των, αλλά αντί­θε­τα βο­ηθούν στην έξαρση.

Σύμ­φω­να με κάποια στοι­χεία που παρέ­θε­σε πρό­σφα­τα σε συνέ­ντευ­ξη Τύπου στο Εργα­τι­κό Κέντρο Θεσ­σα­λο­νί­κης ο γραμ­μα­τέ­ας Υγεί­ας και Ασφά­λειας στην Εργα­σία (ΥΑΕ) της ΓΣΕΕ και πρό­ε­δρος της ΟΣΕΤΕΕ, Ανδρέ­ας Στοϊ­με­νί­δης, μέσα στο 2023 (τα στοι­χεία μέχρι το τέ­λος Μαρ­τί­ου 2023) σημειώ­θη­καν 49 θάνα­τοι σε χώρους εργα­σί­ας. Τα εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, όπως επε­σή­μα­νε, είναι πολύ περισ­σό­τε­ρα. Το 2022, τα εργα­τι­κά δυστυ­χή­μα­τα ήταν 104, το 2020 ήταν 41, το 2019 51 και το 2018 46. Είναι προ­φα­νές ότι υπάρ­χει ταξι­κό πρό­ση­μο στο φαι­νό­με­νο, καθώς μεγά­λος αριθ­μός αυ­τών των δυστυ­χη­μά­των αφο­ρά ανει­δί­κευ­τους εργά­τες, χαμη­λά αμει­βό­με­νους, που σε πολ­λές περι­πτώ­σεις εργά­ζο­νται ανα­σφά­λι­στοι ακό­μα και σε επι­κίν­δυ­νες θέσεις.

Εκτός από την προ­φα­νή έλλει­ψη μέτρων προ­στα­σί­ας για τους εργα­ζο­μέ­νους, που οδη­γούν σε τραυ­μα­τι­σμούς και θανά­τους, υπάρ­χει και η αυξα­νό­με­νη πίε­ση που νιώ­θουν οι εργα­ζό­με­νοι, καθώς η ποιό­τη­τα ζωής τους διαρ­κώς υπο­βαθ­μί­ζε­ται. Είναι γεγο­νός ότι η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας, τα εξα­ντλη­τι­κά ωρά­ρια, το άγχος να βγουν οι οικο­γε­νεια­κές υπο­χρε­ώ­σεις σε συν­θή­κες μεγά­λης ακρί­βειας και καθη­λω­μέ­νων μισθών, οι πλει­στη­ρια­σμοί που παίρ­νουν μορ­φή χιο­νο­στι­βά­δας και τόσα άλλα, συν­θέ­τουν το περι­βάλ­λον μέσα στο οποίο αυξά­νε­ται στο κατα­κό­ρυ­φο η πίε­ση προς τους εργαζομένους.

Ταυ­τό­χρο­να, η διά­λυ­ση της Πρω­το­βάθ­μιας Φρο­ντί­δας Υγεί­ας που θα μπο­ρού­σε να προ­λαμ­βά­νει, η έλλει­ψη Για­τρών Εργα­σί­ας σε συν­δυα­σμό με την εγκλη­μα­τι­κή δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας από την κυβέρ­νη­ση που κατέ­στη­σε τα νοσο­κο­μεία «μιας νόσου», υπο­χρε­ώ­νο­ντας πρα­κτι­κά τους εργα­ζό­με­νους και τον λαό να μην μπο­ρούν να ασχο­λη­θούν με τα υπό­λοι­πα προ­βλή­μα­τα της υγεί­ας τους, παί­ζουν καθο­ρι­στι­κό ρόλο για την έξαρ­ση των θανά­των εργαζομέ­νων από τα λεγό­με­νο «παθο­λο­γι­κά αίτια».

Επο­μέ­νως, η αιτία πίσω από την αύξη­ση της μακά­βριας λίστας των εργα­ζο­μέ­νων που χάνουν τη ζωή τους στους χώρους εργα­σί­ας, είτε από εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα» είτε από «παθο­λο­γι­κά αίτια», παρα­μέ­νει η ίδια: Είναι η πολι­τι­κή που θεω­ρεί την προ­στα­σία της ζωής μας «κόστος» για το κρά­τος και τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, «κόστος» που συν­θλί­βε­ται κάτω από την ακό­ρε­στη δίψα τους για κέρ­δη.

Σπύ­ρος Τζόκας
Πανε­πι­στη­μια­κός συγ­γρα­φέ­ας,
υπο­ψή­φιος με το ΚΚΕ
στον Νότιο Τομέα Αθηνών